You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
stapaf reportage<br />
Getuigenheuvels<br />
Vlaamse Ardennen<br />
Na de fietsknooppunten zijn er nu ook knooppunten<br />
voor wandelaars! ‘Getuigenheuvels Vlaamse<br />
Ardennen’ is het eerste volwaardige wandelnetwerk<br />
in <strong>Oost</strong>-<strong>Vlaanderen</strong>. Het begrip ‘getuigenheuvels’<br />
verwijst overigens naar de hoogste heuvels in de<br />
Vlaamse Ardennen waarvan hun opperste bodemlaag<br />
van okerkleurige ijzerzandsteen nog de<br />
stille getuige is van een tijdperk toen de Vlaamse<br />
Ardennen nog aan zee lagen. Da’s zo’n 6 miljoen<br />
jaar geleden. Vandaag telt het nieuwe wandelnetwerk<br />
‘Getuigenheuvels Vlaamse Ardennen’ maar<br />
liefst 152 knooppunten en 300 km aan wandeltraject.<br />
Het wandelnetwerk presenteert een mix van<br />
natuur en landschap, cultuur en geschiedenis in de<br />
vierhoek Kluisbergen-Oudenaarde-Brakel-Ronse.<br />
Via de knooppunten worden een hele reeks bezienswaardigheden<br />
met elkaar verbonden. Trekpleisters<br />
zijn onder meer Hotond (Kluisbergen), met zijn 150<br />
meter het hoogste punt van de provincie, het Muziekbos<br />
(Ronse) en het Kluisbos (Kluisbergen), het<br />
bekende bedevaartsoord van Kerselare (Oudenaarde),<br />
het lieflijke gehuchtje Ladeuze (Maarkedal), de<br />
unieke protestantse wijk Geuzenhoek (Horebeke),<br />
het prachtige natuurreservaat Burreken (Brakel) en<br />
het kunstenaarsdorpje Kwaremont (Kluisbergen).<br />
De netwerkkaart en de bijhorende wandelpocket<br />
zijn voor 6 euro te bestellen via www.tov.be.<br />
eVlakbij de Witte toren kan je even verpozen.<br />
wandEl –<br />
daG 2<br />
HET BOS TEr rIjST<br />
(Getuigenheuvels<br />
Vlaamse Ardennen,<br />
afstand: 4,5 km)<br />
Knooppunten:<br />
23-22-99-40-52-23<br />
9Wandelen kan voortaan van<br />
knooppunt naar knooppunt.<br />
Peetje en Meetje<br />
Van zodra de innerlijke mens gesterkt is, trekt het vijftal<br />
er weer op uit. Van knooppunt 7 gaat het naar knooppunt<br />
2. De Liefdesbron is nu vlakbij. Tijdens de warme zomermaanden<br />
is de Liefdesbron een aangenaam en koel plekje<br />
om even te verpozen. Als we de legende mogen geloven,<br />
vindt al wie hier met de blote voeten in loopt, binnen het<br />
jaar gegarandeerd een lief. “Niet nodig”, schatert Hans.<br />
“Ik heb er al één.” Georges treedt zijn zoon bij. “Het is<br />
overigens sowieso te koud om nu met blote voeten in dat<br />
water te lopen!”<br />
Gelukkig heeft het Kluisbos enkele banken waar wandelaars<br />
even tot rust kunnen komen. Janny en Georges<br />
vinden het best zo. “En van zodra je neerzit en je kijkt<br />
om je heen, is er altijd wat te zien.” Gelijk hebben ze want<br />
tussen wandelknooppunt 8 en 7 word je getrakteerd<br />
op enkele mooie panorama’s op de andere kant van de<br />
taalgrens. “<strong>Oost</strong>ende is die kant op! Vandaar komen wij!”,<br />
joelt Thijs wanneer heel de familie poseert aan een grote<br />
houten wegwijzer. Ze staan nu vlakbij de Witte toren<br />
waar er ook een kleinigheid kan gegeten worden in de<br />
snackbar. “Ik heb honger ”, bekent Thijs terwijl hij wijst<br />
naar de pannenkoeken op de menukaart. Toch is de dag<br />
nog niet voorbij. Dieper het bos in, even verderop, treffen<br />
ze de laatste bezienswaardigheid op hun wandeling…<br />
Peetje en Meetje. “Het heeft toch niks te maken met<br />
ons?”, vraagt Janny zich af. Geenszins, Peetje en Meetje<br />
zijn de namen van twee grote… rotsblokken (!) die de<br />
voetstukken vormen van een dolmen, een offertafel van<br />
de Keltische druïden. Thijs kan het natuurlijk niet laten<br />
om op Peetje en Meetje te klauteren.<br />
Hij voelt zich even de koning van het Kluisbos!<br />
Rijles in het Bos ter Rijst<br />
Op zondagmorgen mag er al eens uitgeslapen worden.<br />
Waarom ook niet? Toch maakt Thijs geen gebruik van dit<br />
‘luxeaanbod’. Hij is vroeger dan anders uit de veren en<br />
staat te popelen om aan de lang verwachte ezelstocht te<br />
beginnen. “Geduld Thijs, geduld”, maant Hans hem met<br />
een knipoog aan. Op dat moment weet Hans nog niet dat<br />
hij straks de… ezelsgeleider wordt op de geplande wandeltocht<br />
door het Bos ter Rijst! Christa van ‘Git(e)ane’ roept<br />
eerst iedereen samen voor een briefing want je dient toch<br />
het een en ander in het achterhoofd te houden wanneer je<br />
met een ezel op stap gaat. “Het sleutelwoord is respect.<br />
Geef je hem respect, dan krijg je respect terug”, verzekert<br />
Christa. Ze is gek van ezels. “Altijd al geweest”, bekent ze.<br />
“Van ‘Git(e)ane’ een ezelsboerderij maken was dan ook<br />
een kinderdroom die ik heb kunnen realiseren. Zo’n mooie<br />
dieren: kijk naar die lieve oogjes, die zachte neusjes. Ik<br />
smelt helemaal.” Christa’s partner Eric hoort het allemaal<br />
graag maar kan het niet laten om de vraag op te werpen:<br />
“Soms vraag ik me af waarom Christa mij graag ziet!”.<br />
“Ik weet al wat Thijs straks voor zijn<br />
verjaardag zal vragen: een ezel.”<br />
Een ezel wordt vaak als koppig omschreven maar volgens<br />
Christa is dat een term die de lading niet helemaal dekt.<br />
“Ze hebben elk hun eigen karakter en ze proberen zeker<br />
0 Bij 'Peetje en Meetje'.<br />
duidelijk te maken wat ze<br />
willen maar dat zie ik niet<br />
als koppigheid. Ze hebben<br />
gewoon een sterk karakter<br />
”, nuanceert ze. “Het<br />
zijn soms deugnieten die<br />
wel met je voeten kunnen<br />
spelen. Ze zijn nieuwsgierig<br />
en hebben ook alles gezien.<br />
Verder zijn ze ook trouw en<br />
volgzaam.” Hans slaakt een<br />
zucht van opluchting: “Oef,<br />
dat laatste hoor ik graag.<br />
Want wat als onze ezel<br />
straks niet meer vooruit wil?” 9 Lekker lunchen in een restaurantje op de Kluisberg.<br />
Christa knikt: “Dat kan gebeuren.<br />
Daar is een truukje voor. Spreek hem<br />
aan met een diepe stem en duw zijn<br />
staart naar beneden, doorgaans zet hij dan terug aan.” Thijs hangt dan wel aan<br />
Christa’s lippen, hij is er toch vooral op gebrand om in het zadel te kruipen. Rutor is<br />
de ezel van dienst. “Naargelang het karakter van de mensen die hier verblijven, kies<br />
ik de ezel”, lacht Christa. “Rutor is niet zo’n moeilijke. Nogmaals: behandel hem als<br />
een kameraad en niet zomaar als een stomme ezel! Want dat is ie niet. En spreek<br />
hem steeds aan met een diepe stem, dat heeft het meest effect.”<br />
“Misschien is dit wel het mooiste<br />
landschap van <strong>Vlaanderen</strong>.”<br />
10 stapaf 11