kansen geven kansen grijpen

De praktijk voor de werkzoekende
Werk voor iedereen die kan werken, en ondersteuning als die nodig is om talent te ontplooien: hoe
werkt dat in de praktijk? Wat gebeurt er als iemand zich meldt bij de balie? De ruimte in dit boekje
is te klein om dat voor iedereen tot in detail te beschrijven. Leerlingen die hun opleiding in het
speciaal onderwijs voltooien, volgen bijvoorbeeld een andere route dan hieronder is beschrijven.
Aan het eind van hun opleiding volgen zij in het ideale geval een stage die overgaat in een baan.
Voor veel anderen zal de route kunnen verlopen zoals hieronder is beschreven.
Eerste contact
Mensen zonder uitkering die aan het werk willen, maar niet zelf werk kunnen vinden, en mensen
die niet in hun eigen inkomen kunnen voorzien, kunnen zich melden bij het plaatselijke LWI-loket.
LWI is de afkorting van ‘Locatie voor Werk en Inkomen’. Dit is de plak waar gemeenten en
UWV/CWI samenwerken om mensen aan werk te helpen en van een inkomen te voorzien.
Iedereen die zich meldt bij het LWI-loket, krijgt een persoonlijke werkcoach. De werkcoach werkt in
opdracht van de gemeente en is de vaste contactpersoon voor de werkzoekende. De werkcoach
beoordeelt iemand wellicht vanwege een arbeidshandicap in aanmerking komt voor extra
voorzieningen. Als dat het geval is, maakt hij een afspraak bij UWV/CWI voor een beoordeling.
Afhankelijk van de uitkomst van deze beoordeling wordt een van de volgende routes gevolgd:
Als er géén sprake is van een arbeidshandicap
De werkcoach beoordeelt in overlegt met de betrokkene wat er moet gebeuren om werk te vinden.
Dit leidt tot afspraken waar de werkcoach en de werkzoekende zich vervolgens aan houden. Deze
afspraken kunnen ook betrekking hebben op scholing en kinderopvang, als dat nodig is om werk te
vinden. Scholing wordt aangeboden wanneer dat noodzakelijk lijkt voor duurzame
werkgelegenheid. De scholing kan vele vormen hebben, variërend van een competentieanalyse tot
volledige BBL- en BOL-trajecten. Verder kunnen re-integratiehulp worden geboden zoals die nu al
beschikbaar is in de Wet werk en bijstand, aangevuld met de nieuwe treden op de
participatieladder. Een persoonsgebonden re-integratiebudget behoort ook tot de mogelijkheden.
Als er wel sprake is van een (vermoeden van) arbeidshandicap
Een verzekeringsarts en een arbeidsdeskundige van UWV beoordelen samen of iemand een
functionele beperking heeft die het onmogelijk maakt op korte termijn zelfstandig, zonder
intensieve begeleiding, te werken in een reguliere omgeving. Als iemand zo’n beperking heeft, is
die persoon arbeidsgehandicapt. In zulke gevallen stellen de verzekeringsarts en
arbeidsdeskundige ook vast of verandering in de situatie te verwachten is, en of en wanneer een
nieuwe beoordeling gepast is.
Als iemand geen functionele beperking heeft, of geen belemmeringen heeft om zelfstandig te
kunnen werken in een reguliere omgeving, dan is die persoon geen arbeidsgehandicapte. Hij of zij
krijgt dan begeleiding van de werkcoach zoals een ‘reguliere’ werkzoekenden uit de bijstand die ook
krijgen.
Als uit de beoordeling door UWV blijkt dat iemand wel arbeidsgehandicapt is, dan zoekt de
werkcoach (indien mogelijk met de betrokkene zelf) naar een arbeidsplaats voor de
arbeidsgehandicapte waar diens capaciteiten en talenten het best tot zijn recht komen. Dit kan op
allerlei verschillende hoogten van de participatieladder. Vanzelfsprekend bespreekt de werkcoach
ook met de cliënt of behoefte is aan scholing of kinderopvang.
Als iemand hoog op de participatieladder aan de slag kan (“regulier werk met ondersteuning”,
treden 6 en 5 van de ladder), dan gaat hij of zij in eerste instantie via een proefplaatsing aan de slag
bij een reguliere werkgever. Dit houdt in dat iemand gedurende maximaal 3 maanden werkt met
behulp van uitkering. Tijdens deze periode kunnen werknemer en werkgever beoordelen of ze bij
elkaar passen.
17