HOOFDSTUK 5 - Bakker van de Ven

More documents

Recommendations

Info

martien en Ria Vogels en Wim Familie Van de Ven, 1971 warme toewijding De geschiedenis van familiebedrijf Van de Ven met passie hun bedrijven runden. Later in Nederland werden vele bezoeken bij collega-bakkers afgelegd om nieuwe ideeën op te doen. 5.13 DE HOBByCLUB, VAKANTIES Ook met het gezin gingen ze ieder jaar op vakantie. Het gezin van Ria en Martien Vogels, hun vrienden, ging dan mee. Een keer wilden ze naar De Panne in België. Ook enkele kennissen met hun kinderen gingen mee: Martien en Ria Vogels, Antoon en Hariëtte Raijmakers, Toon en Gerda van Hout en Piet en Annie van Houtert. Daar huurden ze een keer voor de kinderen skelters met een accumotortje, om op de boulevard te kunnen ‘racen’. Dit vonden ze zo leuk voor de kinderen, dat ze besloten die skelters na te gaan bouwen na de vakantie. Afgesproken werd dat de mannen elke dinsdagavond bij elkaar kwamen om hieraan te werken. Later werden er ook nog vijf marktkraampjes gemaakt, die ieder goed voor zijn eigen bedrijf kon gebruiken. De vrouwen vermaakten zich dan die avonden met handwerken. Zo maakte Gerda een jasje voor Kitty. De jas voor Ruud is er uiteindelijk nooit meer gekomen: zo gezellig was het, dat het handwerk er gewoon bij inschoot. Dit was de basis voor de toekomstige hobbyclub. In de loop der jaren is het maken van iets langzaam verdwenen en werd er meer gekaart en gezellig bijgepraat. Nog steeds komt deze ook zo genoemde ‘hobbyclub’ vrijwel elke dinsdagavond bij elkaar. Vijf echtparen waren het, maar sinds 1987, toen Wim stierf, zijn ze met z’n negenen, deze vrienden, zeventigers inmiddels. Ook gaan ze nu elke twee maanden, voorzien van een voordeelkaart, met de trein eropuit door Nederland. Om beurten organiseren ze die dag. De ene keer bezoeken ze een museum, dan weer bijvoorbeeld een antiekbeurs. 5.14 EEN EINDJE FIETSEN Op zondag ging Wim wel eens vissen. Hij nam dan Ruud en Emil mee. Ze genoten dan volop. Op een keer ging Theo Baggermans mee. Ze vingen toen zoveel vis, dat ze er geen raad mee wisten. Ze brachten de volle emmer naar Cor Verschuren, die er wél raad mee wist. Ook werden er regelmatig fietstochtjes ondernomen. Zo ging Wim eens op een doordeweekse dag samen met Ruud en Emil een middagje fietsen. Beide
zonen waren toen ongeveer 8 en 6 jaar oud en hadden zo’n tweedehands fiets met een bananenzadel. Zij zouden een stukje gaan fietsen, maar het werd op een gegeven moment een hele brok: van Venhorst naar Wilbertoord, van Mill naar Beers. Daar stond een viskraam. Ruud lustte eigenlijk geen vis, maar daar heeft hij er toen één gehad…mmm, nog nooit zo lekker. Nadat de hongerige maagjes gestild waren, ging de tocht weer naar huis. Dat viel niet meer mee voor ‘die klein mennekes’. 5.15 HAASTIGE SpOED… Wie Wim meegemaakt heeft, weet dat hij soms wat ongeduldig kon zijn. Een voorbeeldje. Op een morgen zou Wim, die al de hele nacht gewerkt had, ook nog winkels gaan bevoorraden. De overlevering maakt niet duidelijk of hij daarvoor aan de late kant was, maar dat is alleszins mogelijk. Haast had hij in ieder geval. Hij zat achter het stuur, de motor liep en iedere keer als er een vracht in de auto geschoven werd, riep hij: “Zit het erin?!” Het antwoord was steeds: “Nee, nog niet!” Toen eindelijk de laatste lading in de bus geplaatst was, zei de knecht : “Ja, maar de deur moet nog dicht.” Maar Wim hoorde dat laatste al niet meer, slechts dat ‘ja’, en hij reed aan, met open deuren. Dat werd rennen voor de knecht, die nog net op tijd de deuren kon dichtgooien. 5.16 OVER HET mAKEN VAN JAm EN pAASEIEREN In de nazomer was het tijd om jam te maken. Zo werden er met de kinderen bramen geplukt en aardbeien gekocht om daar vervolgens in de keuken in grote pannen jam van te koken. Die werden vervolgens in allerlei bewaarde potjes gedaan en zo voor eigen gebruik, familie en vrienden gemaakt. Tussen 1980 en 1990 waren de zelf opgemaakte chocoladepaaseieren erg in trek. Een paar maanden van tevoren werden deze in het woonhuis gemaakt, een week lang, door Wies en Mia van de Ven die dan inwoonden bij het gezin, door Marja Polman en Stiena Bevers die hen bijstonden en door Jos Visser, die de leiding had. Drie weken voor Pasen werden de paaseieren in de winkel geëtaleerd. Op een keer had men in het filiaal in Uden nog behoorlijk wat paaseieren over. Wim leek het verstandig om Fl. 5,- van de prijs af te halen. “Nee,” zei Gerda, “in Uden? Doe er maar 5 gulden bij!” En jawel, met Pasen waren alle chocolade-eieren op. Klantenkennis is belangrijk en Gerda wist haar klanten te ‘lezen’. 5.17 EEN SIGARETTENpEUK... EEN VERHAAL VAN mINSTENS DERTIG JAAR GELEDEN Toentertijd werd er nog in de bakkerij gerookt, volop zelfs. Soms lagen er op de randen van werktafels meerdere sigaretten te smeulen. Dat was toen de normaalste zaak van de wereld, al moest er natuurlijk wel voor gezorgd worden dat de klanten daar geen last van hadden, want dan kon de ondernemer er last mee krijgen. Op een gegeven moment was er een peuk verdwenen. Nu volgen er twee versies van wat er toen gebeurde: 1 Niemand wist waar die peuk gebleven was, totdat er een klant belde die aangaf dat ze een peuk in haar brood gevonden had. Wim is toen meteen naar haar toe gereden en heeft zijn excuses aangeboden en haar een heerlijke slagroomtaart Wim, de vijfde bakker 1939 | 1987 PAG 75
Page 1 and 2: HOOFDSTUK 5 Wim van de Ven Wim (Wil
Page 3 and 4: Familie Van Kreij Boven v.l.n.r. Le
Page 5 and 6: Wim op bezorgroute met zijn eerste
Page 7 and 8: werden die containers eerst volgela
Page 9: Opening van filiaal Boekel in 1979
Page 13 and 14: ovendien is de voorraad van halfpro
Page 15 and 16: Familie Van de Ven, 1986, “Op de
Page 17 and 18: Karin Bremen, 12,5 jaar in dienst v

HOOFDSTUK 5 - Bakker van de Ven

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?