lees het interview met Bernard en Griet Langedock - Alaska

De koers van de waaiers
De wielerzekerheden van weleer blijken toch niet zo onwankelbaar als
sportief Vlaanderen decennialang dacht. Voor het eerst in haar geschiedenis
laat de Ronde van Vlaanderen immers ‘De Muur’ links liggen, terwijl
de E3 Prijs van Harelbeke wél over Vlaanderens wielermonument
omhoog kruipt. ‘Vlaanderen in ziel geraakt’ kopten de kranten over de
Ronde, naast ‘E3 Prijs adopteert Muur’. In alle mediahectiek fungeerde
‘Gent-Wevelgem’ - de nummer twee van de Vlaamse voorjaarsklassiekers
- als de spreekwoordelijke rots in de wielerbranding. De stabiele factor in
een veranderend wielerlandschap waar renners én publiek jaarlijks reikhalzend
naar uitkijken.
Tekst: Gerda Baeyens
Interview met Bernard en Griet Langedock, secretariaat en organisatie Gent-Wevelgem
16

17
Voor de nIet-WIeLerfanaten
Op 25 maart wordt Gent-Wevelgem voor de 74e keer gereden. Ondanks
haar krasse leeftijd is deze Vlaamse wielerklassieker echter levendiger
dan ooit. Sinds twee jaar hoort zij immers thuis in het rijtje van de (zes)
absolute topklassiekers van het voorjaar (samen met Milaan-San Remo,
Paris-Roubaix, Amstel Gold Race, Luik-Bastenaken-Luik en de Ronde
van Vlaanderen). Daarnaast schaarde zij zich vorig jaar (met Omloop
Het Nieuwsblad, Dwars door Vlaanderen, Scheldeprijs, de Brabantse
Pijl en de Ronde van Vlaanderen) onder de vleugels van Flanders Classics
kwestie van krachten te bundelen en sterker te staan op mondiaal
vlak. Met uitzondering van de ‘Ronde van Vlaanderen’ appeleert geen
andere wedstrijd zozeer tot de verbeelding en emoties van het publiek
als ‘de koers van de waaiers’ zoals Bernard Langedock ze typeert. Voor
een groot deel is het unieke parcours hieraan debet. Het voert de renners
dwars door West-Vlaanderen: langs de kust, via de Moeren naar
het idyllische landschap van het Heuvelland, waar de Kemmelberg als
scherprechter optreedt. Net als vorig jaar doen de renners ook even
Frankrijk aan, meer bepaald ‘les Monts de Flandres’ (Catsberg, Berthen…).
Van oudsher bracht deze ‘grande dame’ van het wielrennen de
beste renners aan de start. Op de erelijst prijken dan ook de namen van
wielergrootheden als Briek Schotte, Rik Van Looij, Eddy Merckx, Bernard
Hinault, Francesco Moser enz.
UIt de hand GeLopen hoBBy
Samen met een groot aantal vrijwilligers staat het Bestuur van Gent-Wevelgem
elk jaar opnieuw garant voor de vlekkeloze organisatie van deze
voorjaarsklassieker. Een groot deel van die verantwoordelijkheid berust op
de schouders van Bernard en Griet Langedock. Vader Bernard had tot een
paar jaar geleden een bank- en verzekeringskantoor en in die hoedanigheid
werd hij door de toenmalige organisatie van Gent-Wevelgem benaderd voor
een wedstrijdpremie. Voor hij het echter goed en wel besefte, zat hij in het
wedstrijdbestuur en toen de voorzitter het in 1995, op de gezegende leeftijd
van vijfentachtig, voor bekeken hield, werd hij tot secretaris benoemd. Naast
zijn professionele werkzaamheden en de zorg voor ‘Gent-Wevelgem’, voerde
Bernard ook – gedurende lange tijd - het bevel over de lokale brandweer.
Een bankkantoor, postoverste bij de brandweer, het secretariaat van een wielerklassieker
én een gezin naadloos met elkaar combineren, lijkt niet echt
vanzelfsprekend te zijn. “Soms vraag ik me inderdaad af hoe ik het allemaal
in elkaar heb weten te passen, glimlacht Bernard. Ik moet eerlijk toegeven
dat mijn uit de hand gelopen hobby’s wellicht wat ten koste van de familiale
tijd zijn gegaan.” De aanwezigheid van dochter Griet op het secretariaat van
Gent-Wevelgem, bewijst echter dat het gezin zelf blijkbaar geen problemen
had met de geëngageerdheid van vader Langedock. Meer nog, Griet heeft
naast haar ‘gewone’ werk bij MATEXI en de gedeelde verantwoordelijkheid
voor het Gent-Wevelgem-secretariaat, ook de ‘brandweerkriebels’ van vader
en grootvader Langedock geërfd.

KMo Voor één daG
“Ik ben erg blij dat Griet een paar jaar geleden het secretariaat kwam ver-
sterken, zegt Bernard. De afgelopen jaren is er immers zoveel aan werk
bijgekomen dat ik het onmogelijk nog alleen afkon. Je kunt het onderhand
vergelijken met de werking van een KMO, ook al is alles slechts gericht op
één enkele dag. Waar je vroeger nog drie maanden voor de wedstrijd kon
beginnen met dingen te regelen, ben je er nu nagenoeg het hele jaar mee
bezig. Doorgaans evalueren we in april en mei, samen met alle betrokkenen,
de voorbije editie. Tijdens de zomermaanden doen we het ietwat rustiger
aan, maar in september gaan we er weer met volle kracht tegenaan. Dan
moet er immers begonnen worden met sponsorwerving. Voor een evenement
dat slechts een paar uur duurt, heb je navenant een enorm budget nodig. In
1995 hadden we 3 miljoen BEF tot onze beschikking; vandaag draaien we
met een omzet van 1 miljoen euro. Uiteraard gaat een deel daarvan op aan
het start- en prijzengeld, maar daarnaast dragen wij ook de hotelkosten van
de Protour-ploegen, de kosten voor de randanimatie, het vip-programma
enz. Omdat Gent-Wevelgem twee jaar geleden als UCI World Tour Classic
werd geclassificeerd, moeten wij ook betalen voor de Protour-licentie. Ook
de korte oversteek naar Noord-Frankrijk heeft de nodige financiële implicaties.
In België bijvoorbeeld hoeven wij voor de aanwezigheid van de politie
tijdens de wedstrijd niet te betalen, in Frankrijk daarentegen wel. Bij ons
kun je nog vrijwilligers inzetten als seingevers; in Frankrijk mogen enkel
vertegenwoordigers van de politie of de brandweer deze verantwoordelijkheid
op zich nemen. Met als gevolg dat het ‘Franse’ kostenplaatje ongeveer
10.000 euro bedraagt. ”
IndrUKWeKKende cIjfers
“De ochtend van de wedstrijd zelf, moeten we een volledig draaiboek voorleggen
aan de federale politie. Daarin staat onder meer welke seingever op
welk kruispunt staat. Om alles letterlijk en figuurlijk in goede banen te leiden,
hebben we immers meer dan 470 lokale en 30 mobiele seingevers nodig,
naast 210 politieagenten. Verder moeten de nodige afspraken worden
gemaakt met alle gemeenten waar de wielerkaravaan passeert. Er moet worden
gezorgd voor bussen waarin de vips zich verplaatsen; voor die bussen
moeten we dan weer 80 à 85 hostessen zien te vinden. Dat het eerste jaar
dat we met een vip-programma werkten, één enkele bus rondreed en nu 35,
zegt genoeg dunkt me…. Om de inwendige mens te versterken moeten we
uiteraard ook de nodige lunchpakketten voorzien (1000!). Gelukkig kunnen
we elk jaar een beroep doen op 800 à 900 vrijwilligers, stelt Bernard. Zonder
hun onverdroten inzet zou ‘Gent-Wevelgem’ niet de goed geoliede machine
zijn die het vandaag is. ”
‘Je bent er het hele jaar
mee bezig’
‘De oversteek
naar Frankrijk
heeft financiële
implicaties’
18

19
‘Griet bedenkt
alsmaar nieuwe
concepten”
‘Het is wachten op
de Kim Clijsters van
het wielrennen’
VroUWeLIjKe InBrenG
“En alsof er met de bestaande formule nog niet genoeg te regelen valt, bedenkt
mijn dochter ook steeds nieuwe concepten, glimlacht Bernard.” “Dat
klopt, antwoordt Griet naarstig verder werkend achter haar pc; dit jaar rijden
we voor het eerst (op zaterdag 24 maart) een cyclo-toertocht die volledig in
het teken staat van ‘Think Pink’. Deelnemers hebben de keuze uit tochten
van 45, 80, 125 of 180 km. De opbrengst gaat volledig naar de vzw Think
Pink en de strijd tegen borstkanker. Ik wilde al langer meer vrouwen in
het wielrennen krijgen. Wielrennen voor vrouwen is namelijk een booming
business en het is slechts wachten tot de Kim Clijsters van het wielrennen
opstaat. Daarnaast merkten we steeds meer dat bedrijven bij het afnemen van
een vip-arrangement, op zoek zijn naar een toegevoegde waarde. Met ‘Think
Pink’ geven wij hun financiële ondersteuning een extra (lees: maatschappelijke)
dimensie mee. Think Pink zelf is uiteraard erg blij met ons initiatief.
Twee jaar geleden trokken zij namelijk bewust de kaart van het wielrennen
en dat ‘Think Pink’ nu gekoppeld wordt aan ‘Gent-Wevelgem’ vinden
zij gewoonweg fantastisch! Behalve deelnemen aan de toertocht, kunnen
deelnemers genieten van sportmassages, een brunch, kapper, stilisten, animatie…
Uiteraard bieden wij ook kinderopvang. Op zondag vindt overigens
nog een fietsveiling plaats en wordt een spandoek met de handtekening van
alle wielrenners, aan de hoogste bieder verkocht. Ook die opbrengst gaat
naar Think Pink. Ik vind het enorm boeiend om dit op poten te zetten, zegt
Griet enthousiast, maar de keerzijde van de medaille is wel het extra werk
dat het met zich meebrengt.”

fLanders cLassIcs
Is er met de komst van Flanders Classics veel veranderd, luidt onze vraag.
“Dankzij Flanders Classics kunnen wij bijvoorbeeld Base als sponsor aantrekken,
antwoordt Griet. Als ‘stand-alone’ wedstrijd zou dit veel moeilijker
zijn geweest.” “Het wielrennen wordt steeds commerciëler en mondialer,
voegt vader Langedock eraan toe. Het wordt steeds moeilijker op de gevulde
internationale wielerkalender een eersterangs positie te blijven innemen.
Doordat Flanders Classics de Vlaamse klassiekers clustert, worden niet alleen
onze economische krachten gebundeld maar het versterkt ook de respectieve
uitstraling van onze wedstrijden. Komt nog bij dat de mentaliteit van
de renners mettertijd drastisch veranderd is. Vandaag de dag willen renners
gefêteerd worden… Het is een goede zaak dat wij samenwerken; jammer
dat niet iedereen daarvan overtuigd is.” (De E3 Prijs van Harelbeke blijft
immers haar eigen koers varen en stapt niet in het samenwerkingsverband.)
“Voor de rest verandert er weinig; wij blijven zoals vroeger onze eigen koers
organiseren en doen dat zoals altijd met de volle honderd procent inzet, besluit
Griet.”
(Inmiddels weten we welke naam toegevoegd is aan de indrukwekkende lijst
van winnaars: dit jaar bleek Tom Boonen de sterkste te zijn.)
‘Ik vind het boeiend
om dit op poten te
zetten’
20

21
Gent-Wevelgem
Mocht ik herbeginnen, ik zou het net zo doen:
niet om de poen, maar om die nieuwe pakken.
die zo glimmend spannen om je billen,
en om die van elke ploegmaat in het peloton.
Ik zou mijn hele leven willen trainen,
net iets slechter dan de ander,
dan zit ik altijd achteraan,
genietend van de erotiek.
Iets anders wil ik niet.
of toch: in Gent vertrekken
met fanfares en champagne, vendelzwaaiers
en confetti, als voor een allerlaatste rit,
een feestelijke rouweditie.
dan, nog maar pas vertrokken, sprint die klotegroep al weg,
Ik zit kapot en godverlaten op de rechte baan
als op het slappe koord.
Geen supporter wordt gehoord, geen achterkant van de renners nog gezien.
een paar keer vallen bovendien.
Misschien is herbeginnen ook dan mogelijk, maar ik zou precies hetzelfde doen:
riempjes dicht en trappen maar,
wie houdt hem tegen, wie onderwijst
hem schade en fatsoen, wie haalt hem weg
van een schitterende zege, de zegen van een
stevig rennerszadel? o Grote Wielergod.
o sister Brainstorm, heb genade met uw gade
Neem van zijn hand bezit en leid zijn fiets:
hij is op weg naar Wevelgem,
hij is op weg naar niets.
tom Lanoye
Uit: de meeste gedichten © amsterdam 2005