Een tik op de billen Ditmaal ga ik in op een recente ... - SchildersVAK

Een tik op de billen
Ditmaal ga ik in op een recente uitspraak van de Hoge Raad over een tik op de
billen. Nee, dit heeft niets te maken met de aandacht in de media over de tik op de
billen van uw kinderen. Het gaat in deze uitspraak om een tik op de billen binnen
een werkrelatie, tussen twee werknemers. Is dit te beschouwen als seksuele
intimidatie op het werk?
De hoogste rechter van Nederland heeft in juli van dit jaar geoordeeld dat dit ligt
aan de bedoeling van de “tikker” en niet aan hoe het slachtoffer dat ervaart. Deze
zaak speelde zich niet af in de schildersbranche. Een dergelijk arbeidsgeschil kan
echter overal plaatsvinden, ook bij schildersbedrijven. Hier ging het om het
volgende.
Tijdens de kerstborrel van de Leprastichting op 19 december 2002 is de directeur
van de stichting één van de laatste die op de borrel arriveert. Bij binnenkomst in de
met kaarslicht verlichte ruimte knijpt de directeur van de Leprastichting één van de
werknemers in de billen en gebruikt daarbij het woord “darkroom”. De werknemer
is hier niet van gediend en maakt hier na de kerst ook meteen werk van.
Aanvankelijk probeert de Leprastichting het kerstborrelincident zelf op te lossen,
maar tevergeefs. De door de werknemer ingediende klacht wordt door het bestuur
in behandeling genomen en wordt gegrond verklaard. Het bestuur keurt het
handelen en het taalgebruik van de directeur af. Het bestuur houdt rekening met de

verontschuldigingen die de directeur heeft geuit, maar toch krijgt de directeur een
duidelijke berisping: Eens, maar nooit meer!
Het bestuur vertrouwt erop dat de directeur zijn verantwoordelijkheid zal nemen
en zal streven naar herstel van goede werkverhoudingen. Dit lukt echter niet en de
werknemer zit al snel ziek thuis.
De werknemer start eerst zelf een ontbindingsverzoek, maar trekt dit vervolgens
weer in, omdat de kantonrechter hier in zijn beschikking gelegenheid toe geeft. Op
verzoek van de Leprastichting wordt de arbeidsovereenkomst alsnog ontbonden,
waarbij de kantonrechter bij de vaststelling van een billijke vergoeding uitdrukkelijk
geen rekening houdt met door eiser opgeworpen schadeposten.
De werknemer heeft ondermeer gesteld dat het seksueel intimiderende gedrag van
de directeur onrechtmatig jegens hem is. Volgens de werknemer gaat het er niet
om of het incident wel of geen seksuele lading heeft, maar gaat het er juist om hoe
hij de handeling heeft ervaren.
De Hoge Raad gaat hier niet in mee. De Hoge Raad oordeelt dat het Gerechtshof
aan de hand van de vastgestelde feiten en omstandigheden terecht heeft geoordeeld
dat de directeur zich niet schuldig heeft gemaakt aan seksuele intimidatie.
Het Gerechtshof heeft daarbij aansluiting gezocht bij de omschrijving van seksuele
intimidatie in de wet. De ervaring van het slachtoffer is dus niet doorslaggevend.
De werknemer heeft onvoldoende aangevoerd om te kunnen oordelen dat de
gedraging van de directeur tot gevolg heeft gehad dat eiser in zijn waarde is
aangetast, waarbij het Gerechtshof heeft betrokken dat er geen bedreigende,
vernederende of kwetsende situatie is gecreëerd, aldus de Hoge Raad.
2

In deze zaak was belang dat de gedraging volgens de directeur als grap bedoeld was.
Bovendien was de directeur intern al berispt en heeft hij zijn excuses aangeboden.
Er was dus geen sprake van seksuele intimidatie.
Ik wil ervoor waken dat de uitspraak van de Hoge Raad een vrijbrief is voor het
ongegeneerd tikken op de billen van uw collega’s. Niet elke tik op de billen valt
onder seksuele intimidatie. Alle omstandigheden worden meegewogen. De
bedoeling van de dader speelt ook zeker een rol. Toch kunt u het beter achterwege
laten!
Deze casus is afgeleid van een praktijkvoorbeeld. De namen van betrokkenen zijn
gefingeerd.
Mr C.M. Malipaard,
advocaat bij GMW Advocaten B.V. te Den Haag
c.malipaard@gmw.nl
telefoonnummer 070 311 4063
3