ing antwerp marathon - Lopersgroep Putte

Het Het voorjaar voorjaar van van Gert Gert
Gert
We schrijven ergens eind maart 2009. Juist mijn laatste
duatlon gedaan in Lille. Hier mijn beste prestatie van de
afgelopen jaren gepresteerd, en dat geeft een boost. Vol
goesting train ik nu door om mijn eerste doel van het
loopjaar na te streven. Zijnde de 10k van Oostende.
Op zondag 19 april is het voor de eerste keer D-Day.
We maken er een leuk weekendje van en op zaterdag
doen we al eens een parkoersverkenning. Alles vlak aan
het zeetje, hoe kan het ook anders, maar veel wind op
den dijk. Aan de sint pauluskerk genieten we op een
terrasje van de eerste van 5 “ in de voetsporen van Tia
( Hellebaut)” initiaties. Geleid door Tia haarzelf. Het
doet je toch wat om de jonge gasten bezig te zien in
atletiek.
’s Avonds alles klaarmaken om morgen volledig ervoor
te gaan. Eens kijken of al de arbeid gaat renderen. De
nodige zelfgekookte pasta met heerlijke groentesaus en
een lekker Oostends visje laten zich smaken. Op zondagmorgen
onze borstnummers gaan afhalen. Een lekkere
drukte in het sportcentrum. Nog even langs de
trouble desk, een groene bol gaan vragen en dan nog
wat rust.
Op de middag op weg naar de start nog even kijken
naar de 5k. de afscheid genomen Veerle Dejaeghere
treed hier terug op en met brio blijkt. De lage nummers
en groene bollen krijgen in Oostende de mogelijkheid
om apart op te warmen. Op een straat naast het startvak.
Zeer handig en minder stresserend. De wedstrijd
zelf : vanaf de eerste meters redelijk snel in mijn tempo.
Aan de vismijn voor de eerste keer windop en verschuil
me achter een paar grotere jongens. Op den dijk
hebben we een 2tal km wind in de rug, en snel dat het
gaat. Dan landinwaarts en warm. Op 7.5km krijgen we
een keerpunt naar den dijk met een klein en venijnig
klimmetje. Dan krijgen we pal de wind in ons gezicht en
worden het nog 2 lastige km’s. voor mij zie ik een
groepje waarbij een vrouw uit de wind gezet word door
een haas en een fietser. Deze steek ik nog voorbij om
dan in de laatste meters terug voorbij gelopen te worden
door die vrouw. En blijkt dat ze de eerste vrouw is.
Verdorie, door een vrouw voorbijgestoken te worden
prikt toch wel. Maar mijn tijd maakt zeer veel goed, 10k
in 39min02sec. mijn beste 10k aller tijden.
De week later is er de 10 mijl van Antwerpen. Vorig jaar
heb ik me op deze wedstrijd zelf in de vernieling gelopen.
Dit jaar zal dat niet het geval zijn, ga haas spelen
voor een vriend , en Nadine pikt mee aan beslist ze.
Richttijd : 1u20. Zo’n drukte, niet te doen. Sommigen
gaan al direkt na de start in de box staan, zelf besluit ik
om nog wat te wachten en niet zenuwachtig te worden.
Dit jaar word gevraagd om per tijd in een box te gaan
staan, maar de box van onze richttijd staat al dadelijk
vol. Via de mobiele toiletten is er nog een gaatje om op
een redelijk gunstige plaats te gaan staan. Na de start
blijkt de zandloperstart een goed systeem, we zitten
snel aan ons tempo en lopen richting kennedytunnel.
Toch iets aparts en unieks voor Antwerpen. Verder houden
we het tempo aan en voorzie mijn medelopers van
water. Aan de konijnenpijp laat ik ze alleen verder lopen
en zitten nog op schema van 1u20. Zelf loop ik naast de
tunnel en loop terug naar het hessenplein. Daar wacht
ik Els op om haar de zware laatste km’s bij te staan. Ze
zit perfect op haar schema ( 1u30) en ik pik aan. Nu
draai ik wel mijn tunnel in neem Els mee.vooral omhoog
komen we veel wandelaars tegen. Hier word het moeilijk
en het einde blijft maar duren. Boven gekomen is er een
ongelooflijk lawaai van supporters. Je hoort van alle
namen roepen. Gek, maar de stem van Cis die zijn mama
roept torent er bovenuit. Dit geeft weer een boost
en zo lopen we de laatste km verder. Aan de finish blijkt
doel gehaald. Ik ben zeer tevreden omdat zij hun tijden
hebben gehaald. Mijn tijd speelde geen rol, ik heb meer
voldoening dat ik anderen kon helpen, dan zelf een tijd
te lopen.
Na Antwerpen komt mijn echte doel van dit voorjaar: de
20 km van Brussel. De verkenning met Wim kan ik jammer
genoeg niet meedoen, maar bereid me in stilte stevig
voor. Mijn doel : 7 minuten sneller zijn dan vorig
jaar waar ik mijn doop heb gehad. Dus onder de 1u 30.
Ronny ( Paenen) heeft er wel oren naar en wil samen
lopen, en kijken waar we uitkomen. De voorbereiding
gaat goed. Vele kilometers leg ik af, volg het schema
van Herman redelijk volledig. De laatste woensdag regel
ik mijn zitje bij Vlemme in zijn mobilhome, dan ben
ik zeker dat ik op tijd in Brussel geraak. Zondagmorgen
komen we samen aan het chalet en zijn met een leuke
groep. Samen rijden we naar Brussel, naar Vlemme zijn
parkeerplaats. Rustig en gemakkelijk om straks zonder
de nodige drukte en opstoppingen Brussel te verlaten.
We maken samen een verkenningswandelingetje ( traditie)
en gaan dan ons middagmaal nuttigen. We maken
ons allen loopklaar en trekken richting vliegmuseum
voor de LGP groepsfoto. Daarna nog een groepsfoto
voor onze sponsorvereniging Psoriasis. Aangezien het
warm is, blijf ik met Ronny nog wat in het park achter
en warmen onze spieren wat op op een klein plaatselijk
rondje. Daarna wat drummen tot aan onze startbox. Na
de bolero en het Belgisch volkslied schiet prins Filip de
massa op gang. Samen maken we nog een sanitaire
stop voor we de matten passeren, en dan verder. Via
voetpaden en andere wegen proberen we ons tempo
aan te houden. Niet evident met zo’n massa voor ons.
Het vele water onderweg komt gelegen om af te koelen.
Ondertussen halen we de voor ons gestarte LGP’ers in.
( Vlemme, Eddy, Dirk, Heini en als laatste taaie Willy.)
Op km 13 komen we een loper tegen die de coördinatie
totaal kwijt is, en starend met grote ogen rechtdoor.
Leunend tegen Ronny wil hij nog verder. We manen
hem aan om te stoppen, maar reageert niet. Achter ons
klampt de man zich vast aan een andere loper waarvan
hij enkele meters later moet lossen, en vol op de grond
beland. Hopelijk heeft hij goede zorgen gekregen. Samen
vragen we ons af hoe het kan dat mensen zo diep
kunnen gaan. Met enkel de gevreesde Terveurenlaan
nog te lopen, liggen we perfect op schema. Op de helling
voelen we allebei onze spieren verkrampen, samentrekken,
maar we weigeren toe te geven. Boven aangekomen
en het zicht op de finish schakelen we een versnelling
hoger. Hier halen we nog veel lopers in. Zelf
zien we onze meegereisde supporters niet en stormen
we af naar de finish. Ik kom aan in 1u29m34s, Ronny
volgt 7 sec later. Allebei trots en content. Willy volgt
even later en samen gaan we ons diploma halen. Daarna
praten we nog na en wachten we de andere LGP’ers
op.
Iedereen komt gezond en wel over de finish. Dit pakken
ze ons niet meer af en we maken alweer plannen om
volgend jaar nog beter te doen.
Mijn voorjaar zit er bijna op, enkel rest me nog op 4 juli
mee te zorgen dat we met een sterke estafetteploeg
mee kunnen doen voor de overwinning in Rijkevorsel
aan de marathon.
Mijn najaar staat volledig in het teken van winterduatlon
en de organisatie van de kermisloop waar ik de taak van
wedstrijdleider weer op mij neem. Meer hierover zal je
later nog wel vernemen .
Gert