HE T REGIONAAL LANDSCHAP KEMPEN & MAASLAND Laat zich ...

Alhoewel de Maas op beperkte schaal reeds meerdere eeuwen bedijkt
wordt, werd de rivier pas vanaf de tweede helft van de negentiende
eeuw echt ‘geregulariseerd’. Overeenkomsten in 1833 en 1843 tussen
Nederland en het jonge België voorzagen in bedijkingen die de
breedte van de rivier op ongeveer 100 meter vastlegden. Oneigenlijke rivierarmen werden afgesloten, holle
oevers werden met breuksteen bekleed tot 2,5 m boven het gemiddelde zomerwaterpeil. Plaatselijk werden
aanvullend lage betonnen keermuurtjes voorzien.
Voor deze bedijking kwamen langsheen de ongetemde rivier
periodiek droogvallende grind- en zandbanken voor, vooral in de
binnenbochten. Deze vormden een prima vestigingsplaats voor
wilgenopslag en voor zogenaamde zachthoutooibossen. Ze zijn
aangegeven met ‘O’ of de term ‘Oseraie’ op de Tranchotkaarten
(anno 1806). Grindbanken en zachthoutooibossen, die toen het
leefgebied vormden voor onder andere de Otter, de Zwarte
ooievaar en de Zwarte populier, zijn vandaag door het temmen
van de rivier volledig verdwenen. Enkele relictlocaties, waaronder
het Kraaienbos te Leut, niet te na gesproken. Dit bosje is een uiterst
zeldzaam maar goed ontwikkeld voorbeeld van het Alluviaal bos
van de Grote Rivieren. De ontwikkeling van wilgenbossen leidde
eveneens tot een wissenindustrie voor de mandenvlechterij die zich
rond Stokkem concentreerde en waarvan onder andere het
natuureducatief centrum ‘De Wissen’ getuigt.
75 75