Ontgrondingenvergunning (pdf, 20 mb) - Kustwerk Katwijk

p
m
į HOLLAND
21/28
Ons kenmerk
PZH-2013-369380400
die onder invloed van allerlei menselijke activiteiten in het verleden een specifiek karakter
hebben gekregen.
Het natuurmonument is door zijn openheid, de mate van reliëf en zijn relatieve
verscheidenheid aan milieu-omstandigheden van betekenis uit het oogpunt van
natuurschoon.
Doelen en waarden Berkheide
Het gebied Berkheide is uit een oogpunt van natuurschoon en zijn natuurwetenschappelijke
betekenis aangewezen als Beschermd Natuurmonument.
In de toelichting bij het aanwijzingsbesluit is de natuurwetenschappelijke betekenis en het
natuurschoon nader uitgewerkt.
Natuurwetenschappelijke betekenis
Geologie, geomorfologie en waterhuishouding
Tot ongeveer 3000 v Chr. wisselden zeespiegeldalingen en rijzingen elkaar af. Voor de
Noordzee hield dit in dat de kustlijn zich afwisselend zeewaarts en landinwaarts verplaatste.
Ten gevolge van de afwisselende dynamische processen bestaat de ondergrond uit een
aantal door zee, rivieren, ijs en wind afgezette lagen. Naar hun samenstelling zijn deze lagen
goed waterdoorlatend (zand, grind) of slecht waterdoorlatend (klei, leemachtige gronden).
De bovengrens van de pleistocene afzettingen ligt op ongeveer -15 meter NAP. In de
holocene afzettingen bevinden zich zandige en kleiige zones met veenlagen. De bovenste
lagen worden gevormd door jonge duinzanden. Specifiek voor Berkheide is een afsluitende
kleilaag op ongeveer 2 meter beneden NAP. De jonge duinzanden bestaan uit duinvaag- en
vlakvaaggronden, welke kalkhoudend zijn. De duinvoet van de zeereep heeft zich sinds
1850 circa 100 meter zeewaarts verplaatst. Hiertegenover staat het afgraven van de
binnenduinen ten behoeve van de bollenteelt vanaf 1850. Het huidige duinlandschap is
gevormd door overstuiving van de oude duinen. Berkheide is geomorfologisch te verdelen in
de buitenduinen, middenduinen en binnenduinen. De hoogteverschillen variëren van 5 tot 30
meter. De buitenduinen en met name de zeereep kregen hun vorm pas in de 18 e
en 19 e
eeuw. In de zeereep en daaraan grenzende duinen tot circa 500 meter landinwaarts
bevinden zich streepduinen en microparaboolduinen met enkelvoudige uitblazingsvalleien.
Het middenduin is circa 1000 meter breed en kreeg zijn huidige natuurlijke vorm met name
in de 17 e
en 18 6
eeuw. Het middenduin wordt gekenmerkt door kamduinreeksen en
samengestelde uitblazingsvalleien. In het westelijk deel van het middenduin liggen,
evenwijdig aan de kust lopende, valleien die van elkaar gescheiden zijn door duinruggen. In
deze valleien zijn de restanten van duinakkers waarneembaar. Deze duinakkers kenden een
landbouwkundig gebruik. In de 19 e
en 20 e
eeuw zijn grote delen van het middenduin
vergraven ten behoeve van de waterwinning. In noord-zuid-richting zijn een aantal
winningskanalen gegraven. Oostelijk en westelijk hiervan liggen een aantal infiltratiepiassen.
Het oostelijk deel van het middenduin is grillig en reliëfrijk met hoge tot zeer hoge
duinmassieven (tot 37 meter boven NAP). De binnenduinrand wordt met name in het zuid­
oostelijk deel van Berkheide gekenmerkt door een gesloten duinenreeks van circa 500 meter
breed en bestaat uit overwegend loopduinenreeksen.
PZH-2013-369380400 dd. 12-02-2013