Untitled

ÏC6 H E T L E V E N
gedachten te brengen, Met een vrolyk en
bedaard wezen naar alle kanten rondzien­
de , zeide hy : „ Myne fpitsbroeders! ik
„ achte dezen dag gelukkiger dan dien,
„ waarop gy my Imperator hebt gemaakt,
„ daar ik u dusdanig gezind zie , en ik
„ zoo grote waarde in uwe oogen heb.
„ Dan berooft my toch niet van 't gene
„ my nog meerder waarde moet geven,
„ dat ik voor zulke brave burgers edel-
,, moedig den dood ondergaa. Ben ik in«
„ derdaad waardig geweest het Romein'
„ fche gebied te bezitten , dan moet ik
„ myn leven voor het vaderland niet fpa-
„ ren. Ik weet wel, dat de overwinning
„ der vyanden niet volkomen noch zeker
„ is: wy hebben tyding, dat onze krygs-
,, magt, die uit Myfië komt, flechts wei.
,, nige dagreizen meer vanhier is ; Afia,
„ Syrië en Egypte komen de Adiïadfche
„ zee afzakken; de legers, die in Judéa
„ oorlogen, houden het met ons; de Raad
„ is op onze hand, en wy hebben de kin-
„ deren en vrouwen der vyanden tot on»
„ derpanden in onze magt. Maar de oor-
„ log, dien wy om het meesterfchap van
„ Italië voeren, is geen oorlog met HAN-
« Ni-