Download - Gauwain van Kooten Niekerk

diëgese
40 HOOFDSTUK 6. TRIANGULATIE
Interpretant
T eken Object
Figuur 6.1: Verhouding Interpretant, Teken en Object (Van Driel, 1993,
p. 12).
Van Driel (1993) maakt nog onderscheid tussen een onmiddelijke, een dynamische
en een normale interpretant en een onmiddellijk en een dynamisch object.
Onmiddellijkheid is het feit dat het iets richting geeft aan de interpretatie van
een teken; dynamiek is het feit dat de intepretatie voorlopig is afgerond.
Ook gebruikt hij het predicaat diëgetisch om aan te geven dat iets betrekking
heeft op een narratieve component.
Om de filmanalysemethode van Van Driel (1993) toe te kunnen passen is
een grondige uitwerking van de semiotiek van Peirce niet noodzakelijk, maar wel
gewenst. De uitwerking valt echter buiten het onderzoekskader. Van Driel (1993)
werkt deze theorie in zijn proefschrift wel grondig uit. Daarin is meer te lezen
over de semiotische fundamenten van zijn filmanalysemethode.
Beschrijving van triangulatie door middel van
filmsemiotiek
Peirce maakt een drieledig onderscheid. Bij hem is er het Object (dat staat voor
datgene waar we een uitspraak over willen doen), een Teken (dat is de manier
waarop we over het Object een uitspraak willen doen) en een Interpretant (dat
is de kennis die wordt opgedaan uit de uitspraak van het teken over het object).
Schematisch geeft Van Driel (1993) het weer zoals in Figuur 6.1 (p. 40).
Via dit model, precieser: via de relaties die de verschillende categorieën in dit
model tot elkaar hebben, kunnen we uitspraken over de werkelijkheid analyseren.
Dus ook wat betreft film.
Verandering in de filmsemiotiek
Volgens het proefschrift van Van Driel (1993) over filmsemiotiek is het beschrijven
van het proces van betekenisvol handelen het doel van de semiotische benadering
(p. 67). Dit betekenisvol handelen is een proces waarin het gebruikelijke
handelingsgevolg dat voortkomt uit een overtuiging opeens niet meer werkt op
de manier waarop iemand dacht dat het werkte. Door deze verrassing ontstaat