Lees het interview met Kelly Gilson, Alaska Hasselt

Authentiek en onbevangen
“De jeugd is de wervelwind van het leven”
(G. van Acker)
Waar andere leerlingen ‘gym’ of ‘Engels’ als lievelingsvakken noemden,
kwam Kelly Gilson steevast met ‘boekhouden’ op de proppen. Een weinig
stereotiepe keuze van een weinig stereotiep meisje. Naast cijfers is
sport immers haar grote passie. Dankzij Serge Mesottens (frequent) zoekgeraakte
gsm kwam Kelly een paar jaar geleden naar Alaska Hasselt en
zowel haar klanten als collega’s zijn daar beslist niet rouwig om. Met haar
aanstekelijk enthousiasme, energiek positivisme en een ouderwets respect
voor anderen, maakt Kelly het kantoor aan de Oude Luikerbaan nog een
stukje fleuriger.
Kelly Gilson, Alaska Hasselt
28
Tekst: Gerda Baeyens

29
‘Je kunt niet
niet-samenwerken’
‘Dat schakelen
ligt mij wel’
VAnzelfspreKenD
“Ik weet niet waarom het voor mij zo vanzelfsprekend was dat ik iets met
boekhouden wilde; feit is dat ik na de lagere school zonder aarzelen voor ‘Informatica
en boekhouden’ koos. Toen ik twee jaar later opnieuw een keuze
moest maken, ging ik even vanzelfsprekend voor ‘boekhouden’. Na een fiscale
vervolgopleiding aan de KHLIM (Katholieke Hogeschool van Limburg)
liep ik stage bij Alaska Hasselt en ik ben er ook blijven plakken, vat Kelly in
een notendop haar (jonge cv) samen. Hoe ik bij Alaska ben terechtgekomen,
is wel een mooi verhaal, waarin Racing Genk en de gsm van Serge Mesotten
een prominente rol hebben gespeeld, lacht ze smakelijk. Het zit namelijk zo
dat mijn papa net als Serge een groot Racing-fan is. Vermits ze allebei een
abonnement hadden, zagen ze elkaar wel eens in de club. Blijkbaar was het
papa opgevallen dat Serge wel eens zijn gsm placht te vergeten en dus hield
hij plaatsvervangend in het oog of de gsm niet eenzaam op tafel achterbleef.
Toen hij voor de zoveelste keer het toestel aan zijn rechtmatige eigenaar
teruggaf, zei Serge ‘als ik ooit iets voor jou kan doen, moet je het zeggen’.
Twee jaar later kon hij inderdaad zijn belofte inlossen want ik zocht een stageplaats,
gniffelt Kelly. Zodoende ben ik hier beland.”
Groeiproces
“De balans, de btw-aangifte, kosten en baten... dat alles is echt mijn ding,
gaat Kelly verder. Ik vind het prettig om in iets te duiken en uit te zoeken hoe
het moet. Ik denk graag mee met collega’s, probeer te helpen bij het zoeken
naar de oplossing. Dat je daarbij kennis deelt, vind ik maar normaal. Met
collega’s kun je immers niet niet-samenwerken. Dat werkt niet... Bij Alaska
gebeurt de kennisoverdracht gelukkig volkomen natuurlijk, bijna als een automatisme;
we hebben bijvoorbeeld geregeld interne vergaderingen waar recente
wetswijzigingen en andere specifieke informatie aan bod komen. Wat
deze job zo boeiend maakt is dat je te maken hebt met een grote variëteit
van klanten: grote en kleine vennootschappen, bvba’s en eenmanszaken, een
sterrenrestaurant naast een tandtechnieker... Dat voortdurend schakelen ligt
mij wel. De uitdaging zit ‘m ook in het feit dat de job elke dag verandert,
mede door de wetgeving die ook elke dag lijkt te veranderen. Ik besef heel
goed dat ik nog maar aan het begin van mijn carrière sta en in bepaalde
zaken nog moet groeien. Als ik bijvoorbeeld met Serge (Mesotten) of Eddy
(Plessers) naar klanten ga voor de balansbespreking, kan ik vol bewondering
kijken naar de manier waarop zij cijfers interpreteren en linken leggen. Dan
besef ik eens te meer dat je bij je afstuderen wel de theorie kent, maar dat je
het vak zelf pas echt leert in de praktijk.”

De HeuVels op
Een gezond lichaam en een gezonde geest zijn onlosmakelijk met elkaar
verbonden. Dus trekt Kelly op woensdag naar de volleybaltraining en in het
weekend wacht de fiets. “Ik kan niet stilzitten, zegt Kelly. Sport is voor mij
de perfecte uitlaatklep én de perfecte aanvulling op wat in wezen toch een
vrij zittend beroep is. Die interesse voor sport heb ik al van kindsbeen af.
Ik herinner me bijvoorbeeld dat ik samen met papa naar het snooker keek.
Stephen Hendry was mijn grote favoriet; ik had zelfs een pop naar hem vernoemd,
schatert ze. Inmiddels heb ik het snooker geruild voor de fiets en de
bal. Elk weekend ga ik samen met een oom fietsen. Hij is er op doktersadvies
mee begonnen en ik vond het gezellig om mee te fietsen. Je bent in de natuur,
je bent gezond bezig en je kunt ook nog eens urenlang kletsen, wat voor een
‘tetterkous’ zoals ik, niet onbelangrijk is, grinnikt Kelly. Doorgaans zijn we
toch zo’n uur of vier weg en als we een goede dag hebben, fietsen we al gauw
een honderdtal kilometer. Vaak loopt ons parcours langs de Maas… Het is
er mooi, vlak en rustig. Later in het seizoen komen wat pittige hellingen aan
de beurt. Alles samen stond er vorig jaar 1500 km op de teller. De echte
wielertoerist zal wellicht zijn schouders hiervoor ophalen, maar vermits wij
enkel op zaterdag of zondag erop uittrekken, is dat toch niet slecht, vind ik.”
De liefDe Voor De bAl
Maar dé grote sportliefde in haar leven is ongetwijfeld Racing Genk. “Ja,
daarvoor moet alles wijken, zegt ze onbevangen. Toen ik zestien werd, mocht
ik van mijn ouders een abonnement nemen en sindsdien ben ik een trouwe
supporter. Toen mijn zus zestien werd, herhaalde het scenario zich en sinds
een paar jaar gaan we gezellig samen kijken.” De naam ‘Steffi’ is al een paar
keer gevallen. De twee zussen zijn duidelijk twee handen op een buik. “Dat
klopt, beaamt Kelly de vraag, maar dat is niet altijd zo geweest. Steffi is
vier jaar jonger dan mij en vooral in de puberteit kon het behoorlijk botsen.”
Maar niet alleen de bal op het voetbalveld kan Kelly begeesteren, zelf is ze
namelijk niet onverdienstelijk bezig met de volleybal. “Ik heb nog in hogere
competitie gespeeld, vertelt ze maar dat betekende drie keer in de week trainen
en in het weekend een wedstrijd spelen. Blijkbaar ben ik nogal blessuregevoelig
want ik liep bij wijze van spreken, de helft van de tijd op krukken
rond. Een leerkracht van school trainde in de derde provinciale en vroeg of ik
interesse had om bij haar ploeg te komen. Dat heb ik dus inderdaad gedaan.
Ik speel nu semi-recreatief in derde provinciale en onze ploeg telt zes leden:
de jongste is 23, de oudste 66 (en zij is tevens kapitein en voorzitster van
de ploeg). Hoewel het competitie-element wel degelijk aanwezig is, gaat het
er veel relaxter aan toe dan in mijn vorige ploeg. Ik kijk alweer uit naar de
wedstrijd vanavond.”
“Het frustreert
me als kennis niet
wordt gedeeld”
‘Daarvoor moet alles
wijken’
“Hard werken en
genieten kunnen wel
samengaan”
30

31
‘Iets klakkeloos
overnemen
kan ik niet’
GezonD nieuwsGieriG
Hoe denkt Kelly dat haar collega’s haar zouden typeren, luidt onze slotvraag?
“Goh, daar heb ik nog nooit over nagedacht, zegt ze….. Ik hoop dat
ze me een leuke collega vinden en ik denk dat het woord ‘nieuwsgierig’ ook
wel zal vallen, althans ‘gezond nieuwsgierig’. Als peuter werd ik al gedreven
door een bepaalde exploratiedrift. Ik wilde alles zelf ontdekken, zelf ervaren.
Toen papa bezig was aan de verbouwing, wilde ik per se mijn steentje
bijdragen; dus had hij een speciaal plankje voor mij klaargelegd met een
klein hamertje ernaast, zodat ik helemaal kon opgaan in mijn werk. Met mijn
kruiwagentje en schopje voelde ik me heel wat mans. Ik ben wel leergierig,
maar iets zomaar van iemand aannemen of klakkeloos overnemen, is niet
aan mij besteed. Misschien kun je dit ook wel onder de noemer ‘koppigheid’
schuiven, want die eigenschap zit wel wat in de genen. Mijn familie zal het
niet graag lezen, maar het is wel zo. Wat mijn ambitie is? Een moeilijke
vraag, waarop ik niet meteen kan antwoorden… Voorlopig wil ik zoveel mogelijk
leren, zo goed mogelijk mijn best doen en dan kom ik vanzelf wel waar
ik hoor, besluit Kelly.”