ing antwerp marathon - Lopersgroep Putte

GURTEN GURTENCLASSIC GURTEN GURTEN (CH)
Eerlijkheid gebied ons om te vertellen dat we dit artikel
al geruime tijd hadden ontvangen, maar dat het om onduidelijke
redenen uit de boot viel voor publicatie in het
vorig nummer. Onze oprechte verontschuldigingen hiervoor.
Leo Van den Bleeken, ‘Don Leo’ voor de vrienden, is
absoluut geen onbekende. Jaarlijks ‘kart’ hij heel wat
kilometers bijeen om zijn zoon die in het Zwitserse Bern
woont, te bezoeken. Bij Glen, Leo’s zoon, loopt ook sportief
bloed door de aderen en vorig jaar nodigde hij Leo
uit voor een sportmanifestatie in Bern, de Gurtenclassic.
(www.gurtenclassic.ch). Leo stuurde ons een verslag
van zijn ervaringen hetwelk wij -zij het in uitgesteld relais-
maar al te graag publiceren. Zijn relaas...
Al droom ik nog steeds van een marathon, dit jaar had
ik met vette stip de Gürtenlauf in Bern in mijn agenda
aangeduid als “special attraction”. Een bergloop was
voor mij tot dan nog onbekend terrein en ik was dus
wel benieuwd wat dat zou brengen.
Eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat ik de datum
van ons verlof “bijgestuurd” had zodat we precies die
periode ginder waren (normaal gezien hadden we vroeger
gegaan).
De uitdaging/uitnodiging kwam eigenlijk van mijn
zoon, die in Bern woont en werkt en die
nog eens met “den ouwe” samen aan de start van een
loopwedstrijd wou staan. Dat moest hij dus geen 2 keer
vragen!!
De omstandigheden waren niet perfekt : de dag voordien
met de auto de reis gemaakt; de week voordien
niet getraind wegens rugperikelen; de temperatuur aan
de lage kant (voor mij althans); geen bergtraining natuurlijk
in dit vlakke land (de heuveltjes die Herman
weet zijn maar molshoopjes in vergelijking met ginder).
Ik startte dan ook enkel met de ambitie om de wedstrijd
uit te lopen zonder te stappen onderweg; tijd was
(voor 1 keer) van geen belang.
Het profiel van de wedstrijd : 8,5 km, met een hoogteverschil
van + 400 meter (van 500 naar 900 meter).
(er is ook een langer parcours van 15 km, maar dat
was van het goede te veel in die omstandigheden).
De organisatie is typisch zwitsers : alles gebeurt punctueel
volgens de planning (start stipt om 11.15u; bestelwagens
met sportzakken vertrekken om 11.10u
zoals aangegeven; daginschrijvingen stoppen op het
geplande uur enz.)
www.lopersgroepputte.nl
EEN BERGLOOP IN BERN
(ZWITSERLAND)
EEN UNIEKE ERVARING
Een korte toespraak bij de start, een zwitsers schot
(oorverdovend) en de zowat 300 deelnemers beginnen
aan hun tocht. Heel rustig vertoef ik vrij ver achteraan
in de meute, en de eerste km valt best mee. Van km 1
tot 2 krijgen we al een eerste voorproefje : de weg
brengt ons al een stukje omhoog; ik ondervind al dat het
een zware opdracht zal worden. Van km 2 tot km 3,5 is
het weer wat op en af, tijd dus om te recupereren van de
eerste klim. Na 3,5 km komen we uit de bebouwde kom
en begint de klim naar de top van de Gürtenberg : 5 km
konstant omhoog dus. Als ik schuin rechts omhoog kijk
zie ik het einddoel hoog boven mij liggen, en de moed
zinkt in de schoenen. Als ik dat maar haal!! Ver voor
mij zie ik lopers die al een stuk hoger zijn, de gelukzakken.
Mijn zoon zie ik ook nog in de verte voor mij; ik zal
hem zeker niet voor zijn weet ik al. Links en rechts van
het “macadammeke” ligt de sneeuw nog te schitteren;
gelukkig is het wegdek droog en regent of sneeuwt het
niet. Daar waar ik in het vlakke meestal te grote passen
neem, verkleinen de pasjes nu automatisch (Herman zou
het niet kunnen geloven als hij mij zou zien lopen).
Maar als de nood het hoogst is ………. Geleidelijk aan
vind ik echter een beter ritme, er beginnen er meer en
meer te stappen tijdens de steile stukken en dat geeft
wel moed : ik kan nog blijven lopen, al is het natuurlijk
moeizamer en trager dan op het vlakke. Na 5 km begin
ik toch aan een tijd te denken : zou 50 min. lukken?
Een km later doe ik er in gedachten een minuutje af en
een eind verder stuur ik weer bij tot 48 min. De laatste
3 kms heb ik dan ook vol doorgelopen en uiteindelijk
kwam ik na 47.30min over de finish. Als eerste belg dan
nog wel want buiten mij was er geen andere aan de start
(mijn zoon die precies 40 min nodig had beschouw ik al
als een halve zwitser). Ik hou er een mooi blauw T-shirt
aan over dat ik had kunnen gebruiken bij het Smurfenlied
enkele weken eerder.
Blij als een kermisvogel en fier als een gieter bereikte ik
dus de finish, en alhoewel het zeer zwaar was heb ik
echt genoten onderweg. Dit wil ik zeker nog eens overdoen,
en liefst een wedstrijd met langere afstand en
meer hoogteverschil. Waarom eens geen wedstrijd gaan
lopen in de Ardennen met de club??
O ja : ter info : in het algemeen klassement (m + v) was
ik 148/276; mannen alleen was ik 118/184 en in de klasse
mannen + 50 jaar was ik 17/44. Ik heb dus toch veel
berggetrainde Zwitsers van mijn leeftijd (en jonger) achter
mij kunnen houden, maar als echte LGP-er moet dat
ook natuurlijk. (De winnaar kwam aan de finish in 35
minuten.)
(N.v.d.r.: Het voorstel van Leo om eens in de Ardennen te
gaan lopen, werd vorig jaar al eens geopperd door Vera Gillis die
na haar deelname aan de Marathon Nature van La Roche, vol lof
was over deze wedstrijd. Normaliter zouden we hier meer reclame
voor gemaakt hebben, maar omdat de verkiezingen samenvielen
met het weekend van deze wedstrijd is het ons een beetje
ontgaan. Toch blijft de Marathon Nature een absolute aanrader
voor iedereen die eens iets anders wil. Wil je toch eens iets anders
dan een vlak parcours, dan zijn de wedstrijden van Verviers
en Namen twee absolute aanraders. Gewoonlijk nemen aan deze
wedstrijd een aantal LGP-leden deel, informeer je daarom tijdig
en kom eens aan de start over de taalgrens
www.runningtour.be).
2009 – 2 /Grenzeloos 12