Methodebeschrijving Oranje Huis - Movisie

hulpverleners niet worden geïnformeerd. De wederzijdse contacten en informatie-uitwisseling
tussen gastvrouwen, kinderwerkers en hulpverleners is later aangepast door onder andere
wekelijkse casuïstiekbesprekingen in te voeren. Ook zijn kinderwerkers meer structureel
betrokken bij het opstellen van het gezinsactieplan.
In- en uitstroomgegevens
De vrouwen die bij het Oranje Huis instromen hebben verschillende nationaliteiten. De meeste
vrouwen hebben de Nederlandse nationaliteit. De leeftijd varieert, maar de grootste groep
bestaat uit vrouwen tussen de 30 en 40 jaar. Van 34 vrouwen is de reden van hun vlucht
bekend. In vijf gevallen is er een andere reden dan partnergeweld, namelijk bedreiging door
zoon, door moeder of vanwege mensenhandel.
In de tien maanden waarover het onderzoek rapporteert (juli 2009 t/m april 2010) zijn er 49
Oranje Huiscliënten uitgestroomd. Ongeveer een derde vertrekt binnen twee weken en
eveneens een derde vertrekt na twee tot zes weken. Ruim 10% vertrekt na een periode tussen
de zes en acht weken en ongeveer een kwart na meer dan acht weken. Dat een relatief grote
groep langer dan de periode van zes weken die gepland zijn voor de crisisopvang in het Oranje
Huis verblijft, heeft te maken met het gebrek aan doorstroommogelijkheden.
Van de 49 personen die vertrokken, ging meer dan de helft (n=26) naar een andere instelling
binnen Blijf Groep (n=20) of een andere vrouwenopvang. Een relatief kleine groep (n=8) ging
terug naar de partner. Daarnaast vonden vrouwen een eigen woning (n=6), of ze gingen bij een
nieuwe vriend wonen (n=1), bij familie (n=1) of het is onbekend waar ze naartoe zijn gegaan
(n=7).
In de meeste gevallen (n=37) wordt een gezinsactieplan opgesteld bij vertrek. In feite gebeurt
dit alleen bij vroegvertrekkers niet.
3.2 Praktijkervaringen van de cliënt/burger
Systeemgericht werken
Cliënten hebben uiteenlopende meningen over de gezinsaanpak (de systeemaanpak). De
meeste cliënten staan achter de systeemaanpak, maar dat wil niet zeggen dat ze altijd
instemmen met het betrekken van hun partner. Een minderheid staat er helemaal niet achter.
Bij de voorstanders zit een variëteit aan redenen. Sommige vrouwen vinden het hoe dan ook
prima en vinden het jammer dat hun partner niet zonder meer in therapie gaat, anderen vinden
het alleen zinvol indien er kinderen zijn. “Van de ene kant weet ik heel goed dat je hem nodig
hebt om de dingen nog verder te regelen, puur zakelijk, en in mijn geval het ouderschapsplan.
… Maar als het aan mij had gelegen dan zie ik die man nooit meer. …” Soms staan cliënten
theoretisch achter de aanpak, maar niet in hun eigen situatie of vinden zij onderling contact
tussen de ouders niet nodig.
In het Oranje Huis is enkele maanden na de invoering een bijeenkomst geweest met cliënten,
Oranje Huis * * * 25