'Unieke snelkookpan' - Woonbedrijf

In beweging
W 16
“Wij zijn
van wonen
en dus niet van
winst”
De bestrijding van de crisis dreigt de verworvenheden
van de sociale huursector in gevaar te brengen. Toch
raakt Woonbedrijf niet in paniek. Meer dan ooit zet
Woonbedrijf in op de bouw, verhuur en verbetering van
sociale huurwoningen.
Adjunct-directeur Paul Tholenaars en
directeur Marc Eggermont vertellen
hoe Woonbedrijf zichzelf en haar
klanten koersvast door de crisis heen
loodst. “Als we winst maken, komt die
direct ten goede aan onze huurders.”
De privatisering van de telefoniesector,
de zorg, het openbaar vervoer
– Marc Eggermont heeft het sinds de
jaren negentig zien gebeuren en
constateert: “Er komt geen klant aan
te pas, het draait altijd om lagere overheidskosten
door aanbesteding. Als dat
marktwerking is, houdt Woonbedrijf
zich hier verre van. Wij zijn een maatschappelijke
onder neming, die haar
taken uitvoert tegen een op de lange
termijn kosten dekkende prijs.
Effi ciencybesparingen en winsten
komen onze klanten ten goede. Ons
bedrijfsmodel is gebaseerd op duurzame
exploitatie en onze bedrijfsvoering
zal dan ook nooit afhankelijk
zijn van inkomsten uit de verkoop van
woningen.”
“De bestrijding van de crisis dreigt de
verworvenheden van de sociale huursector
in gevaar te brengen”, stelt
Tholenaars, verantwoordelijk voor
wijken en wonen. “Daarom moeten
we nu, meer dan ooit, duidelijk maken
waar we voor staan.”
Eggermont: “We voelen ons thuis in
het speelveld van marktwerking. Maar
dat betekent niet dat we naar de beurs
willen. Wij zijn van Wonen en dus niet
van Winst. Onze bedrijfsvoering is er
op gericht om verder uit te groeien tot
een klantgestuurde organisatie. De
consument mag zelf aan de knoppen
zitten, mag zeggen wat hij wenst en
wat hij daar voor over heeft.”
Tholenaars: “We geven mede vorm
aan buurtbeleving. We zoeken het
samenspel op met de huurders en
helpen hen om de kwaliteit van de
buurt te verbeteren. Jammer dat de
Woonbond zegt dat we weinig aan
participatie doen. Ze kijken te veel
met een institutionele bril naar
nieuwe initiatieven.”
Geen markt
Volgens de experts zit de koopmarkt
momenteel niet alleen op slot, maar
is er ook sprake van een chronische
systeemcrisis. Eggermont: “De woningmarkt
functioneert niet als een markt,
en starters en inkomens afhankelijke
woonconsumenten zijn daar de dupe
van. Veel klanten zijn afhankelijk van
de huursector of hebben hele goede
redenen om te kiezen voor huren.
Een deel van hen krijgt geen fi nanciële
hulp en heeft die ook niet nodig,
maar wordt volkomen ten onrechte
gebrandmerkt als profi teurs, als
scheefwoners.
Ze krijgen geen enkele vorm van subsidie,
direct noch indirect. Want ze
ontvangen geen hypotheek renteaftrek
of huurtoeslag en ook wij krijgen geen
subsidie op ons woningbezit.
Daarnaast betalen deze klanten netjes
hun huur, zijn zeer sociaal, voelen zich
verbonden met de wijk en zijn
honkvast. Je zult begrijpen dat wij
deze klanten koesteren. We vinden het
wèl reëel dat ze een wat hogere prijs
gaan betalen, maar niet om ze uit de
vertrouwde woning te prijzen.”
Doorpakken
Geen morele opvattingen dus bij
Woonbedrijf, wel het streven naar een
eerlijke prijs. Tholenaars: “Onze
oproep is: laat ons hier vrij in, stop
de regulering.” Sterker nog, stelt
Eggermont: “De nieuwe regering zou
moeten doorpakken en de woningmarkt
zo snel mogelijk hervormen.
Schaf de hypotheekrenteaftrek en de
huur toeslag af, geef het voordeel aan
alle inwoners terug met lagere
belasting tarieven en laat de huurwoningmarkt
vrij. Gevolg: de
huurhuizen worden wat duurder en de
koophuizen goed koper. Die twee delen
van de woning markt gaan dus beter
op elkaar aan sluiten. De hogere
inkomsten die de verhuur ders krijgen,
kunnen ze weer inleggen. Iemand die
fi nancieel niet in staat is om een
“Geef ons
genoeg ruimte
om woningen
te verhuren
op basis van
de vraag uit de
markt en
de voorkeuren
van de klant”
woning te huren die nodig is voor zijn
gezinssituatie, kun nen wij steunen
met een kortings bon.” Tholenaars:
“Veel partijen, van gezag hebbende
professoren via corpo ra ties tot de
VROM-raad, zijn het erover eens dat de
inrichting van de woningmarkt op
zijn laatste benen loopt. Het pro bleem
was er al voor de economische crisis,
alleen heeft die het zichtbaar gemaakt
en versterkt. Het voortdurend
oppompen van de waarde van koophuizen
had iets van een piramidespel.
Die waardestijging deed zich ook voor
bij woning corpo raties, en die kregen
er vervolgens zo maar extra taken bij:
leefbaarheid, zorg, enzovoorts. Den
Haag vond: ‘Zij hebben toch genoeg
geld’. Een kromme redenering, want
wij mogen de huur prijzen niet
verhogen. Wij kijken dan ook niet naar
de langetermijnwaarde van onze
woningvoorraad, maar naar onze kasstroom.
Op die manier sluit je dat
piramidemechanisme uit.”
Natuurlijk moet de woningmarkt wel
tot op zekere hoogte gestuurd worden.
“Maar”, stelt Eggermont, “geef ons
genoeg ruimte om woningen te ver-
huren op basis van de vraag uit de
markt en de voorkeuren van de klant.
Daarbij past niet het stellen van een
inkomensnorm van 33 duizend euro
voor het huren van een sociale huurwoning.
We hopen vurig dat de
nieuwe minister meer ‘courage’ heeft
om te hervormen. Het ziet er naar uit
dat we weer een kabinetsperiode
moeten wachten. Dan zou de schade
weleens onherstel baar kunnen zijn.”
W
W 17 17