maandblad - Vereniging tegen de Kwakzalverij

ZkLwakzal ver,
* wat is UW GEHEIM?
Op Vrijdag 6 Februari j.l. heeft de
heer W. C. van Stalborch, huisarts te
Monnickendam een lezing gehouden
voor het Departement Purmerend van
de Maatschappij tot Nut van het Al"
gemeen. Deze lezing over het onderwerp
„Kwakzalver, wat is uw geheim", werd
door mij bijgewoond en dermate belang*
rijk en leerzaam gevonden, dat ik gaarne
in een verslag de lezers van ons Maand"
blad een en ander mededeel, van wat op
die avond door dokter van Stalborch
naar voren werd gebracht.
Het spreekt vanzelf, dat het houden
van dergelijke lezingen door het Bestuur
van Onze Vereniging hogelijk wordt ge"
waardeerd. Moge dit korte verslag, dat
uit de aard der zaak slechts op gebrek"
kige wijze kan weergeven van wat op
die avond geboden werd, aanleiding zijn
tot het houden van dergelijke lezingen
in vele plaatsen van ons land. De ge"
varen, die de kwakzalverij met zich
brengt, worden dan in brede kring be'
kend, waardoor de kwakzalverij des te
beter bestreden kan worden.
Dr van Stalborch wijst er op, dat in
lang vervlogen tijden de geneeskunst
werd uitgeoefend door de priesters.
Men bracht toen ziekte in verband met
boze geesten en demonen, wier toorn
afgewend moest worden door de
priesters. De geneeskunst zelf berustte
toendertijd op toevallige ontdekkingen,
b.v. bloedstelping door koude en druk.
In die tijd had men van de geneeskunst
niet veel te verwachten, maar de
medische wetenschap is gedurende de
laatste twee eeuwen met grote sprongen
vooruitgegaan.
Wanneer we bedenken, dat onze
voorouders, zeer terecht, in grote angst
leefden voor vele ziekten en kwalen, die
in onze tijd, met onze moderne hulp"
middelen dikwijls van korte duur en van
voorbijgaande aard zijn, dan is het een
raadsel, dat er nog verstandige mensen
zijn, die ondanks de grote vooruitgang
der medische wetenschap, hun toevlucht
zoeken bij een ondeskundige, een kwakzalver,
die van ziekten al heel weinig
verstand heeft en dus geen geneesheer
kan zijn!
Dr van Stalborch memoreert de ontdekkingen
gedurende de 17e, 18e en 19e
eeuw, waar de natuurwetenschappen
een enorme vlucht hebben genomen.
Men ontdekte de „cel" en haar eigenschappen,
de bouw van ons lichaam en
haar verrichtingen, de wetten, volgens
welke processen in de levende en dode
lichamen verlopen en men meende dan
ook, dat er een tijd zou aanbreken, waar
„het leven" volkomen door de wetenschap
zou zijn ontsluierd en dus alle geheimen
zouden zijn opgelost.
Deze „mechanistische" wijze van
denken is volkomen vastgelopen, ondanks
de grote sprongen die de wetenschap
maakte. Het is de mens niet gegeven,
door te dringen in alles wat de
zintuigen waarnemen.
*
(Uit de Ziekenfondsgids No. 52. Febr. 1953)
De mens is niet alleen lichaam, niet
alleen stof, doch heeft ook een psyche,
heeft vreugde en leed, leeft in hoop of
wanhoop.
De wens en de hoop op herstel en het
vertrouwen daarin spelen bij de genezing
een grote rol.
Het vertrouwen in de medicus is in
wezen een zich overgeven van een mens
in een nood, waaruit hij geen weg weet,
aan een medemens, waarvan hij overtuigd
is, dat hij hem zal kunnen helpen.
Daarbij kan de patiënt menen, dat het
alleen gaat om de kundigheid van de
arts, om zijn vakkennis, maar in werkelijkheid
zoekt hij véél meer dan dat. Het
vertrouwen patiënt-arts is een sfeer, die
oneindig ver uitgaat boven, maar toch
gebaseerd is op de kundigheid van de
arts.
Dit blijkt pas als het vertrouwen in
^VIDJMU-N/VDCCSE...
UND KEIN ENDE
Medisch Contact" van 22 Januari j.L
geeft een „bespiegeling" oyer de Evi"
pan"narcose, welke „bespiegeling" wij
hier gaarne overnemen, omdat nooit ge"
noeg op dit aambeeld kan worden ge'
hamerd, zolang er nog mensen zijn, die,
aangetrokken door de lokkende adver"
tenues, zich aan dergelijke inrichtingen
toevertrouwen. Het zijn er blijkbaar
velen, die hun kostbare geld daaraan
besteden, getuige het honorarium voor
de arts in onderstaand bericht bedoeld.
„Medisch Contact" schrijft dan:
„Een medicus in den lande, die ge"
schreven had op een anonieme adver"
tenue, kreeg daarop het volgende ant"
woord (letterlijk geciteerd):
Welk Heer,
Naar aanleiding van II schrijven
op onze advertentie van l.L. zijn wij
gaarne bereid met II in verbinding te
komen. De betrekking bestaat in het
toe te diene van Evipannarcose en
het uit oef ene van tandextr acties voor
een gehele dag taak te beginne van
9 tot 6 huur het salaris is 12000 per
jaar in dien dit met u wensen over*
eenstemd dan zijn wij onzerzijds
gaarne bereid met U in verbinding
te komen.
Hoogachtend,
„Hieruit blijkt duidelijk", zegt M.C.,
„in welke kring 2 ) men zich interesseert
voor Evipannarcose. Het kan nuttig
zijn» hierop de aandacht der medici te
vestigen, opdat zij niet alleen zich van
iedere medewerking in dergelijke practijken
onthouden, maar ooA: het publiek
inzicht bijbrengen, dat de toepassing
van Evipannarcose 1 ) niet zo onschuldig
is als de luidruchtige publieke propaganda
wel heeft willen doen geloven"
Inderdaad het publiek moet op dit
gevaar telkens weer worden gewezen.
Het is nog lang niet genoeg in alle
kringen onzer samenleving doorgedron*
gen aan welke gevaren men zich in der"
gelijke inrichtingen blootstelt. Men her'
leze in dit verband nog eens wat Prof.
Dr G. G. ƒ. Rademaker te Leiden over
pentothal en Evipan schreef (zie ons
orgaan 1952 pag. 201).
Mogen toch de redacties van de ver'
schillende ziekenfondsbladen, die gratis
verspreid worden onder de verzekerden,
telkens weer op dit gevaar wijzen; laten
zij een voorbeeld nemen aan de kracht
van de reclame, die door dergelijke in"
richtingen blijkbaar wordt ingezien, om'
dat zij met hun advertenties en hun
huis aan huisverspreiding van circulai"
res het „frappez, frappez toujours" toe"
passen en blijkbaar met succes, want
anders gingen zij er niet mee door en
konden zij niet dergelijke honoraria in
uitzicht stellen.
Wilt ge een gemakkelijker en vrucht'
baarder voorlichting van die millioenen
verzekerden dan via die gratis verspreid
wordende ziekenfondsbladen?
v. S. cf. B.
*) In zogenaamde tandheelkundige Instituten.
2) „Tandheelkundige Instituten".