Hugo Priemus - Nirov

Veld, en een werkgroep, de Werkgroep Verruijt. De
Adviescommissie onder voorzitterschap van Roel
in ’t Veld meldt: ‘Uit de ontvangen commentaren
komt zonder uitzondering veel waardering voor
het OTB en zijn wetenschappelijk directeur naar
voren en wordt de rol van het OTB in de onderlinge
samenwerking als vitaal aangemerkt’. Over
het functioneren van Hugo als wetenschappelijk
directeur meldt de Adviescommissie: ‘Door zijn
denkvermogen en daadkracht staat hij nationaal en
internationaal in hoog aanzien en is daardoor voor
het OTB van eminent belang’.
De Adviescommissie beveelt onder meer aan dat
het OTB de status van zelfstandige beheerseenheid
behoudt en dat er een meerhoofdige directie komt,
bestaande uit drie hoogleraren. Het OTB dient zich
verder te ontwikkelen als integrerend instituut dat
facultaire onderzoeksthema’s verbindt. Het College
van Bestuur dient het OTB in financiële zin op de
zelfde wijze te behandelen als de faculteiten. Dat
betekent het einde van de ‘negatieve pasmaat’ in
het OTB-budget en de lagere beloning per outputpunt
(de TU verdeelt dan middelen uit de eerstegeldstroom
op basis van het aantal publicaties,
onderverdeeld in categorieën; het systeem is sinds
2010 afgeschaft). Een sterkere bijdrage van OTBmedewerkers
in het facultaire onderwijs wordt
nastrevenswaardig geacht, alsmede de benoeming
van meer OTB-hoogleraren.
‘Door zijn denkvermogen en
daadkracht staat hij nationaal
en internationaal in hoog
aanzien en is daardoor voor het
OTB van eminent belang’
De Werkgroep Heroriëntatie OTB, geleid door
professor dr. ir. A. Verruijt, komt tot het advies
om de komende jaren voorrang te geven aan de
inhoudelijke ontwikkeling van het OTB, de samenwerking
tussen OTB en constituerende faculteiten
te versterken, te streven naar de instelling van
leerstoelen bij de constituerende faculteiten, de
interfacultaire status voor de duur van vijf jaar te
12
Hudig Penning 2010
handhaven, een meerhoofdige directie na te streven
en rekening te houden bij de ontwikkeling van
een nieuw financieringsmodel en het vastgoedplan
met de taken die het OTB opgelegd heeft gekregen.
Inmiddels is sinds 2001 Peter Boelhouwer als
Anthoni van Leeuwenhoekhoogleraar (een bijzondere
categorie hoogleraren ingesteld voor excellente
wetenschappers) ‘Housing Systems’ aangesteld,
zowel bij de faculteit Bouwkunde als het OTB. Het
zou nog een aantal jaren duren voordat het OTB
meer hoogleraren krijgt.
Uit een ambtelijke analyse in september 1999 blijkt
dat het OTB, vergeleken met de Delftse faculteiten,
veel internationaal wetenschappelijke boeken, veel
vakpublicaties en veel artikelen in wetenschappelijke
tijdschriften produceert. Enkele keren is het
OTB onderwerp van een onderzoeksvisitatie, zoals
in 1997:
Oordeel (op een vijfpuntsschaal):
Housing Policy: 4-5-4-4 (gemiddeld 4.25).
Housing Stock: 3-5-4-4 (gemiddeld 4.00).
Building Organization: 3-5-3-4 (gemiddeld 3.75).
Infrastructure: 3-4-3-4 (gemiddeld 3.50).
Hugo schrijft hierover: ‘Deze oordelen zijn steeds
redelijk positief uitgevallen, maar hebben bij
mij nimmer gevoelens van enthousiasme ontketend.
Een onderzoeksinstituut moet altijd voor
goud gaan: dat is in visitatietermen de score 5.
Kwantitatief zat het OTB steeds op dat niveau.
Kwalitatief maakte het OTB bij buitenlandse beoordelaars
minder indruk. Nederlandse publicaties
zijn voor buitenlandse beoordelaars ontoegankelijk.
Derdegeldstroompublicaties slaan minder aan
bij visitatoren die primair de academische oriëntatie
van belang vinden. Al met al heb ik de externe
beoordelingen steeds fair gevonden, al is het
jammer dat de kwalitatieve groei van het instituut,
met name bij een flink aantal talentvolle jongere
medewerkers en (na 2003) de benoeming van een
aantal zeer capabele hoogleraren, onvoldoende tot
uiting komt in de beoordeling die sinds 1997 niet
structureel is verbeterd.’
Begin 2003 wordt Hugo door Hans van Luijk,
voorzitter van het College van Bestuur, gepolst
voor de functie van decaan van de jongste
faculteit van de TU Delft: Techniek, Bestuur en