Deur Christus Alleen - AH Bogaards

LES 3.
We komen nu tot hèt tweede hoofddeel van ons doopsformulier. Dit bevat een
verdediging van 1) het recht der kinderen op de doop. Daarom schrijven we boven dit
tweede hoofddeel:
II. HET RECHT DES DOOPS.
Het recht van de kinderen der kerk om óók gedoopt te worden, is hun in de loop der
tijden telkens weer betwist. In de eeuw der grote kerkhervorming (1500—1600)
geschiedde het door de Wederdopers. 2) Dezen beweerden, dat men niet mocht worden
gedoopt alvorens men in Christus geloofde en wedergeboren was. Nu is het inderdaad
waar, dat zeer jonge kinderkens — van een paar dagen oud — 3) nog niet Gods Woord
kunnen horen en verstaan en dus ook nog niet kunnen geloven. Want het geloof is uit
het gehoor èn het gehoor door het Woord Gods, Rom. 10:17. En evenmin kan men bij
zulke kleine kinderen al van wedergeboorte spreken, 4) omdat zij nog niet de zonde
kunnen haten en met lust en liefde beginnen te leven naar de wil van God. (Zie les 2
onder ten 1e). Zij doen nog geen goed en geen kwaad, Rom. 9:11. Maar dat is óók al zo
geweest met de kleine kinderkens van het volk Israel en toch heeft God zelf gewild, dat
die reeds het sacrament van de besnijdenis ontvingen. Daarom verdedigt de kerk de
doop van haar kinderen aldus:
En hoewel onze kinderen deze dingen niet verstaan, zo mag men ze
nochtans daarom van de doop niet uitsluiten, aangezien zij ook zonder
hun weten de verdoemenis in Adam deelachtig zijn, en zo ook weder in
Christus tot genade aangenomen worden; gelijk God spreekt tot
Abraham; de vader aller gelovigen, en over zulks mede tot ons en onze
kinderen, zeggende: Ik tal mijn verbond oprichten tussen Mij en u en uw
zaad na u in hun geslachten tot een eeuwig verbond, om u te zijn tot een
God en Uw zaad na u. Dit betuigt ook Petrus, met deze woorden: Want u
komt de belofte toe en uw kinderen en allen, die daar verre zijn, zovelen
als er de Heere onze God toeroepen zal. Daarom heeft God voormaals
bevolen hen te besnijden, hetwelk een zegel des Verbonds en der
gerechtigheid des geloofs was; gelijk ook Christus hen omhelsd, de
handen opgelegd en gezegend heeft. Dewijl dan nu de doop in de plaats
der besnijdenis gekomen is, zo zal men de kinderen, als erfgenamen van
het rijk Gods en van zijn verbond, dopen. En de ouders zullen gehouden
zijn hun kinderen, in het opwassen, hiervan breder te onderwijzen.
Het is wel waar, dat vanwege de overtreding van Adam in het paradijs alle mensen bij
God in ongenade zijn gevallen, Rom. 5:12. Toch heeft het God beliefd de kinderen van
de oude, Israelitische, kerk te maken tot geheel andere kinderen dan die van de
heidenen, n.l. tot 5) zijn kinderen. Ja, als kinderen van Hèm erkende de HEERE ze zelfs
nog in de dagen van Ezechiël, toen hun ouders zeer zwaar tegen God gezondigd hadden.
Ez. 16:20, 21. En de HEERE beval 6) niet alleen, dat zulke volwassen mannen als
Abraham zouden besneden worden, maar Hij wilde, dat dit teken des Verbonds, Gen.
17:11, Rom. 4:11, ook door de kleine kinderen zou worden ontvangen en wel ten
achtsten dage, Gen. 17:12. Dus zonder dat ze 't wisten, waren die kinderen in Adam
verdoemd, maar ook had God hen reeds, zonder dat ze 't wisten, vriendelijk tot zijn
kinderen verklaard door aan hun ouders te beloven, dat Hij ook de God van hun
kinderen zou zijn.
Waaraan hadden die kinderkens van de oude Hebreeuwse kerk dat voorrecht nu te
danken? Kregen ze dat nu omdat zij reeds een gelovig hartje hadden? Neen, want we
zagen zoëven, dat kleintjes nog niet kunnen geloven.
Zo heeft ook de Heere Jezus in de dagen zijner omwandeling de kinderen van de
toenmalige kerk, het Joodse volk, hoog geëerd. Terwijl Hij de hèidenen met hun
kinderen "hondekens'' noemde, Marc. 7:27, heeft Hij de Jóódse kinderen omhelsd en
gezegend. Waarom? 7) Dat deed óók de Heere Jézus toen niet daarom, omdat die
13