Mei - Historische Kring Haaksbergen

3110
HET LANDHUISJE FAZANTSTRAAT 13
De voorgeschiedenis, de bouw, de tuin en de bewoners uit de memoires van
Arnold J. Leppink (1893-1986)
Arnold Leppink heeft trouwplannen en krijgt de toezegging van zijn chef Gerhard
(J.G.H.) Jordaan van D. Jordaan & Zonen's Textielfabrieken, waar hij sinds 1907
werkte en in 1918 benoemd werd tot verkoopleider en naaste medewerker van
Gerhard Jordaan (1888-1951), dat de zaak voor een woonhuis zal zorgen.
Leppink schrijft in de jaren '70 van de vorige eeuw in zijn memoires het volgende
over de totstandkoming van zijn woonhuis:
1921 De voorgeschiedenis
"Gerhard Jordaan verkeerde in die tijd vaak in Duitsland, waar hij veel relaties had.
Op één van zijn reizen daar was hij in Elberfeld-Barmen in het Roergebied, in contact
gekomen met een groot houtbewerkingsbedrijf, dat complete houten huizen
fabriceerde, die op de bouwplaats in elkaar gezet werden. Daar deze huizen door de
toen al op gang gekomen ineenstorting van de Duitse valuta veel goedkoper uitkwamen
dan de traditionele bouw in Haaksbergen, werd in overleg en aan de hand van
meegebrachte foto's besloten voor mij een aardig landhuisje te kopen en bovendien
vanwege de prijs nog vier dubbele woningen ten behoeve van het personeel.
Voor dit geheel en nog drie dubbele stenen woonhuizen werd de "Peddemors"
als bouwterrein gekozen, een stuk land van Jordaan, dicht bij het dorp tussen
het toen zogenaamde "Wandelpad" en de Oude Boekeloseweg, lopend van de
Enschedesestraat langs de windmolen.
Ik mocht zelf de plaats uitkiezen waar ons huis zou komen te staan. De oude heer
Derk (D.B.H.) Jordaan kwam daartoe in eigen persoon naar de Peddemors om mij
hierin met zijn wijze raad bij te staan.
Ik zie ons met zijn beiden nog dat terrein verkennen om de meest geschikte plek te
vinden. We hebben tenslotte gekozen voor een hoekperceel, dat het dichtst bij de
Enschedesestraat lag. Ook al om op enige afstand te wonen van de acht dubbele
huizen, die ook in de Peddemors zouden verrijzen.
Met de toen gekozen plaats, evenals met ons houten huis (een nieuwigheid in
Haaksbergen) en de behoorlijke tuin er rondom, waren we toen heel wijs.
Het heeft echter nog heel wat voeten in de aarde gehad voordat Alie (zijn a.s. vrouw)
zich ermee verzoenen kon, dat we zo buitenaf kwamen te wonen. Zij vond het aanvankelijk
maar niets "op de boer", zoals zij het noemde en dan nog wel aan een
modderige zandweg te moeten wonen. Zijzelf was namelijk in het Richtershuis aan
de Oostenstraat opgegroeid.
Natuurlijk is ze nog wel een keer bijgedraaid en later vond ze het er heel mooi
wonen...
1922 De bouw
We konden aan de realisering van onze trouwplannen gaan werken. Het wachten