LEA en de andere partners. Een brochure voor gemeenten. - Lokale ...

[INLEIDING]
4 Wie is nodig in welke fase? Bij de opzet
(beleidsbepaling) moeten andere partners aan
tafel zitten dan bij de uitvoeringsfase. Bedenk
als gemeente goed wie je wanneer mogelijk
nodig hebt en informeer hierover.
5 Het betrekken van de overige tweedelijns partners
bij de LEA is niet alleen een zaak van de
gemeente. Dit is ook een zaak van de eerstelijnspartners,
zeker van de schoolbesturen. Het
is daarom aan te bevelen de uitbreiding van
het lokaal educatief overleg en de hierbij te
volgen strategie expliciet te agenderen op de
LEA.
Niet teveel andere partners
Het behoeft geen betoog dat het niet goed
mogelijk is tot zinnig overleg te komen met een
zo groot aantal en een zo grote verscheidenheid
van partners. Het kan wel zinvol zijn om op
gezette tijden (bijvoorbeeld eens of twee keer
per jaar) een bijeenkomst te organiseren waarvoor
alle relevant geachte partijen worden uitgenodigd.
Het doel van die bijeenkomst is dan
vooral om contact met elkaar te maken of te
onderhouden. De partners kunnen dan verder
via een nieuwsbrief of website worden geïnformeerd
over de voortgang op de LEA.
Als het er om gaat een verbinding te leggen tussen
partners op de LEA en concrete werkthema’s,
is overleg met een groot aantal partners niet
functioneel. Het is dan beter heel gericht per
thema een aantal partners te selecteren van wie
redelijkerwijs mag worden verwacht dat ze een
bijdrage willen en kunnen leveren aan de ontwikkeling
of uitvoering van een bepaald thema.
Keuze tussen een themagerichte of partnergerichte
benadering
Het werken vanuit een paar geselecteerde thema’s
lijkt minder gecompliceerd en doelgerichter
dan het werken vanuit partners. Het accent
zou daarom het beste op de eerste strategie
kunnen worden gelegd. Een aanvulling zou kunnen
plaatshebben door een aantal “light” activiteiten
op te zetten voor een groter aantal partners
op de LEA. Deze activiteiten zijn gericht op
kennismaking, uitwisseling van informatie en
ervaringen, en bijvoorbeeld inbreng van ideeën,
voorbereiding op activiteiten in de toekomst etc.
De ervaring leert dat dit soort activiteiten qua
frequentie en duur beperkt moet worden,
omdat anders de bereidheid deel te nemen snel
afneemt.
Voor veel thema’s zijn ook partners als de
muziekschool, bibliotheken, sportverenigingen,
jeugdgezondheidszorg en welzijnsorganisaties
nodig. Wanneer je met die partijen een subsidierelatie
onderhoudt, kun je druk uitoefenen om
hun beleid af te stemmen op de LEA-onderwerpen
die de gemeente relevant vindt. Andere partijen
kunnen beter worden gevraagd voor onafhankelijke
professionele input.
Diversiteit andere partners
De tweedelijns partners zullen onderling sterk
van elkaar verschillen. We doelen dan op:
• verschillen in positie (gesubsidieerd, gesubsidieerd
door andere overheid, commercieel)
• verschillen in bereik (wijk, gemeente, regio, provincie
of landelijk)
• verschillen in aard en mate van professionaliteit
(beleidsmatige professionals, uitvoerende
professionals, vrijwilligersbesturen).
Het behoeft geen verdere uitleg dat de aard van
de partner sterk de mogelijke aansturing van de
gemeente bepaalt. Wel is het van belang te
beseffen dat het soms lastig is om tegelijkertijd
te overleggen met een partner die gesubsidieerd
is en met een partner die dit niet is. Een
gemeente moet zich daarom goed bewust zijn
van de positie van iedere deelnemer en welke
mogelijke consequenties die tijdens een gezamenlijk
overleg kan hebben.
Nieuwe technische mogelijkheden
Voor de communicatie tussen de gemeente en
de partners op de LEA kan gebruik worden
gemaakt van nieuwe technische mogelijkheden.
Er zijn bijvoorbeeld webbased applicaties, waarbij
vragen kunnen worden gesteld aan een vrij
groot aantal betrokkenen. Deze kunnen dan in
een bepaalde periode hun antwoorden geven
waarna de gegevens in een (deels geautomati-
7