Zorgwijzer 24 - Zorgnet Vlaanderen

pIeter vandeCasteele en
Ine pauwels over de beroepsverenIgIng
voor pastores
“Pastores zijn helemaal
niet oubollig of
voorbijgestreefd”
op 15 oktober vond de startdag plaats van de recent
opgerichte beroepsvereniging pastores. de vereniging
brengt pastores uit zorg- en welzijnsvoorzieningen samen
om kennis te delen, om te werken aan de professionalisering
van het beroep en om de beeldvorming bij te stellen. “pastor
is best wel een uitdagend beroep”, zegt pieter vandecasteele,
stafmedewerker bij Caritas vlaanderen. Ine pauwels
van het uz leuven kan dat alleen maar bevestigen.
“De nood aan een beroepsvereniging
voor pastores is al langer dan vandaag
voelbaar”, vertelt Pieter Vandecasteele.
“In veel andere landen bestaan al beroepsverenigingen
voor pastores, wat een
externe motivatie was om ons ook hier
te verenigen. Maar nog belangrijker was
de interne nood aan overleg en kennisuitwisseling.
Het beroep van pastor is in
volle ontwikkeling. Er is sprake van een
versnelde professionalisering. Vroeger
waren pastores bijna uitsluitend (mannelijke)
religieuzen en priesters. Vandaag
zijn het vooral leken met een specifieke
vorming. Terwijl de aalmoezeniers vroeger
in de eerste plaats vanuit een kerkelijke
context opereerden, zijn lekenpastores
van vandaag meer geïntegreerd in het
ziekenhuis of de welzijnsorganisatie zelf.
Dat maakt een groot verschil in positionering.
Hiermee is overigens niet gezegd dat
de band met de kerkgemeenschap doorgeknipt
wordt, integendeel!”
Uitdagend beroep
“Pastores staan met beide voeten in de
zorgvoorziening”, zegt Pieter Vandecasteele.
“Spirituele zorg maakt deel uit van
de integrale zorgvisie. Naast de fysische,
de psychische en de sociale benadering
van de patiënt, bewoner of cliënt, is ook
de spirituele of levensbeschouwelijke
aandacht erg belangrijk. Dat hoeft niet
per se vanuit een christelijke hoek te komen.
Wij voelen ons ook verbonden met
onze protestantse, vrijzinnige of moslimcollega’s.
De uitdagingen zijn immers
grotendeels dezelfde. In een ziekenhuis
is de mogelijkheid tot ‘religieuze, levensbeschouwelijke
of morele bijstand’ bij
wet bepaald en zijn er ook financiële afspraken.
In andere organisaties, zoals bijvoorbeeld
woonzorgcentra of voorzieningen
voor personen met een beperking, is
dat niet zo. Sommige investeren op eigen
initiatief in een pastorale werking, an-
pastores
dere niet of nauwelijks. Met de beroepsvereniging
willen we werk maken van een
wettelijk statuut van de pastor. Vandaag
moeten we terugvallen op een verouderde
omzendbrief uit 1973 van minister De
Saegher. Als dat statuut er is, kan er over
normen en subsidies gepraat worden,
maar ook over kwaliteitsgarantie. Ik ben
ervan overtuigd dat spirituele zorgverleners
veel kunnen betekenen, niet alleen
in ziekenhuizen, maar bijvoorbeeld ook
in centra geestelijke gezondheidszorg, in
woonzorgcentra en in voorzieningen voor
mensen met een handicap.”
In de persmap naar aanleiding van de
startdag van de Beroepsvereniging, wordt
pastor een ‘sexy beroep’ genoemd. Dat
is niet meteen de eerste connotatie die
spontaan opkomt? “Ik begrijp wat je bedoelt”,
zegt Pieter Vandecasteele. “Ons
beroep is qua imago sterk verbonden met
dat van de Kerk. Dat imago is ooit beter
zorgwijzer | 18