Maart 2010 - Gymnasium Camphusianum

Ik ga naar school en ik neem mee: scooterhelm,
bandplakspullen, sneeuwkettingen, fiets, schoolspullen,
schoenen met stalen neuzen, scheenbeschermers,
kogelwerend vest, oordoppen en lucifers. Die laatste
overigens, zijn voor in de les, om je ogen open te
houden. Maar die eerste zijn van levensbelang. Het
klinkt overdreven, en dat is het eventueel ook. Maar
nu ben ik bloedserieus en ga ik er dus ook zeer
serieus op in.
Ik ga naar school en ik neem mee..
Door: Sander Nederveen
Het was natuurlijk een koude, witte en gladde winter,
met nadruk op gladde. Er staat niet voor niets
sneeuwkettingen. Want rijden op een fiets was haast
onmogelijk. Maar wij zijn uiteraard dapper, en fietsen door barre weersomstandigheden heen.
Daarom is een scooterhelm ook functioneel, je weet nooit wat er gebeurt als je valt. Want als je op
je hoofd valt heb je een aardig probleem. Aardig? Nou ja, ik zou er een hard hoofd in hebben.
Wat staat er nog meer? Oordoppen, die zijn multifunctioneel. Want die zou je nodig kunnen
hebben wanneer je een stelletje scheldende scholieren tegenkomt die van alles roepen wat ik
eigenlijk ongepast vind. Dat was nummer één. En ten tweede heb je ook nog een stelletje asociale
automobilisten die zoals elke ochtend, behalve op hun vrije dag, met hun verkeerde been uit bed
zijn gestapt. Want drie naast elkaar, één de sigaar, zo luidt het spreekwoord. Maar als je dan een
keer met zijn drieën naast elkaar fietst, heb je alle automobilisten uit de regio Gorinchem op je dak.
En als die beginnen te schreeuwen zijn oordoppen ook heel erg handig.
En dan heb je nog het kogelwerend vest, schoenen met stalen neuzen en de scheenbeschermers.
Die heb je nodig voor een stelletje agressieve scholieren van een andere school, natuurlijk geen
leerlingen van onze vredelievende school. Maar die andere scholieren vinden het altijd heel leuk
om mensen pijn te doen. Maar wij vinden het natuurlijk hartstikke leuk om met onze
afweermiddelen te spelen. Want daar zijn wij weer heel behendig in. Wij kunnen met deze
middelen namelijk heel goede zelfbescherming verschaffen. Het Beatrix ziekenhuis zit niet voor
niets vol met agressieve en op wraak beluste scholieren.
En tot slot hebben we ook nog de fiets zelf, waarmee we ons natuurlijk richting de school moeten
manoeuvreren. En die schooltas met boeken stond er tot overmaat van ramp ook nog bij. Maar als
je die vergeet, word je natuurlijk weer geattendeerd op de Twintig van Camphuys. Maar daar
ga ik verder niet op in.
Ik heb een groot begrip voor alle dappere dodo’s die elke dag, weer of geen weer, naar school
fietsen. Dus ook een beetje begrip voor mezelf!
- SPartacus, jaargang 5, editie 3, Maart 2010 - 3