voor de deugdelijkheid van ons fabrikaat - Wielersportboeken

groep tegelijk van start laten gaan. Men vertrok
dus één voor één, waarbij de volgorde bepaald
werd door de verschillen in rijwielen en statuur
van de renners. Dit alles leverde voor de toeschouwers
geen echt spannende strijd op: de winnaar
was niet degene die het eerst over de finish kwam,
maar die het snelst het parcours had gereden, met
verrekening van de eventuele voorgiften.
Pas na 1890 ontstonden de wegwedstrijden
zoals we nu kennen. Doorslaggevend was de
introductie van de lage fiets, de safety. Met deze
fiets kon men wel in een groep (peloton) starten
de beste reclame voor de deugdelijkheid van ons fabrikaat 71
Fietslesbaan achter het molenhuis van Nefkens aan de Leusderweg 136, ca. 1895–1905.
Op de voorgrond een tandem voor drie. In de tijd dat er nog geen motoren waren, werden
dit soort rijwielen gebruikt als gangmakers (‘levende gangmaking’). Na de introductie van
de motorfiets verdween deze vorm van gangmaking.
Bron: AE.
waardoor de strijd tussen de renners zichtbaar
werd en er een echte wedstrijd om de koppositie
ontstond. Toch moet men zich geen grote voorstelling
maken van die eerste pelotons; tot circa
1895 telden zij meestal hooguit tien man. Daarna
begon het peloton te groeien. Bij de wedstrijd
Amsterdam-Arnhem in 1894 schreven zich bijvoorbeeld
33 rijders in (waarvan er slechts twintig
kwamen opdagen); in 1895 melden zich voor
Rotterdam-Utrecht 70 rijders aan en gingen bij
de wedstrijd Amsterdam-Amersfoort 23 renners
van start.