De Groene Baret - Commandostichting

De Groene 

Baret 

periodiek van de commandostichtinG 

haringvliet 

boatdrop 

veteranen 

diploma 

Bezoek de website: www.korpscommandotroepen.nl december 2011

colofon De Groene Baret 

periodiek van ‘de commandostichting’ 

Verschijnt vier maal per jaar 

Jaargang 60, blad 227, december 2011 

redactie: 

Robert Willms, hoofdredacteur: 

redactiedgb-rwi@korpscommandotroepen.nl 

Gert Bos, adj. hoofdredacteur : redactiedgb-gbo@ 

Rob Broekhuizen : redactiedgb-rbr@ 

Marko van Hoogdalem : redactiedgb-mho@ 

Carl van den Hoogen : redactiedgb-cho@ 

Ben van der Klei : redactiedgb-bkl@ 

Thera Timmermans : redactiedgb-tti@ 

Gérard Urselmann : redactiedgb-gur@ 

Jack IJpelaar : jijpelaa@xs4all.nl 

Oplage: 5.250 exemplaren 

ISSN: 1382 – 1024 

inleveren kopij: 

A) Digitaal- tekst en foto’s naar: 

redactiedgb-rwi@korpscommandotroepen.nl 

B) Analoog per post naar: Redactie DGB, p/a R. Willms, 

Burg. R. Nepveulaan 10, 3881 HB Putten 

algemeen postadres: 

Bestuur ‘De Commandostichting’ 

t.a.v. de secretaris, p/a Engelbrecht van Nassaukazerne 

Postbus 5011, 4700 KA Roosendaal 

E-mail adressen: op de website van ‘De Commandostichting’: 

www.korpscommandotroepen.nl/service en dan: 

- secretariaat : via contactformulier ‘secretaris’ 

- penningmeester : via contactformulier ‘penningmeester’ 

- ledenadministr. : via contactformulier ‘ledenadministratie’ 

- sociale zaken : via contactformulier ‘com. sociale 

coördinatie’ 

- veteranen : via contactformulier ‘com. veteranen’ 

- museum : via contactformulier ‘museumcommissie’ 

- redactie DGB : via contactformulier ‘De Groene Baret’ 

auteursrechten: 

Alle auteursrechten ten aanzien van de inhoud van deze 

uitgave worden nadrukkelijk voorbehouden aan De Commandostichting. 

De redactie behoudt zich het recht voor 

ingezonden kopij niet, gedeeltelijk of gewijzigd te plaatsen. 

Fotografen: Operators KCT, Bureau VWS&C, 

Jan Schram en Leo van Westerhoven 

Deadline speciaal reünienummer: 23 januari 2012 

van de redactie 

Na 2011 zal het aantal gedrukte defensiebladen aanzienlijk 

verminderd zijn. Door de bezuinigingen gaan 

veel bladen verdwijnen of komen alleen nog digitaal 

naar de lezer. Dit geldt zeker niet voor ‘ons lijfblad’ 

De Groene Baret. Omdat de Commandostichting en 

het KCT in 2007 besloten hebben ons periodiek bijna 

geheel buiten defensie om te maken met behulp van oud 

commando’s en zelf de financiering daarvoor verzorgde, 

kunt u nu weer een exemplaar toevoegen aan de reeks. 

Ook blijft de frequentie gelijk (4x), maar volgend jaar 

zullen de verschijningsdata veranderen. Zo komt De 

Groene Baret naar u in februari, mei, augustus en november 

(dus niet meer in maart,juni, september en december). 

Bijna als traditie is ook dit laatste nummer van het jaar 

weer een zeer vol exemplaar. Zo zijn er de internationale 

oefeningen waaraan het KCT deelnam: Night Hawk 

(Denemarken) en Grüner Dolch (Duitsland). Bij Night Hawk 

voerde het KCT een complexe para inzet uit met behulp 

van het C-130 Hercules transportvliegtuig. Grüner Dolch 

was een kolfje naar de hand van onze mannen in een deels 

maritieme oefening. En er is een kort verslag van de KCT bijdrage 

aan de Nederlandse oefening Falcon Autumn, samen 

met de Luchtmobiele Brigade. 

Daarnaast is er nieuws rond de Korpsreünie 2012, waarvan 

de voorbereidingen in volle gang zijn. Vanwege deze bijzondere 

gelegenheid geeft De Commandostichting in 2012 een 

speciale februari editie uit, welke nagenoeg volledig zal worden 

gewijd aan het 70-jarig jubileum van het Korps Commandotroepen. 

Met een 180 km lange wandelmars, georganiseerd 

door COV Gelderland, wordt de stichting KIKA gesteund. Het 

Korps steunt dit initiatief en ook u kunt nog steeds sponsoren 

(zie pag. 35). De redactie wil in samenwerking met de commandoverenigingen 

graag verslag doen van de activiteiten die 

plaatsvinden binnen deze clubs van oud commando’s. In dit 

nummer een verslag van de jaarlijkse commando schietwedstrijd 

en golftoernooi en ook de planning voor 2012 van COV 

Gelderland. 

In deze uitgave ook een openhartig gesprek met kapitein Marco 

Kroon, met onder meer zijn plaatsing bij 17 Painfbat. En ook 

kunnen wij op de valreep meenemen de baretuitreiking van 16 

december, waarbij weer een aantal nieuwe commando’s wordt 

toegevoegd aan ons Korps. Tenslotte is die groene baret, met 

voorafgaand de elementaire opleiding tot commando, datgene 

wat ons allen verbindt. 

Tot slot wens ik u namens de redactie gaarne fijne feestdagen en 

een zeer goed nieuw jaar 2012. 

En wat dit blad betreft: veel leesplezier! 

Robert Willms 

Hoofdredacteur De Groene Baret

inhoudsopgave 

2 van de redactie 

4 Van de voorzitter 

5 voorwoord c-kct 

6 Oefening night hawk voor 108 cotrcie 

9 Onderscheiding voor Jan sweere 

10 interview Marco Kroon 

12 Oefening Falcon autumn 

14 Baretuitreiking 

16 Veteranenwet en veteranendiploma’s 

18 commandojournaal 

20 actualiteiten 

22 Herdenking market Garden 

23 Van de museumcommissie 

26 In memoriam 

27 Bestuur De Commandostichting 

28 Advertentie Under cover 

30 Reünie 2012 

32 “We will remember them” 

in Schotland 

35 cov Gelderland 

36 104 cotrcie oefent Grüner Dolch 

40 Herdenking operatie infatuate 

42 Nationale commando schietwedstrijd 

43 2e JW pettermars 

44 Commando golftoernooi 

45 commando, wat doe je voor de kost? 

48 advertentie KCT 

6 

14 

22 

36 

oefening night hawk 

Baretuitreiking 

herdenking market Garden 

oefening Gruner dolch

mededelingen 

van de 

voorzitter 

In dit laatste nummer van het jaar is 

het goed om terug te blikken. Maar 

eerst bedank ik alle vrijwilligers, die 

ons bij het werk in De Commandostichting 

ondersteunden door het vele werk 

dat zij hebben verricht. Er is dan ook 

veel gebeurd en ook de werkgroepen 

om de stichting wat flexibeler en 

sneller te laten reageren zijn opgestart. 

In het komende jaar zal dat zijn beslag 

krijgen. Hierbij zullen de commissies in 

aantal worden beperkt en het bestuur 

zal worden versterkt. 

Korpsreünie 2012 

De voorbereidingen voor de Korpsreünie 

zijn begin dit jaar van start 

gegaan en verlopen voorspoedig. 

Wij verwachten een grote deelname 

en een gedisciplineerde mars door 

Roosendaal, zodat wij ons Korps met 

ere uitdragen. 

Commandoverenigingen 

De samenwerking met de COVn 

verloopt soepel. Helaas is er door 

tijdgebrek dit jaar geen mogelijkheid 

geweest hun besturen te bezoeken. 

Dit zal het komend jaar weer worden 

opgepakt. 

Veteranen en veteranenzorg 

Op veteranengebied zijn ook goede 

vorderingen geboekt. We zijn volop 

bezig met de voorbereidingen voor 

een Veteranen Vereniging Korps 

Commandotroepen (VVKCT). De 

oprichting zal het komend jaar zijn 

beslag krijgen. Inmiddels is besloten 

om de veteranenpas bij dienstverlating 

automatisch aan de veteranen uit te 

De Groene Baret, december 2011 

een terugblik 

over 2011 

reiken. De Commandant der Strijdkrachten 

heeft eind november de eerste 

pas ‘automatisch’ uitgereikt aan de 

dienstverlatende Commandant Landstrijdkrachten. 

Naar analogie daarvan 

zal iedere veteraan van het Korps 

Commandotroepen automatisch als lid 

van de VVKCT worden beschouwd. 

Het is daarom van belang dat u -als 

veteraan- deze ontwikkeling volgt en 

uw gegevens up-to-date laat houden 

in onze administratie. Hierdoor is 

deze VVKCT in staat u te bereiken (en 

omgekeerd) bij het organiseren van 

activiteiten voor veteranen, waarbij 

van specifieke faciliteiten van Defensie 

gebruik kan worden gemaakt. 

Hoewel we vaak spreken over de zorg 

die veteranen nodig hebben (en op 

die zorg richten wij onze organisatie 

ook in), gaat het met het overgrote 

deel van veteranen in zijn algemeen- 

AANPASSING CONTRIBUTIE 2012 

heid erg goed. Zij zijn gesterkt met 

levenservaring van hun uitzending(en) 

teruggekomen en behoeven helemaal 

geen extra zorg en aandacht. Maar 

voor degenen die deze wel behoeven 

moeten wij pal staan. In dat kader zijn 

binnen de stichting een 18-tal vrijwilligers 

gecertificeerd om die hulp te 

bieden en mensen door te leiden naar 

de professionele hulpverleners. 

Tenslotte is op dit gebied de veteranenwet 

in de Tweede Kamer met algemene 

stemmen aangenomen, een goede 

vooruitgang. 

Rest mij om namens het bestuur u en 

allen die u lief zijn de allerbeste wensen 

voor 2012 over te brengen en wens u 

ook bijzonder fijne feestdagen en een 

goede en gezellige oudejaarsdag. 

Hans Eerhart 

De forse bezuinigingen die momenteel worden doorgevoerd, treffen Defensie in al haar 

geledingen. Tot De Commandostichting en De Groene Baret aan toe! Daarom is het bestuur 

genoodzaakt per 1 januari 2012 de jaarcontributie te verhogen met € 2,50. Al sedert 

5 jaar bestaat de redactie geheel uit vrijwilligers, die elke 3 maanden een aantrekkelijk 

blad (zo zij vaak hoort!) op uw deurmat legt. Sedert begin dit jaar is de opmaak van 

DGB en daarmee ook de kosten ‘overgeheveld’ van Defensie naar de Stichting. Defensie 

heeft nu besloten om ook de verzendkosten niet langer voor haar rekening te nemen. Dat 

is een hard gelag. We willen echter dit blad blijven uitgeven, net zoals we ons hard willen 

blijven maken voor een actuele website, onze veteranenzorg, traditiehandhaving en alles 

wat daarmee samenhangt. Om dat alles (en nog meer) te kunnen bekostigen, zien we ons 

gedwongen uw bijdrage als begunstiger en abonnee per 1 januari 2012 aan te passen 

naar: € 17,50 bij betaling via incasso en naar € 20,= voor degenen die per acceptgiro 

betalen. Help mede De Groene Baret in ere te houden. Steun ons. 

De Commandostichting

voorwoord c-kct 

kolonel 

rob Querido 

Terugkijkend op het jaar 2011 kunnen we maar één 

ding concluderen: het was een uitdagend jaar, waarin 

weinig van de ingrijpende gebeurtenissen te voorspellen 

viel. 

Wie had bijv. voorspeld dat er in diverse Noord- 

Afrikaanse landen politieke omwentelingen zouden 

plaats vinden, dat er enorme machtsverschuivingen 

zouden plaats vinden? 

Voor het Korps Commandotroepen betekende dit wel 

dat we ons hebben moeten voorbereiden op diverse 

mogelijke scenario’s in diverse landen. Denk daarbij 

aan evacuatieoperaties, ondersteuning van ambassades, 

mogelijke bevrijdingsoperaties van gegijzelden, 

enz. Deze en meerdere scenario’s kwamen voorbij en 

zijn allemaal professioneel doorlopen door de staf en 

de diverse compagnieën. Zoals wij gewend zijn, wordt 

natuurlijk nooit alles ook daadwerkelijk uitgevoerd, 

maar indien noodzakelijk had dat wel kunnen gebeuren. 

En dan moet alles tot in het kleinste detail kloppen. 

Ook in oefeningen hebben we aan dit soort operaties 

veel aandacht gegeven. 

Daarnaast liepen natuurlijk alle ruimschoots gevulde 

programma’s gewoon door. Daarover heeft u in De 

Groene Baret alles mee gekregen. De steeds beter 

gevulde compagnieën oefenen op een steeds hoger 

niveau. Daarmee bedoel ik de kwaliteit die zij hebben, 

maar ook het niveau waar zij onder komen te werken. 

Onder internationale SOF-structuren, waarin puur 

nationale Special Operations Task Groups hun taken 

vervullen. Deze trend zal zich in 2012 voort zetten met 

als hoogtepunt de oefening Peregrine Sword, onder 

leiding van Generaal van Loon, commandant van 

1 German/Netherlands Corps (1 GNC). 

De Military Assistance (MA) taak neemt ook een 

steeds belangrijker plek in binnen ons takenpakket. 

De ervaringen die wij hebben opgedaan in Uruzgan, 

met het trainen van speciale politie-eenheden, werden 

verwerkt en omgezet in trainingsdoelstellingen. De 

oefening Flintlock 2012 zal ons op dit gebied ook weer 

op een hoger peil moeten trekken. Daartoe hoort meer 

kennis van instructie op ander materiaal dan het onze, 

maar ook het onderwerp talenkennis en de langdurige 

omgang met primitieve omstandigheden in het klimaat 

van het Afrikaanse continent. 

In 2011 is er ook meer tijd gekomen voor typen van 

optreden, die de laatste jaren wat op de achtergrond 

waren geraakt in verband met de langdurige inzet 

in Afghanistan. Meer aandacht werd gegeven aan het 

‘vertrouwde’ speciale verkenningenwerk. Er werden 

weer afgeschermde onderkomens gebouwd en langdurig 

betrokken en er waren minder luxe verplaatsingen over 

lange afstand (inderdaad: te voet). Want we moeten blijven 

werken aan het up to date houden van alle kennis voor 

alle typen gebieden en klimaten. In 2012 zal een groot 

deel van het KCT naar Noorwegen gaan voor de oefening 

Cold Response onder Arctische omstandigheden en er zal 

een jungletraining plaats vinden in Frans Guyana. Beide 

oefeningen zullen weer het uiterste vergen van mens en 

materiaal. 

Ook zal de Korpsgeleide oefening Lowlands net als in 

2011 voortaan op de jaarkalender staan. Hierin zullen 

meerdere eigen SOTGs, maar ook mogelijke buitenlandse 

eenheden, geoefend worden in een aantrekkelijk scenario, 

grootschalig ondersteund door de luchtmacht. 

Het moge duidelijk zijn, we kunnen trots terug kijken op 

2011 en de borst nat maken voor 2012. Maar wat betreft 

dit laatste: we doen niets liever! 

Ik wil u tot besluit graag een goede jaarwisseling toewensen 

en hoop u in 2012 weer te ontmoeten bij diverse 

gelegenheden, maar vooral tijdens de Korpsreünie op 24 

maart. Dus: meldt u aan!! 

5

108 COMMANDOTROEPENCOMPAGNIE 

TRAINT COMPLExE PARA-INZET TIJDENS 

NIGHT HAWK 

niemand verwacht 

een duikploeg uit 

de lucht 

Ongelimiteerd luchttransport, een variëteit aan civiele objecten, multidisciplinaire 

samenwerking in de lucht, op het water, op de grond en zelfs daaronder. De internationale 

oefening Night Hawk, die in de eerste helft van oktober plaatsvond, heeft 

werkelijk alles om de meest ondenkbare Speciale Operaties nog zo realistisch mogelijk 

te oefenen. Deze door het Deense Jægerkorpset geleide oefenoperatie in joined & 

combined optreden was een ware ‘snoepwinkel’ voor 108 Cotrcie. De Groene Baret 

doet dan ook graag Night Hawk nog eens dunnetjes over. 

Voor het Korps Commandotroepen is 

Night Hawk sowieso een uitgelezen 

mogelijkheid om contraterreur 

optreden te combineren met diverse 

infiltratietechnieken. Maar deze keer 

komt de tiendaagse oefening helemaal 

als geroepen, zeker voor 108 Cotrcie. 

De specialist in het optreden in 

waterrijke gebieden heeft namelijk 

een langgekoesterde, belangrijke 

trainingswens: het airdroppen van een 

Medium Inflatable Boat (MIB) binnen 

een tactisch scenario. Daar naast moet 

de compagnie, vanwege de stand-by 

status, in staat zijn om overal ter 

wereld en binnen 24 uur twee ploegen 

en een stafgroep volledig selfsupporting 

in te zetten. Met een deployment 

op vliegbasis Aalborg, met eigen 

logistiek en eigen command- & 

controlmiddelen, sluit oefening Night 

Hawk daar mooi op aan. 


Ultieme verrassing 

In de eerste week van Night Hawk 

houdt het KCT een technische training 

om zowel de operator als het materieel 

voor te bereiden. Er komen diverse 

individuele vaardigheden aan bod, 

zoals het fastropen uit helikopters, het 

schieten vanaf de treeplanken van een 

Deense Fennec helikopter en het parachutespringen. 

Alle ogen zijn echter 

gericht op een succesvolle airdrop van 

een MIB vanuit een C-130 Hercules 

transportvliegtuig. Het KCT heeft al 

twee jaar de kennis en middelen voor 

deze complexe para-inzet in huis. En 

in september is deze inzetmethode al 

boven het Haringvliet geoefend (zie 

verder). Maar nooit eerder is deze 

lucht-/water-infiltratie geïntegreerd in 

een tactische oefening. “Terwijl deze 

inzetoptie echt de toekomst heeft”, 

vertelt compagniescommandant ma- 

joor Peter. “Hoewel het niet bedoeld 

is voor grootschalig optreden, is het 

middel perfect om snel en ongezien 

aan land te komen. Niemand verwacht 

namelijk dat je duikers uit een 

vliegtuig trapt.” 

Voor een airdrop van een MIB wordt 

deze rubberboot, de twee buitenboordmotoren 

en overige uitrusting 

stevig vastgezet op een houten frame. 

Dat wordt verzwaard met zandzakken 

tot een robuust ‘pakketje’ van 

zo’n duizend kilo. Op een kleine 

driehonderd meter hoogte wordt het 

hele gevaarte uit de laadklep van het 

transportvliegtuig geduwd, waarna 

tien parachutes zich automatisch 

openen. De duikers van een gespecialiseerde 

waterploeg springen daar 

razendsnel achter aan. “Dat achter de 

boot aanspringen, luistert heel nauw”,

Bronnen: Defensiekrant / 

Leo van Westerhoven 

legt specialist Optreden Waterrijke 

Gebieden (OWG) kapitein Koen uit. 

“Zij moeten immers de parachutes 

van de MIB afkoppelen. Een gat van 

enkele seconden betekent al snel veel 

meer zwemmen. Je kunt je voorstellen 

dat, in het donker en met golfslag, de 

boot al gauw onvindbaar is. Koppel 

je niet op tijd af, dan loop je het 

gevaar dat de boel onder water wordt 

getrokken. De hele actie behoeft dus 

veel coördinatie met para-instructeurs 

en de crew van de C-130 Hercules. 

Maar als alles slaagt, hebben we 

met de MIB-uit-de-lucht het ultieme 

verrassingselement.” 

Staf aan de maquette 

Terwijl de individuele operator tijdens 

Night Hawk flink wordt beziggehouden, 

moet ook de compagniesstaf 

aan de bak. Op verschillende 

hoog bezoek voor night 

hawk commando’s 

Secretaris-generaal van de NAVO, Anders Fogh Rasmussen, bezocht 12 oktober 

de oefening Night Hawk. Aan de hand van een grote maquette werd de lopende 

operatie aan hem uitgelegd. Ook kreeg hij uitleg over de werkwijze van een 

Special Operations Intelligence Cell (SOIC). Specialisten van diverse inlichtingenorganen 

analyseren hier informatie om speciale operaties te ondersteunen. 

Naar gelang het soort en de aard van de operatie wisselt de samenstelling van 

het SOIC. Later op de dag kon Rasmussen met eigen ogen de Nederlandse 

SF-operators live in actie zien. Hij liet blijken dat hij danig onder de indruk was 

van de kennis en de kunde van de individuele operators. 

FOTO’S: LEO VAN WESTERHOVEN 

niveaus zijn de Denen, Duitsers, 

Zweden en Nederlanders druk met 

analyses, inlichtingen en planning 

van komende missies. De van origine 

luchtmachtoefening draait nu om de 

samenwerking tussen de luchtmacht 

en de Special Forces (SF) op de 

grond. Daarom wordt er gewerkt in 

een Special Operations Task Group. 

Alle betrokken specialisten, onder wie 

de Air Mission Commander en de 

vliegers, worden van A tot Z gebrieft. 

“Dat doen we aan de hand van 

een enorm gedetailleerde maquette 

van de objecten waarop de inzet 

plaatsvindt,” zegt majoor Peter. “Alle 

what-if scenario’s komen voorbij. 

Voor de meeste crews is het echt 

een eye-opener om te zien hoe wij 

een actie aanlopen. Andersom leert 

het ons naar hun mogelijkheden en 

onmogelijkheden te kijken.” 

Dan het echte werk 

In de tweede, de tactische week van 

Night Hawk is het tijd voor de ‘echte’ 

missies. Eén van de opdrachten 

bestaat uit het oppakken of uitschakelen 

van een Improvised Explosive 

Device (IED)-facilitator, ofwel een 

bermbommenmaker. De bewuste man 

en zijn kompanen blijken ondergronds 

te zijn gegaan in Daugbjerg, 

in Midden-Jutland. Letterlijk, want 

deze mergelgrotten herbergen een 

gangenstelsel van zo’n zestig kilometer 

lengte, waarbij de vaak smalle en 

lage gangen op verschillende niveaus 

liggen. Vier Zweedse ploegen nemen 

de Special Reconnaissance-fase 

voor hun rekening, de Nederlanders 

vormen de twee aanvalsteams. Na 

een uitvoerige observatie weten de 

Zweedse verkenners de High Value 

Target (HVT) en zijn schuilplaats met 

honderd procent zekerheid vast te 

stellen. Dat is meteen het startschot 

van de actie. Onmiddellijk gaan de 

Nederlandse operators aan boord 

van een gereedstaande C-130. 

Omdat de IED-dreiging hoog is, gaat 

er ook een K9-(honden-)team van het 

7

Duitse KSK mee. Honden werken vele 

malen sneller dan detectors. 

Ondergronds vanuit de lucht 

Na een korte vlucht in de C-130 

stapt het aanvalselement over 

in twee Finse NH90-helikopters. 

Tegelijkertijd nemen snipers plaats 

op de treeplanken van twee Deense 

Fennec-helikopters, op weg naar 

de Daugbjerg. Daar wordt de actie 

ingeleid met een strafing run door 

een Deense F16 met een zesloops 

boordkanon, meteen gevolgd door de 

twee Fennec-helikopters die dreigend 

boven de grotten blijven hangen. 

Terwijl de ondergrondse verlichting 

wordt uitgeschakeld, worden de 

Nederlandse aanvalsteams aan twee 

kanten van het grottencomplex aan de 

grond gezet en nemen Zweedse teams 

blocking posities in. In een mum 

van tijd is de omgeving hermetisch 

afgesloten, ontsnappen of vijandelijke 

naderingen zijn onmogelijk. 

Met een agressieve aanval weten 

de Nederlandse operators enkele 

bewakers buiten de grot volledig te 

overrompelen. Daarna dringen ze 

via twee assen de grotten binnen en 

kammen ze met nachtzichtmiddelen 

het gangenstelsel minutieus uit. De 

zoekactie duurt niet lang, mede dankzij 

de hond en zijn Duitse geleider. 

Hun samenspel is verbluffend; in 

no-time heeft de herdershond de geur 

van explosieven te pakken en de HVT 

gelokaliseerd. Dat de hond naast het 

opsporen van IED’s ook ingezet kan 

worden als aanvalshond ondervindt 

één van de verdachte bewakers aan 

den lijve. Razendsnel is de situatie 

volledig onder controle en sluiten de 

Zweedse verkenners zich aan bij het 

aanvalselement. De operators van het 

KCT stijgen na een snelle exfiltratie 

weer in de heli’s en verplaatsen zich 

naar het C-130 transportvliegtuig, dat 

hen met draaiende motor opwacht. 

Deze brengt hen terug naar de basis 

in Aalborg. 

Unieke objecten 

Niet veel later volgt een tweede 

missie: het uitvoeren van een spectaculaire 

Hostage Release Operation. 

Vanaf een geïmproviseerde starten 

landingsbaan, ook wel een Tactical 

Landing Zone genoemd, moeten de 

ploegen verschillende doelen gelijktijdig 

aangrijpen, zoals een fabriek en 

een havencomplex. Het zijn juist zulke 

grootse unieke objecten die Night 

Hawk zo aantrekkelijk maken voor 

contraterreur specialisten. “Het is lang 

geleden dat we zo hebben gewerkt. 

Normaal is het een ‘pandje rammen’ 

en weer weg”, zegt sergeant Jeffery. 

“Het oefendorp op de Harskamp 

heb je op een gegeven moment wel 

gezien. En van andere civiele gebouwen 

maken we weinig gebruik”, 

vult sergeant(1) Pepijn aan. “Dit is 

het Walhalla.” Ook over het aanbod 

aan air assets zijn beide mannen te 

spreken. Pepijn: “Zoveel heli’s fulltime 

tot je beschikking is uniek. Kosten 

noch moeite zijn hier gespaard om 

ons maximaal trainingsrendement te 

geven.” 

Terugblik 

De compagniescommandant kan niets 

anders dan zeer tevreden terugkijken 

op Night Hawk. “Behalve het 

afgelasten van een vrije val vanwege 

het slechte weer, hebben we alle 

inzetopties kunnen uitvoeren. Night 

Hawk blijft voor ons een oefening 

met ongekende mogelijkheden. Ook 

dit jaar ben ik weer verrast door 

wat allemaal kan. Voor de volgende 

keer proberen we de Nederlandse 

luchtmacht erbij te betrekken. Het zou 

mooi zijn als Night Hawk uitgroeit 

tot een nog meer joined & combinedoefening 

dan die nu al is.” 

Meer lezen over oefening Night 

Hawk? Het uitgebreide verslag van 

Leo van Westerhoven staat op www. 

korpscommandotroepen.nl. Kijk bij 

‘verslag en verhaal’ - Night Hawk. 

Unieke inzet op het haringvliet 

Het KCT heeft op 7 september een indrukwekkende, complexe en zeer succesvolle 

para-inzet uitgevoerd op het Haringvliet. Meerdere keren werden 

commando’s per parachute in het water gedropt. Op zich niet zo uitzonderlijk. 

Maar dat er tweemaal ook een volledig inzetbare MIB uit de lucht kwam 

vallen, was in Nederland nooit eerder vertoond. 

De inzetoefeningen waren een voorbereiding van 108 Cotrcie op de internationale 

oefeningen Nighthawk in Denemarken en Cold Response in Noorwegen. 

De OWG specialistenploeg, ofwel waterploeg, van deze compagnie is 

specifiek getraind en uitgerust ingezet te worden op én onder water. Daar 

komt heel wat bij kijken. Alleen al voor deze oefening moest veel papierwerk 

worden geregeld en kwam er een circus aan logistieke (hulp)middelen aan te 

pas. Zo werd het riggen (voorbereiden) van de MIB door de Belgische paracommando’s 

in Schaffen gedaan. Zij hebben veel ervaring met heavy-drop 

klussen. Daarnaast is een MIB-inzet met een Nederlands C-130 transportvliegtuig 

niet mogelijk en is daarom een C-130J-30 Super Hercules van het Deense 

Squadron 721 ingezet. Een knap staaltje internationale samenwerking dus. 

Nieuwsgierig naar het hele verhaal van Leo van Westerhoven? U leest het op 

www.korpscommandotroepen.nl onder ‘verslag en verhaal’ – Haringvliet

Koninklijke onderscheiding voor 

oud-aalmoezenier 

Jan sweere 

Oud-aalmoezenier bij het KCT, Jan Sweere, heeft op 

19 oktober een Koninklijke Onderscheiding ontvangen. 

Burgemeester van Roosendaal, Jacques Niederer, 

benoemde hem tot Lid in de Orde van Oranje 

Nassau voor zijn buitengewone inzet bij het Korps 

Commandotroepen en zijn jarenlange, onbetaalde 

inspanning voor de kerkelijke gemeenschap. 

“Uw inzet voor de medemens en 

vooral voor de commando’s, wordt 

door velen gewaardeerd. Maar u 

hebt veel meer gedaan. Mensen 

helpen stond en staat bij u hoog in 

het vaandel en weken van zestig uur 

werken waren u niet vreemd”, aldus 

de burgemeester. 

Aalmoezenier 

Jan Sweere trad als aalmoezenier in 

1969 in dienst bij het Korps en bleef 

daar werkzaam tot zijn pensioen 

in 1988. Dag en nacht konden zijn 

collega’s een beroep op hem doen. 

En ook na zijn pensioen bleef hij zeer 

betrokken bij zijn oud-werkgever 

en bood hij oud-commando’s steun 

en een luisterend oor. Voor die 

bijzondere verdiensten werd hij in 

2002 door het Korps benoemd tot 

ere-commando. 

Kerkelijke gemeenschap 

Naast zijn functie als aalmoezenier 

van het KCT, zette Sweere zich tot ver 

na zijn pensionering vrijwillig in voor 

diverse kerkelijke gemeenschappen 

in de regio. Zo stond hij jarenlang 

pastoor De Kort bij in zijn parochies, 

verzorgde hij de diensten in de 

toeristenkerk van Dishoek en ondersteunde 

hij de parochies van Zegge, 

Sint Willebrord, Standdaarbuiten 

en de Goede Herder in Roosendaal. 

Aalmoezenier Sweere staat in zijn 

omgeving bekend om zijn sociale 

inslag en zijn bereidheid altijd te 

helpen. 

9

Half november vertelde 

Marco Kroon in een openhartig 

gesprek met de 

redactie van De Groene 

Baret hoe de benoeming 

tot Ridder Militaire 

Willems-Orde (MWO) 

mede zijn leven heeft veranderd. 

En daar was dan 

ook nog die onverkwikkelijke 

rechtszaak. Anderhalf 

jaar heeft hij moeten 

wachten op eerherstel. 

In de tussentijd heeft hij 

vele interviews gegeven 

om zijn kant van de zaak 

te belichten, zowel voor 

bladen als voor televisie. 

Nu eindelijk ook voor zijn 

eigen achterban. 

Door Robert Willms, 

hoofdredacteur De Groene Baret 

Het militaire leven zat Marco Kroon 

al heel jong in het bloed. Als kleine 

jongen staat hij op de foto, terwijl 

hij links groet in plaats van rechts, 

zoals zijn leeftijdgenoten. Spelen als 

soldaatje en kiezen voor de vakken 

wiskunde, Engels en natuurkunde, 

want deze havo vakken waren belangrijk 

voor een militaire carrière; de 

rest kon hem niet schelen. Hij begon 

bij de Mariniers, gewoon omdat 

ieder kind daarvan droomt. In die tijd 


hoe mijn leven 

is veranderd 

door de militaire 

Willems-orde 

kwamen zij heel vaak in het nieuws. 

“Een korps”, zo vertelt Marco, “waar 

de samenhorigheid nog sterk leeft”. 

Omdat bij zijn gewenste verlenging 

geen vast dienstverband mogelijk 

was, ging hij over naar de landmacht. 

Eerst de KMS voor onderofficier. “Met 

havo moet u naar de KMA” werd hem 

gezegd, maar zijn reactie was: ”Dat 

wil ik niet, want mijn ambitie ligt bij 

de mannen”. Met enige zelfkennis 

zegt Marco: “ik ben een echt mensen- 

mens, laat mij maar in het veld met 

de mannen en beslist niet achter een 

bureau als een kantoorklerk, dat is 

niets voor mij”. In 1999 behaalde 

hij de groene baret en diende hij op 

verschillende buitenlandse missies als 

ploegcommandant. 

De acties en de gevolgen 

Omdat tweede viool ook niets is voor 

de mens Marco, gaat hij uiteindelijk 

toch naar de KMA en wordt daar

officier. Dan volgen de uitzendingen 

als luitenant met zijn peloton naar 

Afghanistan, waar hij diverse acties 

onderneemt in nauwe samenwerking 

met de ‘aussies’ (Australische commando’s). 

Voor deze acties (zie DGB 

juni 2009), waarbij zwaar heeft gewogen 

de actie van de nacht van 12 

op 13 juni 2006 met close air support 

en zijn ongekende persoonlijke moed, 

werd hij in 2009 benoemd tot Ridder 

Militaire Willems-Orde. De hoogste 

militaire onderscheiding die toen voor 

het laatst ruim 50 jaar geleden werd 

uitgereikt aan een individuele militair. 

“Ik vind dat ze het daarbij hadden 

moeten laten” zegt Marco, “deze 

onderscheiding heeft altijd de mystiek 

gehad van de Tweede Wereldoorlog 

en Korea. Het ziet er naar uit dat er 

binnen afzienbare tijd helaas geen 

nieuwe Ridder bijkomt, aangezien de 

actieve deelname aan een strijd sterk 

verminderd is voor het Nederlandse 

leger, zeker na de recente bezuinigingen.” 

De omgang met hoogwaardigheidsbekleders, 

zoals koningin Beatrix, 

kroonprins Willem-Alexander, premier 

Rutte, generaal Peter van Uhm en anderen 

was vreemd voor hem, maar hij 

is er intussen wel aan gewend en met 

respect voldoet hij aan deze gevolgen 

van het Ridder MWO zijn. “Maar 

als je diep in mijn hart kijkt, dan ben 

ik liever in het veld, werken met de 

jongens.” Net als generaal Peter van 

Uhm, voor wie hij diepe bewondering 

heeft, zeker na het verlies van diens 

zoon in Afghanistan, staat Marco 

dicht bij zijn mensen. Als een echte 

micromanager is Marco bezig met de 

details. Alles moet kloppen voordat 

het veld wordt ingegaan. 

De Militaire Willems-Orde 

“Drie dagen bedenktijd kreeg ik en ik 

mocht er met niemand over praten. 

Ik was zo verward en tevens erg blij, 

dat ik stiekem toch mijn vriendin en 

mijn ouders heb geïnformeerd. Mijn 

vader had geen idee wat het inhield. 

Ik vond dat er meer mannen waren 

die het verdiend hadden. Maar zij (de 

legerstaf; red) waren hier al drie jaar 

mee bezig en overtuigden mij dat het 

een juiste beoordeling was. Achteraf 

twijfel ik nog weleens of ik er goed 

aan heb gedaan deze onderscheiding 

te aanvaarden. Dat zal het Kapittel 

der Militaire Willems-Orde mij niet 

in dank afnemen, maar mijn leven is 

180° veranderd. Met mijn vriendin 

had ik besloten een café in Den Bosch 

over te nemen en gereed te maken 

voor haar als ik binnen defensie mijn 

werk zou voortzetten. Wij wisten dat 

het café niet zo’n goede naam had 

toen wij het overnamen, maar zagen 

dit juist als een uitdaging om dat er 

wel van te maken. Ik ging 4 dagen 

per week werken voor defensie om 

deze klus te klaren en zoals ik ben: 

dat doe ik met veel overgave en oog 

voor detail. Nu kan ik zeggen dat er 

een hoge prijs is betaald voor deze 

keuze, waarvan ik geen spijt heb. Bij 

een verkoop van het café in deze tijd 

en met het imago dat eraan kleeft, 

zullen mijn vriendin en ik een flinke 

financiële aderlating ondergaan. 

Daarnaast laat ik heel veel spaargeld 

en verdiende premies achter in de 

kroeg door de vele investeringen die 

ik ongewild heb moeten maken. Tot 

op de dag van vandaag is door het 

OM geen schadevergoeding betaald 

en dat is het ook nog niet van plan 

te doen. Het OM is van mening dat 

ik geen schade heb ondervonden 

gedurende de 1 ½ jaar dat ik 

vervolgd ben en ik negatief in de 

publiciteit stond. 

De omgekeerde wereld 

Ook de gemiddelde publieke opinie 

is niet iets waar ik blij mee ben. Veel 

mensen zien me eerder als die crimineel, 

die veel geluk heeft gehad met 

zijn advocaat, dan dat ze me zien als 

die goeie militair die veel pech heeft 

gehad! De titel ‘held’ vind ik zonder 

meer onterecht: daarmee wordt mijn 

mannen veel tekort gedaan. Het leven 

zal nooit meer hetzelfde worden als 

daarvoor. Wanneer ik in de stad 

loop, houden bekende Nederlanders 

mij aan, omdat ze met mij op de 

foto willen. Laatst nog in Amsterdam, 

toen Hans Teeuwen met mij op de 

foto wilde; het lijkt wel de wereld op 

zijn kop. En ook een andere kant van 

de medaille: ik zou lezingen gaan 

geven voor het bedrijfsleven over de 

ervaringen die ik heb opgedaan. 

Maar geen enkel bedrijf heeft zich 

gemeld vanwege de imagoschade die 

ik opgelopen heb door het proces. 

Soms is de scheiding tussen succes en 

verlies heel dun.” 

“De Militaire Willems-Orde op 

zich staat boven elke twijfel. Er zal 

echter aan mij altijd wat negatiefs 

blijven kleven”, zo stelde Marco in 

een interview in het blad van de 

Landmacht. 

Een nieuwe uitdaging: 

17 Painf Bataljon 

“Per 1 oktober 2012 zal ik vertrekken 

naar 17 Pantserinfanterie 

Bataljon te Oirschot als compagniescommandant. 

Dat zal een weerzien 

worden, want tweemaal eerder 

was ik hier gelegerd. In 1995 als 

groepscommandant en in 2002 als 

pelotonscommandant.” 

In Oirschot zal Marco als Ridder 

MWO zijn ervaringen uit zijn 

missies over willen brengen aan de 

jonge militairen die daar worden 

opgeleid. Als ‘kapitein Kroon’, 

want hij staat voor de oude normen 

en waarden en binnen zo’n groot 

geheel als in Oirschot verwacht 

hij van de manschappen dat zij 

hem als kapitein aanspreken in 

plaats van met zijn voornaam. Hij 

denkt vanaf 1 april beschikbaar te 

kunnen zijn voor deze functie, om 

zodoende weer snel de draad op 

te pakken. Op mijn vraag wat hij 

in de toekomst nog wil doen binnen 

defensie, antwoordt hij: “Daar heb 

ik eigenlijk nog niet over nagedacht. 

Voorlopig nog geen bureaufunctie, 

dat is duidelijk”. Een terugkeer naar 

het KCT, om daar zijn ervaringen als 

uitgezonden militair en als Ridder 

MWO in te zetten bij het opleiden 

van nieuwe commando’s (bijvoorbeeld 

commandant ECO), lijkt hij te 

ambiëren. “Dan loop ik tegen de 50 

jaar en dan zijn de wildste haren 

wel verdwenen”, zegt hij. “Wie weet 

hoe lang je dan moet dienen bij 

defensie; er is nu al veel onzekerheid 

door de bezuinigingsoperaties. 

Om de mensen te motiveren, zonder 

zicht te hebben op de kans van een 

operationele uitzending, wordt een 

hele klus in de komende jaren.” 

Het is duidelijk dat ik een enthousiaste 

en doorgewinterde militair 

voor mij heb zitten, die met veel 

liefde voor defensie werkt en heel 

goed weet wat er van hem wordt 

verwacht. 

Marco Kroon: een bijzonder hartelijk 

mens, veranderd voor het leven 

als Ridder MWO, maar bovenal 

strijdlustig gebleven. 

11

MILITAIR EN BURGER BELEVEN SPECTACULAIRE SPECIAL FORCES ACTIES 

overWeLdiGende 

‘FaLcon aUtUmn’ 


Van 26 sept. t/m 7 okt. vond één van Nederlands 

grootste militaire oefeningen sinds jaren plaats: 

Falcon Autumn. In twee weken tijd kwamen 2500 

militairen, zo’n 300 voertuigen en 15 gevechts- en 

transporthelikopters in actie. De organiserende 

eenheid was 11 Luchtmobiele Brigade in nauwe samenwerking 

met het Defensie Helikopter Commando. 

Uiteraard liet ook het KCT van zich gelden. En hoe! 

105 Commandotroepencompagnie 

stond op maandagavond 26 september 

garant voor een ware bliksemstart 

van Falcon Autumn. Zo’n veertig 

operators werden door twee verduisterde 

Chinook-helikopters afgezet, 

pal naast het oude gemeentehuis in 

Havelte. Het pand bleek dienst te 

doen als vijandelijke commandopost, 

waarin zich minstens één High Value 

Individual (HVI) ophield. Na een 

letterlijk explosief entree baanden 

de twee ploegen -onder vijandig 

vuur- zich een weg door de smalle 

gangen. Behalve een (oefen-)gewonde 

van de tegenpartij raakte ook één van 

de operators gewond, aan zijn oog. 

De medics werden dus lekker aan het 

werk gezet. 

In een mum van tijd hadden de commando’s 

het gebouw onder controle, 

waren de gewapende tegenstanders 

uitgeschakeld en werden de HVI en 

een metgezel aangehouden. Het pand

werd vervolgens minutieus uitgekamd 

op belangrijke informatie en apparatuur, 

terwijl de ‘gewonden’ werden 

verzorgd en klaargemaakt voor 

transport. Amper een uur na de eerste 

landing verschenen de twee Chinooks 

opnieuw naast het gemeentehuis, 

deze keer om de ploegen en hun 

kostbare lading op te pikken. Dit alles 

werd enthousiast en op veilige afstand 

bewonderd door een groot aantal 

inwoners van Havelte, de burgemeester 

van gemeente Westerveld en 

plaatsvervangend C-KCT, lkol Vlijm. 

TT-circuit als inzet 

De KCT-actie om de Haveltse commandopost 

uit te schakelen, hoorde 

bij de voorbereiding op een spectaculaire 

Air Assault (luchtlanding), 

twee dagen later op het TT-circuit van 

Assen. Het racepark was in het oefenscenario 

een belangrijke luchthaven, 

die op de vijand terugveroverd moest 

worden. Dat gebeurde uiteindelijk 

met onder andere twee paradroppings 

vanuit een C-130 Hercules 

transportvliegtuig en diverse acties 

met een groot aantal helikopters. De 

oefening onderstreepte het belang 

van Falcon Autumn als test van het 

nieuwe luchtmobiele concept van 11 

Air Manoeuvre Brigade (11 AMB). 

Deze brigade is samengesteld uit 11 

Luchtmobiele Brigade en het Defensie 

Helikopter Commando (DHC). 11 

AMB werkt nauw samen met het KCT, 

vooral in de formatie van Special 

Operations Task Groups (SOTG’s), 

waarbij een kernploeg commando’s 

aangevuld wordt met luchtmobielers. 

Dit SOTG-concept wordt momenteel 

geformaliseerd, nadat het zijn nut al 

vaak heeft bewezen tijdens missies in 

Afghanistan. 

Contra Terror / Hostage 

Release Operations 

Zo spectaculair als het KCT de 

oefening startte, zo daverend sloot 

een SOTG van commando’s en 

luchtmobielers Falcon Autumn af. Op 

5 oktober kreeg het evenementencomplex 

‘Prins Bernhardhoeve’ in Zuidlaren 

enkele ‘onverwachte gasten’ in 

de vorm van vier Chinook helikopters, 

drie Cougars en vijf Apaches van 

het DHC. De transportheli’s waren 

nauwelijks geparkeerd of enkele 

tientallen commando’s en luchtmobielers 

stormden naar buiten. Een deur 

van de hoeve werd uit de sponningen 

gebeukt en diverse flashbangs vlogen 

de loodsen in. Vervolgens kamden 

de commando’s ruimte na ruimte 

uit, terwijl de luchtmobiele collega’s 

voor de rondombeveiliging zorgden. 

Een Cougar met sniperteam cirkelde 

boven het gebouw. Een andere hing 

verderop stand-by met een Quick 

Reaction Force (QRF). De derde 

Cougar was ingericht als vliegende 

ambulance en de Apaches zorgden 

voor de extra vuurkracht. 

In totaal waren zo’n honderd 

militairen betrokken bij de actie in 

Zuidlaren. En iedereen kwam aan zijn 

trekken. In de hoeve was er geduchte 

tegenstand, onder meer van een 

hevig tegenstribbelende eigenaar. 

Hij had de hoeve ter beschikking 

gesteld op voorwaarde dat hij een 

actieve oefenrol kreeg. Die kreeg 

hij. Net als een paar handboeien, 

een blinddoek en een enkeltje per 

helikopter naar de ‘vliegbasis’ Deelen. 

Andere opstandelingen probeerden 

te vluchten, maar zij stuitten op het 

binnenste luchtmobiele cordon. Zelfs 

de QRF moest in actie komen. Enkele 

bewapende voertuigen probeerden 

namelijk de hoeve te bereiken om de 

vijand bij te staan. Vergeefs; tegen 

de Apaches en de luchtmobielers 

waren ze niet opgewassen. Even 

later was de volledige ‘buit’ binnen: 

zes gijzelaars gered, twintig rebellen 

uitgeschakeld. De Chinooks keerden 

terug om de gijzelaars, gewonden, 

gevangenen en commando’s op te 

pikken. Een colonne zwaarbewapende 

terreinwagens van de Luchtmobiele 

Brigade had inmiddels de Prins 

Bernhardhoeve bereikt en dekte de 

terugtocht af. Zo overweldigend als 

de actie was begonnen, zo plotseling 

was alles achter de rug. Hoewel, bij 

heel veel toegestroomde toeschouwers 

bleef het kippenvel nog lang op de 

rug. 

Informatie en foto’s: Gerard van 

Oosbree (Dutch Defence Press) en 

Defensiekrant 

13

6 nieuwe commando’s 

getuigen van kwaliteit 

Klanken van de ‘pipes and drums’ van de Seaford 

Highlanders of Holland begeleiden 6 aspirant 

commando’s, als zij op die vrijdag om 08.05u in 

de stromende regen door de ‘Tranenpoort’ van de 

Engelbrecht van Nassaukazerne marcheren. Later 

op de dag krijgen zij tijdens een indrukwekkende 

ceremonie uit handen van de Inspecteur Generaal der 

Krijgsmacht, luitenant-generaal A.C. Oostendorp, de 

groene baret uitgereikt. 

Door: Jack IJpelaar 

Om 07.15u melden zich reeds de 

eerste familieleden aan de poort van 

de kazerne. Het is nog donker, er staat 

een gure wind en de regen is koud. 

Op aanwijzingen van het personeel 

spoedt ieder zich naar de kantine, 

waar de warme koffie met cake wacht. 

Daar heet sergeant-majoor Dré de 

genodigden welkom en licht het 

programma van de dag toe. 

Tranenpoort 

Na het Korpsappel zoekt iedereen een 

goede plaats om de mannen te zien 

binnenkomen. De wind is onverminderd 

onstuimig en velen wapenen zich 

met paraplu tegen de slagregen. De 

stemming raakt opgewonden wanneer 

de poort openzwaait en de klanken 

van de doedelzakken, aangestuwd 


door de wind, het publiek bereiken. 

Een luid applaus en gejuich stijgt op 

uit de haag van belangstellenden, als 

de 6 aspirant commando’s onder de 

‘Tranenpoort’ door het kazerneterrein 

opmarcheren. De aanwezige commando’s 

begroeten zo hun nieuwe 

collega’s en familieleden verwelkomen 

zo hun geliefden. Sommigen rekken 

zich uit in een poging hun geliefde 

tussen de zes kerels te ontdekken, druk 

gebarend naar elkaar wanneer er 

onder de mutsdas en gezichtscamouflage 

een herkenning is. De moeder 

van cursist Kenny verzucht: “Ik wil ‘m 

in mijn armen sluiten”. Maar helaas: 

een van de mededelingen die vroege 

ochtend was dat dit dan nog niet is 

toegestaan: “Want hij loopt in de 

houding”, was toen de boodschap. 

Ultieme moment 

Voor de zes mannen betekent de 

binnenkomst op de kazerne: het 

zit erop. Wij hebben het gehaald. 

De trainingen met goed gevolg 

doorlopen, de lessen naar behoren 

toegepast, het afzien ondergaan, 

de opdrachten uitgevoerd en de 

ontberingen doorstaan. De eindstreep 

is daar, dit is ons ultieme moment! 

Bereid elkaar te steunen 

Terwijl de zes zich gaan opfrissen, 

neemt adjudant Van der Mispel in de 

filmzaal de genodigden mee in de 

structuur van deze opleiding. In een 

humorvol betoog maakt hij duidelijk 

hoe het deze ploeg is vergaan. 

De vooropleiding (VO) startte met 

47 mannen: “41 uitvallers is meer 

dan gebruikelijk”, verduidelijkt de 

adjudant. Van de 47 haakten er 

in de loop van de opleiding 15 af 

door medische problemen, 2 werden 

ontheven en 24 stopten op eigen 

verzoek. Degenen die verder gingen, 

leerden elkaar steeds beter kennen en 

de bereidheid elkaar te steunen nam 

steeds meer toe. “Ze hadden elkaar 

broodnodig en dat wisten deze 

mannen”. 

Waar ben ik aan begonnen 

Met nog 31 cursisten ging de ploeg 

de Elementaire Commando Opleiding 

(ECO) in. Het regime veranderde 

meteen! “Ze worden wakker geschud 

en in de eerste 2 weken wordt het kaf 

van het koren gescheiden. Mogen ze 

dan geen fouten maken? Ja, dat wel. 

Maar een volgende keer moet het wel 

beter.” 

De film over de ECO toont beelden 

van de cursisten, die met een drijfpakket 

een rivier oversteken. Kreten van 

afschuw stijgen op in de zaal als 

er beelden worden getoond hoe de 

mannen wormen eten. Velen wenden 

het hoofd af als duidelijk wordt dat 

konijntjes voor eetwaar zullen dienen 

en vakkundig geslacht gaan worden. 

De groep komt vervolgens aan op 

Keizersveer, waarna gedurende 

de nacht zeven lange uren geroeid 

wordt. Met weinig slaap en weinig 

eten ervaart de cursist dat hij ondanks 

de ontberingen nog veel kan en 

inzetbaar blijft. Het is echter ook 

het moment dat je sommigen hoort 

denken: “wat doe ik hier; waar ben ik 

aan begonnen”.

Niet getornd aan de eisen 

Na een voorbereiding in de klimtoren, 

gaat de groep naar Marche-les- 

Dames in België. “Daar was het 

stralend weer en dat was dan weer 

jammer”, lacht de adjudant. Op 

het scherm verschijnen beelden van 

een hindernisbaan, die klimmend 

en verplaatsend boven en door 

een snelstromende rivier genomen 

wordt, inclusief een waterval. Nog 

zwaarder wordt een speedmars door 

geaccidenteerd terrein. Voor het 

mooie landschap dat hen omringd 

is geen oog. Afzien, ja, dat wel! Als 

er dan bij aanvang laatste week, de 

‘Afmatting’, nog slechts zes mannen 

over zijn is het duidelijk: aan de eisen 

wordt niet getornd! 

Een brug te ver 

De afmatting start deze keer in Ede. 

De zes beginnen op maandag 00.00 

uur aan de tocht naar Roosendaal, 

waarin ze 226,1 km zullen afleggen, 

lopend en roeiend. “Als ze tenminste 

niet omlopen”, houdt Van de Mispel 

zijn gehoor voor. Deze afmatting 

heet ‘Een brug te ver’, omdat deze 

in het gebied start, waar de operatie 

Market Garden in WO II plaatsvond. 

Na een snelmars krijgen de mannen 

voorlichting over de rol van de commando’s 

tijdens deze operatie. Een 

kaartleesoefening van 31 km brengt 

hen tot bij de beroemde brug over 

de Rijn, waaronder een touwbaan 

uitnodigend wacht. En het zijn niet 

alleen de vele kilometers die afgelegd 

worden, maar ook de elementen waar 

mee afgerekend moet worden: “Het 

weer was bar en boos”. Bij Vught nog 

een touwbaan over water alvorens 

18 km geroeid wordt naar Waalwijk: 

in een opblaasboot! Een gevecht, 

dat ze met een externe tegenstander 

zouden moeten aangaan, blijkt 

tot opluchting van de mannen een 

spinning-fiets! De bielzenmars van 

4,5 km vormt de inleiding tot een 

mars naar de Galderse Heide, waar 

weer een touwbaan wacht, die ook 

nu deskundig bestormd wordt. Het 

is het laatste echte opstakel, waarna 

de commandantenmars hen tot aan 

de ‘Tranenpoort’ brengt, die als een 

warm welkom openzwaait. 

Mascotte 

Na de lunch nemen de gasten buiten 

plaats onder het tentdoek voor de 

baretuitreiking. Het regent gelukkig 

niet, maar de donkere wolken zijn 

dreigend. Het is waterkoud. Ook op 

de appelplaats neemt iedereen zijn 

plaats in. De Korpsmascotte, ezel 

Snedder V, doet dit onder protest. 

Deze heeft blijkbaar weinig trek in het 

officiële gedeelte, onwetend van de 

hoofdrol die hij nog zal spelen. 

Ludieke actie 

Inspecteur Generaal der Krijgsmacht, 

luitenant-generaal Oostendorp en 

de kapitein Kroon, drager van de 

Militaire Willems-Orde, treden beiden 

aan, waarna Korpscommandant 

kolonel Querido allen welkom heet 

op deze dag. Een dag waarop zes 

nieuwe leden zullen toetreden tot het 

hechte KCT. Hij bedankt de families 

van de aspirant commando’s voor de 

ondersteuning tijdens de zware weken 

van de opleiding. “Het thuisfront is 

hierbij enorm belangrijk. En straks 

binnen 24 uur inzet-klaar zijn wordt 

ook een zware belasting voor het 

thuisfront”. Voordat hij overgaat tot 

het officiële gedeelte is er een ludieke 

actie. Hij meldt namelijk dat de Korpsmascotte 

aan alle eisen heeft voldaan 

en bovendien zeer standvastig is. 

Daarom zal ook aan hem de groene 

baret uitgereikt worden! Snedder V 

bevestigt meteen de woorden van de 

Korpscommandant door op het bevel 

aan te treden ‘standvastig’ te blijven 

staan en geen poot te verzetten. 

Hilariteit alom. Kolonel Querido 

besluit dan om maar zelf naar hem 

toe te gaan en hem de groene baret 

op te zetten. 

Korps gaat voor kwaliteit 

Dan is het tijd voor het officiële 

gedeelte. De Inspecteur Generaal reikt 

de baretten uit aan de nieuwe commando’s, 

waarna kolonel Querido hen 

toespreekt: “U heeft voldaan aan de 

zware fysieke en mentale eisen en u 

heeft aangetoond de basiskwaliteiten 

te bezitten om operator te worden. Er 

wachten u nog zware maanden, maar 

die kunt u aan, daar twijfel ik niet 

aan. Er waren om uiteenlopende redenen 

uitvallers, maar jullie bleven over. 

Jullie hebben het gehaald. Geniet van 

dit moment”. Hierna nodigt hij de 

bestman van de opleiding, korporaal 

Sohilait, uit om de Sturgescup in ontvangst 

te nemen. Tijdens het uitdrinken 

hiervan geeft Snedder V luidkeels blijk 

van zijn aanwezigheid. De Inspecteur 

Generaal zegt in zijn toespraak dat 

voor hem een lang gekoesterde wens 

om bij de baretuitreiking aanwezig 

te zijn nu in vervulling is gegaan. “Ik 

draag het Korps een warm hart toe. 

Dat er maar 6 van de 47 mannen 

zijn overgebleven, getuigt dat u gaat 

voor kwaliteit en niet voor kwantiteit”. 

Maar hij wil nog wel kwijt dat hij 

een teleurstelling moest verwerken, 

namelijk dat Snedder V een dienstbevel 

heeft geweigerd door niet aan 

te treden. 

Bierinwijding van de baret 

Als het officiële gedeelte is afgerond, 

wordt de rust plots verstoord door 

kreten van commando’s uit de vorige 

opleiding, die op hun nieuwe maten 

toestormen om hen te verwelkomen 

met bier in en over de baretten! En 

dan is het eindelijk de beurt aan 

de familieleden, die zich popelend 

van ongeduld over hun geliefden 

ontfermen. Ook zij zullen zich deze 

dag nog lang herinneren. 

15

Behandeling van de 

veteranenwet 

In de Veteranenwet wordt het recht op erkenning en 

waardering voor veteranen vastgelegd en het recht 

op bijzondere (na-)zorg wanneer een veteraan dit 

nodig heeft. De overheid is hiertoe verplicht, omdat 

zij ook besluit tot het uitzenden van militairen naar 

gevaarlijke gebieden. Met enige andere oud-regiments- 

en korpscommandanten en een honderdtal 

veteranen uit diverse geledingen, heb ik de behandeling 

van de Veteranenwet in de Tweede Kamer vanaf 

de publieke tribune kunnen volgen. 

Door Hans Eerhart, voorzitter De Commandostichting 

De definitie van veteraan is verbreed. 

Alle militairen met uitzendervaring, 

dus ook zij die nog in actieve dienst 

zijn, behoren nu hiertoe. Er zijn in 

de Veteranenwet ook regelingen 

opgenomen ten behoeve van de 

ondersteuning van het thuisfront van 

veteranen. Dit is gebeurd omdat de 

naasten van de veteraan vaak als 

eerste de problemen herkennen en 

een belangrijke rol spelen in het 

herstel van de veteraan. 

Breed gedragen initiatiefwet 

De Veteranenwet is een initiatiefwet 

die door alle fracties gezamenlijk was 

ingediend. De grote motor hierachter 

was mevrouw Angelien Eijsink, die 

daarvoor dan ook terecht de complimenten 

in ontvangst mocht nemen. 

Ik wil graag die van ons daaraan 

toevoegen. 

Het publiekvak, waarin de initiatiefnemers 

en hun adviseurs zaten, was ook 

geheel gevuld. Jammer dat er in de 

Kamer zelf zo weinig volksvertegenwoordigers 

aanwezig waren. In het 


kader van erkenning en waardering 

had dit wel iets meer mogen zijn. 

Erkenning en waardering zijn 

belangrijke pijlers 

In zijn algemeenheid kan worden 

gezegd dat het prima gaat met de 

veteranen. Het merendeel past zich 

uitstekend aan in de maatschappij en 

voelt zich gesterkt door de ervaringen, 

die hij of zij heeft opgedaan. Dat 

wordt ervaren als een meerwaarde. 

Erkenning en waardering zijn 

belangrijk voor alle veteranen. Vaak 

wordt hieraan voorbijgegaan en 

wordt alleen de nadruk gelegd op 

de zorg die moet worden verleend. 

Het aspect (na-)zorg kwam uiteraard 

uitgebreid aan de orde en dat was 

terecht. Overigens is dit geheel in de 

lijn, zoals wij die bij onze stichting 

hebben ingezet en zoals wij de laatste 

jaren opereren. 

Hoe nu verder 

Wij hopen dan ook dat de uitvoering 

van deze wet net zo voortvarend 

wordt opgepakt als de totstandkoming, 

die gebeurde met steun van 

het gehele parlement. Het is daarom 

wel jammer dat de uitvoering bij 

defensie komt te liggen. Zorg voor 

veteranen is uiteraard een zaak voor 

de commandanten, van laag tot 

hoog. Maar in dit geval overstijgt de 

verantwoordelijkheid voor veteranen 

die van defensie en zijn militaire 

organisatie en zou de ‘de hoogste 

commandant’ de minister president 

zelve moeten zijn. 

De aandacht bij de media was ook 

teleurstellend, zeker in het kader van 

waardering en erkenning. Ook de 

communicatie naar de bevolking moet 

worden geïntensiveerd in positieve 

zin. Al met al is deze ontwikkeling 

een grote stap voorwaarts. Er is een 

goede wet, die voor alle veteranen 

geldt en waarin ook het thuisfront niet 

wordt vergeten.

Uitreiking certificaten 

aan veteranenhelpers 

Sinds begin jaren negentig zijn onderdelen van onze 

krijgsmacht en ook ons Korps nagenoeg onafgebroken 

uitgezonden geweest naar de brandhaarden in de wereld. 

Het is niet uit te sluiten dat een deel van die uitgezonden 

militairen op enig moment last krijgt van de ervaringen 

tijdens de uitzending. De nazorg voor veteranen is onlangs 

in een wet vastgelegd. Een geweldige stap voorwaarts. 

Alhoewel de zorg op papier goed geregeld is, blijft het 

moeilijk voor veel veteranen die hulp behoeven, die hulp 

ook inderdaad te accepteren. Een belangrijke schakel 

daarin kan de zogenaamde ‘nuldelijns’ zorg zijn, te 

weten: de aandacht van familie, vrienden, collega’s e.d. 

In dat kader heeft De Commandostichting 

het initiatief genomen om leden 

van de commandoverenigingen op te 

laten leiden bij De Basis in Doorn tot 

‘nuldelijns veteranenhelpers’. De Basis 

is een onafhankelijke organisatie die 

ondersteunende diensten verleent 

aan ex-militairen na ingrijpende 

ervaringen, evenals aan hun thuisfront 

en overige doelgroepen. 

Terugkomdag 

Op zaterdag 22 oktober werd op De 

Basis een terugkomdag gehouden 

voor de veteranenhelpers, die actief 

hebben deelgenomen aan eerdere basistrainingen 

nuldelijns veteranenhulp. 

Deze terugkomdag werd gehouden 

op speciaal verzoek van de veteranenhelpers 

en werd verzorgd door 

trainers uit de eigen commandogelederen, 

Jo Huntjens en Hans Kocken, 

met als ondersteuning trainster Coco 

Wemmehove vanuit De Basis. Tijdens 

de terugkomdag werd in een viertal 

voorbeeldsituaties ruim aandacht 

geschonken aan communicatie en 

luistervaardigheden, door deze 

in praktijk te brengen. Geduld en 

luisteren zijn de belangrijkste pijlers 

voor de veteranenhelper. 

Certificaat 

Aan het einde van de dag werd door 

de voorzitter van De Commandostichting, 

lkol b.d. Hans Eerhart, aan 

de veteranenhelpers een certificaat 

uitgereikt. En werd er een toost 

uitgebracht op het welslagen van de 

basistrainingen en op het verblijf bij 

De Basis. Eerhart sprak zijn complimenten 

uit voor het enthousiasme 

waarmee deze groep veteranenhelpers 

met elkaar optrekt om samen een 

hulpverleningstraject te bewandelen in 

het belang van de veteraan. 

Certificaten werden uitgereikt aan: 

Co Hartman, Cor Hertogh, Jeroen 

van ’t Hof, Jo Huntjens, Jacob Klaver, 

Kees Kostelijk, Rob D. Mes, Rob P. 

Mes, Coen Ploeger, Rik Prevo, Theo 

Prinsen, Peter van der Putten en 

Rien Wammes. Verhinderd waren: 

Bert Delleman, Theo Derks en Geert 

Harms. 

De organisatie en coördinatie van 

deze terugkomdag was in handen 

van Theo Prinsen. Het ligt in het 

voornemen om ook in 2012 in nauwe 

samenwerking met De Basis nieuwe 

veteranenhelpers op te leiden. 

17

commandojournaal 

december 2011 

tentenkamp noord 

De thuisbasis van de commando-opleiding was het tentenkamp op de Rucphense 

Heide. Dit 1.200 hectare grote natuurgebied ten zuid-westen van Roosendaal 

wordt gebruikt voor waterwinning en recreatie, terwijl een deel tevens dienst 

doet als militair oefenterrein. In 1951 werd in de noordwesthoek van de heide 

een omheind commandokamp aangelegd. Deze uit bruine achtpersoonstenten 

bestaande nederzetting, die tentenkamp “Noord” ging heten, was uiterst 

primitief. Zo was er nauwelijks water om zich te wassen. 

dUits intermezzo 

Al jaren lang werden er commando’s uitgezonden naar diverse plaatsen over 

de hele wereld. In september 1960 keerden de laatste groene baretten terug uit 

de tropen. Korte tijd later, in het najaar van 1961, begon de uitzending dichter 

bij huis, namelijk naar (West-) Duitsland. Als gevolg van de bouw van de 

Berlijnse Muur in augustus van dat jaar was de spanning tussen Oost en West 

het kookpunt gevaarlijk dicht genaderd. Met het oog op een mogelijk gewapend 

treffen werden onder meer Nederlandse commandocompagnieën bij toerbeurt 

op de legerplaats Hohne gestationeerd. De commando’s zouden, wanneer het 

Warschaupact een aanval zou lanceren, in vijandelijk gebied moeten achterblijven 

(‘stay-behind’) om daar vervolgens de oorlogstaken uit te voeren. 

N.B. Aangezien de vijand niet kwam, konden de groene baretten in Duitsland 

hun gewone oefenprogramma afwerken. Daarvoor moesten wel eerst allerlei 

oefenterreinen worden uitgezocht. In oktober 1963 kwam er een einde aan dit 

Duitse intermezzo. 

kLimtoren ..... Ja hiJ staat er noG 

Deze zomer werd het Korps gedurende enkele weken overspoeld met telefoontjes 

van oud-commado’s. Geruchten dwaalden door de gelederen van onze 

oud gedienden. De klimtoren zou verdwenen zijn ...!!! En de vragen tolden 

over elkaar heen. Wat was er van waar? Had “Den Haag” hiervoor opdracht 

gegeven ? Was dit gebeurd onder de druk van de VVDM ? Waar moest het nu 

met het Korps naar toe? 

Al snel werd duidelijk dat het om een misverstand ging. Iederen werd gerustgesteld. 

De klimtoren is inderdaad ‘plat’ geweest. Het majesteuze gevaarte heeft 

enkele weken met gestrekte oren en kuiten gelegen. De reus was geveld. Een 

onderhoudsbeurt vrienden, meer niet..... Een gewone 5 jaarlijkse onderhoudsbeurt, 

waarbij de toren tot op de grond toe werd afgebroken. Maar hij staat er 

weer, in al zijn pracht en glorie, ongenaakbaar. 

En hij lacht… lacht.... en wacht …. op de volgende cursisten. 


1951 

1961 

1971

1981 

1991 

2001 

hoGe WaarderinG voor 104 Wrnverkcie 

Naar aanleiding van een door de Legerkorpsstaf gehouden Commandanteninspectie 

(ci) op 22 sept 1981 bij 104 Wrnverkcie, heeft luitenant-generaal Huyser 

aan de 104 een waardering uitgereikt. Een ‘ci’ is een inspectie waarbij met name 

de operationele voorbereiding, alsmede de inzetbaarheid van de eenheid wordt 

getest. Gedurende een gehele dag wordt een team van officieren en onderofficieren 

‘losgelaten’ op de compagnie. Er moeten allerlei testen worden afgelegd. Het betreft 

onder meer wrnverktesten, chauffeurstesten, fysieke testen etc.. Een en ander wordt 

voorafgegaan door een tenue-inspectie en gewapende excercitie met de gehele 

compagnie. Ook de ‘papierwinkel’ wordt helemaal ondersteboven getrokken. Aan 

het einde van de dag voelden de compagniescommandant kap R. Sandee en zijn 

personeel zich dan ook behoorlijk doorgezaagd. Het eindresultaat van de gehouden 

ci was zeer goed (80 ptn). Een resultaat wat normaliter door geen enkele andere 

militaire eenheid wordt geëvenaard. Lntgen Huyser besloot zijn toespraak door te 

zeggen: “Ik heb ten aanzien van 104 Wrnverkcie nog maar één wens en dat is: 

houden zo. Gefeliciteerd”. 

BeGin van het einde van 104 Wrnverkcie? 

In 1985 trad Michail Gorbatsjov aan als de nieuwe leider van de Sovjetunie. De 

vreedzame revolutie die Gorbatsjov ontketende, leidde binnen vijf jaar tot het einde 

van de communistische dictatuur in de Oost-Europese landen. Na de val van de 

Berlijnse Muur, het symbolische hoogtepunt van de revolutionaire veranderingen, 

begon Europa aan een nieuw hoofdstuk in zijn geschiedenis. De euforie over het 

einde van de Koude Oorlog was echter van korte duur. De turbulente gebeurtenissen 

noodzaakten de NAVO-landen tot aanpassing van hun krijgsmachten. In november 

1991 formuleerde de NAVO een nieuw strategisch concept en de 104 ging in de 

mottenballen. In datzelfde jaar trad er al een wijziging op in de selectieprocedure. 

Het Korps kreeg toestemming om de geselecteerde kandidaten zo’n drie maanden 

vóór de opkomstdatum een dag naar Roosendaal te laten komen. Naast een gedegen 

voorlichting ondergingen de kandidaten een medische keuring, een fysieke test 

en een gesprek met de selectie-officier. De geschikt bevonden kandidaten kregen te 

horen dat zij konden terugkeren om aan de Vooropleiding te beginnen. 

nieUWBoUW vaarschooL 

Op 21 mei 2001 werd de verbouwde vaarschool officieel heropend. Hier was jarenlang 

adjudant W. Roode gezeteld, bijgenaamd ‘de Admiraal’. De oude vaarschool 

staat voor vele commando’s vooral synoniem voor een nat pak en een koude nacht 

bij de potkachel. In het klaslokaal mocht je al blij zijn als het schoolkrijtje het deed! 

Nu heeft de groene keet plaatsgemaakt voor een bijna geheel nieuw gebouw, dat 

de naam ‘De Punt’ zou krijgen. Maar C-KCT, kolonel Otto van Wiggen, die de 

doop zou verrichten, onthulde echter de naam ‘W. Roode’. Dit tot grote verrassing 

van de aanwezige adjudant b.d. zelf. De twee schroefden daarna gezamenlijk dit 

naambord, dat even daarvoor door commandoduikers boven water was gebracht, 

op het gebouw. De vaarsschool zou in de jaren erna nog een complete metamorfose 

ondergaan om aan alle moderne eisen te voldoen. 

19

actualiteiten 

GENERAAL-MAJOOR MARC VAN UHM pLAATSVERVANGEND COMMANDANT LANDSTRIJDKRACHTEN 

RECORDBEDRAG VOOR GROENE BARET JOHN WAyNE 

Oud-korpscommandant en toenmalig kolonel Marc van Uhm, heeft 

op 17 oktober de functie van plaatsvervangend Commandant Landstrijdkrachten 

overgenomen van generaal-majoor Mart de Kruif. Van 

Uhm werd daarbij bevorderd tot generaal-majoor. 

Na zijn functie als Commandant Korps Commandotroepen (2002 - 2005) vervulde 

Marc van Uhm de functie van Hoofd van de afdeling Toekomstverkenningen bij de 

Defensiestaf. Vervolgens werd hij commandant van 11 Luchtmobiele Brigade. In 

die laatste functie ging hij naar Zuid-Afghanistan om de Nederlandse Taskforce 

in Uruzgan te leiden. Vanaf 28 juni 2010 werkte Marc van Uhm in de functie van 

Director Strategic Operations Centre bij het Hoofdkwartier (HQ) SHAPE. 

Het Korps Commandotroepen feliciteert generaal-majoor Van Uhm met zijn nieuwe 

functie en met zijn bevordering. (*) 

Bron: Defensie (*) En de redactie sluit zich daar gaarne bij aan! 

De groene baret, die John Wayne in 1968 droeg in de film “The Green Berets”, is 

op 7 oktober jongstleden geveild in Los Angeles, USA. De misschien wel beroemdste 

groene baret aller tijden leverde een bedrag op van US$ 179.250, ofwel zo’n € 

135.000. Volgens het veilinghuis is dit het hoogste bedrag, dat ooit voor een hoofddeksel 

is neergelegd. Er werden ruim 700 persoonlijke spullen van de beroemde 

filmheld geveild en die brachten in totaal maar liefst US$ 5,3 miloen op (ongeveer e 

4 miljoen). John Wayne overleed in 1979 op 72-jarige leeftijd aan de gevolgen van 

maagkanker. Een deel van de opbrengst gaat dan ook naar de John Wayne Cancer 

Foundation. 

Bron: AD/Reuters 

BRITSE RIDDER MILITAIRE WILLEMS-ORDE ‘DuIKT Op’ IN VENRAy 


En toen waren er weer acht… Er is nog maar weinig ruchtbaarheid aan gegeven, 

maar sinds september dit jaar zijn er niet zeven, maar weer acht nog levende Ridders 

Militaire Willems-Orde. Tijdens een herdenking in Venray spotte dé specialist in 

dapperheidonderscheidingen, Henny Meijer, tot zijn grote verbazing en opwinding 

een statige oude heer met de versierselen van de hoogste Nederlandse militaire 

onderscheiding. “Was ik er toch weer bijna mee weggekomen”, zei de nog zeer 

kwieke 94-jarige major Kenneth George Mayhew glimlachend. 

Op 3 november was er dan een bijzondere ontmoeting nabij Norwich in het Britse 

Graafschap Norfolk. Zeker voor wie een onvoorwaardelijk respect voor de bevrijders 

uit de Tweede Wereldoorlog met de paplepel is ingegoten. Twee dagen eerder was 

kolonel b.d. G.J.C. Slots (KMar) namens de Koninklijke Vereniging van Ridders der 

Militaire Willems-Orde naar Engeland gereisd. In zijn bagage nieuwe ‘moderne’ 

versierselen, die bij de onderscheiding Ridder 4e Klasse MWO horen. 

“We zijn natuurlijk zeer verheugd dat hij is teruggevonden”, laat de kolonel weten. 

En dat is Kenneth George Mayhew, boerenzoon uit de buurt van Ipswich en van 18 

januari 1917, niet minder. De Ridder MWO was onder meer door verhuizingen uit 

beeld geraakt. “Toen ik terugkeerde in Engeland na de bevrijding van Europa, nam 

het leven weer zijn gewone gang. Er moest gewerkt worden, ik had een jong gezin”, 

excuseert hij zich bijna. “Je stond er verder niet bij stil, maar ik vond het destijds wel 

een geweldige eer.” Want hij herinnert zich ook nog eind jaren zestig, begin jaren 

zeventig eens op de thee te zijn geweest bij koningin Juliana en prins Bernhard in 

Den Haag. Hij kijkt al uit naar een hernieuwde kennismaking met de andere Ridders 

MWO. Mayhew ziet dan vooral uit naar de ontmoeting met kapitein Marco Kroon. 

“Ik heb zijn ceremonie op dvd bekeken. Het was prachtig.” Bron: Defensiekrant 37

WATERLAND 2011 AFMATTINKJE 

SINTERKLAAS WAS EVEN DE WEG KWIJT 

Belgische regionale para-commandoverenigingen kennen een 

mooie traditie van outdoor-evenementen voor oudgedienden. Al 

vele jaren doen daar ook Nederlandse oud-commando’s aan mee. 

Werd het dan niet eens tijd om ook in Nederland zo’n evenement 

te organiseren? Jawel! Oud-commando sergeant Martijn Louws 

(93-4) van COV Zuid-Holland nam de handschoen op en organiseerde 

op 11 t/m 13 november de raid ‘Waterland 2011’. 

Waterland 2011 werd een prachtige driedaagse commandotocht door het kenmerkende 

Nederlandse terrein en met diverse wateroversteken. De route begon 

in de omgeving van Wassenaar en voerde vervolgens via een duinlandschap en 

de geestgronden bij Lisse naar een veenweidegebied boven Leiden. Onderweg 

waren er onder meer kaartleesopdrachten, kompasdoorsteken en uiteraard een 

vaartocht met een geïmproviseerd vlot. Er was zelfs een stukje ‘dijkenmars’ in 

het parcours opgenomen! Alleen het weer was niet ‘des commando’s ‘: geen 

bewolking, volle maan, licht windje en net geen nachtvorst. Bijna te mooi om 

waar te zijn, zo tegen half november. De uiteindelijke finish (en daarbij ook volop 

tijd om ook rustig en gezellig bij te kletsen) lag bij een kampvuur op een eiland in 

de Kagerplas. Waterland 2011 is zeker voor herhaling vatbaar! 

Het begon met een verzoek van de commando’s. Of Sint Nicolaas 

dit jaar nou eens op “commando-achtige” wijze de kindertjes van 

het Korps wilde verrassen? Daar moest Sint wel een nachtje over 

slapen. Maar ja, Amerigo zijn paard, was nog steeds zoek en hoe 

vind je dan de lieve kinderen? Dus! Hoe dat afliep? Na afloop 

van zijn bezoek aan de commandokazerne was hij ondanks het 

avontuur dat hem overkwam toch bereid voor een kort interview. 

En Sint, is uw bezoek aan de commandokindertjes goed bevallen? “Nou, nou, 

goed gevallen zeg maar! De kinderen vinden me toch een toffe peer denk ik, 

maar om nu als een rotte peer naar beneden te vallen. Ik wist niet dat de bomen 

in Nederland zo hoog waren. Met een parachute, wie bedenkt dát nou?” 

Hoe kwam dat nou Sint? “Ja, jongeman, hoe kwam dat nou? Sint is al wat ouder 

en heeft lang niet gesprongen, het waaide nogal hard en mijn staf zat vreselijk in 

de weg! En op het laatste moment aan het verkeerde touwtje getrokken, denk ik. 

Ja, ja, je vergeet wel eens wat op mijn leeftijd.” 

Waren de kinderen extra lief voor u? Ja hoor, maar dat was toch al geen 

probleem! Ze waren allemaal erg blij met de cadeautjes. Mijn Pieten en ik komen 

graag naar de commando’s. Naar de commandokinderen dan bedoel ik! 

Hoe voelt u zich nu? Een beetje bibberig en stijf, maar dat was ik toch al! Wat 

blauwe plekjes, maar we zijn bij de commando’s, dus ik durf echt niet zielig te 

doen! Au!!! Grr!!! Ik heb het de komende dagen nog druk, gelukkig dus is er niets 

gebroken! 

En volgend jaar Sint? Volgend jaar kom ik graag weer naar de Engelbrecht van 

Nassaukazerne, maar dan wel meer inspraak met welk vervoermiddel ik zal 

komen! Maar, ik hoop natuurlijk dat mijn paard snel gevonden wordt! 

De kinderen waren erg blij met de gelukkige afloop en de cadeautjes. En ze 

slaagden ook nog allemaal voor het “Zwarte Pieten diploma” en daar was heel 

wat klauterwerk voor nodig! 

Sint en Pieten, bedankt voor het bezoek en tot volgend jaar! 

21

herdenking market-Garden 

te oosterbeek 

“Het is zinvol en belangrijk om hen die voor onze vrijheid hun leven 

hebben gegeven, niet te vergeten maar te eren. Gedenken en herdenken 

door jong en oud. Zo wordt vrijheid niet iets vanzelfsprekends, maar een 

recht dat gekoesterd moet worden.” (*) 

Om deze reden stonden bijna 70 

leden van commandoverenigingen 

(COVn) op maandag 19 september 

in Oosterbeek bij het graf van August 

Bakhuys Roozeboom. Hiermee werd 

deze commando van het eerste uur 

weer even in het geheugen teruggehaald. 

Deze jaarlijkse herdenking, 

georganiseerd door De Commandostichting 

en COV Gelderland, werd 

stijlvol en waardig uitgevoerd. 

Nadat detachementscommandant 


K. Drijver de commando’s in de 

houding heeft gezet, meldt hij het 

detachement bij C-KCT kolonel 

R. Querido. Aansluitend spreekt 

majoor b.d. M. Jeukens. In zijn 

welkomstwoord benadrukt hij dat de 

herdenking in Oosterbeek niet alleen 

het herdenken van de gesneuvelde 

commando Bakhuys Roozeboom 

inhoudt. Herdacht worden alle 

gesneuvelde leden van No 2 (Dutch) 

Troop die tijdens de operatie Market- 

Garden zijn ingezet, dan wel later 

zijn overleden. 

Kolonel Querido vermeldt in zijn 

toespraak dat de plaatsnamen die op 

het Korpsvaandel staan, duiden op 

inzet van commando’s over de gehele 

wereld. Hij haalt aan onder welke 

omstandigheden commando Bakhuys 

Roozeboom sneuvelde en stelt dat de 

commando’s een hechte gemeenschap 

vormen. “Onze gedachten gaan uit 

naar allen die sneuvelden, van August 

Bakhuys Roozeboom, die als eerste 

het leven liet tot Kevin van de Rijdt die 

als laatste omkwam”. 

De geestelijk verzorger van het Korps, 

raadsman A. van Heemskerk, houdt 

vervolgens een korte overdenking. 

Na het signaal Taptoe en het brengen 

van de eregroet volgt een indrukwekkende 

twee minuten stilte. Kolonel 

Querido en Korpsadjudant Koevoets 

leggen namens het korps een krans 

bij het graf. Met het afmelden en 

afmarcheren sluit deze waardige 

herdenking. 

Na afloop is er nog een onderhoudend 

samenzijn en genieten de 

aanwezigen nog van een kopje koffie 

of ander drankje, aangeboden door 

De Commandostichting. 

(*) woorden van C-KCT R. Querido

van de museumcommissie 

Als museumcommissie verheugt het ons dat het 

museum steeds meer erkenning krijgt binnen ons 

Korps. Meer en meer wordt het museum gebruikt om 

gasten de geschiedenis van het Korps te laten zien. 

De samenwerking met diverse specialismen binnen 

het Korps is sterk verbeterd en dat komt duidelijk ten 

goede aan het museum. De uitbreiding met enkele TV 

schermen is een mooie vooruitgang. 

Ook dit jaar hebben we veel aanwinsten 

mogen ontvangen en vele 

hebben reeds een plaats gevonden 

in een vitrine of aan de wand. Wij 

weten dat het vaak zeer moeilijk is om 

afstand te doen, maar bedenk wel dat 

hetgeen je met veel emotie geeft aan 

het museum, daarna vaak ook door 

anderen kan worden bewonderd. Het 

kan natuurlijk ook middels langdurige 

bruikleen worden afgestaan, zodat 

het altijd nog bezit van jezelf of van 

de familie blijft. 

Voor alle aanwinsten danken wij de 

schenkers, ook zij die niet vermeld 

willen worden: 

• J. van Deursen -Bladel: Diverse 

artikelen m.b.t. Korea, o.a. onderscheidingen, 

certificaten enz. 

• S.M. Schermeij: Diverse instructieplaten 

over wapens. 

• Dhr. Pronk -Den Haag: Diverse 

emblemen en straatnamen van 

onderdelen die betrokken waren 

bij Market-Garden. 

• Mevr. M. Blesgraaf-Bak -Middelburg: 

Uitgeworpen strooibiljet van 

oktober 1944. 

• Dhr. Lansink -Enschede: Herdenkingsplakkette 

Nederlands Indië 

1945-1949. 

• J.B.A.M. van Os -Enschede: Foto’s 

uit 1959-1961. 

• Fam. Tak -Roosendaal: CSM stok 

van aooi Jan Tak. 

• Dhr. W. Kiers -Zaandijk: Tegeltje 

van O.O.Ver. met afbeelding 

baretembleem. 

• Fam. A. Aarts -Breda: Diverse 

artikelen en documenten uit de RST 

periode. 

• Paul Janssen -Breda: Kaartenplankje 

met Japanse tekens en 

kaart van Tjimahi. 

• Kol. R. Querido C-KCT: Diverse 

emblemen van OVW bataljons en 

Tijgerbrigade. 

• Dhr. J. Vos -Maasland: Verlofpas 

uit 1954. 

• Mevr. Bochove -Norg: Documentatie 

en foto’s Suriname, diverse 

wings en schouderembleem VN. 

• Lnt b.d. Schotman -Hengevelde: 

KNIL klewang van elnt Boon, 

rugzak (zeldzaam) uit commandoopleiding 

Nieuw Guinea. 

• Erven van C.de Ruiter (No2): 

Diverse foto’s, onderscheidingen, 

boekjes en albums. 

• Lkol Jellema: Russische helm uit 

Afghanistan en een Servische helm. 

• Maurice Rombout -Oud Beijerland: 

Boek uit 1948 ‘Soldaat overzee’. 

Weer een hele lijst (buiten de niet 

genoemden) waar we ook erg gelukkig 

mee zijn. 

Dankzij de ‘Vrienden van het museum’ 

hebben wij een begin kunnen 

maken met de verdere verbetering van 

het museum, o.a. de aanschaf van 8 

karakterkoppen en enkele speciale 

poppen die beter zijn afgestemd op 

de uitstraling van ons korps. 

De museumcommissie zal natuurlijk 

met een stand aanwezig zijn op de 

komende reünie en wij hopen ook 

dan weer de nodige schenkingen te 

mogen ontvangen. Ga dus maar vast 

op zoek! 

Namens de museumcommissie, 

Eduard Torenbos 

23

oproep herdenking steimbke 

maandag 4 juni 2012 

Op die dag is het 50 jaar geleden dat de co(1) Smulders, sgt Van Eijk en vdrg 

Van Wolfswinkel omkwamen bij een noodlottig ongeval tijdens de mars van 

104 Cotrcie naar de kazerne in Hohne. 

Het ligt in het voornemen een herdenking te organiseren op bovengenoemde dag. Daarvoor is 

het gewenst nu al inzicht te krijgen in de interesse tot deelname door betrokkenen en de nabestaanden 

van de drie slachtoffers. Opgave/interesse z.s.m. melden aan de toenmalige hospik 

104, Eduard Torenbos. E-mail: ejpj.torenbos@mindef.nl of telnummer (zie commandomuseum) 

0165 358 411. Zegt het voort! 

GUR 

commandoverenigingen 

noord-nederland 

Dhr. F. Akkermans 

Hellingpad 3 

9101 BB Dokkum 

0519 295 050 

covnoord-nederland@ 

midden-nederland 

Dhr. G. van Valkenhoef 

Plesmanstraat 2 

3769 HM Soesterberg 

0640 415 926 

covmidden-nederland@ 

noord-holland 

Dhr. C. Kostelijk 

Tinnegieter 10 

1625 AN Hoorn 

0229 230 512 

covnoord-holland@ 

zuid-holland 

Dhr. A. de Vries 

Agaat 31 

2651 SB Berkel en Rodenrijs 

010 511 0714 of 0620 113 108 

covzuid-holland@ 

zuid-oost-Brabant 

Dhr. Th. Prinsen 

De Knolschans 23 

5298 Ax Liempde 

0411 631 212 

pcvz-o-brabant@ 


West-Brabant 

Dhr. C. van Beek 

Veerkensweg 32 

4751 CS Oud Gastel 

0165-512373 

covwestbrabant@ 

Limburg 

Dhr. T. Derks 

Kakertsweg 31 

6371 GA Landgraaf 

045 531 1877 

covlimburg@ 

zeeland 

Dhr. A. Sampon 

Van Kleffenslaan 19 

4334 HA Middelburg 

0118 616 129 

covzeeland@ 

Gelderland 

Dhr. A. Lap 

Sterappel 23 

6922 BA Duiven 

0316 281 737 

covgelderland@ 

commando Wandel stichting 

coWs 

Dhr. A. van Heijningen 

Kerkemorgen 7 

5324 BL Ammerzoden 

swoc@ 

commando duik vereniging 

Dhr. R. Vlegels 

Consciencelaan 32 

4707 LP Roosendaal 

cdv@ 

commissie contact cov 

Dhr. J. van der Westen 

Angelusberg 75 

4707 NL Roosendaal 

contactcov@ 

regiment speciale troepen 

Dhr. G. Rijgersberg 

Markgravenstraat 14 

2387 Baarle Hertog (B) 

013 507 7925 

vereniging veteranen kct 

(in oprichting) 

Dhr. J. Otter 

Postbus 5011 

4700 KA Roosendaal 

veteranen@ 

commando Business club 

Dhr. A. Rijk 

De Hank 55 

3832 JJ Leusden 

0651 366 284 

arthur.rijk@capgemini.com 

nB: email adressen waar nodig na @ 

aanvullen met: korpscommandotroepen.nl

COMMANDO CONTACT BORREL 

nuttig en aangenaam samen 

Twee keer per jaar organiseert het 

Korps Commandotroepen en De 

Commandostichting een zogenoemde 

Commando Contact Borrel (CCB). Het 

gemêleerde gezelschap van medewerkers 

van ons Korps, oudgedienden 

(militair en burger), stichting’leden’ 

en vertegenwoordigers van commandoverenigingen, 

komen bij elkaar 

om het nuttige met het aangename 

te verenigen. Zo ook donderdag 20 

oktober. 

De voorzitter van De Commandostichting, 

luitenant-kolonel b.d. 

Hans Eerhart, leidde de formele 

EEN NIEUWE BLADZIJDE OVER HET 

‘ Boek over u, voor u 

en... door u’ 

In De Groene Baret van juli 2011 hebben wij u op de 

hoogte gebracht van onze vorderingen. Inmiddels 

zijn wij weer een kleine zes maanden verder en willen 

wij u graag bijpraten. 

In juli zijn wij aanwezig geweest 

bij de baretuitreiking en hebben 

wij een aantal oud-commando’s 

geïnterviewd, onder wie oud C-KCT 

kol b.d. J. Constandse. Op 17 

augustus jl. kregen wij de kans om 

oud-commando’s van het Regiment 

Speciale Troepen te ontmoeten en met 

hen te praten over hun opleiding in 

het voormalig Nederlands-Indië. Een 

dag met veel indrukken. 

Veel oud-commando’s hebben op 

onze oproep in DGB van juli jl. gerea- 

bijeenkomst en bracht iedereen op de 

hoogte van de laatste ontwikkelingen 

binnen de stichting. Ook feliciteerde 

hij de aanwezige oud-aalmoezenier 

Jan Sweere met zijn Koninklijke 

onderscheiding. C-KCT, kolonel Rob 

Querido, gaf de genodigden vervolgens 

een indruk van wat ons Korps 

het komende jaar staat te wachten. 

En dat belooft een druk programma. 

Daarna was er ruim tijd voor de 

onderlinge gesprekken en informatieuitwisseling 

tijdens het informele 

gedeelte, ondersteund met een borrel 

en de hap. Besturen en commissies 

geerd en veel materiaal ingezonden. 

Waarvoor onze dank. Materiaal 

dat zeker een aanvulling betekent 

op ons eigen onderzoek. Over dit 

onderzoek naar de ECO door de 

jaren heen kunnen wij u meedelen dat 

wij zeer interessante, nieuwe zaken 

zijn tegengekomen. Maar er zijn nog 

hadden de CCB ook al aangegrepen 

om daaraan voorafgaand hun 

formele eigen vergaderingen te 

beleggen. 

altijd blinde vlekken. Daarom doen 

wij wederom een beroep op u ons 

te helpen. Dit kan door het sturen 

van uw anekdotes, verhalen, eigen 

ervaringen, foto’s etc. van uw ECO. 

En speciaal op de volgende vragen 

kunnen wij zeker nog wat (persoonlijke) 

antwoorden gebruiken. 

1. Wie heeft nog informatie over de 

ECO - de enige - in Bloemendaal 

1948. 

2. Informatie over de eerste ECOn in 

Roosendaal 49-1, 49-2 en 50-1 

(1e Commando Compagnie) of 

50-2 (2e Commando Compagnie). 

3. Jaren 1950-1963 met o.a. de 

eerste ECO op de hei (51-1) 

4. Overige informatie over ECOn 

door de jaren heen. 

Bij voorbaat hartelijk dank voor uw 

reacties! 

Hans van de Wall, 033 495 1201, 

0652 408 838, vdwall.lehmann@ 

tele2.nl 

Rien Stegman, 0653 927 125, 

winterstale@live.nl 

25

in memoriam 

Oud-co(1) CEES MONDEN 

Overleden 30-08-2011 te Tholen op 81-jarige 

leeftijd. Cees was van lichting 50-2 en behaalde 

zijn groene baret op 21-02-1951. Hij diende bij 

de 2e Commando Cie, is als vrijwilliger vertrokken 

naar Korea en werd daar ingedeeld bij 2nd 

US Infantry Division. Cees was ook bekend als 

vertegenwoordiger van het RST. 

Oud-co kpl CORNELIS ONDERDELINDEN 

Overleden 05-09-2011 te Leiden op 80-jarige leeftijd. 

Cornelis was van lichting 51-2 en behaalde zijn groene baret 

op 04-04-1952. Hij diende bij de 2e Commando Cie en ging 

naar Suriname. 

Oud-co kpl JAN HUIZELING 

Overleden 07-09-2011 te Groningen op 

71-jarige leeftijd. Jan was van lichting 59-2 en 

behaalde zijn groene baret op 14-08-1959. 

Hij diende bij 104 Cotrcie en was een eerlijke 

en harde werker, een goed kameraad en altijd 

opgewekt en vrolijk. 

Oud-co RICHARD A.F. RüGEBREGT (majoor KL) 

Overleden 09-09-2011 te Soest op 87-jarige leeftijd. 

Richard behaalde zijn groene baret in 1946 in Hollandia (NG). 

Hij diende als instructeur in Tjimahi en heeft aan alle acties 

van het RST deelgenomen. Hij is als vrijwilliger naar Korea 

vertrokken en later overgegaan naar de Koninklijke Luchtmacht. 

Hij was drager van de Bronzen Leeuw en nog vele andere 

onderscheidingen. 

Oud-co kpl WIEL MOONEN 

Overleden 12-09-2011 te Overpelt (B) op 

78-jarige leeftijd. 

Wiel was van lichting 52-3 en behaalde zijn 

groene baret op 17-04-1953. Hij diende bij 

105 Cotrcie en werd in februari 1953 ingezet 

om mens en dier te redden bij de watersnoodramp 

in Zeeland. Wiel was jarenlang 

secretaris en penningmeester van de COV 

Limburg, waarvoor hij werd benoemd tot erelid. 

Een zeer grote delegatie oud-commando´s en 

paracommando´s uit Nederland en België heeft 

hem de laatste eer bewezen. 

Oud-co sgt JAN STELWAGEN 

Overleden 17-09-2011 te Sneek op 79-jarige leeftijd. 

Jan was van lichting 52-3 en behaalde zijn groene baret op 

17-04-1953. Hij diende bij de 108 Cotrcie en heeft zijn taken 

naar volle tevredenheid uitgevoerd. 

Oud-co kpl PIETER KLOOSTERMAN 

Overleden 02-10-2011 te Dokkum op 80-jarige leeftijd. 

Pieter was van lichting 51-2 en behaalde zijn groene baret op 

04-04-1952. Hij diende bij 103 Cotrcie en is met deze compagnie 

naar Suriname uitgezonden geweest. 


Oud-co kap b.d. WOLTER PEN (kapitein der mariniers) 

Overleden 02-10-2011 te Voorschoten op 67-jarige leeftijd. 

Wolter was van lichting 62-6 en behaalde zijn groene baret 

op 29-03-1963. Na het volgen van de VCO keerde hij terug 

naar het Korps Mariniers. 

Oud-co kpl JAN KRIJGSMAN 

Overleden 09-10-2011 te Roosendaal op 


Jan ging als oorlogsvrijwilliger naar Indonesië 

en behaalde zijn groene baret in 1946 

in Polonia (Java). Hij diende bij het KST en 

nam tussen 1946 en 1948 deel aan alle 

acties. Jan was oprichter van de vereniging 

KST. Hij regelde vanaf 1993 elk jaar de KST 

reünie, die steeds een groot succes was. 

Jan was drager van het Ereteken voor Orde 

en Vrede en het Mobilisatie-Oorlogskruis. 

Oud-co kpl JOOST PUTTERS 

Overleden 13-10-2011 te Arkel op 80-jarige leeftijd. 

Joost was van lichting 51-1 en behaalde zijn groene baret 

op 29-08-1951. Hij diende bij 3-102 Commando Cie. Men 

kon altijd op Joost rekenen, hij was een betrouwbare kerel 

die altijd een prettige sfeer om zich heen schiep. 

Oud-aalmoezenier 

P.H. (HEIN) RAAyMAAKERS 

Overleden 19 oktober 2011 op 85-jarige 

leeftijd. 

Geestelijk verzorger bij het Korps Commandotroepen 

van 1 april 1988 tot 1 september 

1991. 

Ridder in de Orde van Oranje-Nassau. 

Na vele omzwervingen binnen Defensie 

kwam Raaymakers in 1988 bij het Korps, 

hoewel hij toen eigenlijk al met pensioen 

kon! En hij voelde zich er thuis! Met zijn 

mensenkennis en de ervaring in het omgaan 

met jonge mensen, paste hij uitstekend bij 

die ‘eigenwijze kerels’ in Roosendaal! Hij 

volgde met name ook de verrichtingen van 

de mannen in de ECO op de voet en was op 

de moeilijke momenten aanwezig voor een 

goed gesprek of een bemoedigend woord. 

Soms wel eens een beetje lastig voor commandant 

en instructeurs, maar altijd met een 

goede inslag. Daarom zeer gewaardeerd 

door allen die met hem te maken hadden. 

Oud-co(1) JAN JACOBS 

Overleden 20-10-2011 te Sevenum op 


Jan was van lichting 58-1 en behaalde 

zijn groene baret op 14-06-1958. Hij 

diende bij 105 Cotrcie en was een rustige, 

betrouwbare kerel die werd uitgezonden als 

L M schutter naar Nieuw-Guinea.

Oud-co(1) FRITS HOFSTEENGE 

Overleden 23-10-2011 te Kerkrade op 

69-jarige leeftijd. Frits was van lichting 61-1 en 

behaalde zijn groene baret op 02-06-1961. Hij 

diende bij 104 Cotrcie en was een nette kerel 

die veel zorg besteedde aan zijn PSU. Hij heeft 

diverse kanocursussen gevolgd, alle met goed 

resultaat. 

Oud-co(1) HANS BOER 

Overleden 30-10-2011 te Wageningen op 

62-jarige leeftijd. Herman was van lichting 

69-4 en behaalde zijn groene baret op 10-10- 

1969. Hij diende bij 104 Wrnverkcie en was 

een goed kameraad die veel voor anderen over 

had. Hij was een zeer goed seiner. 

Oud-co kpl ROELOF MERK 

Overleden 03-11-2011 te Groningen op 

76-jarige leeftijd. Roelof was van lichting 55-2 

en behaalde zijn groene baret op 06-08-1955. 

Hij diende bij 108 Cotrcie en was een goed 

hospik, een goed kameraad met een open 

karakter die zeer gezien was in de cie. 

Oud-co kpl ANTON TOLLENAER 

Overleden 12-11-2011 te Nuenen op 79-jarige 

leeftijd. Anton was van lichting 53-5 en 

behaalde zijn groene baret op 01-04-1954. 

Hij diende bij 105 Cotrcie en was een onopvallende, 

maar betrouwbare en harde werker en 

prettig in de omgang. 

Oud-co(1) MARTINUS BOB DE GROOT 

Overleden op 07-10-2010 te Hillegom op 66 

jarige leeftijd. Hij was van lichting 63-3 en 

behaalde zijn groene baret op 29-09-1963. Hij 

diende bij 105 Cotrcie en was als ploegcdt van 

17 t/m 28 juni 1968 op herhaling. 

Dat zij mogen rusten in vrede. 

overLiJden 

Bij overlijden van een commando wil De Commandostichting 

graag haar medeleven betuigen. Daarom het verzoek aan de 

nabestaande(n) om zo spoedig mogelijk een bericht middels 

telefoon en/of e-mail (vraag een ontvangstbevestiging) 

zenden aan: 

Dhr. P. van der Putten: 0165 569 007 mob. 0655 390 139 

e-mail: p.putten@kpnmail.nl 

Bij geen gehoor: Dhr. J. Haak: 0164 255 506 

e-mail: jfhaak@online.nl 

Gaarne vermelding van naam, voorletters, geboortedatum en 

adres van de overledene en een contact telefoonnummer. 

in memoriam 

De Commandostichting plaatst graag in “De Groene Baret” 

een “In Memoriam” van de overleden oud-commando / oudmedewerker. 

Maar om misverstanden te voorkomen is deze 

plaatsing uitsluitend na ontvangst van een overlijdensbericht 

door de nabestaanden. 

A.u.b. sturen naar: De Commandostichting, Postbus 5011, 

4700 KA Roosendaal. 

Bestuur en commissies van 

de commandostichting 

Bestuur 

Voorzitter : Lkol b.d. J. Eerhart 

Vice-voorzitter : Kol R. Querido 

Secretaris : Lkol b.d. J. Goettsch 

Penningmeester : Kap b.d. W. Hillenbrink 

Lid : Lkol b.d. J. Otter 

Lid : Maj b.d. L. Timmermans 

Lid : Aoo H. Koevoets 

2e Secretaris : Kpl b.d. J. IJpelaar 

2e Penningmeester : Dhr. J. den Rooijen 

Financieel Adviseur : Kpl b.d. H. Schoots 

Juridisch Adviseur : Mr. JL. Burggraaf 

dagelijks bestuur 

De voorzitter, secretaris en penningmeester 

vormen gezamenlijk het Dagelijks Bestuur. 

commissies 

Contact covn : Lkol b.d. J. Otter 

De Groene Baret : Sgt b.d. R. Willms 

Financiële adm. : Dhr. J. den Rooijen 

Herdenkingen : Maj b.d. M. Jeukens 

Kascontrole : Sgt b.d. C. Paans en 

Co(1) b.d. E. Top 

Ledenadministratie : Sgt(1) A. van den Dungen 

Logistiek beheer : vacant 

Museum : Kap b.d. S. Boons 

Public Relations : Maj b.d. L. Vroegop 

Reünie : Kap b.d. J. Harte 

Sociale coördinatie : Kap b.d. P. van der Putten en 

Kap b.d. J. Haak 

Veteranen : Maj B. Delleman 

Website : Kap b.d. J. Schepers 

commando museum bezoek 

Uitsluitend met als vaste regels: 

1. Aanmelden via de website/e-mail/post om datum en tijd te regelen. 

2. Daarbij naam, adres en telnr. contactpersoon en (maar mag ook later) 

overzicht namen/adressen bezoekers. 

3. Naamlijst alle bezoekers uiterlijk 14 dagen vóór bezoekdag ontvangen, 

anders geen bezoek! 1 t/m 6 pers bezoek mogelijk dinsdag-woensdag 

10.00 -15.00u. Meer dan 6 pers: alle werkdagen, dezelfde tijden. 

kct.museum@mindef.nl of per post: KCT Museum, Postbus 5011, 

4700 KA, Roosendaal. 

commando toko 

De Commando TOKO is gevestigd op locatie van J & C Productions BV, 

Westvlietweg 64a, 2495 AA, Den Haag. 

Openingstijden: elke werkdag van 10.00 tot 17.00 uur uitsluitend op 

telefonische afspraak 070-35 40 125. Beheerder is Cees Hoogeveen. 

Bestellen via websites www.korpscommandotroepen.nl/shop of via 

www.degroenebaret.com. 

Betalingen via ABN/AMRO bankrekeningnummer 62.97.88.065 

t.n.v. J&C Productions BV te Den Haag. 

IBAN: NL 34 ABNA 0629788065 / BIC code: ABNA NL 2A. 

27

(oud) (oud) 

commando’s 

gevraagd... 

...voor operatie ‘Undercover’ 

Wij zijn de jongens, één bonk schorem… Ooit was dit lied 

ons lijfl ied en voelden we ons trots om tot zo’n mooie club 

te behoren. Nu hebben we elke 5 jaar de reünie, maar de 

kosten voor de reünie hakken ieder jaar meer en meer in 

het slinkende reüniebudget. Daarom hebben leden van de 

Commando Business Club het initi ati ef genomen om de 

Commandosti chti ng fi nancieel te ondersteunen. Om de 

sti jgende kosten ‘toe te dekken’ is operati e ‘Undercover’ 

opgestart. Dit keer niets geheimzinnigs, maar een sponsor- 

campagne om het onderkomen voor duizenden KCT-reünis- 

ten te fi nancieren. En we kunnen uw hulp goed gebruiken! 

Er zijn vier sponsorpakkett en, variërend van een naamsver- 

melding van uw bedrijf op een bord bij de tent, tot een ba- 

nier van 20 meter in de markante klimtoren. 

Nunc Nunc Aut Aut Nunquam! Nunquam! 

Teken Teken nu nu in in want want de de unieke unieke sponsorpakkett sponsorpakkett en en zijn zijn zeer zeer 

exclusief exclusief en en beperkt beperkt beschikbaar! 

beschikbaar! 

Voor informati e over de verschillende sponsorpakkett en 

kunt u kijken op de website: 

www.commandobusinessclub.nl/operati eundercover of 

www.korpscommandotroepen.nl (klik op de ‘Undercover’ 

banner). 

Voor inschrijving contact opnemen met: 

• Barend Smet|06-24970336 

barend.smet@redsalt.com 

• Marco Messing | 06-21291794 

marco.messing@fx.nl 

• Gerben Seevinck | 06-57314362 

gerben@saveinc.nl 

under under 

cover 

operatie 

Uiteraard is het ook mogelijk om een spontane donati e te 

storten op rekeningnummer: ING 3662548 t.n.v. De Com- 

mandosti chti ng o.v.v. reünie 2012 project Undercover. 

De Commando Business Club, een groeiende groep ondernemende oud-commando’s 

verenigd in een business club, zie www.commandobusinessclub.nl

under under under under under under 

cover cover cover cover cover cover cover 

oper operatie 

Sponsors 

tot nu toe: 

• Shipmate 

• Red Salt 

• Save Inc 

• AdMost 

• FX.nl 

• PPS Investment Group 

• Outwise 

• Crazy Piano’s 

• Delft Biscuits 

• Dutch Control 

• Ephesis BV 

• Parfier 

• Sorgh Vliet Lodge 

• Gemeentewijzer 

• Ithalamus 

• WOP.nl 

• LRV 

• PT2 telecom 

Made by Creati veworks.nl

COMMANDO REüNIE 2012 

(BiJna!..) 70 Jaar kct 

Zaterdag 24 maart 2012. Nog een paar maandjes en dan is het zover: de reünie 

van het Korps Commandotroepen. Het is alweer de tiende editie. Wat in 1967 

begon als een bescheiden samenzijn, is inmiddels uitgegroeid tot een gigantisch 

gebeuren. Niet alleen als het gaat om het aantal reünisten, maar ook om de 

bijkomende civiele en militaire organisatie, logistiek en regelgeving. Luitenantkolonel 

Rob Rademaker, voorzitter van de Reüniecommissie 2012, zet de meest 

belangrijke en smaakmakende onderwerpen op een rijtje. 

Dank voor de voorbereiding 

De Commandostichting en het 

Korps zijn al maanden druk met de 

voorbereidingen om het 70-jarig 

bestaan van het KCT op gepaste wijze 

te vieren. En ik kan ik u melden: de 

organisatie ligt mooi op schema. We 

maken uiteraard dankbaar gebruik 

van de draaiboeken en ervaringen 

van de afgelopen reünies. Ook de 

gemeente Roosendaal maakt zich 

al enthousiast op voor dé dag. De 

samenwerking is goed op gang 

gekomen. 

Ik heb de laatste maanden grote 

waardering gekregen voor de vele 

vrijwilligers die nu al betrokken zijn 

bij de reünie. Denk aan de projectofficier, 

de mensen van het Reüniebureau, 

De Commandostichting en de 

adviseurs van de Reüniecommissie. 

Ook de inbreng van de Commando 

Business Club is geweldig; zij wisten 


een flink aantal sponsors te werven. 

En dat is, zeker in deze financieel 

roerige tijden, een zeer welkom 

initiatief. Grote klasse, als je ziet hoe 

al die vrijwilligers het parate Korps 

ondersteunen door het KCT deels te 

ontlasten. Want zoals u weet, heeft 

het Korps het altijd (te) druk met 

operaties, oefeningen en opleidingen. 

Programma 

Uiteraard is op 24 maart de 

Engelbrecht van Nassaukazerne ons 

epicentrum. Naar verwachting komen 

uit alle windstreken minstens een 

paar duizend maten hier samen. Na 

ontvangst op de kazerne houden we 

ons traditionele defilé op de markt in 

Roosendaal. Daarna is het tijd om, 

onder het genot van een hapje en een 

drankje, herinneringen op te halen en 

te genieten. In en mogelijk ook buiten 

de sportzaal krijgt u een breed beeld 

van ons huidige Korps voorgescho- 

teld. Denk aan diverse ‘static shows’, 

bij goed weer een para-demo en een 

doorlopende film over de opleiding 

en taakstelling van het KCT anno nu. 

Ook is er een interessante uitstalling 

van het huidige materiaal en kunt u 

weer met uw maten op de foto. 

Nieuw in het programma is het 

optreden van onze eigen huisband 

‘Cut the Crap’. Daar verheug ik me 

bijzonder op. De zevenkoppige band, 

opgericht in 2000, bestaat namelijk 

uit collega’s die -tussen alle drukke 

werkzaamheden in- nu stevig aan het 

repeteren zijn, meestal ’s avonds laat 

in eigen tijd. 

Eenheid in discipline svp 

De organisatie heeft zich even 

afgevraagd of er deze keer een defilé 

moest plaatsvinden. Het parate Korps 

zou zich er namelijk kwetsbaar mee 

kunnen opstellen, los van de uitdaging 

om de operators onherkenbaar te

houden. Een grotere reden om het 

defileren niet door te laten gaan, 

zit echter in de marsdiscipline (of 

beter gezegd: het gebrek daaraan!) 

tijdens voorgaande reünies. Er zijn 

toen namelijk behoorlijk wat klachten 

binnengekomen over maten die 

zich verre van commandowaardig 

gedroegen. 

Zoals u en ik weten, is het huidige 

KCT uiterst professioneel. Ons Korps 

staat bekend om uitmuntende prestaties, 

zeker tijdens de achterliggende 

operaties in Afghanistan. Het grote 

aantal toegekende dapperheidonderscheidingen 

zegt genoeg. Met name 

het KCT zelf heeft uiteindelijk erop 

aangedrongen een defilé te houden 

en liefst met de grootst mogelijke 

uitstraling. Om dat te stimuleren, 

krijgt elke reünist daarom, naast een 

boek over de recente geschiedenis 

van het KCT, ook een schitterend jack 

uitgereikt. Dit jack wordt u aangeboden 

door oud-commando’s. 

Ik vertrouw er dan ook op dat we 

deze keer een echte eenheid vormen. 

In tenue, maar bovenal in de wijze 

waarop we met z’n állen het grootst 

mogelijke respect tonen en de ware 

commandoprofessionaliteit uitdragen. 

Afmatting met een dubbel doel 

Alsof de reünie zelf nog geen prestatie 

genoeg is, begint vijf dagen ervoor 

een ‘Reünie Wandeldetachement’ 

aan een vrijwillige afmatting. Zo’n 

58 oud-commando’s vertrekken 

vanuit Gelderland en lopen een tocht 

van 180 kilometer langs historische 

KCT-plaatsen. Denk aan Arnhem, 

Nijmegen, de Vaarschool en het Tentenkamp, 

alwaar de groep de laatste 

nacht zal doorbrengen. Op 24 maart 

om 9.45u zal het wandeldetachement 

de ‘Tranenpoort’ binnenlopen en zich 

melden bij C-KCT. 

Behalve de melancholische waarde, 

heeft deze mars ook als doel om 

zoveel mogelijk geld in te zamelen 

voor KIKA, het Kinderkankerfonds. 

Steun ook dit doel en geef u op als 

sponsor van deze wandelmaten! Zie 

onder meer: www.covgelderland.nl 

Maten gezocht 

Het loopt al behoorlijk storm qua 

aantal aanmeldingen; half november 

zaten we al op ruim 2.000 inschrijvingen. 

Ons doel is om -opnieuw- een 

record aantal bezoekers naar 

Roosendaal te krijgen. Daarom 

ook hebben we ongeveer 8.000 

persoonlijke uitnodigingen verzonden, 

vooral naar de begunstigers van De 

Commandostichting. Wat betreft de 

oud-commando’s die geen begunstiger 

zijn (en dus ook dit blad niet 

ontvangen), ligt het wat moeilijker. 

We beschikken wel over de namen 

van alle oud-commando’s die vanaf 

1960 de groene baret kregen uitgereikt, 

maar vaak zijn adresgegevens 

lang niet meer actueel. We vragen 

u daarom: help ons alle (dienst-) 

maten te vinden én op de reünie te 

krijgen! Schrijf uw lichtingsploeg 

aan, benader uw buddy’s, inspireer 

hen, nodig iedereen uit, zorg dat ze 

zich inschrijven en haal samen op 

24 maart de mooiste herinneringen 

op. En ja, als ze dan ook begunstiger 

worden van De Commandostichting, 

zou dat extra mooi zijn. Dan zijn de 

adressen ook gelijk weer up to date 

en ondersteunen ze mede de uitgave 

van ons lijfblad De Groene Baret. 

inschrijven? doe het 

nu, doe het goed! 

Aanmelden voor de reünie is in principe 

alleen mogelijk via de website www. 

korpscommandotroepen.nl Heeft u geen 

internet, vraag dan uit uw naaste omgeving 

iemand met een computer die u behulpzaam 

kan zijn. Lukt ook dat niet, dan kunt u bij 

uitzondering bellen met het Reüniebureau (zie 

contactgegevens). 

Let op. Als u zich inschrijft, is het belangrijk 

te weten dat uw militaire registratienummer 

gekoppeld is aan de ledenadministratie van 

De Commandostichting. Houd dit nummer 

dus bij de hand en gebruik géén puntjes, 

streepjes of spaties als u het nummer invult. 

U bent ingeschreven als u een bericht hebt 

ontvangen met een persoonlijk inschrijfnummer. 

Dit inschrijfnummer heeft u ook nodig 

bij eventuele correspondentie met het 

Reüniebureau. 

Let op! Inschrijven op de reüniedag kan, 

maar dat kost dan € 50,= per persoon, 

ongeacht of u begunstiger van De Commandostichting 

bent! Voorkom die hoge kosten en 

schrijf u nu in! 

Nachtbraken ter plaatse? 

Overnachten op de kazerne is niet mogelijk! 

U kunt in de omgeving een hotelaccommodatie 

boeken. Zo heeft Golden Tulip Hotel 

De Reiskoffer een speciale aanbieding van 

€ 42,50 p.p.p.n. voor logies en ontbijt (zie: 

www.reiskoffer.nl of bel 0165-316310). 

Andere hotels: 

Hotel Central 0165-535657 

Hotel Merks 0165-533169 

Hotel Goderie 0165-555400 

Hotel De Klomp 0165-553594 

Hotel Tongerlo 0165-584888 

Motel De Wouwse Tol 0165-303651 

Kamperen kan ook. Bel camping-/recreatiepark 

Bosbad in Hoeven: 0165-502570. 

Contactgegevens 

Commissie Reünie 2012 

Het Reüniebureau is dagelijks bemand tussen 

10:00u en 15:00u en bereikbaar via: 

- telefoon (mét antwoordapparaat): 

0165-358335 

- e-mail: 

reunie2012@korpscommandotroepen.nl 

- web: www.korpscommandotroepen.nl/ 

actueel/commandoreünie2012 

- post: De Commandostichting, 

t.a.v. Commissie Reünie 2012, 

Postbus 5011, 4700 KA, Roosendaal 

31

De laatste woorden ‘We will 

remember them’ werden ingetogen, 

maar massaal herhaald door de 

deelnemers aan de herdenkingen en 

de vele belangstellenden tijdens de 

ceremonies in Fort William en Spean 

Bridge op 13 november. Herdenkingen, 

die onder meer in het Verenigd 

Koninkrijk nog steeds jaarlijks 

worden gehouden om stil te staan bij 

het einde van WO I op 11-11-1918 

om 11.00u. En daarmee ook stil te 

staan bij de militairen, welke in die 

oorlog sneuvelden en in alle oorlogen 

en strijdgewoel daarna. En wat 

WO II betreft hebben voornoemde 

plaatsen een bijzondere betekenis 


waar het gaat om de gesneuvelde 

commando’s, die hier hun eerste 

opleiding ontvingen. Reden temeer 

voor oud-commando Jacob Klaver 

(alias mister Clover) om een ploeg 

oud-commando’s (en sommigen met 

charmante aanhang) te verzamelen 

en een reis te organiseren van 10 

t/m 14 november naar Schotland. 

Een reis , die hen daarbij ook bracht 

naar de toenmalige ‘playgrounds’ 

op Achnacarry Castle en omgeving. 

Deze van bloed, zweet en tranen 

doordrenkte streek, waar alle vroege 

commando’s en de Nederlandse in 

het bijzonder –No 2 (Dutch) Troop- 

hun basisopleiding ‘genoten’. 

oud- 

commando’s 

reisden af 

naar schotse 

‘roots’ 

“They shall grow not old, as we that are left grow old. 

Age shall not weary them, nor the years condemn. 

At the going down of the sun and in the morning… 

We will remember them” ** 

Door Gérard Urselmann 

Wie verre reizen maakt... 

De schrijver van dit artikel was er 

nog niet geweest, reden temeer om 

de uitnodiging aan te nemen en zich 

aan te sluiten bij deze, naar hem later 

bleek, meer dan bijzondere reis. In de 

vroege avond van 9 november betrok 

het merendeel van de deelnemers, 

allen afkomstig uit de vier windstreken 

van ons land, een schuilbivak nabij 

Schiphol. Zich daarmee verzekerend 

van een vliegtuigstoel op de daaropvolgende 

vroege ochtend van 10 

november. Tegen half acht die ochtend 

verschiet vertrekhal 2 dan ook van 

het KLMblauw in het COMMANDOgroen! 

Een snelle vlucht dropt de

commandoparty probleemloos op de 

landingszone in Edinburgh. Hierna 

stopt chauffeur Stuart als een echte 

steward de koffers in de onderbuik 

van de bus en vertrekt deze laatste 

‘hoofd front’ richting Fort William. 

Een tussenstop wordt gehouden om 

het Stirling Castle te bezichtigen. In 

dit kasteel, gebouwd op een 350 

miljoen jaar oude rots, regeerde ooit 

een serie Schotse koningen met de 

welluidende namen Jacobus I t/m VI. 

In deze novembermaand voor één 

dag opgevolgd door ene Jacobus uit 

Marken, die voor de gelegenheid het 

Klaver-blad voor een Schotse ruit verruilt. 

Na enkele uren zet Stuart dan 

de bus stil voor het Ben Nevis hotel in 

Fort William. Een betere naam voor 

dit hotel had niet bedacht kunnen 

worden en sommigen haasten zich 

dan ook naar de bar om de eerste 

lokale sapjes tot zich te nemen. Na de 

gebruikelijke kamerafwikkelingen en 

het poederen van de damesneuzen, 

worden de keukengeuren opgesnoven 

en legt de kok zijn proeve van 

bekwaamheid af. Daarvoor slaagt 

hij en is de keuken dus verzekerd 

van klandizie in de nog voorliggende 

dagen. Het blijk een maaltijd, die een 

goede bodem heeft gelegd voor de 

daaropvolgende avondoefening in de 

bar. Iedereen heeft avondpermissie, 

maar het barluik gaat om 23.00u al 

dicht. Gelukkig geldt ook hier een 

aloud Noord-Limburg’s gezegde: 

“Achterom is het kermis” en dus hoeft 

de oefening niet voortijdig te worden 

afgebroken. Voor sommigen staat 

de maan al erg hoog, voordat een 

al dan niet echtelijke sponde wordt 

opgezocht. Dit ritueel zal zich nog 

enkele avonden herhalen! 

Geen monster te zien, of toch ? 

Op vrijdagochtend is het een 

vroege reveille, maar een goed en 

uitgebreid Schots ontbijt zet iedereen 

weer recht op de been. De bus is al 

voorverwarmd en die dag brengt de 

groep in de greep van de Schotse 

natuur rond de vele bergen en dalen 

gevuld met even zo vele Lochs. Als 

het meest beroemde ligt rond het 

middaguur Loch Ness aan onze 

voeten, maar ook nu geen monster 

te zien. Niet onlogisch, want met 14 

commando’s aan de waterlijn is het 

beter je hoofd onder water te houden 

! Maar achter in de bus wordt nadien 

toch een slapend ‘commandogroen 

monster’ aangetroffen! Na een 

lange dag wacht de beroemde Ben 

Nevis distilleerderij ons op voor een 

proeverij. Een belevenis op zich, 

want wij zijn een van de eerste (oud-) 

commando’s die deze Korpsdrank 

aan de bron mogen keuren. Nunc aut 

Nunquam. En dat is niet aan dovemansoren 

gezegd! Eigenlijk ook niet 

voor de meisjes, die volgens mister 

Ben allemaal nog geen achttien lijken. 

Maar ja, hij was waarschijnlijk toen al 

‘ben-neveld’. Na de nodige inkopen 

en een snelle douche, herhaalt zich 

het avondritueel. 

Eindelijk Achnacarry grond 

onder de voeten 

Ook zaterdag weer vroeg uit de 

veren, want er wacht een drukke 

dag. De bus brengt ons via Spean 

Bridge op weg naar Achnacarry 

House. Deze route voert ons langs 

HET commandomonument, waar de 

voorbereiding voor de zondag- 

ceremonie in volle gang is. Op de 

aanrijroute naar ‘the House’ nemen 

wij, samen met de Commando 

Veterans Association (CVA), deel aan 

de onthulling van een herinneringsbord 

bij de gerestaureerde ‘Mock” 

(simulatieplek) van de Landing Craft 

Assault (LCA, zie ook DGB juli 2011). 

In gedachten zie je daarbij onze No 2 

Troopers uit het vaartuig springen, op 

weg naar de stranden van Normandië. 

En ter plekke ‘lopen’, al dan niet 

in rolstoelen, enkele trotse mannen die 

erbij waren. Indrukwekkend! En even 

indrukwekkend is een paar kilometer 

verderop de rondgang bij ‘the House’. 

Bij de achterliggende snelstromende 

en koude Arkaig River herinneren 

spijkers aan de bomen en een 

inmiddels gammele brug ons aan de 

oorspronkelijke touwen- en hindernisbaan. 

In de woestenij van het Schotse 

hoogland lijken de ontberingen vele 

malen groter dan op de Rucphense 

Heide. Of toch niet? Nadat deze 

‘heilige’ grond wordt gekust, staat de 

bus weer te wachten en brengt ons, 

via een photoshoot bij het commandomonument 

en een royale blik in 

het Ben Nevis commandomuseum 

en –bar, weer terug in ons bivak. 

Daarna herhaalt het avondritueel 

zich, maar nu met als ‘hoofdgerecht’ 

een Schotse dansavond. De Schotse 

mannen ‘in rok’ vermaken zich die 

avond opperbest met onze dames 

in avondtoilet (en omgekeerd!). In 

de aanpalende bar verslaat de TV 

een herdenkingsbijeenkomst in de 

Albert Hall te Londen. Bij de afsluiting 

daarvan, tegen 23.30u wordt in de 

Albert Hall het volkslied ‘God save 

the Queen’ gezongen. En oh wonder, 

ook in de bar staat iedereen stijf in 

de houding. Toen opa nog jong was 

gebeurde dat in Nederland ook nog 

als op radio of TV ons volkslied klonk. 

Maar tegenwoordig ‘scoor’ je daar 

niet mee! 

33

Remembrance Day 

Die zondag is het dan ‘de dag der 

dagen’. Na de vermoeienissen van 

de voorgaande avond is een uurtje 

later reveille voor een enkeling nog te 

vroeg. Maar de sergeant van de week 

neemt actie en het ontbijt wordt toch 

nog gezamenlijk afgesloten. Tegen 

10.00u worden de voorbereidingen 

getroffen om deel te nemen, tezamen 

weer met CVA, aan de herdenk ingsceremonie 

in het centrum (parkje) 

van Fort William. Een lange stoet van 

Marines en Army commando’s - daarbij 

ook wij en de CVA - defileert langs 

de locale bobo’s, onder enthousiast 

applaus van vele toekijkende burgers, 

waarna de tocht eindigt bij het oorlogsmonument. 

Hier wordt de Last Post 

geblazen, een indrukwekkende twee 

minuten stilte gehouden en worden 

door diverse organisaties, waaronder 

ook twee mannen van onze ‘Gelderse’ 

deelnemers, kransen gelegd. 

Commandomonument 

Een letterlijk en figuurlijk hoogtepunt 

van deze reis brengt ons echter die 

middag. Na onderaan bij de heuvel 

van het commandomonument de bus 

te hebben verlaten, sluiten wij ons 

daar aan bij de CVA en de diverse 

detachementen. Dan wordt, voorafgegaan 

door de Pipes and Drums en 

vele vaandels, opgemarcheerd naar 

het monument. Koude rillingen glijden 

over de rug bij het aanblik ervan in 

de setting van ontelbare burgers en 

commando’s. Een koude wind trekt 

over de heuvel en rammelt aan de 

broekspijpen, maar de aandacht blijft 

gevangen door het daarop volgend 

dodenappel, de Last Post en de twee 

minuten, die ten einde komt door het 

saluutschot van het in de nabijheid 

opgestelde kanon. Ook hier worden 

door vele organisaties weer kransen 


gelegd, zo ook door twee van onze 

‘Limburgse’ mannen. Een groots 

moment en fijn om te kunnen zeggen: 

‘ik was erbij’. 

Commando Herinneringsveld 

Na deze voorgaande ceremonies 

wordt op het direct nabijgelegen 

herinneringsveld de uitbreiding ervan 

ingezegend. Het is nu een grote 

ruimte geworden, waar nu en in de 

toekomst de as van overleden commando’s 

uitgestrooid kan worden en 

diverse kleinoden als herinnering kunnen 

worden achtergelaten. Enkelen in 

onze groep hadden in de voorgaande 

dagen, speciaal voor deze gelegenheid, 

kruisjes gekocht om te plaatsen 

als herinnering aan hen die, hoewel 

ver weg, toch nog steeds zeer nabij 

zijn. Daarbij is ook een kruisje 

geplaatst voor Kevin van de Rijdt, die 

aan zijn geliefden en aan het Korps is 

ontvallen gedurende de vredesmissie 

in Uruzgan 2009. Met een Eregroet 

werd afscheid genomen van deze 

indrukwekkende plek. Zij, wier namen 

hier geschreven staan, zullen nooit 

uit onze gedachten zijn en daarmee 

nooit ‘ten dode zijn opgeschreven’. 

Met die gedachte verlaten we in stilte 

deze indrukwekkende plek. Langzaam 

begint de zon achter de bergen schuil 

te gaan en wij besluiten de commandobar 

te laten voor wat het is en ons 

eigen schuilbivak weer te betrekken. 

De plunjezakken moeten worden 

gepakt en velen duiken die avond 

vroeg de koffer in. Ook de baromzet 

maakt die avond een duik. 

Terugtrekkende bewegingen 

Het is maandag 14 november een 

vroege reveille. Onwennig wordt 

aangeschoven aan de ontbijttafel. De 

flessen Ben Nevis worden strategisch 

verdeeld en ingepakt en onze steward 

Stuart zorgt dat alles weer netjes in 

de buik van de bus verdwijnt. Met een 

‘gelukkig hebben we de foto’s nog’ 

wordt het Ben Nevis hotel achter ons 

gelaten om middels een toeristische 

route richting Edinburgh te toeren. 

Tegen wie nog nooit de hoogst 

gelegen whiskystokerij in Dalwhinnie 

mocht aanschouwen kunnen wij 

zeggen: “wij hebben die gezien”, 

want de reisleider voert ons daarlangs, 

maar helaas op (on)gepaste 

afstand. Een koffie-en-zo tussenstop in 

Pitlochry, het toeristische ‘must have 

seen’ verleidt enkelen tot het opmaken 

van de laatste Schotse ponden. In 

het Huntingtower Castle Hotel nabij 

Perth genieten we dan nog van een 

royale afscheidslunch, die ons bijna 

was ontgaan omdat ook de weg ons 

was ontgaan. Maar Stuart zou geen 

steward zijn geweest als ook dat 

niet met vakkundig stuurmanschap 

was opgelost. De lunchkaart in dit 

statige hotel is voor deze gelegenheid 

voorzien van de opdruk: ‘Commando 

Travel Lunch Menu’. Gelukkig geen 

lopend buffet! Na enkele welgemeende 

en pondenzware woorden 

van dank aan de chauffeur en even 

zo welgemeend, maar minder zwaar, 

aan de reisleiding, zoekt eenieder 

weer een stek in de bus en die voert 

ons ‘in de dubbele’ naar Edinburgh 

Airport. Het KLMblauw dropt ons 

die late avond weer keurig op de 

Schiphol landingszone. En met een 

bekend: ‘we zien elkaar weer’ valt de 

groep uit elkaar en zoekt ieder zijn 

richting. Het was het einde van een 

mooi, indrukwekkend, emotioneel en 

onvergetelijk weekend. 

Volgens de profeten zouden we met 

name zaterdag en zondag door regen 

en wind geteisterd worden, maar wij 

hadden prachtig weer. Een voormalig 

Korpscommandant sprak ooit de 

legendarische woorden: “Onze Lieve 

Heer houdt van de commando’s “. Dat 

was ook deze dagen weer ‘zonne’klaar. 

En voor de reisvrienden: Ik heb 

OLH nog nooit gezien, nog nooit bij 

hem geweest, maar toch weet ik veel 

van Hem! 

** The Exhortation (de aansporing) 

“Zij worden niet oud, zoals wij die de 

strijd doorstonden wel oud worden: 

De jaren zullen hen niet vermoeien, 

noch het einde der dagen. 

Bij het ondergaan van de zon 

en in het ochtendgloren 

zullen wij hen gedenken”.

eüniewandel mars 2012 

Om het 70-jarig KCT bestaan een speciaal tintje te geven 

organiseert Commandovereniging Gelderland (COV Gld), in 

samenwerking met het Korps en De Commandostichting, een 

5-daagse wandelmars van Schaarsbergen naar Roosendaal. 

De afstand van 180 kilometer wordt afgelegd van maandag 

19 t/m vrijdag 23 maart. Een detachement van maar liefst 58 

oud-commando’s neemt deel aan deze reüniewandelmars. 

Stichting Kinderen Kankervrij (KiKa) 

In onderling overleg is besloten deze wandelmars te koppelen aan een goed 

doel. Gekozen is voor de Stichting Kinderen Kankervrij (KiKa). De wandelmars 

heeft tot doel fondsen te verwerven voor vernieuwend onderzoek op het 

gebied van kinderkanker, gericht op minder pijn en strijd, meer genezing en 

een hogere kwaliteit van leven op latere leeftijd ten behoeve van de Stichting 

Kinderen Kankervrij (KiKa). Steun ons initiatief en word 

sponsor! 

In het komende ‘DGB Reünie Special’ nummer meer 

nieuws. Zie voor verdere informatie de voorgaande 

uitgaven van De Groene Baret en zie ook de websites 

van De Commandostichting en van COV Gelderland. 

activiteiten 2012 

Vanuit diverse COVn ontvingen 

wij de activiteitenkalender 

voor het eerste deel van 

2012. Een goed idee voor 

alle verenigingen? 

Voor onderstaande activiteiten zijn 

ALLE commando’s welkom! 

• Zondag 8 januari 

Nieuwjaarsreceptie (COV Geld.) 

• Zaterdag 14 januari 

Nieuwjaarsreceptie (COV N Holl.) 

• Zondag 15 januari 

Nieuwjaarsreceptie (COV W Brab.) 

• Vrijdag 20 januari 

Nieuwjaarsreceptie (COV M Ned.) 

• Zaterdag 28 januari 

Herdenking Capelse veer (Alle) 

• Maandag 27 februari 

Herdenking Wassenaarse slag 

(Alle) 

• Zaterdag 14 april 

Bloesemtocht (COV Geld.) 

• Maandag 30 april 

Vlaggenparade Bronbeek (VOC 

Geld.) 

• Vrijdag 4 mei 

Dodenherdenking 

Arnhem & Nijmegen (VOC Geld.) 

• Zaterdag 5 mei 

Defilé Wageningen (VOC Geld.) 

• Donderdag 10 mei 

van Woerdenmars (SWOC) 

• Zaterdag 19 mei 

Mini-golf Hoch Elten (VOC Geld.) 

• Vrijdag 8 juni 

Varen op de Eem (VOC M Ned.) 

• Zaterdag 30 juni 

Veteranendag Den Haag (Alle) 

• Zaterdag 2 juni 

Forellenvissen te Rha (VOC Geld.) 

• Vrijdag 13 juli 

Herdenking Roermond (Alle) 

• Dinsdag 19 juli 

Vierdaagse Nijmegen (info SWOC) 

Meer informatie bij de betreffende 

vereniging of redactie DGB. 

35

Grüner dol 

Is 104 Cotrcie klaar voor uitzending, dan wel 

stand-by volgens het nieuwe SOTG-concept? 

Dat was grofweg de hamvraag rond de deel- 

name van het KCT aan de oefening Grüner 

Dolch 2011, afgelopen september. Grüner 

Dolch is een grote internationale maritieme 

oefening aan Noord-Duitse kust. De nadruk 

lag deze keer op operaties tegen piraterij, 

maar ook op het land waren er ‘insurgent 

networks’, ofwel rebellen, die aangegrepen 

moesten worden. En laat dat nou een kolfje 

naar de hand zijn van een Nederlandse SOTG 

(Special Operations Task Group). 


Het SOTG-concept vindt zijn 

oorsprong in de uitzendingen van 

afgelopen jaren. Daarin bleek 

dat externe eenheden als ‘force 

multiplier’ (versterking) kunnen 

dienen voor ons optreden. Om de 

samenwerking met deze ‘enablers’ 

te bevorderen en de wijze van 

optreden beter op elkaar af te 

stemmen, wil ons Korps uitgebreid 

trainen met deze eenheden. Grüner 

Dolch 2011 bood, na een intensief 

opwerkprogramma, een prima podium 

voor de eindoefening niveau 

4 in het SOTG-concept. Enthousiast 

werd een SOTG gevormd, met een 

Special Operations Task Unit (SOTU) 

van 104 Cotrcie en ‘enablers’ 

van de C-cie 11 Infbat (Heavy 

weapons platoons D-cie), de Genie, 

de Explosieven Opruimingsdienst 

(EODD), een team van Field Humint, 

een Electronic Warfare-groep en 

een Special Operations Intel Cell. 

In totaal 150 man! Eerste-luitenant 

Mark was één van hen. Hij kwam 

terug met het volgende verslag. 

De Voorbereiding 

Donderdag 8 september vertrekt de 

104, samen met delen van de korpsstaf, 

vanaf Woensdrecht met een Duitse 

C-160 Transall naar het hoge noorden 

van Duitsland. Daar, tegen de grens met 

Denemarken en vlakbij de Oostzee kust, 

ligt het plaatsje Todendorf. De Duitse 

landmachtkazerne, die hier ligt, is voor 

de komende periode omgedoopt tot 

onze Forward Operating Base, ofwel 

FOB TODENDORF. Na een voorspoe-

ch 2011 

dige reis en een goede opvang door 

de Staf-Staf Verzorgingscie, start 

oefening Grüner Dolch met trainingen 

over integratie en processen van 

commandovoering. De ploegen 

krijgen genoeg voorbereidingstijd 

om procedures en tactieken fijn te 

slijpen. De samenwerking tussen de 

operators, de EODD en de Genie 

levert een goed product op. Hiermee 

kunnen we objecten op een veilige en 

snelle manier innemen, ook als er een 

reële dreiging is van boobytraps. 

We krijgen de mogelijkheid om 

helikopters als sniperplatform te 

gebruiken om zo ook op dit vlak de 

ervaring te verbreden en te verdiepen. 

Dat doen we tijdens twee live firemomenten 

en twee inzetopdrachten. 

Deze methoden brengen grote 

voordelen met zich mee. Met behulp 

van de heli’s kunnen we puntdoelen 

uitschakelen of de vijand vastpinnen. 

Daarnaast fungeren ze als een early 

warning system, maar bovenal hebben 

we met heli’s veel meer overzicht op 

het battlefield. De informatie, die 

daar uit wordt gehaald, geeft een 

commandant grote voorsprong bij het 

nemen van beslissingen. Na een week 

voorbereiding, zijn 104 Cotrcie en de 

diverse enablers meer dan gereed om 

de insurgent netwerken aan te grijpen. 

Inlichtingen 

Alle operaties zijn intell driven, ofwel: 

gebaseerd op en aangestuurd door 

diepgaande en correcte informatie. 

De Special Operations Intel Cell 

kan dus lekker aan de gang om de 

104 maximaal te ondersteunen. 

Tijdens oefening Grüner Dolch is 

een uitgebreide Command & Control 

(C2) structuur aanwezig. Ook zijn 

er deelnemers uit de Secties 1 t/m 

9. Kortom, we worden uitstekend 

ondersteund. Daarnaast wordt tijdens 

deze oefening veel internationaal 

samengewerkt, onder meer met een 

Duitse Special Operation Air Task 

Group die over verschillende helikopters 

en vliegtuigen beschikt. Ook 

werkt onze 104 samen met de Poolse 

SOTU en is een Poolse Liaison Officer 

aanwezig in de Nederlandse Operations 

Room. Poolse SF-collega’s voeren 

verkenningen uit ter voorbereiding op 

een Direct Action (DA) operation en 

elementen van onze SOTU worden 

overgezet door een Poolse Boat Unit 

(PBU). Leuk voor ons, leerzaam voor 

de Polen. 

De Operaties 

Na de uitvoerige voorbereidingen 

is het tijd voor het ‘echte werk’. Uit 

inlichtingen blijkt dat een insurgent 

groep zich onder andere bezighoudt 

met het fabriceren van explosieven. 

Ook heeft de groep beschikking over 

luchtdoelbestrijdingsmiddelen (een ZU 

23/2 en een ZSU 23/4). Dit vormt 

een bedreiging voor de veiligheid 

binnen de regio en daarom wordt 

besloten deze dreiging weg te nemen. 

Net als de leider van de groep 

overigens, die zich vermoedelijk 

ook op de locatie -een oud vliegveld 

bij Damgarten- bevindt. Om de 

Situational Awareness (smoel op het 

terrein) op voorhand te vergroten, 

wordt een Special Reconnaissanceelement 

ingezet om meer details in te 

winnen over onder meer Anti Air (AA) 

vuurmonden en de locatie van de 

Improvised Explosive Devices (IED’s). 

Zo mogelijk krijgen we ook nog een 

Positive Identification (PID) van de 

locale leider door. 

Intussen draaien de voorbereidingen 

voor deze operatie op volle toeren. Er 

wordt ge-rehearseld met helikopters 

en een C-160 om de operatie zo reëel 

mogelijk ‘droog’ te oefenen. Het plan 

is om een Direct Action en een Tactical 

Air Landing Operation te combineren. 

En zo geschiedt. Allereerst nemen 

snipers de dreiging weg van de AAvuurmonden, 

waardoor twee aanvalteams 

ongehinderd met CH-53-ers 

kunnen invliegen. De 104 heeft de IED 

factory als target. Een infpel van de 

Luchtmobiele Brigade (LMB) neutraliseert 

de verkeerstoren en de EODD 

controleert de starten landingsbaan 

op explosieven, zodat er een C-160 

kan landen om de rest van de Infcie 

aan de grond te zetten. Als we de 

objecten benaderen, ondervinden 

zowel wij als het Infpel weerstand. Het 

zwaartepunt ligt bij de IED factory, 

maar al snel wordt die dreiging 

uitgeschakeld door het sniperplatform 

in de Bolkow 105-helikopter. Niet veel 

later wordt het pand veilig gesteld en 

wordt een Tactical Site Exploitation 

(TSE) uitgevoerd. Daarbij wordt de 

locale leider vakkundig uitgeschakeld. 

37

Amper drie uur later zit iedereen weer 

in een helikopter of vliegtuig terug 

naar de FOB. 

Source operatie 

In een volgende operatie gaat het 

om twee bomvesten die in het gebied 

zijn gesignaleerd. Een betrouwbare 

bron heeft meer informatie. Hij wil 

een meeting in een semi-permissive 

gebied. Na een verplaatsing van drie 

uur komen we aan bij de operatie 

box en treffen we de laatste voorbereidingen 

voor een veilig gesprek. 

De verworven intell beschrijft zeer 

nauwkeurig wat de mogelijke locatie 

van de bomvesten is. Dat is gunstig 

voor ons. 

Bij de start van de Source operatie 

nemen elementen van de SOTU 

een positie in nabij het mogelijke 

aanvalsdoel. De Direct Action willen 

we met een Heli Assault Force 

(HAF) uitvoeren. Ter plekke maken 

de verkenningen duidelijk dat er 

meerdere bunkers met relevante 

bewaking aanwezig zijn. Het LMB 

Zware Wapens peloton zorgt voor 


blocking positions. De CH-53 landt en 

de SOTU stuit op hevige weerstand. 

Sprongsgewijs overmeesteren we de 

vijand en stellen de locaties veilig. 

Tijdens een grondige TSE treffen 

we inderdaad een bomvest en een 

aanzienlijke hoeveelheid munitie en 

springstoffen aan. Vijftien 

tegenstanders 

hebben het 

leven 

gelaten, 

tegenover 

drie gewonden 

aan eigen zijde. Zij 

zijn direct opgevangen. 

Wustrow 

We zijn nauwelijks terug op 

FOB TODENDORF of er is 

informatie over een volgende 

opdracht. Naar verwachting vindt er 

spoedig een meeting plaats tussen 

twee High Value Targets (HVT’s) 

‘kopstukken’ op een eilandje voor de 

kust: Wustrow. Een ploeg maakt zich 

meteen gereed om met de HAF een 

vehicle interdiction uit te voeren op 

HVT’s, die eventueel zouden willen 

ontsnappen. Het Zware Wapens 

Peloton van de LMB wordt vroegtijdig 

ingezet om het vertrekpunt van de 

DA groep te verkennen en voor te 

bereiden. Deze groep maakt zich 

gereed om met een roadmove naar 

het eiland overgezet te worden door 

de PBU. Het ZW peloton zorgt voor 

de beveiliging van het wagenpark. 

Op de locaties lijken de HVT’s net te 

zijn getipt. Geheel onverwachts slaan 

ze op de vlucht. De HAF wordt meteen 

ingezet en met een korte, snelle en 

agressieve actie worden de HVT’s 

onderschept. Ze zijn volledig verrast. 

Bij het invallen van de duisternis vindt 

op de oevers van het vasteland de 

laatste coördinatie plaats tussen de 

PBU en de BAF (Boat Assault Force). 

Bij volledige duisternis vertrekken 

de Poolse Zodiacs naar het eiland. 

Na een geslaagde drop-off volgt 

een infiltratie over het eiland. Onze 

nachtzichtcapaciteit geeft ons veel 

voordeel ten opzichte van de vijand. 

Die wordt door een korte agressieve 

actie verslagen. 

104 klaar? Ja! 

Als we terugblikken op Grüner Dolch 

2011 kunnen we stellen dat het een 

goede en nuttige oefening is geweest. 

De 104, samen met de toegevoegde 

enablers, is gegroeid. Leermomenten 

zijn onderkend en zijn in het verloop 

van de oefening toegepast. De 

ciestaf en de ploegen hebben deze 

oefening aangegrepen om maximaal 

te oefenen en er zijn nette resultaten 

neergezet. 104 Cotrcie is er klaar 

voor; voor welke taak dan ook.

SAMENKOMST LPL 85-5 

voorproefje op de 

Grote reünie 2012 

Op 28 en 29 oktober hebben de leden van 85-5 een 

geweldige reünie gehouden. Er werd verzameld bij 

Edgar Timmers in Escharen, waarna al rap koers 

gezet werd richting vliegbasis Volkel. Edgar heeft 

hier gevlogen na zijn periode bij het KCT en de 

werkgroep had een geweldig programma in elkaar 

gedraaid. 

Door: Frans van Dommelen 

En dat programma begint met een 

heerlijke lunch in de voormalige officiersmess, 

gevolgd door een bezoek 

aan een van de shelters van de F16’s 

met aansluitend een overdonderende 

take-off over baan 24 en daarna 

over onze hoofden. Vervolgens wordt 

gekeken of de schietvaardigheid van 

onze lichting nog een beetje op orde 

is en dit wordt getest in de schietsimulator. 

De uitkomst is niet best voor 

een potentiële vijand, want die blijkt 

na 26 jaar nog steeds geen schijn van 

enkele kans te hebben! Hierna volgt 

een welkom in de crewroom en informatie 

over de gang van zaken binnen 

deze vliegende eenheden. Spijtig te 

horen dat ook hier de bezuinigingen 

hun sporen hebben nagelaten. Als 

afsluiting volgt er een gezellig biertje 

in dezelfde crewroom. 

BBQen-Feesten-Slapen 

Edgar had zijn boerderij beschikbaar 

gesteld om te BBQen en te feesten 

en te overnachten....Tot diep in 

de nacht wordt de oefening ‘bier 

drinken’ voortgezet, waarbij het nog 

lang onrustig blijft in Escharen!! Als 

dank voor deze happening werden 

de kinderen blij gemaakt met een 

originele ‘ex-KCT Stay Behind 

module’, compleet ingericht in de 

achtertuin. Het duurt exact 63 minuten 

(nieuw record??) om geheel onder de 

grond te komen, palen met afdekzeil 

te plaatsen en het geheel weer netjes 

af te werken alsof er niets gebeurd 

is…. 

Aan het natte werk 

Nog meer fysieke inspanning wacht 

ons dan in Kerkdriel, waar we via 

contacten van collega Vincent Roelofs 

met zogenaamde rips-boten de Maas 

op moeten. Zo’n ‘ding’ maakt 90 

km/u en staat vervolgens in hetzelfde 

moment stil. Dat is andere koek dan 

een Ben Nevis-je achterover slaan! 

Conclusie van die dag: het was weer 

uitermate geslaagd, met dank aan het 

organiserende trio: Vincent Roelofs , 

Edgar Timmers en Rien van Vliet. We 

zien uit naar de volgende ‘dropping’. 

39

Vlissingen 

Ruim 120 oud-commando’s, onder 

wie 22 leden van de Commandovereniging 

Zeeland, verzamelen 

zich op de grote parkeerplaats in 

Vlissingen. Uit verschillende delen van 

het land zijn ook mannen gearriveerd 

bij de kazerne in Roosendaal en 

van daar per bus (ieder jaar door 

Defensie ter beschikking gesteld) 

naar Vlissingen vervoerd. De oudcommando’s 

uit Zeeland zijn op eigen 

gelegenheid gekomen. De voorzitter 

van de herdenkingscommissie, majoor 

b.d. Mathieu Jeukens, heet allen welkom, 

mede namens de COV Zeeland. 

Onder zijn commando marcheert 

het detachement af naar de herdenkingsplaats, 

waar de commando’s en 

een ruime vertegenwoordiging van 

de Bond van Wapenbroeders zoals 

gebruikelijk aan weerszijden van het 

monument worden opgesteld. De herdenking 

vindt plaats onder protocol 

van de gemeente Vlissingen, de stad 

herdenkt tegelijkertijd de bevrijding 

van Vlissingen. Als ceremoniemeester 

treedt op Hans Koeman, ambtenaar 

van de gemeente Vlissingen, die alle 

aanwezigen welkom heet. 

Burgemeester René Roep opent de 

plechtigheid met een toespraak 

waarin hij de herinnering oproept 

aan de hevige gevechten die in de 

eerste dagen van november 1944 zijn 

gevoerd om Vlissingen te heroveren 

op de Duitse bezetter. Straat na straat 

moest worden veroverd; de prijs 

voor de bevrijding was hoog, 338 

burgers lieten het leven, 98 soldaten 

sneuvelden. 

Een regelrecht kippenvelmoment is 

het door een veteraan voorgedragen 

Exhortation (aansporing), waarna de 

Last Post wordt geblazen door een 

trompettist van muziekgezelschap 

Ons Genoegen uit Vlissingen. In 

de daaropvolgende stilte is alleen 

het geluid van de wind te horen, 


herdenking 

‘operatie inf 

In Vlissingen en Westkapelle vond op 3 november 

de 67e herdenking plaats van Operatie Infatuate. 

Deze herdenking is het jaarlijkse eerbetoon aan alle 

militairen, onder wie Nederlandse commando’s van 

No 2 (Dutch) Troop, die tijdens de ‘vergeten Slag om 

de Schelde’ hun leven gaven voor de bevrijding van 

Walcheren. Maar ook worden hierbij herdacht de 

slachtoffers, die vielen onder de burgerbevolking. 

Zij allen verdienen onze blijvende aandacht en respect 

en mogen niet vergeten worden. 

Door: E. de Jonge 

nog benadrukt door een enkele 

vogelschreeuw. De mannen, velen 

van hen op gevorderde leeftijd, staan 

stram in de houding bij het spelen van 

het Franse, Engelse en Nederlandse 

volkslied. De commandogeest komt 

boven, kwalen en ongemakken zijn 

voor even vergeten. 

Hierna volgt een groot aantal 

kransleggingen, muzikaal begeleid 

door Ons Genoegen, afgewisseld 

door een piper van Interscaldis Pipes 

and Drums. Burgemeester Roep 

legt samen met zijn echtgenote een 

krans bij het commandomonument 

namens de gemeente Vlissingen.

C-KCT, kolonel Rob Querido, legt een 

krans namens het Korps. Kransen en 

bloemen worden ook gelegd bij het 

naastgelegen monument van 5 King’s 

Own Scottish Borderers. Dan wordt de 

plechtigheid in Vlissingen afgesloten 

met een defilé langs de monumenten, 

waarbij de piper het Lament speelt. 

Westkapelle bij ‘Erica’ 

Na afloop van de ceremonie in 

Vlissingen begeven de commando’s 

zich naar Westkapelle, waar zij zoals 

elk jaar hartelijk worden ontvangen in 

het jeugdgebouw van de Hervormde 

Kerk. De lunchpakketjes met belegde 

broodjes of een stevige bruine sandwich, 

aangeboden door De Commandostichting, 

vinden gretig aftrek en er 

wordt ouderwets bijgepraat door de 

mannen die elkaar veelal hier, na een 

jaar pas, weer treffen. 

Na de lunch brengt de bus de mannen 

naar ‘Erica’ bij de walradartoren 

bovenop de duinen, waar de commandoherdenking 

plaatsvindt. Ook 

Kolonel Rob Querido wijst in zijn toespraak 

onder meer op de deelname 

aan de bevrijding van Walcheren 

door 25 in Engeland opgeleide 

Nederlandse commando’s. Een wapenfeit, 

waar de commando’s trots op 

zijn. Vlissingen en Westkapelle staan 

met Eindhoven, Roermond en Arnhem 

vermeld op het Commandovaandel. 

Twee jaar geleden zijn voor het 

laatst oud-commando’s, die aan de 

gevechten hebben deelgenomen, 

aanwezig geweest bij de herdenking 

in Westkapelle. 

Geestelijk Raadsman van het Korps, 

A. Heemskerk, gebruikt in zijn 

overdenking de vergelijking van een 

veteraan die een Johannesboom 

plant, een boom die vele jaren nodig 

heeft om vrucht te dragen. De kinderen 

van nu plukken de vruchten van 

deze ‘bevrijdingsboom’, die figuurlijk 

geplant is in 1944 in de vorm van 

vrijheid en vrede. 

Wethouder Molenaar legt vervolgens 

een krans bij het monument 

atuate’ 2011 

dit jaar weer assisteren leerlingen van 

CBS “De Lichtstraal” bij het leggen 

van kransen. Het Korps heeft al 

jarenlang een speciale band met deze 

school. 

Hier opent majoor b.d. Mathieu 

Jeukens de ceremonie en houdt een 

inleidende toespraak. Hij herinnert 

aan de gevechten bij Operatie Infatuate, 

de slag om de Westerschelde, 

bedoeld om de haven van Antwerpen 

bereikbaar te maken voor de geallieerde 

troepen. Wethouder René 

Molenaar van de gemeente Veere 

staat stil bij wat zo lang geleden 

is gebeurd in Westkapelle. Het 

inleidende bombardement vernielde 

niet alleen de dijken, veel bommen 

kwamen terecht op het dorp. In totaal 

157 overleefden de operatie niet: “Je 

leert er mee leven, het verdriet blijft”. 

Van de militairen sneuvelden er 172, 

velen vonden een zeemansgraf bij de 

landing op de Walcherse kust. “De 

mannen die Walcheren bevrijdden 

verdienen diep respect”. 

namens de gemeente Veere. Kolonel 

Querido legt samen met de heer Th. 

de Meester, oud-burgemeester van 

Westkapelle en ere-commando, een 

krans namens het Korps. 

Westkapelle bij de Vuurtoren 

Het tweede deel van de herdenking 

in Westkapelle vindt zoals gewoonlijk 

plaats bij de vuurtoren. Onder leiding 

van leerkracht Paul Suijk verzorgen 

leerlingen van De Lichtstraal traditioneel 

een groot deel van de ceremonie. 

De heer Suijk, die zelf graag commando 

had willen zijn, weet steeds 

opnieuw met zijn leerlingen een 

speciale invulling te geven aan de 

herdenking. Dit jaar met het gedicht: 

“Westkapelle, dorp van de Vrede”, 

voorgedragen door twee leerlingen. 

En ook met een door leerlingen van 

groep 7 en 8 tweestemmig gezongen 

lied “Sjalom Chaverim” (Vrede, mijn 

vriend). 

Wethouder Molenaar voert ook hier 

het woord. Hij voelt zich vereerd dat 

hij een bijdrage mag leveren aan de 

herdenking van de 157 burgerslachtoffers 

van het dorp, dat het zwaarst 

geleden heeft bij de bevrijding van 

Walcheren. “Zoiets mag niet vergeten 

worden”, aldus Molenaar. 

Na kransleggingen door de wethouder 

en door kolonel Querido gaat 

ieder kind samen met een van de 

commando’s bloemen leggen bij de 

graven van de burgerslachtoffers. 

Deze tot traditie geworden handeling 

is jaarlijks een aansprekend moment 

voor alle deelnemers en belangstellenden. 

Na afloop wordt de tamelijk koude en 

winderige dag voor de commando’s 

afgesloten met een “warm bakkie’ 

in de kerk. Oude herinneringen aan 

de diensttijd, de streken die men 

uithaalde, de straffen die hierop soms 

volgden, het wordt allemaal nog 

eens breed uitgemeten. Net zoals 

na een viswedstrijd de vissen steeds 

groter worden, zo worden ook de 

commandoverhalen steeds groter. De 

schooljeugd maakt intussen ‘traditiegetrouw’ 

weer druk gebruik van de 

kans om van alle commando’s een 

handtekening of zelfs een aandenken 

te scoren. 

Om 16.30u klinkt het sein tot vertrek 

richting Roosendaal. Enige weemoed 

klinkt door bij het afscheid nemen: 

“We worden oud man, Blijf op de 

been, Hou je taai, Het ga je goed”. 

De mannen in de bus worden uitgezwaaid: 

Tot volgend jaar, bij leven en 

welzijn... 

41

nationale commando 

schietwedstrijd 

Op zaterdag 5 november vond in Amerongen de jaarlijkse Nationale Commando 

Schietwedstrijd plaats. Het is zo’n karakteristiek evenement waar oud-commando’s 

naar hartenlust hun elementaire vaardigheden, maar vooral herinneringen ophalen. 

In het begin van de middag druppelen de heren, sommigen 

gesteund door familieleden, Sporthal De Ploeg 

in Amerongen binnen. De organisatie ligt in 

handen van de VOC Midden-Nederland. De 

schietkaarten worden uitgedeeld en de 

schutters zullen in groepen van tien 

naar de banen gaan. Het menu 

biedt vijf onderdelen: variërend 

van pistool, revolver tot 

geweer en van groot 

tot klein kaliber. 

Al snel wordt er fanatiek 

maar zeer gedisciplineerd 

geknald. 

Blijkbaar zijn oude 

vaardigheden 

onuitwisbaar. De 

schutters houden 

elkaars prestaties 

nauwlettend in de 

gaten en regelmatig 

worden fraaie 

kaarten met 

instemmend 

gejuich 

binnen- 


gehaald. De kruitdampen doen herinneren aan toen, net 

als het schieten zelf. Elk schot is een wedstrijd op zich. De 

perfecte combinatie van conditie, techniek en mentaliteit. 

Alles als één geheel: hier, nu, adem uit.... pof. 

Na de competitie mag er 

vrijblijvend worden geschoten met 

diverse bijzondere wapens. Denk 

aan een .44 Magnum revolver, 

een shotgun (hagel), de Lee 

Enfield uit WO II of een Garand 

uit de jaren ‘60. Ook de M16 

wordt uitvoerig beproefd. 

Na een paar uur blijkt Gerrit van 

den Essenburg (lpl 62-5) de meest 

vaste hand te hebben. Hij prolongeert 

daarmee zijn titel en houdt 

de wisseltrofee bij COV Midden- 

Nederland. Tweede en derde worden respectievelijk Jaap 

van Asselt (lpl 77-3) en Gert Bos (lpl 81-6). Tijdens het 

afsluitende stamppotdiner worden de heren geëerd met een 

fraai schuttersbeeld. De biertap stroomt dan overvloedig 

(wat uiteraard voor en tijdens de wedstrijd strikt taboe 

was). Kortom, een geslaagde happening voor vele oudcommando’s. 

Volgend jaar weer! Dus, beste COV-leden 

aller gewesten, begin maar vast te oefenen! 

GBO

tweede Jan Willem pettermars 

Op vrijdag 28 oktober werd voor de tweede keer 

de Jan Willem Pettermars gelopen. Prachtige weersomstandigheden 

en een even prachtige natuur in 

de omgeving van Landgoed Maarsbergen waren de 

omlijsting van deze tocht van ongeveer 35 kilometer. 

En de 72 deelnemers hadden er zin in! 

In het schemer van het ochtendgloren 

staan reeds een aantal mannen voor 

de ingang van het nog gesloten 

Dorpshuis “De Twee Marken” te wachten. 

Uit alle hoeken van het land zijn 

zo’n 75 (oud-) commando’s onderweg 

naar hier, om vol enthousiasme aan 

de 2e Jan Willem Pettermars te gaan 

deelnemen. Maar de deuren blijven 

niet lang gesloten en na het nuttigen 

van de koffie en het vele handen 

schudden bij het weerzien, is om 

08.15u inmiddels iedereen gearriveerd. 

Hierna is het buiten aantreden 

om nog even de exercitie voor het 

brengen van de eregroet te oefenen. 

Dit blijkt er bij de meesten nog goed 

in te zitten, dus snel omhangen en 

gereed maken voor vertrek. 

Een hoog tempo 

Het tempo zit er direct goed in en 

na ca. 1 uur lopen arriveren wij 

bij de grafheuvel op het landgoed 

Maarsbergen. Hier wordt, in verband 

met de beperkte ruimte boven op de 

heuvel, in twee groepen een bezoek 

gebracht aan het graf van Jan Willem 

Petter, waarbij zijn op 9 juli 1971 

uitgevoerde noodlottig ingrijpen op 

de handgranaatbaan wordt herdacht. 

Met een eregroet aan hem wordt 

afscheid genomen van deze plek. 

De tocht voert ons daarna onder 

prachtige weersomstandigheden 

verder door de bossen en landerijen 

van het natuurgebied de Utrechtse 

Heuvelrug, in de richting van de Van 

Braam Houckgeestkazerne in Doorn. 

Hier worden wij door de kok en 

zijn staf al opgewacht om van een 

heerlijke warme maaltijd te genieten. 

Aangesterkt door deze Mariniershap, 

natuurlijk compleet met een gebakken 

visje, voelen wij ons allen weer 

krachtig genoeg om het tweede deel 

van de tocht aan te kunnen. 

Een goed onthaal 

Dit tweede deel brengt ons, na vanaf 

de start in het Dorpshuis ca. 30 km. 

te hebben afgelegd, wederom op het 

landgoed Maarsbergen. Hier worden 

wij op het kasteel door JW Petter zijn 

dochter en haar echtgenoot hartelijk 

ontvangen. Het blijkt daarna nog een 

hele opgave om de drankjes en de 

vele overheerlijke sandwiches, die ons 

worden aangeboden, naar verwachting 

te nuttigen. Natuurlijk moet 

ook hier nog weer het een en ander 

fotografisch worden vastgelegd, zodat 

er later aan deze ontmoeting met de 

familie nog de nodige herinneringen 

kunnen worden opgehaald. Voor het 

restant van de tocht, terug naar het 

dorpshuis in Maarn, is nog maar een 

klein uurtje nodig. Daar wordt het 

loopgedeelte van de dag afgesloten. 

Tijdens en na het uitreiken van de 

medailles wordt nog onder het genot 

van de nodige consumpties over de 

opgedane ervaringen van de dag 

nagepraat. 

Terugblikkend was het weer een zeer 

geslaagde wandeltocht, welke zeker 

op 26 oktober 2012 als 3e Jan Willem 

Pettermars zal worden herhaald. 

COWS 

43

15e 

commando Golftoernooi 

Op vrijdag 16 september heeft op de 

Golfbaan De Scherpenbergh te Lieren 

het 15de Commando Golftoernooi 

plaats gevonden. In 2010 had de 

winnaar van de handicap klasse 19 

t/m 36, Bart D’Ancona, het op zich 

genomen een toernooi in Luxemburg 

te laten plaats vinden. Helaas en tot 

grote teleurstelling van degenen die 

zich wel hadden opgegeven was 

de animo te gering! Het had een 

geweldig weekend kunnen worden, 

maar helaas! 

Na enige aarzeling toch maar 

de draad weer opgepakt en met 

een ‘eliteclub’ van 22 man zijn we 

die vrijdag de baan ingegaan. Deze 

lag er weer top bij en de catering was 

ook weer goed verzorgd, dank aan 

de medewerkers van De Scherpenbergh! 

Ook een woord van dank aan 

Etienne Timmermans voor het beschikbaar 

stellen van de prijzen en aan 

Gerard Rijgersberg, die mij geholpen 

heeft met de uitreiking daarvan. De 

uitslagen zijn als volgt: 


Door: Jan Talboom 

Handicap 0-18 Handicap Resultaat 

1 Frans Immens (**) 9.8 33 

2 Jos Verstraten 17.8 32 

3 Etienne Timmermans 14.4 30 

4 Theo van Ekhart 14.3 27 

5 Hugo van Lankeren Matthes (*) 17.5 27 

6 Dave Kaandorp 7.4 22 

7 Tjeerd Nauta 17.3 22 

Handicap 19-36 Handicap Resultaat 

1 Hans Muis 21.9 41 

2 J. Klein Breteler 24.3 33 

3 Jan Hegers 36.0 31 

4 R. van Vliet 28.3 31 

5 Gerrit Rijgersberg 23.7 30 

6 Jos Eikens 19.0 28 

7 Andre vd Schans 22.7 28 

8 Jan de Vreeze 28.7 27 

9 Henry van Doorn 34.0 26 

10 Fred Kolsteeg 28.0 26 

11 André Hoost 23.6 26 

12 Jan Talboom 22.9 22 

13 Ruud Gerritsen 36.0 17 

14 Willem Voorhuijzen 36.0 16 

15 Wibo Veldman 32.0 9 

**Longest Drive *Nearest to the pin

commando, 

wat doe je 

voor de kost? 

HARRy WASSENBERG 

dienstplichtig commando sergeant – lpl 58-4 

“Ik had een aantal jaren voor verschillende bazen 

gewerkt toen ik op een klus in Breda een partij keien 

kon kopen. Die keien dreigden letterlijk in het water 

te vallen. Ik liet ze naar een terrein brengen achter 

ons huis in Volkel. Dat was in 1972 en het bedrijf 

Wassenberg Volkel was gestart.” vertelde Harry 

Wassenberg aan de stamtafel op het bedrijf dat nu 

door zijn zoons Robert en Marc wordt geleid. 

Door: Ben van der Klei 

Van handel in keien naar een 

allround bedrijf voor complete 

tuininrichting 

De aankoop van die keien was voor 

Harry en zijn vrouw Tiny de start 

van een bedrijf. Een bedrijf in het 

dorp Volkel op het terrein waar ze 

een paar jaar eerder een eigen huis 

hadden gebouwd. “Het land waarop 

het huis stond was al in de familie. Ik 

besloot om het te gaan gebruiken om 

de handel in bestratingsmaterialen te 

starten. Ik kocht partijen op, gebruikt 

en nieuw van de fabriek, en verkocht 

die later weer. Handel in de meest 

pure vorm.” Na een paar jaren ontstond 

de behoefte bij klanten om hun 

tuin volledig te laten inrichten. “Ik nam 

toen een goede hovenier in dienst die 

zich hiermee ging bezig houden. Het 

bedrijf bouwde zich uit tot allround 

bedrijf. We ontwerpen, we leveren, we 

leggen aan en we onderhouden wat 

we gemaakt hebben.” Volgens Harry 

Wassenberg dé formule voor het 

succes van het bedrijf. “We hebben 

alles in eigen hand.” 

Vraag niet wat wij leveren en maken, 

wij maken en leveren wat u wilt 

Bij een rondleiding over het bedrijf 

dat ongeveer 7 hectare groot is wordt 

45

het motto van het bedrijf duidelijk. 

“Wij maken en leveren wat klanten 

willen, hebben we het hier niet dan 

gaan we er naar op zoek”. Op het 

terrein liggen verschillende soorten 

bestratingmateriaal in allerlei formaten. 

De eigen boomkwekerij herbergt 

prachtige eiken en beuken, ook in 

verschillende formaten. “Deze enorme 

blokken natuursteen kocht ik toen de 

oude verkeersbrug bij Zaltbommel 

werd gesloopt. Prachtig materiaal dat 

nog eeuwen meekan en waar veel 

belangstelling voor is. Niet alleen van 

bedrijven of particulieren maar ook 

voor beeldend kunstenaars.” 

Boerenzoon uit een gezin met 

8 kinderen 

Harry werd opgeroepen voor de 

dienstplicht in 1958 na een periode 

van uitstel vanwege studie. “Toen ik 

in Venlo opkwam was is al 23 jaar, 

relatief oud voor dienstplichtigen in 

die tijd. Ik was door het werk op de 

boerderij van mijn vader een pezig 

mannetje. Achter het paard met een 

ploeg met 3 scharen lopen om het 

perceel zwart te krijgen is een forse 

inspanning voor mens en dier.” Met 

een glimlach vertelt Harry dat zijn 

vader kwam kijken en hem opdracht 

gaf om het paard op stal te gaan 

zetten, niet Harry was aan rust toe 

maar het paard. “Boerenzonen waren 

goed voorbereid op lichamelijke 

inspanning in militaire dienst. Ook 

andere vaardigheden werden getest 

in de opleiding, verschillende malen 

moest ik onderweg koeien melken om 

de maten van verse melk te voorzien.” 

Een pezig mannetje met smalle 

hielen 

Bij de keuring in Venlo werd door de 

keuringsarts opgemerkt dat Harry 

smalle hielen had. Hierdoor werd 

getwijfeld of hij wel moest worden 

geselecteerd voor het keurkorps in 

Roosendaal. “Ik was fysiek helemaal 

in orde, maar ik had smalle hielen. 

Ik had niet eerder gehoord dat dit 

een probleem kon zijn. De arts en de 

luitenant van het Korps Commandotroepen 

wilden van mij weten of ik 

gemotiveerd was om de commandoopleiding 

in te gaan. Mijn antwoord 

was luid en duidelijk ja.” Kort daarna 

verhuist Harry naar Roosendaal om 

zich te melden voor de opleiding 

van de Groene Baretten. Hij was 


voorbestemd om te worden opgeleid 

tot commando sergeant. Direct na 

de commando-opleiding startte voor 

hem en een paar maten de kaderopleiding 

in Den Bosch. 

Wat zij kunnen, dat kan ik ook 

De opleiding tot commando was 

voor Harry net zo zwaar als voor 

alle maten. “Ik ging de opleiding in 

met de instelling dat wat anderen 

kunnen ook voor mij mogelijk moet 

zijn. De instructeurs destijds waren 

niet veel ouder dan ik zelf was. Ze 

waren een voorbeeld voor me, het 

heeft me er doorheen gesleept.” Harry 

merkte toen dat er binnen de groep 

altijd maten zijn die bij je passen. 

“De goede jongens van toen bleken 

ook later dat te zijn. Dat waren de 

jongens die iets voor een ander 

overhadden, die wilden samenwerken. 

Een eigenschap die mij ook later 

geen windeieren heeft opgeleverd.” 

De afmatting in de eerste 

week van december 1958 

De afmatting van lichtingsploeg 

58-4 startte in Zuid-Limburg. “We 

begonnen ergens langs de Geul en 

we liepen in noordelijke richting. 

Het stuk van Eindhoven tot vlak bij 

Roosendaal werden we verplaatst in 

de vrachtwagens van het Korps.” Het 

sjouwen en lopen was volgens Harry 

nooit een probleem voor hem. “Ik had 

wel moeite met de beperkte hoeveelheid 

eten die we kregen. Later heb ik 

wel begrepen dat het onderdeel is van 

de opleiding, maar het viel me wel 

zwaar.” Gelukkig wist hij als boerenzoon 

wat hij op elk moment van het 

jaar van het land kon eten. “Het lopen 

was voor mij geen probleem. Ik was 

slank maar pezig en had geen last 

van schurende ledematen die andere 

cursisten wel hadden. Het ‘hollevet’ 

heb ik ook nauwelijks hoeven te 

gebruiken. Sommigen met een ‘dikker 

achterwerk’ moesten dat wel.” Harry 

vertelde dat het meest vervelende 

ontstond als je “uit de broek” moest 

tijdens een mars. Je spullen afhangen, 

je overall uit, je behoefte doen en 

weer aankleden kostte tijd. “Het 

peloton stopte niet en je moest dus 

alles weer inhalen. Je vergat dan wel 

eens om de bips voldoende schoon te 

maken met als gevolg dat het ‘hollevet’ 

er aan te pas moest komen.” Op 

6 december 1958 kreeg de lichting 

58-4 de groene baret uitgereikt. 

Commando’s hadden de beste 

spullen 

Na de commando-opleiding ging 

Harry naar Den Bosch om de 

kaderopleiding voor sergeant te 

volgen. “Samen met mijn maat 

Frits Uivel moesten we tijdens die 

opleiding spullen gebruiken die bij 

het KCT niet meer werden gebruikt. 

Net als nu werd door het KCT 

destijds al beter en nieuwer materiaal 

gebruikt.” De kader-opleiding was 

direct na de commando-opleiding 

ook pittig te noemen. “We hadden 

een oefening waarbij oefenvijand 

werd ingezet die door een helikopter 

werd aangestuurd. We werden dus 

vanuit de lucht in de gaten gehouden 

en moesten constant op onze hoede 

zijn.” Uiteindelijk bleek het een prima 

voorbereiding op een rol van groepscommandant 

in de 108. 

Nat pak op het Hollands Diep 

In de week voor kerstmis in 1959 

belandde Harry met een deel van 

zijn peloton te water op het Hollands 

Diep. “We zouden gaan varen door 

de Biesbosch en over het Hollands 

Diep. Om 11 uur ’s-avonds, pikdonker 

en in dichte mist, sloeg onze boot 

om. We waren in de boeggolf van 

een groot schip terecht gekomen. Met 

volle bepakking en een zwemvest in 

water van rond het vriespunt bleek 

geen pretje. Gelukkig keerden de 

overige boten snel terug en werden 

we aan boord gehesen. Met een 

groot vuur hebben we ons op de wal 

proberen te drogen. Dat lukte door de

kou slecht waarop besloten werd om 

naar de kazerne terug te keren. Een 

nat pak en een waardevolle ervaring 

rijker.” 

Klaar maken voor vertrek 

naar Nieuw-Guinea 

Tijdens een oefening in de omgeving 

van Berg en Terblijt werd Harry uit de 

groep gehaald en terug gebracht naar 

Roosendaal. Hij vermoedde dat het te 

maken had met een iets te uitbundige 

start van de oefening, waarbij ook 

iets te veel drank werd genuttigd. 

“Toen ik aankwam in Roosendaal 

werd mij echter verteld dat ik was 

geselecteerd voor een opleiding om 

te worden uitgezonden naar Nieuw- 

Guinea. Ik had eerder laten weten 

dat ik daar wel in geïnteresseerd 

was. Ik moest naar Neerijnen om die 

opleiding te volgen.” Er volgde een 

periode van voorbereiding, training 

en administratie. In Ossendrecht 

werden de geselecteerden uiteindelijk 

in een ‘stand-by’ fase gezet. Het doel 

was om per vliegtuig naar het verre 

oosten te gaan. “Uiteindelijk ging het 

niet door. We kregen officieel te horen 

dat het was afgeblazen omdat bij 

een van de mensen tuberculose was 

geconstateerd. Ik ben er nooit achter 

gekomen of dit de reden was of dat er 

een politieke beslissing achter zat.” 

Werken betekende meer 

guldens 

Aan het einde van de bijna 2 jaar 

dienstplicht wilde Harry aan de slag. 

“Ik kende mijn huidige vrouw Tiny 

toen al en ik wilde aan de slag en 

geld gaan verdienen. Ik kon aan de 

slag bij de Grontmij en verbaasde 

me er over dat aan het begin van 

de werkdag eerst een half uur werd 

‘geouwehoerd’. Ik was gewend om 

meteen aan de slag te gaan.” De 

kennismaking op de eerste werkdag 

verliep voor zijn nieuwe collega’s 

niet volgens verwachting. “Er was 

hen verteld dat er een commando 

was aangenomen. De collega’s 

verwachtten dus een beer van een 

vent en daar stond ‘toen’ slechts een 

pezig mannetje. Ik heb ze wel laten 

zien dat ik toch heel wat in mijn mars 

had.” Harry werkte hard bouwde in 

de begin jaren zestig een eigen huis 

en volgde meerdere opleidingen. 

Uiteindelijk mocht hij zich Ing. H.M.C. 

Wassenberg noemen. 

Onvergelijkbaar maar klein 

blijven 

Harry weet nog precies wanneer hij 

besloot om samen met zijn vrouw 

Tiny een eigen bedrijf te beginnen. 

“Die eerste partij keien was de start 

van een prachtbedrijf. Een bedrijf dat 

sinds 2002 door onze beide zoons 

Robert en Marc wordt geleid. “Ik ben 

nog dagelijks betrokken bij de zaken 

die ik leuk vind. Ik rijd af en toe nog 

een vracht of handel nog eens wat. 

De zoons doen het prima en ik wil ze 

niet in de weg staan, maar zij willen 

nog graag van mijn kennis en kunde 

gebruik maken. Ik doe dat nu als 

vrijwilliger.” 

Het bedrijf begon als een handels- 

onderneming maar het huidige Wassenberg 

Volkel bestaat uit meerdere 

takken: 

• Hoveniersbedrijf: met ontwerp, 

aanleg en onderhoud van tuinen. 

• Handel in bestratingsmaterialen: 

met grote voorraad op eigen 

terrein, gespecialiseerd in oude 

natuursteenkeien en gebakken 

stenen. 

• Aannemersbedrijf: vooral gericht 

op aanleg van bestratingen bij 

bedrijven en particulieren. 

• Boomkwekerij: voornamelijk 

kweken van laanbomen en grote 

sierheesters. 

• Transportbedrijf: vervoer van zand, 

split en eigen materialen, plaatsen 

van containerbakken voor afval 

van uw huis of tuin. 

Doordat het bedrijf uit deze verschillende 

takken bestaat kan het veel 

werk maken tegen een lage prijs. 

Werken op basis van 

vertrouwen 

Het bedrijf werkt op basis van 

vertrouwen. “We werken alleen met 

producenten of handelaren die we 

net zo kunnen vertrouwen als zij ons. 

Ook voor onze klanten (bedrijven 

en particulieren) willen we een 

vertrouwde maar ook betrouwbare 

leverancier zijn. Dat lukt prima, we 

werken al jaren met dezelfde bedrijven 

samen voor de inkoop en klanten 

komen telkens weer terug voor nieuwe 

klussen die we kunnen maken.” 

Harry, Robert en Marc koesteren het 

netwerk dat ze hebben opgebouwd. 

In Nederland maar ook in België en 

Duitsland kopen en verkopen ze. 

Ouderlijk huis opnieuw 

bewoond door een commando 

Vanuit zijn huidige woning in Volkel 

kan Harry zijn ouderlijk huis zien. 

Een grote boerderij die inmiddels niet 

meer in het bezit is van de familie 

Wassenberg. Ze is wel in bezit van 

Aooi Rien van Duren, brigade adjudant 

13 Gemechaniseerde Brigade 

uit Oirschot. Deze commando in hart 

en nieren is een aantal jaren geleden 

in Volkel beland en kwam in contact 

met Harry. Uit dit contact kwam de 

interesse voor de boerderij die Rien 

nu bewoont. Hier vindt hij met zijn 

gezin de rust en ruimte die hij nodig 

heeft na enkele “tours of duty” in 

naam van Hare Majesteit. 

47

De Groene Baret - Commandostichting

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?