Deur Christus Alleen - AH Bogaards

Bekennen is een oud-Hollands woord voor belijden. Er is in later tijd telkens twist
gerezen over de vraag wat de ouders nu precies belijden door te zeggen, dat hun
kinderen "in Christus geheiligd" zijn; hoewel die strijd niet nodig was geweest, want 18)
de verklaring van die uitdrukking volgt meteen daarna, omdat de kinderen vlak daarop
"lidmaten" (d.w.z. leden) van Christus' gemeente" genoemd worden. "In Christus
geheiligd" wil hetzelfde zeggen als "lidmaten van Christus' gemeente". En leden van
Christus' gemeente zijn de kinderen dank zij de belofte des Verbonds, die hun toekomt
en waardoor zij zó stellig de Heere Christus en al zijn weldaden ontvangen hebben, dat,
wanneer zij straks bij het opgroeien onverhoopt deze beloftegemeenschap met Christus
verbreken en de goddeloze wereld ingaan zouden, de kerk hun zou moeten verwijten:
"Gij hebt (n.l. door die belofte Gods te verachten) de Zoon van God vertreden en het
bloed des Testaments (d.w.z. des Verbonds) onrein geacht, waardoor gij geheiligd
waart", Hebr. 10:29.
We moeten oppassen; dat we ons niet in verwarring laten brengen 19) door de manier,
waarop de Róómsen vaak van "heiligen" spreken. Volgens hèn is een heilige iemand, die
eigenlijk nooit kwaad gedaan heeft; iemand met een onzondig hart en leven. Zo geloven
ze van Maria, de moeder van onze Heiland, dat deze zelfs is gebóren zonder aangeboren
zonde en dat zij ook nooit zonden-met-de-daad gedaan heeft. Een heilige is volgens hen
ook geweest Liduïna uit de Kreupelstraat te Schiedam, die als meisje op het ijs haar
been brak, vreselijk maar geduldig leed en na haar dood op plotselinge en wonderlijke
wijze weer een gaaf lichaam kreeg. En Franciscus, die al z'n goed aan de armen gaf, was
ook zo'n "heilige", zegt men dan. Jammer, dat wij die betekenis van het woord heilige
meestal ook gebruiken, b.v. als wij tegen een jongen zeggen; "Wat ben jij een heilig
boontje". 20) Onder heilig verstaat men dan: rein, zondeloos van hart en wandel. Maar
dat is niet goed, want volmaakt is 21) alleen onze Heere Jezus geweest, Hebr. 7:26.
In de Schrift wordt het woord heilig (en heiligen) gebruikt 22) vooral in tweeërlei zin. In de
éérste plaats betekent het: 23) afgezonderd van de wereld en bestemd tot de dienst van
God. 24) Dit heiligen heeft lang niet altijd betrekking op het hart van een mèns, want de
Schrift spreekt zelfs wel van heilige potten en pannen in de tabernakel, Ex. 40:9-15. Ook
was de hele stam van Levi wel aan God geheiligd, d.w.z. tot de dienst des HEEREN bij
het heiligdom geroepen, maar toch waren priesters als Hofni en Pinehas mannen van
een onheilige levenswandel en met een onheilig hart. 25) In deze zin genoot heel Israel
eertijds de eer kinderen des HEEREN te zijn, Deut. 14:1. Ze waren een heilig volk, Ex.
19:6, en openlijk had God dit door hun doop in de Rode Zee erkend, 1 Cor. 10:1-4. In
deze zin zijn thans ook alle kinderen der gemeente door de belofte van Gods
genadeverbond van de wereld onderscheiden, heilige kinderen, 1 Cor. 7:14, en hebben
zij recht op de doop. Maar in de twééde plaats kan het woord heilig 26) zó gebruikt
worden, dat het iets zegt van des mensen hart en wandel, b.v. in Hebr. 12:"Jaagt de
vrede na met allen en de heiligmaking zonder welke niemand de Heere zien zal" vs. 14,
of b.v. in 1 Petr. 1:15 "Wordt ook gij zelf heilig in al uw wandel"; of b.v. in 2 Cor. 7:1
"Dewijl (d.w.z. omdat) wij dan deze beloften hebben, geliefden, laat ons onszelf reinigen
van alle besmetting des vleses en des geestes, voleindigende de heiligmaking in de
vreze Gods". Deze twee betekenissen mogen we niet verwarren. Alle kinderen van
Christus' gemeente zijn wel verheven tot léden van die gemeente, immers door de
belofte des Verbonds: en in die belofte heeft God ook hun de afwassing door Christus'
bloed en de vernieuwing door zijn Geest geschonken. Maar zoals de ongelovige leden
van de Joodse kerk in de woestijn het goede land der belofte, dat hun in het toenmalige
evangelie geschonken was, Num. 20:12; Hebr. 4:2, versmaadden, Num. 13:32, Ps.
106:29 en wegens hun ongeloof niet deelachtig werden, Hebr. 3:19; 4:2, zo spreekt de
Schrift ook van kerkleden, die het bloed des testaments (d.w.z. des Verbonds), waardoor
zij geheiligd waren, onrein hebben geacht en de Geest der genade smaadheid hebben
aangedaan, Hebr. 10:29, en door deze verachting van de hun beloofde erfenis gelijk
waren aan Ezau, die een onheilige was, Hebr. 12:16. Wij zien het ook thans maar al te
vaak gebeuren, dat gedoopte kinderen later den Heere Jezus de rug toekeren. Ze waren
wel ranken van de wijnstok Christus, maar werden afgehouwen, Joh. 15:2, 6. Zij waren
wel geheiligd, maar kwamen als onheiligen om, Hebr. 10:29, 12:16. We moeten dus niet
19