Gaandeweg april 2010 - Protestantse Gemeente Zwolle

In deze Gaandeweg
Op de voorpagina:
Het monument aan het Ter Pelkwijkpark,
waar op 4 mei de slachtoffers van de
Tweede Wereldoorlog worden herdacht.
Op 5 mei is het 65 jaar geleden dat
Nederland werd bevrijd. Meer over
herdenken en vieren op pagina 14 en 15.
Aandacht voor onder andere de promotie
van ds. Edward van ’t Slot
pagina 4, 5, 8, 9 en 19
Diaconaal nieuws
pagina 6
Mijn kunst: de kruisweg van De Hoofdhof
pagina 7
Desgevraagd:
de toekomst van de Grote Kerk
pagina 10
Columnist Saskia Dankers over
dood en hoop
pagina 11
In Perspectief: de gemeenteadviseur en
de voormalige kerkrentmeerster
pagina 12
De Grote Kerk is voorbereid op een
gastvrije zomer
pagina 16
Informatie van het Kerkelijk Bureau
Colofon Gaandeweg
pagina 18
Kerkdiensten voor de komende
twee maanden
pagina 20, 21 en 22
Pinksteren, feest zonder einde…
Volgens de agenda vieren we in 2010 op 23 en 24 mei Pinksteren. In een ander jaar op een andere
datum, maar wanneer ook, dat feest is ‘gedateerd’. Nou, dat is dat feest nou juist niet.
Pinksteren is niet te dateren. Ja, we vieren wel dat er een ‘historisch moment’ was waarop de Geest
van God uitbundig werd uitgestort en dat er toen heel wat mensen in Jeruzalem in vuur en vlam
werden gezet, maar het bijzondere van Pinksteren is dat het niet ophoudt.
Het is ook niet zo dat na Pinksteren in de kerk ‘een feestloze tijd’ volgt. Het feest gaat gewoon door,
gaat al eeuwen gewoon door. ‘Wij leven van de Geest die aanrukt uit den hoge’, zingen we en dat
leven doen we dagelijks. Ook de Schepping leeft van dat voortdurende werk van de Geest, die het
gelaat van de aardbodem vernieuwt (Psalm 104, vertaling NBG). Pinksteren is een continu gebeuren.
Nu is het wel zo, meen ik, dat dát wat in de schepping gebeurt, ‘automatisch’ gebeurt. We zien het
dagelijks in alles wat tot groei en bloei komt. Maar dat ‘automatische’ zit er, als we denken aan
mensen die leven van de Geest, niet zó in. Wat het leven sec betreft misschien wel, maar niet wat
betreft het goede dat die Geest ook wil voortbrengen, die sturing voor verantwoord handelen.
De vruchten van de Geest groeien niet vanzelf, daar moet niet alleen om gebeden worden maar ook
voor gewerkt en… soms moet er heel wat buiten de deur worden gehouden of de deur uitgezet wil
het goede kunnen groeien.
Dag Hammarskjöld (1905-1961) schreef eens: ”Demonen komen als het huis leegstaat. Voor andere
gasten moet je netjes de deur open doen.” (Uit: Merkstenen). Dat zijn buitengewoon ware woorden,
zeker als je deze even relateert aan het feit dat we dit jaar gedenken dat we 65 jaar geleden werden
bevrijd van een demonische beweging die Europa binnentrok. Die kon binnentrekken, omdat ‘het huis
leeg stond’. En ook daarvan kun je niet zeggen: Dat was ééns. Boze geesten kunnen altijd weer bezit
nemen van mensen als hun huis leeg staat. Er zijn altijd weer figuren die daarvan gebruik (willen)
maken. In De Boodschap die de kerken van Nederlands in mei 1945 uitbrachten kun je dan ook lezen:
“De geestelijke strijd tegen de machten van het moderne heidendom, tegen de aanbidding van de
aardsche goden, die in velerlei vorm in onze Europeesche wereld heerschten en nog heerschen, moet
worden voortgezet.” Bij deze gedateerde taal kunnen wij ons echt heel wat voorstellen, want de
inhoud is niet gedateerd.
Heel wat keren heeft in de afgelopen jaren geklonken: “Nooit meer… nooit meer…”
Maar veel deed zich gewoon weer voor. Elke mens weet trouwens van zichzelf ook wel dat hij
door heel wat bepaald niet fraaie gedachten en kwade motieven bewoond/bezeten kan worden en
dat hij die moet bestrijden.
Het gebed om de heilige Geest is dan ook een dagelijkse opdracht en inspanning wil het leven
feestelijk worden of blijven. Dagelijks moet ik daarom de deur maar open zetten voor die Geest.
Harm Bousema,
predikant Oosterkerk
3