Jaarverslag 2011 - Nederlands Film Festival

NFF jaarverslag 2011 44
Toen Thijs Schreuder de Filmprijs
van de Stad Utrecht kreeg
voor zijn documentaire When
the War Ends hoefde hij niet
lang na te denken over een bestemming
voor de aan de prijs verbonden
5.000 euro. Hij schoof het direct door
naar de leden van de crew die voor
vrijwel niets hadden meegewerkt. Nu
konden ze tenminste betaald worden
voor dit project waar ze allemaal zo
sterk in hadden geloofd.
Dat Schreuder dit portret van een
voormalig IRA-strijder in Belfast kon
maken, vloeide rechtstreeks voort
uit het feit dat de film waarmee hij
in 2009 aan de Filmacademie afstudeerde
ook al in de prijzen viel. Brul
van de leeuw, een documentaire over
een Vlaamse student met nationalistische
idealen, was zodanig opgevallen
dat Schreuder van het Nederlands
Filmfonds een zogenaamde ‘Wildcard’
kreeg. Een bedrag van 40.000 euro
waarmee hij geheel naar eigen inzicht
een film kon maken zonder eerst een
script te laten zien.
Dat de onderwerpen van Brul van
de leeuw en When the War Ends in
elkaars verlengde liggen is misschien
niet toevallig. “Vroeger speelde ik altijd
riddertje”, legt hij uit. Inmiddels
weet hij dat idealisme en ergens voor
strijden heel mooi kan zijn, maar ook
gevaarlijk.
Het idee voor Brul van de leeuw
begon met zijn verbazing over de grote
aanhang die Geert Wilders en Rita
Verdonk kregen. Schreuder wilde onderzoeken
waar die nationalistische
trots en dat verlangen naar het behoud
van een eigen identiteit vandaan
kwamen. In Brul van de leeuw blijven
de nationalistische studentenacties
voornamelijk beperkt tot relatief
onschuldig vlagvertoon. Maar wat
als de omstandigheden anders waren
geweest?
De hoofdpersoon uit When the War
Ends sloot zich in 1974 als 17-jarige aan
bij de IRA. Hij nam de wapens op en
zat twaalf jaar in de beruchte Mazegevangenis.
De strijd is nu gestreden,
maar de herinneringen aan het geweld
zijn niet meer uit te wissen. Hoe daar
verder mee te leven, dat laat de film zien.
“Het was fijn dat de prijs al aan het
begin van het festival werd uitgereikt”,
vindt Schreuder. “Nu was er ook nog
veel gelegenheid om over de film van
gedachten te wisselen, en het heeft er
zeker voor gezorgd dat veel mensen
hem hebben gezien. Ook in de media
heeft When the War Ends hierdoor
meer aandacht gekregen.”
‘Het was
fijn dat de
prijs al aan
het begin
van het
festival werd
uitgereikt’
“Tijdens het festival was het ook
goed om de inspirerende energie te
voelen die dit evenement uitstraalt.”
Schreuder is er zeer over te spreken dat
Willemien van Aalst in haar openingstoespraak
zo veel nadruk legde op de
vitaliteit van de Nederlandse film.
“Het is natuurlijk vreselijk dat door
bezuinigingen het mes wordt gezet in
een filmcultuur die zo secuur is opgebouwd,
maar we moeten niet in de
slachtofferrol kruipen.
We moeten het juist
hebben over wat we wel
kunnen, vanuit oplossingen
blijven denken.”
Wat betreft de jonge
generatie waar hij zelf
toe behoort is Schreuder
hoopvol gestemd. “We
zijn flexibel en beweeglijk,
we helpen elkaar en
we zullen blijven maken
wat we willen. Dat zie je
bijvoorbeeld aan Rabat.”
Zelf wil hij naast documentaires
met verhalen
uit de werkelijkheid ook
fictie maken waarin hij
droomwerelden op kan
roepen. Zo werkt hij nu
aan sprookjes die niet
uitgaan van angst of negatieve gevoelens,
maar meer vanuit schoonheid
en het zoeken naar oplossingen.
“Die zwaarte komt er toch wel in,
want dat zit in mijzelf.” •
Thijs Schreuder maakte in zijn
enthousiasme ook een ‘making of’
van de festivalcommercial. Zie YouTube
(‘Making of NFF 2011 commercial’).
45 NFF jaarverslag 2011