Gekke-koeienziekte & rundveehouderij - Marieke de Vrij

Wanneer een mens zoiets ernstigs overkomt, heeft die de mogelijkheid tot rationaliseren
en een bepaalde vorm van logica. Een mens kan daardoor via begripsvorming enigszins
aan dat akelige gevoel werken, maar een koe kan dat niet.
Doordat de koe geen rationeel begrip heeft voor leed, wordt ze aan de ene kant gespaard
voor de gevolgen van daden die haar aangedaan worden, omdat ze daar zelf geen
beslissingen in kan nemen. Maar aan de andere kant roept het een vermoeidheid op,
omdat rationeel begrip van het leed ontbreekt. Het hele oer ritme wordt in zo=n mate
verstoord dat er bijna geen herstel meer mogelijk is.
Vroeger had je natuurlijke kuddes. Niet ieder kalf werd groot, maar er was een
herstelmogelijkheid via het collectief veld, omdat de kalveren van andere koeien wel
overleefden. Als het een keer mis ging, dan bleef zo toch het vertrouwen dat ze het
volgende jaar misschien wel contact zou hebben met haar kalf. Dat zorgde er dus voor
dat de negatieve berusting niet optrad.
Nu is er echter sprake van collectieve verbijstering en kan deze onderlinge afstemming
niet meer plaatsvinden. De telepathie tussen de dieren kan nog maar voor een deel
werken, vanwege de onnatuurlijke omstandigheden waar ze mee te maken hebben. Het
collectief veld heeft er geen begrip meer voor dat, als een koe een keer een kalf verliest,
ze het volgend jaar misschien wel een levend kalf zal grootbrengen. En de koeien kunnen
daar dus ook niet meer telepathisch over communiceren. Er is alleen een soort niet
verklaarbare doem overgebleven, en daarom wenden de dieren zich in afhankelijkheid tot
de mens, omdat ze geen andere bron van hoop meer hebben.
3.6. Tepel-afwijkingen.
Marieke:
Een ander beeld dat ik krijg, is dat de tepels aan het vervormen zijn. Ik zie twee typen
tepels. De ene tepel lijkt uitgelubberd, alsof er eerst een versmalling plaats vindt en dan
een uitlubbering in de breedte, alsof de structuur minder strak is geworden. Bij het
andere type afwijking is het haast of de tepel omhoogtrekt en de huid weer induikt,
waardoor de tepel zich als het ware niet meer geeft. Beide afwijkingen symboliseren
eigenlijk hetzelfde gegeven, maar anders uitgewerkt. Ik zal daar naar kijken.
De uitgelubberd tepels komen het meest voor, en geven de vermoeidheid weer van het
geven zonder zin beleving. Deze koeien hebben een psychologie ontwikkeld van
gelatenheid en zich uitgerekt voelen in het geven. Ze blijven daar lusteloos in staan. Uit
lusteloosheid laten ze de tepels te ver gaan, en schenken ze als het ware te ver uit.
De ingetrokken tepels daarentegen geven de pijnlijke geraaktheid weer doordat de
eigenheid van de dieren vertrokken is, en ze niet meer weten hoe ze zichzelf kunnen
beschermen. Deze koeien zijn emotioneel meer naar binnen geklapt en trekken de tepels
in. Zij verkeren dus niet meer in de lusteloosheidsfase, maar zijn bezig zich terug te
2011 / Natuur- en milieuvraagstukken / Landbouwvraagstukken / © Marieke de Vrij 16