Editie Nr 3 - Bravo Zulu

Zo rond zonsondergang komen de kleine prikvliegjes uit hun donkere
holletjes en steken er lustig op los. Ik was bijna weer vergeten hoe
het aanvoelt, maar de muggenspray die ik nog aan boord heb,
biedt uitkomst. Het ligt al maanden ongebruikt in een kastje.
Destijds heb ik dat nog op Curaçao aangeschaft. Heeft zoiets een
uiterste houdbaarheid datum vraag ik me af. De grote Carrefour
supermarkt heeft echter voldoende in de schappen staan. Met
het oog op de toekomstige ankerplaatsen wordt de
scheepsvoorraad hiervan weer op peil gebracht. In Suriname
schijnen er enkele gevallen van dengue te zijn en dat is geen
ziekte die je op wil lopen. Op mijn boodschappenlijstje staat
onder andere ook pindakaas. Helaas lijkt het wel of men dat in
Brazilië niet kent! Nergens een potje pindakaas te vinden dus kan ik
mijn lekkere satésaus ook niet maken. Daarom zal ik even geduld
moeten uitoefenen tot ik in Paramaribo ben.
Het uitklaren in Cabadelo is een stuk sneller dan in Salvador. Gelukkig spreekt men hier Engels en dat
scheelt een slok op een borrel. Maar de ambtenaren hier zijn ook een stuk vriendelijker en
hulpvaardiger. De benodigde papieren bij douane en havenkantoor zijn zo geregeld. De dame van
immigratie heeft het echter heel druk en verzoekt mij om de volgende dag terug te komen. Zo
belangrijk vind ik het stempeltje in mijn paspoort nou ook weer niet en ik besluit om dat
gemakshalve maar even te vergeten. Weer een dure taxi rit en lang wachten spreekt me niet echt
aan. Mijn visum is nog 70 dagen geldig! Met jerrycans wordt de water- en dieselvoorraad weer op
peil gebracht en ook de lege gasfles wordt gevuld. Opmaken en voorbereiden voor de ruim 1500 mijl
naar Paramaribo.
Het zou heerlijk relaxed moeten zijn, de passaatwind en
de “Guyana” stroming zouden dit gedeelte van mijn
wereldreis gemakkelijk moeten maken. Maar daar
hadden de Braziliaanse regengoden toch wat anders over
gedacht. De eerste 5 dagen kwam vooral ’s ochtends de
regen met bakken uit de hemel. Veel wind was er niet,
maar desondanks kon ik toch een behoud van zo’n kleine
5 knoopjes maken. Pas in de buurt van het stroomgebied
van de Amazone heb ik een lekker zonnetje om van te
genieten. Voor de happy hours heb ik nog voldoende
Braziliaans Schin en Brahma bier aan boord. Die traditie houd ik in stand, ondanks het gemis aan
bemanning! 13 maart ten 23.12 uur is wederom een gedenkwaardig moment van mijn wereldreis:
dan passeer ik voor de tweede keer de
Evenaar in positie 043-08.146W. Na 2 jaar
en 2 maanden ben ik weer terug op het
Noordelijk halfrond. Als welkomst gebaar
heb ik dan ook meteen 3 dagen regen!
Tussen de buien door komen er vele
dolfijnen en dolfijn-achtige even langszij.
Soms wel in een groep van meer dan 40
stuks. Een heerlijk gezicht is dat! (Ik geloof
dat de soort met de stompe snuit geen
dolfijnen maar grienden zijn.)