nr. 4 - Sint-Odulphuslyceum

VERTAALWEDSTRIJD
Er waren tien prijzen te winnen en vijf eervolle vermeldingen.
Helaas behoorden wij niet tot de winnaars,
maar dat mocht de pret niet drukken!
Zoals u wel begrijpt was het een vermoeiende maar
fantástische week! Wij hebben in ieder geval ontzettend
genoten en zijn meneer Hasper dankbaar dat hij
EINDEXAMEN
Het eind-examen........?
Het is weer zover, het eindexamen komt eraan. In de
kranten staan weer dezelfde foto’s als vorig jaar van
lokalen vol met zwoegende examenkandidaten en met
dezelfde interviews over de moeilijkheidsgraad van het
geëxamineerde vak. Ook de klachtensite staat open en
er wordt door vele leerlingen driftig gebruik van
gemaakt om hun frustraties af te reageren. Gelukkig
blijkt bij de definitieve uitslag van de resultaten het mee
te vallen en juichend storten de leerlingen zich in de
armen van hun ouders. Een lach en een traan, de vlag
gaat uit en een feest wordt georganiseerd. De drank
stroomt rijkelijk en de toekomst ligt open.
Zo zal het gaan, zo gaat het en zo ging het. Ook bij mijn
eindexamen in 1958 ging het ongeveer zo, behalve dat
er niets in de krant stond over de eindexamenopgaven.
Nog minder bestond de mogelijkheid om te klagen over
verkeerd gestelde vragen, maar ook toen viel de uitslag
meestal mee.
Een duidelijk verschil met tegenwoordig was het
moment van de uitslag. Ten overstaan van het lerarenkorps
stonden wij – twintig jongens en twee meisjes, de
jongens gekleed in een donkerblauw pak en de meisjes
in een mantelpakje – te wachten op de rector die, zoals
een dirigent bij een orkest, wat later binnenschreed.
Het was ongebruikelijk dat er ouders meekwamen en
ons op sleeptouw heeft genomen. Wat een geweldige
afsluiting van onze Odulphuscarrière!
Rozanne Bollen en Annelieke Oerlemans, 6 VWO
als dat al het geval was, dan stonden ze buiten te wachten.
In ieder geval waren mijn ouders niet aanwezig. De
rector, een persoon die mijlenver afstond van de leerlingen,
noemde in alfabetische volgorde of men geslaagd
of gezakt was. Van de tweeëntwintig waren er meen ik
vijf gezakt, die konden naar huis gaan. De anderen kregen
van de rector en de leraren een hand met daarna
nog een toespraakje waarin de rector ons vertelde dat
wij niet moesten menen dat dit examen een eindexamen
was, maar eerder een ‘beginexamen’.
Ach ja, het was de tijd dat de meeste leraren nog geen
auto hadden en zeer veel leerlingen thuis nog geen telefoon.
Het was de tijd dat een autoriteit nog een autoriteit
was en je alcohol pas na de middelbare school leerde
drinken. Al met al, het was een totaal andere tijd.
Echter, waar de rector wel gelijk in had, dat was de
benaming van ‘beginexamen’. Pas later ontdek je, dat je
nog veel examens moet afleggen, eigenlijk, dat het leven
bestaat uit steeds verder scholen, bijscholen en verantwoording
afleggen.
Veel succes gewenst bij het afleggen van het eerste
echte examen!
Jan de Graaff, lid ouderraad
juni
2007
37