nr. 4 - Sint-Odulphuslyceum

EINDEXAMENLEERLING, OUDER EN ODULPHUS juni
Laureen Peskens (6A) en moeder Annely Peskens-Nieuwenhuizen
Laureen: Mijn allereerste ‘schooldag’ op Odulphus, de
kennismakingsdag, zal ik nooit vergeten, ik ging namelijk
ziek naar huis van de zenuwen.
De keuze om naar het Odulphus te gaan was snel
gemaakt. Mijn zus zat al op het Odulphus en kwam met
goede verhalen thuis. Ik ging samen met nog twee klasgenoten
naar het Odulphus, dus helemaal alleen was ik
niet.
Annely: In die tijd stelde het Odulphus net
een ‘geografische afbakening’ in voor het
toelaten van leerlingen. Voor ons, wij
wonen in Loon op Zand, betekende dat
eigenlijk dat wij niet meer naar het
Odulphus mochten. Maar als er al een kind
uit gezin naar toe ging, verviel deze nieuwe
regel.
Laureen: Het eerste jaar was minder
zwaar dan verwacht, zowel voor studie als
vriendschap. Vrienden waren makkelijk
gemaakt: iedereen moet vrienden maken
in de eerste. Studie ging toen nog voor
hobby’s (iets wat ik nu niet meer kan zeggen).
Over punten was er niks te klagen en
zo belandde ik op het gymnasium. Al snel
was ik erachter dat dat niets voor mij was.
In de derde zat ik dus gewoon weer lekker
op het atheneum met een boel ex-gymmers.
Annely: Dat gymnasium was echt een ramp. Uren hebben
we geoefend op al die Latijnse uitgangen. Maar ze
wilden maar niet blijven hangen. Omdat Laureen in die
tijd nog dierenarts wilde worden, leek die basiskennis
Latijn toch wel handig voor de latere studie.
Maar die uitgangen werd niks, en de liefde voor dieren
ging over in de passie voor muziek. Volgens mij ook een
keuze die veel beter bij Laureen past.
Laureen: Bij de profielkeuze twijfelde ik nog: óf proberen
van zingen mijn beroep te maken, óf toch maar dieren-
arts? Gelukkig heb ik de goede keuze gemaakt door
Cultuur en Maatschappij te kiezen, daar heb ik geen
moment spijt van gehad. En ik zal de muziekklas en
vooral juffie dan ook echt missen volgend jaar.
Annely: Laureen heeft haar Odulphusjaren bijzonder
voorspoedig doorlopen. We hebben nooit echte problemen
gekend. Dat betekent wel dat je als ouder niet zo
veel contact hebt met de school. Er zijn de infoavonden
en de 7-minuten gesprekken. Bij deze laatste hoorden
we altijd ‘Laureen doet het goed, leuke meid, geen problemen’.
Slechts één keer is een negatievere opmerking
gemaakt: ze kletste te veel met Hannah en de
docent ging ze uit elkaar zetten. Nou, daar kunnen we
als ouder wel mee leven. Onze Odulphustijd kenmerkt
zich uiteindelijk als een ‘geen nieuws is goed nieuws’
verhouding. Wel met de gedachte dat als er wel iets
zou zijn, we dan een meedenkende school en een luisterend
oor aan zouden treffen.
2007
11