Bodem - Uitgeverij Medema

Later ben ik meer studie gaan maken van het
huwelijk zoals dat door God bedoeld is, en heb
ik besloten niet meer aan echtscheidingen mee
te werken. Als advocaat kon ik voor mensen
met huwelijksproblemen niet veel meer betekenen.
Wel zijn we huwelijkslessen gaan geven,
om mensen voor te bereiden op het huwelijk en
ze te leren met huwelijkscrisissen om te gaan.
Anita en ik zijn toen voorgangersechtpaar van
een kerk geworden en ik heb vele huwelijken
mogen inzegenen.
En als er geen oplossing blijkt te zijn, en je
gaat uit elkaar – hebben we dan als christenen
geen boodschap meer aan de weg die je
daarna moet gaan?
Ik denk dat christenen bij uitstek geroepen zijn
om mensen in nood bij te staan. Een van de
ergste dingen die je kunnen overkomen is de
situatie dat een liefdesband wordt verbroken.
Dat kan zelfs erger zijn dan iemand verliezen
door de dood. Het aantal echtscheidingen is
al hoog, maar het
aantal mensen
dat samenleeft en
uit elkaar gaat is
nog hoger. In veel
schoolklassen is
het merendeel
van de kinderen
afkomstig uit gebroken
gezinnen.
Wij hebben een
belangrijke taak
mensen bij te
staan in de nood,
zelfs al hebben ze zelf gefaald. Ik moet altijd
denken aan de ontmoetingen die Jezus had
met mensen die met stukgelopen relaties te
kampen hadden gehad. Hij benaderde ze nooit
met veroordeling, maar altijd met bewogenheid
en genade. Dat betekent niet dat we alles
maar moeten goedkeuren, dat deed Jezus ook
niet, maar dat we met bewogenheid naast die
mensen kunnen gaan staan en ze kunnen helpen
bij het maken van de juiste keuzes.
Je was, enkele jaren geleden, betrokken bij het
opstellen van een document van de Evangelische
Alliantie waarin het ging over echtscheiding
in de christelijke gemeente.
36 | b odEm | december 2009
We zagen hoe moeilijk het voor menig voorganger
is, om te gaan met mensen in hun kerk
die gaan scheiden of willen hertrouwen na een
echtscheiding. We onderzochten wat er over
deze onderwerpen aan materiaal beschikbaar
was in de verschillende kerken. De richtlijnen
die bestonden, waren vaak nogal onvolledig en
zeer uiteenlopend. Er is toen door de EA een
commissie van vier voorgangers benoemd,
mensen die met deze zaken te maken hadden
gehad, om te zien of er een gemeenschappelijk
stuk kon worden opgesteld, dat ter beschikking
zou staan van alle kerken die erom vroegen.
Er is drie jaar aan gewerkt, en we hebben een
boekje gemaakt dat Handreiking inzake huwelijk,
echtscheiding en hertrouwen is gaan heten.
Het zijn geen harde regels geworden, maar
een stuk dat meer inspireerde tot een bepaalde
manier van omgaan met de betrokkenen en
hun problematiek. Enerzijds wordt aangegeven
wat de Bijbel erover zegt, anderzijds wordt
erkend dat bijbelse normen in veel gevallen
niet gehaald worden
en wordt een
richting van denken
en handelen
aangegeven. We
hadden bij het
opstellen van dit
boekje sterk het
gevoel dat we een
stuk openbaring
ontvingen. De
EA heeft toen een
symposium georganiseerd,waarbij
het boekje is gepresenteerd, waar zo’n tweehonderdvijftig
voorgangers aanwezig waren en
waarin de vier opstellers van het document een
forum vormden. Er was grote instemming met
deze Handreiking en er zijn toen in korte tijd
veel exemplaren van het boekje besteld.
Het aantal
echtscheidingen is al
hoog, maar het aantal
mensen dat samenleeft
en uit elkaar gaat is
nog hoger.
Hoe heeft dat voorgangers en christenhulpverleners
geholpen in de oriëntatie op zulke
problemen?
Dat kan ik niet zeggen. Daar zou een onderzoek
voor nodig zijn. Misschien iets voor de EA om er
een vervolg aan te geven.
Ap en Anita, jullie hebben samen ook ooit een
ernstige crisis in jullie huwelijk meegemaakt.
Mogen we daar iets van weten?
Ja, dat mag. De eerste ‘crisis’ in ons huwelijk
deed zich voor toen Anita na negen jaar huwelijk
ernstig ziek werd en na enkele weken medisch
als opgegeven werd beschouwd. We maakten
toen de balans op van ons leven en kwamen tot
de conclusie dat we naar elkaar toe, maar ook in
het algemeen, veel te oppervlakkig hadden geleefd.
We erkenden dat we elkaar tekort hadden
gedaan en hebben elkaar vergeving gevraagd.
We hebben in het ziekenhuis een nieuwe belofte
aan elkaar afgelegd, dat, mocht Anita ooit uit het
ziekenhuis komen, we elkaar in het vervolg zouden
liefhebben en dienen, en minder ons eigen
belang zouden najagen. Dat moment is voor ons
aanleiding geworden om tot een levend geloof
te komen. Gelukkig is Anita – op wonderlijke
wijze – hersteld, en sindsdien is ons hele leven
van richting veranderd.
De tweede huwe-
lijkscrisis kwam
van buiten, doordat
een geestelijk
leidersechtpaar,
dat we vertrouwden,
trachtte
scheiding tussen
ons te brengen.
Gelukkig zijn
onze harten altijd
verbonden gebleven,
maar we
hebben het wel
als een traumatische
aanval op
ons huwelijk ervaren. Ik kan wel zeggen dat
God ons geheel en al hersteld heeft. Deze gebeurtenissen
zijn temeer aanleiding geweest
om onderwijs te geven over gezonde huwelijken
en gezond geestelijk leven.
Intussen zijn jullie vrijwel voltijds bezig met
huwelijksseminars – met welk doel eigenlijk? Is
het niet een nagenoeg eindeloze taak?
We voelen ons de laatste jaren steeds meer
geroepen in dit werk. Vreemd genoeg zijn we
meer in het buitenland bezig geweest dan in
Nederland. We reisden al veel, vanaf ongeveer
2002, om trainingen en onderwijs te geven in
kerken. Maar steeds bleken huwelijksseminars
het meest gevraagd en het beste ontvangen. Ons
boek over het huwelijk, De kunst van een gelukkig
huwelijk, is inmiddels in meerdere talen
verschenen, zoals in het Roemeens en Russisch,
en volgend voorjaar verschijnt de Nederlandse
editie. In heel Europa, waar we vooral werken,
is de nood groot; het huwelijk staat overal onder
druk. Natuurlijk kunnen wij tweeën niet zoveel
doen. Daarom hebben we besloten overal waar
we komen, indien mogelijk, geschikte mensen te
trainen om dit soort onderwijs zelf te gaan geven.
Daartoe hebben we een werkboek opgesteld, dat
ook in vertalingen beschikbaar is. Daarin zetten
we uiteen hoe je zo’n seminar kunt inrichten,
met gebruikmaking van het materiaal.
Nog even terug naar je nieuwste boek, daar
willen we graag meer van horen.
Het boek De kunst van een gelukkig huwelijk
bevat veel materiaal dat eerder in boekvorm is
verschenen. Je
We hebben veel
bijgeleerd in de loop
der jaren en ook heb
ik gemerkt dat er meer
genade in onze kijk
op de problematiek is
gekomen.
raakt over het huwelijk
nooit uitgedacht.
We hebben
veel bijgeleerd in
de loop der jaren,
en ook heb ik gemerkt
dat er meer
genade in onze
kijk op de problematiek
is gekomen.
Het is ook
meer een leerboek
dan een leesboek
geworden, omdat
het boek uitdaagt
tot zelfonderzoek.
Daarom zijn we bijzonder blij dat het boek opnieuw
uitkomt. We willen zien of we in Nederland,
waarop we nu ook meer onze focus hopen
te richten, een netwerk kunnen vormen met
mensen die op dit gebied werkzaam willen zijn.
We hebben een bediening opgezet onder de titel
‘De kunst om getrouwd te zijn’, met een folder en
een werkboek, gericht op gemeenten en geestelijk
leiders, waarin onze werkwijze uiteen wordt
gezet. Daarom is het zo bemoedigend dat het materiaal
nu in boekvorm beschikbaar is. Zo hopen
we nog vele jaren tot zegen te kunnen zijn.
q
december 2009 | b odEm | 37