Even buurten bij verborgen schoonheden - Gemeente Den Helder

De eerste ‘sociale woningbouw’ van zijn
hand vinden we aan de Polderweg. In
1912 levert hij een plan voor 38 woningen.
Bouwkosten per woning: 2000 gulden.
Hoewel de woningen klein zijn, om te
voorkomen dat de huurprijs te hoog wordt,
slaagt Krijnen erin zó te bouwen dat de arbeiders
zich in hun huis als in een kasteeltje
wanen. In zijn ontwerpen past hij variatie
en afwisseling toe om te voorkomen dat de
rijtjeswoningen een massale indruk maken.
Met speelse accentjes en versieringen geeft
hij de voorgevels iets karakteristieks mee.
In 1915 wordt de eerste steen gelegd voor
de bouw van 132 woningen op een terrein
aan de Brakkeveldweg. Voorzitter C.
Adriaanse zegt bij die gelegenheid: ‘Het
plan voor dit tuindorp is afkomstig van de
heer Krijnen, die slechts opdracht kreeg een
aantal woningen te bouwen en met dit plan
voor de dag kwam.’ Alsof het een spontane
opwelling van Krijnen was. Maar hij volgt
de ontwikkelingen op zijn vakgebied nauwgezet.
Tuinsteden, ontstaan in Engeland,
doen internationaal opgang. Ze kenmerken
zich door lage eengezinswoningen met een
voor- en achtertuin en omringd door groen.
De trots van architect Krijnen: Tuindorp.
Het valt overigens niet mee om Tuindorp
in Den Helder groen te krijgen. De jeugd
vernielt de pasgeplante boompjes. De Woningstichting
besluit in 1919 een commissie
van Tuindorp-bewoners aan te stellen
voor de bewaking van het groen. Een der
bewoners wordt aangesteld tot onbezoldigd
rijksveldwachter om verbaliserend te
kunnen optreden. Was het toen het groen,
nu is het (zwerf-)vuil een van de grootste
kopzorgen.
Op voorstel van de leden besluit de
Woningstichting in 1919 eens een andere
architect in de arm te nemen. De woningen
van Krijnen zijn te mooi en lijken onvoldoende
op ‘arbeiderswoningen’, zo luidt
het oordeel. De keuze valt op architect
Verschoor uit Den Haag, die het ontwerp
levert voor 62 woningen aan de Brakkeveldweg,
het plan Potteman. Een volgend
project op een terrein tussen de Polderweg
en de Van Galenstraat doen Verschoor en
Krijnen samen. Toch bevalt dit ‘uitstapje’ de
Woningstichting minder goed, zodat alle
opdrachten voortaan weer naar haar eigen
technisch adviseur gaan.
Bij het twaalfeneenhalfjarig bestaan van
de Woningstichting in 1923 zegt vicevoorzitter
dr. C.H. Ketner: ‘De heer Krijnen
heeft als architect het zijne ertoe bijgedragen,
dat de Vereeniging ook ver buiten
onze gemeente een goede naam heeft. In
het bijzonder is dit ten opzichte van het
Tuindorp het geval.’ Krijnen oogst met zijn
Tuindorp internationale waardering. Op
een tentoonstelling in Engeland wil zelfs
de Britse koningin Mary meer over zijn
ontwerp weten.
Het spreekwoord ‘Hoge bomen vangen
veel wind’ gaat ook op voor Krijnen. In
zijn loopbaan krijgt hij heel wat kritiek te
verduren. Men verwijt hem onder meer te
weinig opdrachten te gunnen aan Helderse
aannemers, te weinig arbeiders uit Den
Helder bij zijn projecten te betrekken,
51