Gekke-koeienziekte & rundveehouderij - Marieke de Vrij

8. De boer
Opmerking:
Ik ben een biologische boer en ik voel vooral de laatste paar jaren een ontzettende
onmacht om de ideeën die we hebben in de praktijk waar te kunnen maken. We zitten
allemaal in een gangbare economische wereld en de manier, waarop de boeren worden
bekeken tegenwoordig, zeker in de media, roept een ontzettende weerstand bij boeren
op.
Marieke:
Ik zie dat de boer zich wezenlijk ongezien voelt. De boer en het boer zijn, is een
aanbieding van de mens om zich tot de natuur te verhouden, en op een dieper niveau een
verbinding aan te gaan met de samenwerkende krachten die daarin gaande zijn. Het is
een uitbeelding van meesterschap van de mens, als hij op een inhoudsvolle manier de
natuur ontmoet en haar tot een sterkere begeestering aanspoort. Dat is de essentie van
het boer zijn.
Wanneer de boer in zichzelf niet meer kan doorvoelen dat hij de natuur tot een sterkere
begeestering oproept, dat hij niet meer dienstbaar is in hulpgeving aan de natuur om dit
te mogen versterken, voelt de boer dat als een identiteitsverlies van zijn beroepskeuze.
Want dat is hij zelf. Dus als hij gedwongen wordt natuuronecht te functioneren, en in
deze tijd wordt de boer gedwongen tot staaltjes van perfectie om te voldoen aan het
uiterlijke beeld van vervolmaking, dient hij voortdurend voorbij te gaan aan de
groepsgeest van de plantenwereld of van het dierenleven, waartoe hij zich verhoudt.
Het is haast een missverkiezing, waar hij zich aan moet houden in relatie tot de
plantenwereld en tot de dierenwereld, want het gaat om het uiterlijk schoon en niet meer
om de kwaliteit van het product. Je mag het eigenlijk niet eens meer een product
noemen, dat wezen van uitdrukking dat hij tracht te bekrachtigen. Daar gaat het dus heel
erg mis. De boer kiest in wezen voor dat vak, maar hij verliest het gaandeweg, want zijn
innerlijke oproep is een hele andere dan waar hij nu gestalte aan moet geven. Wanneer
dan ook nog de samenleving daar overheen valt, voelt hij zich totaal mismoedig.
Waar ik jullie eigenlijk nog in zou willen steunen, is het besef dat één varken of één koe
die een optimaal en gezond natuurlijk leven leidt, al genoeg is om in het collectief veld
van die dieren het gevoel open te houden van wat gezondheid is. Als er geen dieren meer
gezond kunnen leven, vervalt in het collectief veld, het onderbewustzijn, het weten wat
gezondheid is. Dus er dienen ergens dieren gezond te kunnen leven om het collectief veld
nog bezwangerd te houden met wat gezondheid in wezen is. Anders kunnen die dieren
zich daar straks niet meer naar oprichten. Dan worden zij helemaal wezensvreemd. Ze
krijgen dan een wezensvreemd lichaam en een levensvreemd belevingsveld. Ze kunnen
zichzelf ook niet meer herkennen. Ze worden dan mechanisch in plaats van wezenlijk.
Vraag:
Wat is het ideale aantal koeien dat een boer kan verzorgen? Is er een maat, waarin een
boer aandacht aan bijvoorbeeld koeien, schapen, paarden en kippen kan geven?
2011 / Natuur- en milieuvraagstukken / Landbouwvraagstukken / © Marieke de Vrij 54