R37 Zakenrecht : hoorcolleges - Quickprinter

2. Op grond van die kritiek is er een 2e stroming gekomen nl de leer van het
personalisme
Er kan geen rechtsverhouding bestaan tussen een persoon en een goed, enkel tussen
personen. Men peronaliseert de rechten. Maw is ook een zakelijk recht hier
verbintenisrechtelijk nl een rechtsverhouding tussen personen.
Het onderscheid zit zich niet zozeer in de bevoegdheden maar op het niveau van de
werking tegenover derden want men zegt dat een persoonlijk recht niet werkt tov
derden, enkel tussen de partijen zelf. Enkel de betrokken schuldenaar heeft verbintenis.
Een zakelijk recht impliceert een onthoudingsplicht van eenieder, ze doet een universele
passieve verbintenis ontstaan. Het is dus een absoluut recht en geldt tov iedereen. Je
hebt het in de mate van de grenzen van het buitencontractuele aansprakelijkheidsrecht.
Waardoor een gradueel verschil tussen de tegenwerpbaarheid van een zakelijk recht en
een persoonlijk recht? Ook een persoonlijk recht is in bepaalde maten tegenwerpbaar en
daarom wordt de theorie van het personalisme afgekeurd.
3. Als reactie hierop ontikkelde men de theorie van het neo-personalisme. Men
verfijnt de redenering van het personalisme. Men zegt dat het eigendomsrecht ter zijde
moet gezet worden want dit is een transcendentrecht maar de overige
vermogensrechten (de beperkt zakelijke rechten en de verbintenissen)…
Algemene rechtsopvolgers : die krijgt alles of een abstract breukdeel bv. Een erfgenaam
kan alles erven of als er 2 zijn krijgen ze allebei de abstracte helft
Ook op deze leer kwam kritiek maar dat was nog niet zo erg omdat de theorien die we
gezien hebben zijn niet normatief.
Numerus Clausus : het systeem van de zakelijke rechten is gesloten, kan enkel sprake
van zijn als de wet het bepaald. Men is gebonden door het wettelijk kader. Inzake
persoonlijke rechten daarentegen geldt contractvrijheid. (art.543BW, niet limitatief
maar exemplatief)
6