Editie Nr 3 - Bravo Zulu

Olà Olà,
Van onze vaste reporter in de West: Umberto
The continuing story of…… Zoals in de vorige editie van de Vlag & Vonk reeds aangegeven
hangen er donkere wolken boven de Verbindingsdienst in de West. In deze editie zal ik er
uitgebreid over berichten hoe na de reorganisatie/bezuinigingen de Verbindingsdienst er hier uit zal
zien. Laat je er niet door weerhouden om te solliciteren voor een westterm. Het goede leven
vergoedt een hoop. Helaas moet je tussendoor werken, maarja dat moet je in het koude en gure
Nederland ook. En…. je hoeft hier geen nachtdiensten meer te draaien, wat wil je nog meer.
Je zou het bijna vergeten, maar het gewone leven gaat hier ook gewoon verder. En hoe!! Het was
maandagochtend 18 juni 08.15 uur, de dag nadat het Nederlands IX-tal roemloos was uitgeschakeld
tijdens het EK-voetbal. CVBC Bert kwam na de ochtendbriefing terug in zijn kantoor met uitzicht
op de ziekenboeg. Daar stond een ambulance met zwaailichten aan voor de deur en die reed even
later met toeters en bellen weg. Dat is niet zo mooi dacht hij nog. Even later kwam het telefoontje
dat Sytze Burgsma met spoed van de ziekenboeg overgebracht werd naar het SEHOS-ziekenhuis.
Wow, dat was schrikken. Sytze was ’s nachts al eens een keer wakker geworden met wat pijn op de
borst. ’s Ochtends was het nog heviger en besloot hij toch maar even met letterlijk en figuurlijk
gierende hartkleppen ter controle naar de ziekenboeg te gaan. Daar werd meteen duidelijk wat er
aan de hand was, een hartritmestoornis. In het ziekenhuis aangekomen kwam hij op de EHBO… om
daar tot 5 uur ’s middags ongeholpen te blijven liggen. Vanuit de ziekenboeg was er een ziekenma
meegereden en die heeft voor Sytze de hele papierwinkel afgehandeld. Hier kijken ze namelijk eerst
of je verzekerd bent en je papieren in orde zijn dan dat ze eerst naar de patiënt kijken en de papieren
van later zorg zijn. Namens Sytze aan de ziekenma: Bedankt en Bravo Zulu!! Na aandringen van de
inmiddels gearriveerde marinearts werd Sytze rond 17.00 uur opgenomen op de hartbewaking. ’s
Nachts overgeplaatst naar de Intensive Care, en de volgende ochtend weer terug naar de
hartbewaking. Daar heeft hij de hele week met wisselende hartritmes gelegen. De ene dag goed, de
andere dag weer een enorme hartslag. Op de zondag ging het alweer een tijdje goed en mocht Sytze
eindelijk van de hartbewaking af. Nu verbleef hij in een éénpersoonskamer met inpandige douche
en toilet. Voor lokale begrippen een behoorlijke luxe….. Op vrijdag 29 juni werd hij ontslagen uit
het ziekenhuis. Vervolgens moest er nog een test gedaan worden om te controleren of het medisch
verantwoord was om Sytze voor nader onderzoek naar het CMH in Utrecht te sturen. Dit was het
geval en vervolgens begon het wachten tot hij in Utrecht terecht kon. I.v.m. verlof en
beschikbaarheid personeel en apparatuur in Utrecht kon hij daar maandag 23 juli pas terecht voor
het prikken van bloed ter controle op de MRSA-bacterie. Maandag 29 juli volgde het bezoek aan de
cardioloog. Na onderzoek bleek dat Sytze gelukkig niets meer mankeerde, zodat hij het ritme van
het normale leven weer op kan pakken. Wel een beetje meer beweging en een biertje met mate(n)…
(PS, dit artikel is geplaatst na toestemming van Sytze)
In de zomer is het altijd weer een komen en gaan van collegae die na hun term de West verlaten, en
in de West geplaatst worden. Deze keer waren er binnen de Verbindingsdienst geen repatters.
Weliswaar is Gertjan Griffioen vertrokken, en nog wel naar België, maar hij werkte bij bureau
Operaties. De chef Verbindingsdienst van Hr.Ms. Pelikaan, Arjan Jaarsma, zijn tijd zat er ook op.
Na bijna 3 en een half jaar PELI was de tijd van gaan gekomen. Hij is afgelost door KPLODVB
Zaïro Petronilla. Hij was hier vorig jaar nog met de Hr.Ms. van Amstel, en is dus geen onbekende in
het Caraïbisch gebied. Het goede leven houdt een keer op. Arjan is inmiddels terug in Nederland