Even buurten bij verborgen schoonheden - Gemeente Den Helder

2
Steengoed
Niets blijft. Wij wonen in geleende ruimte, huizen
in tijd die ons niet langer toekomt dan hij duurt.
Maar toch, ooit bouwde Licht en Lucht steengoed,
uit noodzaak evenzeer als ter verheffing: wonen
moest ademen, want liefdeloos gestapeld steen
was de woestijn, minachting van menselijke maat.
Straten vol woningen stonden als een huis,
het gewone kleurde het bijzondere, ornamentaal
de eenvoud van leien, speklaag, kruiskozijnen.
Lang hield de tands des tijds gelijke tred met
een sloopdrang die leek ingehamerd. Huisgoden
grepen in en wat ontkwam, gloreert door te bestaan.
Neem eens de doorgang Van Galenstraat richting
het Poortgebouw. Wees even stil en hoor hiervan
de verre echo: steen dat groeide tegen de tijd in,
erfgoed dat steeds meer van zichzelf bedoelde.
Joop Leibbrand
(De stadsdichter van Den Helder
maakte dit gedicht ter gelegenheid van
Open Monumentendag 2010)