Nieuwskrant 13 Mei - Digitaal loket - Gemeente Enschede

Nieuwskrant 13 Mei
Uitgave 13, juli/augustus 2002
Informatief magazine betreffende de gevolgen van de vuurwerkramp
Uitgave 1, april 2001
Maandblad van het Informatie- en Adviescentrum voor iedereen die vragen heeft over de vuurwerkramp.
Voor toelichting op de inhoud in het Turks of Marokkaans kunt u 0800-1100 bellen.
Türkc,e íc,erikle ilgili ac,iklamalar ic,in bu numarayi arayabilirsiniz: 0800-1100!
0800-1100
Helen Westendorp met haar kinderen na
26 maanden terug in singelwoning
'We beginnen gewoon nóg een keer opnieuw'
'De charme van een oud huis krijg je niet terug. Toch heb ik de stille hoop dat er nog iets van de
oude sfeer zal blijven.' Met dat citaat werd ruim een jaar geleden, in de allereerste editie van dit
maandblad, een interview met Helen Westendorp afgesloten.
In haar tijdelijke onderkomen aan de Spechtstraat keek
moeder Helen met haar vier kinderen toen al reikhalzend
uit naar het moment dat ze terug zou kunnen keren in hun
door de vuurwerkramp zwaar beschadigde 'singelwoning'
van Domijn aan de Deurningerstraat 116.
Op zaterdag 22 juni j.l. was het zover. Met het nodige
feestelijke vertoon kreeg Helen, samen met vier anderen
als eerste 'terugkeerders', officieel de sleutel overhandigd
van haar volledig gerenoveerde woning.
Van de oude sfeer vonden Helen en haar kinderen in hun
'paradijsje', waar ze tot de vuurwerkramp anderhalf jaar
woonden, niets terug. Helen, lachend:'Je kent het gewoon
niet terug. Alleen de zijmuren zijn blijven staan, binnenin
is alles nieuw opgetrokken. Alleen aan de kelder is niets
veranderd. Maar mijn zoon zei: Kijk, ma, nou hebben we
ons droomhuis terug. De sfeer van vroeger, die is gewoon
weg, maar ik heb zelf het gevoel dat het toch wel weer
m'n stekje wordt.'
Helen Westendorp met haar kinderen
Informatie- en Adviescentrum

Pagina 2
Tegenover het verdwijnen van de oude sfeer staan volgens
Helen Westendorp een heleboel positieve zaken. 'Ze hebben
het echt fantastisch gedaan, de renovatie. We hebben er
zelf natuurlijk ook wel een woordje in gehad. Zo zijn er
nu dakramen op de zolderkamers gemaakt, waardoor er
nu een heleboel licht is. En ik heb zelf een paar extra luxe
dingen laten doen, zoals een inbouwkeuken, een bad en
keramische kranen. Dat kost dan wel wat extra aan huur,
maar ik vond dat we wel een beetje luxe mochten hebben
na alle ellende die we hebben gehad.'
Helen Westendorp is vol lof over de wijze waarop Domijn
het herstel van de karakteristieke singelwoningen heeft
aangepakt en de wijze waarop de bewoners daarbij zijn
betrokken. 'Ze hebben zich netjes aan het tijdschema
gehouden. Het zou een jaar duren en dat is ook gelukt. Als
bewoners zijn we steeds netjes ingelicht. Misschien ben ik
wel makkelijk, maar ik heb geen klachten.'
In het interview van ruim een jaar geleden gaf Helen
Westendorp al aan terdege te beseffen dat het bij terugkeer
U vraagt, wij antwoorden!
Heeft u vragen waar u nu wel eens een antwoord op wilt hebben? Richt uw vraag aan de
redactie, postbus 167, 7500 AD of via www.iac.enschede.nl. Als uw vraag voor het eind van de
maand binnen is, dan volgt het antwoord in de volgende uitgave.
Ilse Kruider
Letselschade advocaat
Bijdrage
Vorig jaar heb ik mij ingeschreven
bij een LSA-advocaat. Deze vroegen
een klein bedrag aan inschrijfkosten.
Sindsdien heb ik er nooit
meer iets van gehoord. Wat
gaan de Letselschadeadvocaten
nog doen voor de slachtoffers?
Antwoord
De Werkgroep LSA-advocaten is vorig jaar augustus namens 300
slachtoffers een civiele procedure gestart tegen de directeuren van
SE Fireworks, de gemeente Enschede en de Staat der Nederlanden,
teneinde hen aansprakelijk te stellen voor de door de slachtoffers
geleden en mogelijk nog te lijden schade als gevolg van de ramp
op 13 mei 2000. Aangezien deze procedure zeer omvangrijk en
juridisch zeer complex is, heeft het lange tijd geduurd voordat de
advocaten van SE Fireworks, de gemeente Enschede en de Staat
der Nederlanden in staat waren in deze procedure schriftelijk te
reageren. Op 25 juni jl. heeft de Werkgroep LSA-advocaten deze
schriftelijke reactie ontvangen, te weten een zogenaamde "conclusie
van antwoord". De Werkgroep krijgt nu tot na de zomervakantie
de gelegenheid op deze conclusie van antwoord te reageren middels
een "conclusie van repliek", waarna de advocaten van SE Fireworks,
de gemeente Enschede en de Staat der Nederlanden de gelegenheid
krijgen nog éénmaal te reageren op deze reactie van de Werkgroep
in hun woning nooit meer zou worden zoals het was.
Toen ze de sleutel kreeg, werd dat besef nog sterker.
'Alles is gewoon anders. Aan de ene kant krijgen we
dezelfde buren terug, maar aan de andere kant komt
voorlopig een infocentrum van Domijn. En je hebt natuurlijk
een heel ander uitzicht. Voorlopig kijk je uit over een kale
vlakte. Toch denk ik dat alles goed komt. Ik heb niet het
gevoel dat je op die plek steeds aan de vuurwerkramp
herinnerd wordt. De afgelopen tijd heb ik veel met de hond
in het gebied gelopen en heb ik veel van de sloopwerkzaamheden
gezien. Nu kunnen we vanuit het dakraam de
opbouw zien. Dat is toch ook wel mooi.'
Ondanks alle drukte is Helen Westendorp heel positief
over haar zoveelste verhuizing binnen enkele jaren. Op
13 juli - precies twee jaar en twee maanden na de
vuurwerkramp - is Helen Westendorp met haar kinderen
in hun vertrouwde woning aan 'weer een nieuwe toekomst'
begonnen. Helen:'We beginnen gewoon nóg een keer
opnieuw.'
door middel van een "conclusie van dupliek". Naar verwachting
zal vervolgens door de Rechter vonnis worden gewezen.
De advocaten van de Werkgroep LSA streven ernaar om op gezette
tijden middels een nieuwsbrief cliënten te informeren over de stand
van zaken in de lopende procedure. Hierbij dient te worden
opgemerkt dat het vaak een lange tijd duurt voordat zich in de
procedure ontwikkelingen voordoen en derhalve door de
Werkgroep inhoudelijk niet kan worden bericht.
Rieneke Hesselink
Communicatie adviseur
Projectbureau Wederopbouw
Kavels
Aan de Kottendijk en
Walhofstraat zijn verschillende
huizen afgebroken. Is het mogelijk
hier een stuk grond te kopen
van de gemeente om een huis te
bouwen of gaan projectontwikkelaars
nu tegen elkaar opbieden?
Antwoord
De grond is in bezit van de gemeente. In het najaar zal duidelijk
zijn op wat voor manier de kavels zullen worden toegewezen /
verdeeld. In ieder geval krijgen de oud-bewoners voorrang bij de
kaveluitgifte. Daarna zijn andere geïnteresseerden aan de beurt.
Om in aanmerking te komen voor een kavel moet u zich wel
inschrijven bij de gemeente.

Bianca de Geus
Psycholoog Mediant
Vermoeidheid
Sinds de vuurwerkramp heb ik
niet meer zoveel energie. Ik ben
sneller moe en prikkelbaar.
Regelmatig ga ik in het begin
van de middag een uurtje naar
bed zodat ik weer fit ben als de
kinderen uit school komen. Nu de
zomervakantie is aangebroken loop ik echt op mijn sloffen.
De kinderen vragen teveel energie. Hoe voorkom ik irritatie
en ruzie? Ik heb echt het gevoel dat ik mijn kinderen benadeel.
Antwoord
Vermoeidheid is een klacht die je in het algemeen veel hoort,
niet alleen bij mensen die betrokken geweest zijn bij de
ramp. Hoe kun je hier het beste mee omgaan?
In onze moderne tijd wordt er veel van ons gevraagd en vragen
we veel van onszelf. De tijd om te ontspannen, maar ook de tijd
om eens stil te staan bij wat we meemaken ontbreekt hierdoor
vaak. Zeker als je heftige dingen meemaakt, die van grote invloed
zijn op je leven (zoals de ramp) dan heb je tijd nodig om dit te
verwerken. Dit verwerken kost tijd, maar ook veel energie. Er zit
niet voor niets het woord “werken” in!
Als je daarbij niet goed slaapt omdat je last hebt van overgevoeligheid
voor geluid of nare nachtmerries hebt, maar wel op tijd
op moet staan in verband met kinderen of omdat je vroeg naar
je werk moet, dan loop je de kans iedere dag een beetje meer
vermoeidheid op te bouwen. Na een tijd heb je het gevoel dat je
geen energie meer hebt en dat alles je teveel is. Je doet je het werk
niet meer goed, of brengt te weinig geduld op voor je kinderen of
je partner en daarover ga je je schuldig voelen. Je gaat piekeren
en misschien nog slechter slapen, waardoor de problemen verder
toenemen.
Je moet iets doen om deze negatieve spiraal te doorbreken. Gek
genoeg levert alleen meer slapen niet voldoende op, de vermoeidheid
wordt meestal niet minder. Als je overdag gaat slapen, merk
je vaak dat het slapen ‘s nachts niet meer goed lukt. Ook geen
goede oplossing dus. Een goede nachtrust is erg belangrijk. Ga op
tijd slapen en probeer de nacht door te slapen. Vaste patronen
kunnen ondersteunend werken (op dezelfde tijd gaan slapen,
vlak van tevoren iets doen om op andere gedachten te komen
zoals een lekkere douche nemen of naar rustige muziek luisteren).
Om de energievoorraad weer op peil te krijgen, is het belangrijk
om activiteiten te ontdekken die energie opleveren. Van zitten op
de bank wordt de vermoeidheid alleen maar erger. Ontspanning
door inspanning is het motto. Voor de een betekent dit: gaan
sporten of naar muziek luisteren. Voor de ander betekent het:
lekker gaan winkelen en de kinderen deze keer thuis laten. Door
dingen te doen die een ontspannend effect op je hebben, laad je
als het ware je batterijen weer op. Hierdoor ben je op deze
momenten misschien iets meer met jezelf bezig dan je gewend
bent, maar doordat je lekkerder in je vel zit ben je beter in staat
om te reageren op je omgeving.
Inhoudsopgave
Artikelen Pagina
• Helen Westendorp met haar kinderen na
26 maanden terug in singelwoning
1
• Feest in het Kompas 5
• Aan de slag met het tweede
gezondheidsonderzoek
9
• Vergankelijkheid is het mooiste dat er is 10
• Grote knal dreunt lang na bij verstandelijk
gehandicapten
14
• Vermoeidheid: interview en
achtergrondinformatie
16
• Adviesbureaus helpen mensen bij het
bouwen van hun droomhuis
18
• Alleen de jeugdherinneringen zijn er straks nog 21
• Veiligheid in Noord 22
• Weglaten aardgasaansluiting
helemaal niet zo logisch
24
Rubrieken Pagina
• U vraagt, wij antwoorden 2
• Belangenvereniging Slachtoffers
Vuurwerkramp Enschede
4
• Fred Bosman 5
• Activiteiten en regelingen 6
• Beeld van een kunstenaar 11
• Het moment van... 15
• Hoe gaat het nu met 20
• Ondernemersnieuws 23
Van de redactie:
Het is weer zomer. De vakantie is weer begonnen en
daarom is ook dit jaar besloten een dubbelnummer uit te
brengen voor de maanden juli en augustus. Het volgende
maandblad verschijnt dus pas weer in september.
U zult merken dat de vragenrubriek veranderd is. Het panel
is uitgebreid met onder andere een jurist, een medewerker
van het Projectbureau Wederopbouw en een psycholoog.
Op deze manier kan er een grotere diversiteit aan vragen
behandeld worden. De deskundigen zullen elkaar,
afhankelijk van de binnengekomen vragen, afwisselen.
Uit het gezondheidsonderzoek is gebleken dat veel
mensen na de ramp nog steeds kampen met vermoeidheidsklachten.
In dit dubbelnummer besteden we daarom
op diverse plekken extra aandacht aan dit onderwerp:
in de column van Fred Bosman, in de vragenrubriek en
in een interview met mevrouw Smits. Henk Bakker,
preventiewerker bij Mediant, geeft naar aanleiding van het
interview extra informatie over vermoeidheidsklachten
en hoe er mee omgegaan kan worden.
Pagina 3

Pagina 4
Succesvol medicijn tegen rampklachten
Een succesvol medicijn tegen spanning, stress, angst en andere klachten die getroffenen kunnen
hebben zit niet in een potje. Een goed gesprek met vrienden en een avond bewust met rampproblemen
bezig zijn helpen soms beter dan een recept van de huisarts. De Belangenvereniging Slachtoffers
Vuurwerkramp biedt de mogelijkheid met andere getroffenen een gespreksgroep op te starten.
Een zeer succesvolle groep draait inmiddels een jaar. Bert Brummer, deelnemer van een gespreksgroep:
"Ik heb een stel vrienden gekregen die ik niet meer wil missen."
Bert Brummer en Freek van Beesten zijn twee deelnemers
van de eerste gespreksgroep die de BSVE heeft geïnitieerd.
Naar aanleiding van de BSVE-enquête van vorig jaar bleek
een flink aantal mensen de behoefte te hebben om met
lotgenoten over hun situatie te praten. Onder leiding van
onafhankelijke gespreksleiders zijn verschillende
gespreksgroepen van start gegaan. "Het bleek al heel snel
dat het goed klikte in onze groep," vertelt Bert Brummer.
"Iedereen heeft zijn eigen ervaring, maar de emoties zijn
hetzelfde." Zelf is Bert Brummer niet woonachtig geweest
in Roombeek. Na de ramp is hij werkzaam geweest in het
rampgebied en dat maakte oude verdrongen emoties los.
In 1987 kon Bert ternauwernood zijn brandende huis
uitvluchten. Met brandwonden heeft hij eigenhandig zijn
verkoolde woning leeg moeten halen. "De ramp, de paniek
van de mensen, de geur van verbrand hout. Het maakte
heel veel in mij los."
Opeens kom je mensen tegen die hetzelfde mee maken.
Freek van Beesten en zijn vrouw maken ook vanaf het
begin deel uit van de gespreksgroep. "Dat onze groep zo
lang doorgaat komt omdat er zich telkens andere zaken
aandienen waarover je zorgen hebt. Een aantal mensen
ondervinden bijvoorbeeld problemen op het werk. Je kan
elkaar daarbij helpen. Het is niet eenvoudig als je ten
gevolge van een ramp arbeidsongeschikt raakt." Een
enorm pluspunt vindt Freek dat hij door de gespreksgroep
op gezette tijden bewust met de ramp bezig is. "Je bent
heel gauw geneigd emoties voor je uit te schuiven.
Op momenten dat het niet uitkomt komen ze dan naar
Het informatiebord hing tot voorkort bij de ingang van het
IAC. Het aan de Kottendijk gevestigde aannemersbedrijf
Lammers en Kok heeft kosteloos de plaatsing verzorgd.
Het projectbureau Wederopbouw zal ervoor zorgen dat de
boven. Nu zijn we één keer in de drie weken bij elkaar en
praten we over de dingen die ons bezig houden."
Net als alle andere gespreksgroepen is de groep van
Bert Brummer en Freek van Beesten begonnen bij de
BSVE. Al snel besloot de groep om beurten bij elkaar thuis
samen te komen. De band onderling is erg hecht en het
vertrouwen is groot. Door bij elkaar thuis de problemen te
bespreken wordt de band alleen maar sterker. Andere
gespreksgroepen kiezen er juist bewust voor om gebruik
te maken van de ontmoetingsruimte van de BSVE.
Wie graag met lotgenoten wil praten over de belevingen
van de vuurwerkramp en de tijd erna kan zich melden bij
de BSVE. De gespreksleiders hebben nog ruimte voor nieuwe
gespreksgroepen. De rol van de belangenvereniging is
beperkt tot het organiseren van een gespreksgroep. De
invulling gebeurt door de deelnemers zelf. Bert Brummer:
"Opeens kom je mensen tegen die hetzelfde meemaken.
Gezondheidsproblemen, vermoeidheid, gevoel van
onmacht. Als je merkt dat je daarmee niet de enige bent is
dat een hele opluchting."
Getroffenen die geïnteresseerd zijn om met lotgenoten
een gespreksgroep te starten kunnen zich opgeven bij de
Belangenvereniging Slachtoffers Vuurwerkramp,
telefoonnummer: 053-4340374. Het is niet noodzakelijk
om lid te zijn van de BSVE. Bij voldoende gegadigden
worden de mensen uitgenodigd voor een kennismaking.
Informatiebord BSVE aan Roomweg
Aan de Roomweg heeft de Belangenvereniging Slachtoffers Vuurwerkramp Enschede (BSVE)
sinds kort een eigen informatiebord. Hierin kunnen getroffenen informatie vinden over de vereniging
en de verschillende activiteiten van de werkgroepen.
glazen vitrine voorzien wordt van verlichting, zodat ook
de komende winter alle BSVE-berichten goed te lezen zijn.
De BSVE wil alle betrokken partijen die dit mogelijk hebben
gemaakt nogmaals bedanken.

Feest in het
Kompas
Het was warm, er waren veel vrouwen, er
werd gedanst en het was beregezellig. Dit is in
het kort hoe de feestavond voor vrouwen eruit
zag, die op 7 juni ter afsluiting van het seizoen
is gehouden bij het Kompas.
Het afgelopen seizoen hebben er heel veel activiteiten
plaatsgevonden in het Kompas. Veel leerzame maar
vooral ook gezellige activiteiten. Veel van deze activiteiten
zijn georganiseerd door de Bewonersondersteuners.
Kifayet Aykaç-Metin is bewonersondersteuner in Noord
en ter afsluiting van het seizoen had ze zin om voor de
deelnemers van die activiteiten een eindfeest te organiseren.
Er waren ongeveer tachtig, meest turkse en marokkaanse
vrouwen aanwezig, van alle leeftijden. Er was live muziek
aanwezig waarop volop kon worden gedanst en na de
vakantieperiode zullen de vrouwen elkaar vast en zeker
weer opzoeken.
Fred Bosman
Moe
Zuchtend ging ze tegenover me zitten. Veertig jaar en
afgetobd. "Ik begrijp niet wat ik hier doe", zei ze. "Mijn
huisarts moet zelf naar een psychiater! Hoe kan u mij nu
van mijn pijn en moeheid af helpen? Ik ben toch niet gek?"
Daar ging ik ook niet van uit en ik stelde haar voor, nu ze
hier toch was, eens wat over zichzelf te vertellen, dan
konden we altijd nog zien of we samen verder konden.
Daar had ze niet veel zin in. Ze was moe, had pijn in nek
en rug en sliep slecht. Ze had rust nodig, dacht ze, dan
zou het wel over gaan.
"En dan?" vroeg ik. "Dan ga ik gewoon door met wat ik altijd
doe," zei ze snibbig. Daar zat ik. Het gesprek kwam niet op
gang. Deze door de huisarts ongetwijfeld goed voorbereide
verwijzing, zou waarschijnlijk op niets uitdraaien.
De vrouw was boos, moe, had pijn en zag geen oplossingen.
Ik ging maar eens wat vragen en ze antwoordde in korte
zinnen. Het gladde ijs waarop ik mij begaf zou voorlopig
niet breken, dat was duidelijk.
Ik kreeg de indruk dat ze een druk leven had, dat ze een
paar flinke teleurstellingen te verwerken had gehad, veel
voor anderen deed en weinig waardering kreeg. Terloops
noemde ze de nare tijd na 13 mei 2000.
Ik dacht dat haar klachten daar wel wat mee te maken
zouden hebben, maar durfde dat niet goed te zeggen. Ze
zou boos worden, alles ontkennen en mij verwijten dat ik
er niets van begreep.
Ze wilde haar man ook niet belasten met haar klachten,
want "die had aan zichzelf al genoeg", zeker na de schrik
en de ravage na de ramp.
Ik bleef dus maar een beetje doorvragen en had geen
commentaar, maar als ze mij iets vroeg zei ik: "zou
kunnen", of "misschien hebt u gelijk".
Het enige moment op de dag dat ze zich goed voelde was
bij de fysiotherapeut als deze haar nek masseerde. Net
alsof ze dan iets kreeg zonder er zelf iets voor te hoeven
doen. Maar ja, dat was maar eens per week gedurende 20
minuten.
Ik besloot het er maar eens op te wagen en zei, naar mijn
aantekeningen kijkend: "Dat is een heleboel". "Ja," zei ze,
"ik heb wel veel op mijn nek, hè?" Ze moest zelfs een
beetje lachen om de uitdrukking. Het ijs begon te breken!
"De spijker op zijn kop", zei ik, "maar wat nu?"
Ik kwam met haar overeen dat we zouden beginnen bij de
fysiotherapeut. Misschien zou die haar man kunnen leren
haar nek te masseren. Verder zou ze eens kunnen proberen
wat minder voor anderen en meer voor zichzelf te gaan
doen. Dat was een begin.
En tot slot wilde ze zo waar
een nieuwe afspraak!
Fred Bosman
Psychiater Mediant Nazorg
Vuurwerkramp
Pagina 5

Pagina 6
&
Activiteiten
Regelingen
Financiële afwikkeling vuurwerkramp
Momenteel is de Uitvoeringsorganisatie Personenschade
Vuurwerkramp (UPV) bezig met de uitvoering van regelingen
in het kader van materiële personenschade. In het kader van
deze regelingen kunnen mensen die als direct gevolg van
de vuurwerkramp letsel hebben opgelopen, een aanvraag
indienen voor een tegemoetkoming in de financiële gevolgen
van dit letsel. Hierover werd in vorige uitgaven van dit
maandblad reeds bericht.
Voorafgaand aan deze personenschaderegelingen konden
gedupeerden in de eerste periode na de ramp een beroep
doen op diverse financiële regelingen in het kader van
materiële zaakschade: de eerste noodvoorzieningen en de
zogenaamde CFA I-regelingen (Commissie Financiële
Afwikkeling I). De termijnen voor het indienen van een
aanvraag in het kader van deze regelingen zijn verstreken.
Burgemeester en Wethouders van de gemeente Enschede
hebben de betrokken instanties onlangs echter verzocht toch
nog enkele bijzondere situaties te bekijken. Het gaat hen
daarbij om situaties die reden zouden kunnen zijn om alsnog
in aanmerking te komen voor financiële ondersteuning,
onder meer via genoemde CFA I-regelingen. Zo kan het
bijvoorbeeld voorkomen dat herstelwerkzaamheden aan
woningen, waardoor bewoners langer dan zes weken
elders moeten wonen, pas later van start zijn gegaan.
Omdat de werkzaamheden pas later van start zijn gegaan
komen deze bewoners niet meer in aanmerking voor een
bijdrage in de kosten via de OBO-regeling
(Onkostenvergoeding Buitengewone Omstandigheden),
terwijl dit voorheen wel mogelijk was.
De betrokken instanties hebben positief gereageerd op het
verzoek van Burgemeester en Wethouders: zij zijn bereid om
de betreffende situaties (opnieuw) te bekijken. Het IAC heeft
inmiddels de bij haar bekende gevallen onder de aandacht
gebracht van deze instanties. De betreffende gedupeerden
hebben hierover persoonlijk een brief ontvangen.
Verwacht wordt dat de meeste bijzondere situaties bekend
zijn bij het IAC, onder meer vanwege de door het IAC
gehouden telefonische enquête. Tevens brengt de BSVE
situaties onder de aandacht van het IAC.
Er kan echter niet worden uitgesloten dat er nog gedupeerden
zijn, wier bijzondere situatie nog niet bekend is bij het IAC.
Denkt u dat dit bij u het geval is, dan kunt u hierover contact
opnemen met Maria Riezebeek, hoofd frontoffice IAC
(tel.nr. 0800-1100).
Eerste aanvragen materiële
personenschade afgehandeld
Eind maart 2002 is de Stichting UPV opgericht.
Deze stichting is verantwoordelijk voor de uitvoering van
de navolgende drie regelingen m.b.t. de vuurwerkramp
Enschede:
• de regeling tegemoetkoming in kosten en inkomensderving
bij ziekte;
• de regeling tegemoetkoming financiële gevolgen in
verband met functionele invaliditeit;
• de regeling tegemoetkoming nabestaanden.
Vanaf begin april heeft de Stichting ruim achtduizend
getroffenen van de vuurwerkramp benaderd met een brief en
informatie-folder over de nieuwe regelingen die voorzien in
een tegemoetkoming in de financiële gevolgen van letselschade
als direct gevolg van de vuurwerkramp van 13 mei 2000.
De Stichting UPV heeft sinds de start van de uitvoering ca.
vierhonderd aanvraagformulieren ontvangen. Aanvragers
kunnen met het aanvraagformulier een verzoek indienen
om voor één of meerdere regelingen in aanmerking te
komen. Het grootste deel van de aanvragen heeft betrekking
op functionele invaliditeit. Onder functionele invaliditeit
wordt bijvoorbeeld verstaan psychisch of lichamelijk
letsel opgelopen als gevolg van de vuurwerkramp.
De afhandeling van de ontvangen aanvragen loopt op dit
moment voorspoedig. De eerste betalingen hebben reeds
plaatsgevonden op 10 juni 2002. De eerste afwijzingen op
aanvragen zullen op korte termijn te verwachten zijn, het
gaat daar bijvoorbeeld om situaties waarin geen causaal
verband tussen de vuurwerkramp en het letsel kan worden
aangetoond of betrokkene minder dan twee weken ziek is
geweest als gevolg van de vuurwerkramp.
Daarnaast heeft het bestuur de uitvoering van de regeling
tegemoetkoming nabestaanden vuurwerkramp Enschede
grotendeels afgerond. Dit betekent dat de rechthebbenden
vanaf juli 2002 de eenmalige uitkeringen en de (half)wezenuitkeringen
zullen gaan ontvangen. De periodieke tegemoetkomingen
zullen vanaf augustus 2002 tot uitbetaling komen.
Kinderstraatnaambord-tekeningen
aan de Roomweg
Dinsdagmorgen 25 juni hebben een tiental kinderen aan
de Roomweg straatnaamtekeningen met de titel 'zo was
het in mijn herinnering' onthuld. De kinderen betrokken
bij dit project woonden in of nabij het rampgebied en
maakten samen met kunstenaar en creatief therapeute
Dorien Boekhout de tekeningen.
De kleurige tekeningen van de straten en huizen van voor
13 mei 2000 worden opgehangen op de palen waar later
ook de nieuwe straatnaamborden aan komen. Op deze
manier kan iedereen zich alvast beter oriënteren in
Roombeek. De officiële straatnaamborden worden in de
eerste helft van juli geplaatst.

Documentatie- en herinneringscentrum
in Los Hoes Rijksmuseum
Op 16 juli 2002 wordt het Los Hoes bij het Rijksmuseum
Twenthe opengesteld voor publiek als ruimte voor
herinnering aan de vuurwerkramp van 13 mei 2000.
De hier ingerichte tentoonstelling geeft een goed beeld van
de vuurwerkramp en van de uitingen van maatschappelijke
solidariteit na de ramp. In steeds wisselende presentaties
wordt een beeld gegeven van de ontwikkelingen in het
herstel en de wederopbouw van het getroffen gebied.
Het is een passende bestemming voor dit historische
pand, dat voor veel Twentenaren eerder ook al een rol
speelde bij het bewaren van hun geschiedenis.
Het Rijksmuseum Twenthe heeft kort na de ramp zijn
gebouw beschikbaar gesteld als 'ontmoetingscentrum
vuurwerkramp'. Veel gedupeerden en geïnteresseerden
hebben gebruik gemaakt van de mogelijkheden die dit
ontmoetingscentrum heeft geboden. Een tentoonstelling
over de ramp maakte deel uit van dit ontmoetingscentrum.
Vorig jaar heeft het museum aan de gemeente Enschede
voorgesteld het zogenaamde 'Los Hoes' in te richten als
een meer permanente locatie voor dit doel, in afwachting
van de in de toekomst te bouwen definitieve ontmoetingsruimten.
De Rijksgebouwendienst heeft begin 2002 een
haalbaarheidsstudie afgerond en aan de hand hiervan
plannen ontwikkeld.
Gaandeweg werd het initiatief om het 'Los Hoes' te
verbouwen met steeds meer enthousiasme ontvangen.
Het financiële fundament voor het realiseren van de
plannen werd gelegd met een schenking van medewerkers
van het Medisch Spectrum Twente. Vervolgens heeft de
Rijksgebouwendienst een dusdanig hoge bijdrage toegekend,
dat de totale financiering van het project kon worden
verwezenlijkt.
Het Los Hoes is gelegen in de tuin achter het Rijksmuseum
Twenthe en is bereikbaar via de De Vluchtestraat.
Het Los Hoes is gedurende de openingstijden van het
museum gratis toegankelijk. De openingstijden zijn:
dinsdag t/m zondag en feestdagen van 11.00 tot 17.00 uur;
op 1 januari is het museum gesloten.
U bent van harte welkom!
Rotary steunt slachtoffers
vuurwerkramp Enschede
Direct na de vuurwerkramp van 13 mei 2000 in Enschede
besloten vier Enschedese Rotaryclubs geld in te zamelen
om daarmee een fonds op te richten voor de hulp aan de
slachtoffers. In totaal hebben de clubs in de periode 2000-
2002 ruim 3 180.000 opgehaald. Dit geld is verkregen door
allerlei acties die de clubs hebben georganiseerd, eigen
bijdrages van individuele rotaryleden en donaties van
andere Rotaryclubs in binnen- en buitenland. Met dit geld
zijn inmiddels een aantal projecten en activiteiten voor de
slachtoffers gefinancierd.
Vanwege het feit dat er al veel (grote) fondsen en initiatieven
zijn die zich na de ramp inzetten voor de directe nood van de
slachtoffers, heeft de Rotary besloten het totale geldbedrag
niet direct uit te geven. Verwacht wordt dat het herstel van
de wijk en de psychische schade een zaak van lange adem
is en dat de probleemgevallen zich later zullen aandienen.
Juist dan kan het Rotaryfonds zijn waarde bewijzen.
Gefinancierde projecten
Een aantal projecten zijn inmiddels wel gefinancierd. De
selectie van de projecten is in nauw overleg gebeurd met
het Informatie- en Adviescentrum. Daarnaast is er ook
regelmatig overleg gevoerd met de Belangenvereniging
Slachtoffers Vuurwerkramp en de pastoraal werkers uit de wijk.
Het fonds van de Rotaryclub heeft onder andere de volgende
projecten gefinancierd:
• Een expositie van werk van getroffen kunstenaars onder
de titel 'Een jaar later’. Doel van de expositie was dat
kunstenaars hiermee hun activiteiten weer op konden
pakken.
• Bijdrage in het tuinonderhoud van gerenoveerde schoolpleinen
in de wijk. Het onderhoud werd verzorgd door
de 'Tuinderij'; onderdeel van het dagcentrum voor
verstandelijk gehandicapten in Enschede-Noord.
• Bijdrage in een lange lijst met restantschadegevallen
verzamelt door het IAC. Het betreft zaakschade aan
individuen waarvoor geen dekking te vinden was bij de
officiële instanties.
• Ondersteuning van het Kinderkunstproject 'Kudoco'
waarvoor zeven bronzen beelden werden ontworpen
door kinderen uit de wijk.
De toekomst
Voor het resterende bedrag zal in nauw overleg met het
IAC een goede bestemming worden gezocht. Wij zullen u
van de toekomstige ontwikkelingen op de hoogte houden.
Enschedese kunstenaars naar Australië
Uitnodiging voor een expositie in 2003
Het Nederlandse consulaat in Melbourne heeft een aantal
kunstenaars gevraagd of ze in Australië zouden willen
exposeren medio april 2003. De aanleiding hiervan was de
tentoonstelling ‘Een jaar later’ die in mei 2001 tot stand
kwam in Enschede met werk van gedupeerde kunstenaars.
Van Australische kant blijkt er interesse en enthousiasme
te zijn om deze expositie in Melbourne te houden op een
goede locatie.
Rond december 2001 zijn de deelnemers van de genoemde
tentoonstelling benaderd. Aan hen werd gevraagd of ze hierin
geïnteresseerd zijn en hoe ze zich een expositie ‘Down
under’ voorstellen. Uit de reacties blijkt dat er nagenoeg
geen kunstenaars meer zijn die zich als rampslachtoffer
willen profileren. Voor enkelen blijkt een expositie in
Australië erg ver, een aantal heeft dan ook afgezegd. Wat
vooral tot uiting kwam is dat de meeste kunstenaars zich
met nieuw werk wilden presenteren en dit als een mooie
gelegenheid zien. In overleg met de gastheer is de opzet
nu veranderd in een expositie, open voor alle Enschedese
kunstenaars die met nieuw werk naar buiten willen
komen. In Melbourne is gekozen voor het Sofitel en het
Old Treasury Museum. Het Sofitel is een hotel met grote
expositie ruimte en heeft een eigen curator. De uiteindelijke
deelname is nog niet verzekerd na aanmelden, dit is mede
afhankelijk van de middelen, de mogelijkheden en de hoeveel-heid
aanmeldingen.
De organisatie nodigt kunstenaars uit, voor zover ze dat
nog niet kenbaar hebben gemaakt, om te reageren op deze
uitnodiging. Ook wil de organisatie de kunstenaars vragen
met een voorstel te komen over hoe zij deze expositie
Pagina 7

Pagina 8
✁
zouden willen invullen.
Er wordt momenteel verder gezocht naar subsidie en
sponsoring voor onder andere de kosten van vervoer,
expositie en verzekering van het werk. In ieder geval is er van
diverse kanten, onder meer de Nederlandse Ambassade
en Australische galeries, gemeente Enschede, Saxion,
Hogeschool en Kamer van Koophandel Enschede, Twente en
Salland medewerking toegezegd. Wie geïnteresseerd is of
meer wil weten kan contact opnemen met de organisatoren:
Wout Zweers, Fiona Rijpkema
Kees Oortwijn
Borstelweg 29
7545 MR Enschede.
Tel. 053-4352594 • email: choortwijn@hotmail.com
Marijke Nieuwland
Heerschaphorst 10 • 7531 JM Enschede
Tel. 053-4323737 • email: marijkewillem@hotmail.com
Zomeren in Noord
Ook dit jaar worden er voor de jongeren vanaf 12 jaar uit stads-
deel Noord en Twekkelerveld zomeractiviteiten georganiseerd.
Jongerenwerkers en sportbuurtwerkers van het Kompas en
de Sloep hebben gezamenlijk gezorgd voor een aantrekkelijk
en uitdagend activiteitenprogramma voor de jeugd.
De activiteiten worden georganiseerd tijdens de vakantieperiode.
De jongeren in de buurt hoeven zich op deze
manier niet te vervelen tijdens hun vakantie. Volgens
sportbuurtwerker Marc Donker en jongerenwerker Laszlo
Korenyi is sport de beste manier om jongeren te bereiken.
Veel jongeren in de buurt hebben de vuurwerkramp van
dichtbij meegemaakt. Velen van hun kampen nog met
lichamelijke en/of psychische problemen als gevolg van de
ramp. Marc: "Sport brengt jongeren in contact met zichzelf
en met elkaar. Het geeft ze meer zelfvertrouwen."
Op maandag 24 juni zijn de activiteiten van start gegaan.
De eerste week stond in het teken van sportactiviteiten:
basketbal, volleybal, voetvolleybal, voetbal en niet te
vergeten bierkratstapelen. Met name de jongens zijn
enthousiast over de sporten. Rob Heerink (14) en Martijn
Bergers (13) vinden vooral het voetbal en voetvolleybal erg
leuk. Zij zijn ook van plan mee te doen aan het levend
voetbal. Rob: "Ik vind de zomeractiviteiten een leuk initiatief.
Zoiets zou in elke buurt georganiseerd moeten worden. Het
gaat in deze weken niet zozeer om de competitie. Je doet
vooral mee 'for the fun'." Ook Issam Jaba (15) vindt de
zomeractiviteiten een leuk initiatief: "Het is voor de kinderen
die niet op vakantie gaan leuk dat er iets georganiseerd
wordt." Issam deed mee aan het bierkratstapelen. Met
twee vrienden maakte hij de hoogste stapel: hij stapelde
maar liefst 22 kratten op elkaar.
De meisjes worden ook niet vergeten. In de tweede week
staan er een aantal meidenactiviteiten op het programma.
De jongeren kunnen hun haar laten vlechten, zich laten
versieren met hennatatoos en nagelpiercings en zich een
nieuwe make-up laten aanmeten. Adeline Oude Wolbers,
één van de organisatoren van de zomeractiviteiten: "Wij
verwachten dat de meidenactiviteiten een groot succes
zullen zijn. Ook voor de barbeque hebben we al ontzettend
veel aanmeldingen binnengekregen."
In augustus is de derde en laatste week van de zomeractiviteiten
in Noord. Met activiteiten als levend voetbal,
skeeleren en een superstormbaan beloofd ook dit een zeer
spetterende week te worden. Het programma ziet er als
volgt uit:
Week 33
Wanneer Wat
Maandag 12 augustus levend voetbalspel
Dinsdag 13 augustus volleybal*
Woensdag 14 augustus skeeleren en kratjestapelen
Donderdag 15 augustus superstormbaan
Vrijdag 16 augustus voetbal*
Alle activiteiten vinden plaats bij het winkelcentrum
Twekkelerveld (G.J. van Heekstraat - Maanstraat).
Ook de kinderen onder de 12 jaar worden niet vergeten. In
de periode van 1 tot en met 12 juli zijn er tal van activiteiten
voor hen georganiseerd.
Opgaveformulier Zomeren in Noord 2002
Geef hieronder aan voor welke activiteiten je jezelf wilt opgeven. Inleveren bij het Kompas of de Sloep.
❑ Levend voetbalspel (12 aug) ❑ Volleybal (13 aug) ❑ Skeeleren (14 aug)
❑ Kratjestapelen (14 aug) ❑ Superstormbaan (15 aug) ❑ Voetbal (16 aug)
Opmerkingen: . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Naam: . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Adres: . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Postcode/plaats: . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Leeftijd: . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Telefoon: . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Issam Jaba tijdens het bierkratstapelen

Aan de slag met het tweede
gezondheidsonderzoek
Eind april verscheen het rapport met de resultaten van het tweede gezondheidsonderzoek. Het
rapport vormde de aanleiding om verder na te denken over de vraag hoe met de resultaten de zorg
aan getroffenen verder kan worden verbeterd. Eén van de belangrijkste doelstellingen van het gezondheidsonderzoek
is om met de verkregen informatie de zorg zo te organiseren dat die aansluit op de
behoefte en de wensen van getroffenen. Hierover vond op maandagmiddag 17 juni een werkconferentie
plaats voor vertegenwoordigers van organisaties die betrokken zijn bij de zorg voor getroffenen.
Het organiseren van zorg, die aansluit op de behoefte van
gebruikers, is een ingewikkeld proces. Er zijn veel partijen
betrokken bij de nazorg. Bovendien houdt goede zorgverlening
rekening met de behoefte van veel verschillende
groepen getroffenen. Aan de werkconferentie hebben dan
ook ruim 50 personen van 21 organisaties deelgenomen.
De werkconferentie was vooral bedoeld om met de kennis
en ervaring van de verschillende deelnemers na te denken
over mogelijkheden om de zorg te verbeteren. Het spreekt
voor zich dat er in dit stadium nog geen beslissingen konden
worden genomen.
Tijdens de werkconferentie zijn de deelnemers in kleine
groepjes aan de slag gegaan met acht belangrijke signalen
uit het onderzoek, bijvoorbeeld het nog veel voorkomen
van gezondheidsklachten, zowel lichamelijk als psychisch.
Het gebruik van slaap- en kalmeringsmiddelen en de
gerapporteerde effecten op het gezin.
Aan de hand van deze signalen is nagegaan in hoeverre de
huidige zorgverlening goed functioneert en op welke punten
deze kan worden verbeterd. In een volgende discussieronde
is (wederom in kleine groepjes) nagedacht over de vraag
welke organisaties een belangrijke rol spelen bij het
verbeteren van de zorg.
Tijdens de discussies is veel aandacht uitgegaan naar de
vraag of nieuwe initiatieven moeten worden genomen
voor getroffenen die wel klachten hebben, maar geen
gebruik van hulp maken. Eén van de bevindingen van het
onderzoek was namelijk dat het met de gezondheid van
veel deelnemers aan het onderzoek een stuk beter gaat,
maar dat er tegelijkertijd een groep getroffenen is die nog
veel lichamelijke en psychische klachten hebben. Een
belangrijk deel van deze laatste groep maakt weinig of
geen gebruik van de beschikbare hulpverlening. Daarnaast
is stilgestaan bij meer specifieke problematieken, zoals
het functioneren van gezinnen, problemen in relatie tot
betaald werk en de gezondheidsproblemen van allochtonen.
In korte tijd is zeer veel informatie uitgewisseld en zijn
veel ideeën ontstaan. Deze informatie is vastgelegd en
wordt nog uitgewerkt in een uitgebreid verslag dat de
basis moet vormen voor meer uitgewerkte actieplannen.
De eerste indrukken wijzen er op dat veel deelnemers
vinden dat er met de huidige zorgverlening al heel veel is
bereikt. Er is dus geen aanleiding voor een drastische
koerswijziging. Dit neemt niet weg dat er veel dingen
beter kunnen. Daarbij is er een sterke behoefte om de zorg
van verschillende organisaties nog beter op elkaar af te
stemmen en informatie beter onderling uit te wisselen.
Het verslag van de werkconferentie zal na de zomervakantie
gereed zijn. Daarmee is een eerste stap gezet in het streven
de nazorg zo goed mogelijk te laten aansluiten bij de wensen
en behoeften van getroffenen. Door de werkconferentie
zijn een aantal problemen weer goed onder de aandacht
gebracht. Het is aan de verschillende organisaties om hun
activiteiten verder voort te zetten, enigszins aan te passen
of soms ook nieuwe wegen in te slaan. Alle deelnemers
vonden het belangrijk dat er verder wordt gewerkt met de
resultaten van de werkconferentie. Binnen het overleg
tussen IAC, Consense, gemeente, ministerie van VWS en
de Gezondheidsmonitoring zal de voortgang nauwgezet
worden gevolgd en waar nodig gestimuleerd.
De gesignaleerde problemen zijn normale reacties op een
abnormale gebeurtenis. Maar dat wil niet zeggen dat u er
mee moet blijven rondlopen. Als u nog klachten hebt, praat
er over met uw huisarts,BSVE of met het maatschappelijk
werk. Zij kunnen u wellicht helpen of anders doorverwijzen
naar de voor uw klachten juiste instantie.
Pagina 9

Pagina 10
Het huis van Josien Dekens na de ramp
Vergankelijkheid is het mooiste dat er is
'Ik heb 16 jaar aan de Putterstraat gewoond. Er hing hetzelfde sfeertje als in het huis van mijn
grootouders in Groningen waar ik veel was. De plek was goed, voelde goed. De vorige bewoner had er
26 jaar gewoond; dat zegt mij wel wat. Het was een lief huis. Mijn beide kinderen zijn er opgegroeid.'
In Enschede volgde Josien Dekens aan de AKI een opleiding
tot beeldend kunstenaar, richting gemengde media. 'Mijn
vader was ook heel kunstzinnig. Door deze opleiding ben
ik anders naar mezelf en mijn omgeving gaan kijken.
Mijn afstudeerrichting houdt in dat je veel technieken in
combinatie gebruikt. Ets en fotografie bijvoorbeeld. Voor mij
betekent het dat je ook allerlei materialen kunt gebruiken.
Vooral de dingen waar anderen niet veel inzien en achterlaten
trekken me aan. Ik gun die voorwerpen een tweede
leven. Je wordt daardoor een echte verzamelaar. Je kunt
alles gebruiken als je het maar bewaart. Het puzzelt zichzelf
wel in elkaar. Zo ben ik ook gaan fotograferen. Mijn broer
en ik zijn gewend om alles vast te leggen. Misschien wel
omdat onze ouders jong zijn gestorven. Want alles kan
heel kostbaar worden als de situatie verandert. Het enkele
fotootje, een vaas of een deurkruk, een enkel ding krijgt
dan een grote betekenis.'
'Ik glipte regelmatig onder het hek aan de Roomweg om
binnenin het Rozendaalcomplex rond te dwalen. Ik herken
dan ook veel in het verhaal van Rico Pronk in een vorig
maandblad. Er waren geen mensen, maar het gebouw
leefde, ritselde, je hoorde van alles. En de watertoren, daar
kon je nog in. Ik heb er wat kleine dingen meegenomen,
naamplaatjes, versleten hamers van de smidse. Op een
dag vond ik tussen allerlei papieren een manuscript waarin
de vrouw van de eigenaar de vlucht van haar en haar man
naar Zwitserland tijdens de eerste jaren van de Tweede
Wereldoorlog beschrijft. Ik heb dit doorgespeeld naar de
Historische Sociëteit Enschede-Lonneker. Ik heb er veel
foto's gemaakt van kleurrijk verweerde muren, verbrande
auto's en kozijnen, trappartijen en doorkijkjes in langgerekte
gangen, de kleurrijke graffiti op de muren, de verroeste
schakelkast en van een waterrijke binnentuin met veel mos
op betonblokken waardoor er een bijna Boeddhistische
sfeer hing. Vergankelijkheid is het mooiste dat er is.'
'Normaal gesproken ben ik gefascineerd door vuur en
rook. Op 13 mei merkte ik de rooklucht wel, maar ik dacht
eerst dat het Roozendaal in brand stond. Dat brandde zo
vaak, dat het nauwelijks iets bijzonders was. Het was voor
het eerst dat ik niet naar een brand ging kijken. Speelde
de voorzienigheid een rol? Ik had boodschappen gedaan
en met de buurvrouw wat lollig gepraat over het fraaie
vuurwerk. Bij de eerste knal vloog het keukenraam eruit.
Ik pakte direct een bezem om het glas wat aan te vegen.
En bij de tweede klap pakte ik mijn fototoestel. Ik heb
alles gefotografeerd, binnen en buiten mijn huis. Er was
een blok beton door het dak gevlogen, door het bed, dwars
door een steunbalk van het plafond en op de keukentafel
beland. Ik heb echt geluk gehad. Een fototoestel schept
afstand, je wordt direct minder emotioneel. Ik dacht nog
wel het wordt vanavond wel minder gezellig met al die
gaten in mijn huis. Overal stonden voordeuren open en in
de huizen ging overal de telefoon. De gordijnen waaiden
naar buiten. Een agent met gescheurde kleren waarschuwde,
maar ik riep dat ik eerst mijn fiets en negatieven ging
halen. Ik zag een brandweerauto die niet bluste en langzaam

drong het tot me door. Het lijkt wel een ramp.'
'Ik ben opgevangen in de Diekmanhal en heb bij mijn
dochter gelogeerd. Ik was bang dat mijn werk, mijn foto's
weg zouden zijn. Alsof dan je hele identiteit weg is, als je
vertrouwde omgeving is verdwenen. Met mijn vriend heb
ik gegeten in een restaurant aan de Walstraat waar enkele
van mijn foto's hingen. Ik voelde toen weer wat grond
onder mijn voeten.'
'De totale chaos en machteloosheid werden me wel eens
teveel. Je moest wachten en wachten. En alles regelen,
van tandenborstel tot hoofdkussen. Ik kon niet meer slapen
en bleef overgevoelig voor geluid. Ik zou dat een tweede
keer niet overleven. Tot overmaat van ramp werd mijn
hond zieker en zieker. Uiteindelijk is hij gestorven in mijn
nieuwe huis.'
'Het huis waar ik nu in woon bevalt me goed. Van
'De Woonplaats' heb ik alle medewerking gehad. Ik heb
weer veel verzameld. Van mijn eik en een berk aan de
Putterstraat heb ik zaailingen uitgegraven en hier in de
tuin gezet. Het blok beton dat op mijn keukentafel
terechtkwam, ligt nu hier in de tuin. Ik verzamel mijn
verleden. Ik ben aanwezig geweest bij de sloop van de
Putterstraat; dat ging allemaal heel zorgvuldig. Natuurlijk
heb ik er foto's van gemaakt en ik mocht stenen van het
huis meenemen. Er ligt een stapeltje bij me in de gang. Ik
weet nog niet wat ik ermee ga doen.'
De I.I. Rozendaal Import & Export Compagnie BV was als
handelsonderneming in katoenafval een buitenbeentje
binnen de traditionele Twente textielfabrieken. De joodse
eigenaar Johan Rozendaal werd in 1942 gedwongen onder
te duiken. Hij vluchtte in 1942 naar Zwitserland. Zijn
echtgenote Joyce Rozendaal-Haldinstein ging haar man
achterna. Haar belevenissen tijdens de moeizame vlucht
naar Zwitserland heeft ze opgeschreven in een soort dagboek.
Het is dit manuscript geweest dat Josien Dekens tijdens
één van haar omzwervingen in het Rozendaal-complex
vond tussen de halfvergane boekhouding. Het echtpaar
overleefde de nazi-terreur. Joyce niet voor lang; ze overleed
in 1949. Johan Rozendaal werd weer directeur. Hij overleed
in 1980; zes jaar voordat de textielmalaise definitief een
einde maakte aan de handelsfirma. En de deuren werden
gesloten met achterlating van de kostbaarheden die Josien
een tweede leven gunde.
Beeld van een kunstenaar: Francis Rikhof
In 1990 ben ik afgestudeerd aan de AKI, Academie voor
Beeldende Kunst en Vormgeving in Enschede. Na mijn
afstuderen heb ik me onder andere bezig gehouden met
de ovale vorm. De vorm zelf, het ovaal, is altijd het
uitgangspunt voor het maken van een tekening of schilderij.
Het schilderen is een zoektocht, een onderzoek naar de
wisselwerking tussen vorm en kleur. Ieder schilderij markeert
een halte, een tussenstop, waarin gedurende een klein
moment het evenwicht bereikt is.
Ik woonde op 13 mei 2000 samen met mijn man aan de
Lasondersingel 13. We woonden er amper twee weken. Ik
was zes maanden zwanger. De ramp heeft ons huis verwoest.
Mijn man raakte gewond, maar gelukkig was ons kind
ongedeerd.
Nu twee jaar later zijn de huizen herbouwd en gaan we
met z'n drieën terug naar hetzelfde adres. De littekens
blijven, zelfs letterlijk, maar vol goede moed en vol
vertrouwen beginnen we aan een nieuwe, oude start.
Over mijn bijdrage voor deze maand kan ik het volgende
zeggen:
De twee ovalen staan voor opnieuw beginnen, vooruit
kijken. De open vorm die beide ovalen verbindt is de krater
in het verwoeste gebied. De dikke lijnen die er door lopen
staan voor de littekens, zichtbaar of onzichtbaar.
Pagina 11

Pagina 14
Annette Melzer
Geestelijk verzorgster Annette Melzer van
't Bouwhuis: 'Alert blijven op signalen'
'Je kunt eigenlijk niet goed inschatten wat het met hen heeft gedaan. Nu nog komen er af en toe
dingen terug. Dan zegt iemand: Het is een hele grote knal geweest.' Als geestelijk verzorgster van het
't Bouwhuis was Annette Melzer van meet af aan intensief betrokken bij de nazorg van de verstandelijk
gehandicapten, die met hun woongroepen in de Walhofstraat en Mekkelholt geëvacueerd moesten
worden na de vuurwerkramp. Nu, ruim twee jaar na dato, is het volgens haar zaak alert te blijven op
signalen die er op duiden dat de traumatische ervaringen van die dramatische 13e mei 2000 nog niet
zijn verwerkt.
'Grote knal' dreunt
lang na bij verstandelijk
gehandicapten
Na de hectische en chaotische evacuatie van de woongroepen
van 't Bouwhuis uit het rampgebied bleek al snel
dat ook in het professionele hulpverleningscircuit eigenlijk
niemand ervaring had met de nazorg van verstandelijk
gehandicapten met een traumatische ervaring.
Annette Melzer prijst overigens wel nadrukkelijk de
'bewonderenswaardige inzet' van een op het moment van
de ramp aanwezige begeleidster en een van de ouders.
Melzer: 'Wij kunnen al niet vatten wat er op zo'n moment
gebeurt, laat staan wat zoiets betekent in de belevingswereld
van verstandelijk gehandicapten. In de woongroepen
zaten ook een aantal rolstoelers. Maar het is gelukt om in
die chaos, ook nog met hulp van buurtbewoners die
bebloed het huis in de Walhofstraat binnen kwamen,
iedereen in veiligheid te brengen.'
Via wat 'omzwervingen' werden de bewoners in eerste
instantie opgevangen op het terrein van 't Bouwhuis.
Een aantal van hen bracht vervolgens de nacht door bij
groepsleiders thuis.
Annette Melzer sprong op die zwarte zaterdag, toen ze
hoorde van de ramp, onmiddellijk in de auto om bij te
springen bij de eerste opvang van de bewoners. De eerste
uren en dagen hield ze zich vooral bezig met praktische
hulpverlening.
Later legde ze contacten met Mediant en met het Instituut
voor Psychotrauma. Waarbij bleek dat er nauwelijks
expertise bestond op het vlak van traumaverwerking bij
verstandelijk gehandicapten. Melzer: 'Er is wel ervaring
met rouwverwerking. Daarbij zie je soms een vertraagde
reactie. Verstandelijk gehandicapten leven heel sterk in
het hier en nu. Je kunt heel moeilijk inschatten wat zo'n
vuurwerkramp met hen heeft gedaan.' Omdat verstandelijk
gehandicapten sterk in het hier en nu leven, was het
volgens Annette Melzer van groot belang dat bewoners
en begeleiders kort na de ramp terug mochten naar hun
woning aan de Walhofstraat. Dat huis was nog grotendeels
in tact en daar waren ook de vertrouwde dingen als knuffels.
'Onze bewoners moeten het heel erg hebben van tastbare
dingen. Dat bezoek is heel belangrijk geweest bij het

zoveel mogelijk oppakken van het leven van alledag.'
Gemakkelijk ging dat overigens niet. Nadat de woning aan
de Walhofstraat was opgeknapt, keerden bewoners en
begeleiders er aanvankelijk terug. 'We dachten toen er een
streep onder te kunnen zetten. Maar een aantal vaste,
vertrouwde dingen in en rond het huis waren er niet meer.
Bovendien was het voor begeleiders heel confronterend
om steeds door die rampwijk te moeten fietsen.'
Uiteindelijk werd ervoor gekozen om de woongroep op te
splitsen en de rolstoelers onder te brengen in TPZ
Helmerzijde en de overige bewoners in een huis in de
Helmerhoek. Al met al heel ingrijpende gebeurtenissen.
Ook voor de begeleiders.
Het moment van...
In het nog afgesloten gebied in Roombeek zijn twee duiven
neergestreken op de betonnen vloeren van wat eens
woonhuizen waren. Waar eerst huizen stonden groeien
nu klaprozen. Een nieuw teken van leven.
De duiven zijn niet de enigen die oog hebben voor de bloemen.
Verschillende mensen die aanwezig zijn bij de onthulling
van de kinderstraatnaamborden verzuchten dat de klaprozen
zo mooi zijn.
Over aantal jaren zullen op deze plek weer huizen staan.
De ervaringen tijdens en na de vuurwerkramp waren
aanleiding om een traumabeleid te ontwikkelen voor
bewoners en begeleiders van 't Bouwhuis. Ook werd er
een commissie nazorg in het leven geroepen. Annette
Melzer: 'Er is in de eerste chaotische uren na de ramp
heel adequaat gehandeld. De klap kwam voor velen pas
later. Er zijn ook fouten gemaakt. De commissie heeft dat
inmiddels allemaal uitgezocht, zodat we daarvan kunnen
leren. Nu het werk van de commissie nazorg is afgerond,
wordt er een bedrijfsopvangteam opgericht.'
Het ontwikkelingsplan voor Roombeek is inmiddels
gereed. De advertentiecampagne voor de wederopbouw
van Roombeek is gestart met de slogan 'bouw je droom in
Roombeek' waarin ook een bloem staat afgebeeld. Net
zoals men voorzichtig om moet gaan met tere bloemen,
moet men ook bij de inrichting van het gebied voorzichtig
te werk gaan. Op die manier kan iedereen zijn droom in
Roombeek realiseren.
foto Johan Ghijsels
Pagina 15

Pagina 16
Annet en Wim Smits
'Anderen zijn veel erger getroffen,
dus laten wij ons maar goed houden'
Eigenlijk wil ze helemaal geen interview en ze wil ook niet in het maandblad. Annet Smits (48)
vindt al die aandacht niet nodig. 'Anderen zijn veel erger getroffen, zijn hun huis of dierbaren kwijt,
dus laat ik me maar goed houden', zegt ze in haar huiskamer aan de minister Dr. de Visserstraat 19.
'Maar ondertussen gaat het niet goed met haar’, zegt haar man, Wim Smits (53). 'Ik merk dat ze
steeds dieper wegzakt, terwijl ik juist aan het opknappen ben.' Dat bevestigt Annet Smits ook,
'Maar', zegt ze, 'ik vind het zo moeilijk om hulp te zoeken.'
Het verhaal van Annet Smits heeft een 'sterk-zijn-en-nietzeuren-karakter'.
In de periode na de ramp ging het absoluut
niet goed met haar man Wim. Hij was helemaal de kluts kwijt
en wist vaak niet meer wat hij deed. Mevrouw Smits moest
sterk zijn voor haar man om hem zoveel mogelijk te steunen.
Ook eisten andere zaken haar aandacht op, want de voorgevel
moest gerepareerd worden en er moest onderhandeld
worden met de verzekering. Mevrouw Smits geeft aan dat ze
toen op de automatische piloot draaide. 'Het leek alsof ik
een wolkenmassa in mijn hoofd had waar ik niet doorheen
kon komen. Ik was niet echt aanwezig en kon me absoluut
niet concentreren.'
Op het moment van de explosies bij SE Fireworks was het
echtpaar in de Tollensstraat aanwezig. Het tweetal was van
plan een fietstocht te gaan maken. Volgens meneer Smits
is het een wonder dat ze nagenoeg ongedeerd thuis konden
komen. 'Vlak naast mij werd een man in zijn buik geraakt
door een stuk beton en niet ver van ons af kwam een
container terecht. Er was enorme paniek, iedereen vroeg
om hulp. Dat vergeet je nooit meer.'
Geen goede ervaring met hulpverlening
Na de ramp hebben Annet en Wim Smits een tijdje in
Oldenzaal gelogeerd en toen de schade aan hun woning
gerepareerd was, kon het stel terugkeren. Daar begon het
gevecht om er weer bovenop te komen. Mevrouw Smits:
'Ik ging weer aan het werk als oppas en probeerde alles zo
snel mogelijk te vergeten. Ik heb ook wel hulp gezocht in de
periode na de ramp, maar dat bood voor mij geen uitkomst.
In het begin was het heel druk bij het maatschappelijk werk
en je werd eigenlijk van het kastje naar de muur gestuurd.
Telkens had ik weer een andere hulpverlener. Op een
gegeven moment dacht een hulpverlener dat mijn problemen
te wijten waren aan relatieproblemen. Nou, die had ik
helemaal niet. Ik voelde me niet begrepen en had er geen
vertrouwen in. Toen heb ik hulp in alternatieve geneeswijzen
gezocht, maar dat ging vreselijk in de papieren lopen, dus
daar ben ik mee gestopt. Ik gaf mezelf ook geen tijd om
alles te verwerken.'
Moe
Anderhalf jaar na de ramp ging het echt mis met mevrouw
Smits. Ze had geen zin meer in leuke dingen, wilde eigenlijk
alleen maar thuis zitten, voelde zich vreselijk moe en kon
zich absoluut niet meer concentreren. 'Dat vind ik misschien
wel het ergste, dat ik me heel slecht kan concentreren. Ik
kan geen ingewikkelde dingen meer lezen, terwijl ik dat
voorheen altijd wel graag deed, ook met zoiets eenvoudigs
als boodschappen doen heb ik er last van. Bovendien kan ik
de dag niet meer goed doorkomen. Ik moet af en toe even
gaan liggen. Alles kost me veel meer energie. Ik ben eigenlijk
helemaal veranderd. Ik ben niet meer de persoon van voor
de ramp. Ik ben ook veel emotioneler geworden. Ik wil
eigenlijk best wel dat er wat gaat gebeuren, want zo kan
het niet langer, maar ik ben bang dat ik in de hulpverlening
weer niets opschiet, dus dan denk ik al snel: laat maar.'
Meneer Smits maakt zich ook zorgen om zijn vrouw. "Met
mij gaat het ook nog lang niet zoals het hoort. Ik lig ook
regelmatig nachten wakker, maar ik ga wel de goede kant
op. Ik kan het accepteren, maar de toestand van mijn
vrouw vind ik zorgelijk.'
Je moet je maar goed houden
Meneer en mevrouw Smits lopen allebei tegen veel onbegrip
aan. Het valt het echtpaar op dat je je voor veel mensen
goed moet houden. 'Het is niet duidelijk wat er met ons
aan de hand is', zegt meneer Smits. 'Als je een arm of een
been mist, is het zichtbaar, nu ziet niemand hoe het gaat.
Na twee jaar moet het maar een keer afgelopen zijn, is de
menig van velen. Ik had ook gedacht dat ik na twee jaar
wel verder kon met mijn leven, maar helaas blijkt dat niet
voor iedereen zo te zijn. Mijn vrouw heeft daar meer moeite
mee dan ik. Ze wil niet zeuren, zegt ze, ze vindt dat anderen
veel zwaarder getroffen zijn dan zij. Ze wil haar plaats niet
opeisen. En omdat ze steeds aan anderen denkt, komt zij
zelf in het gedrang.' Mevrouw Smits moet het daar helaas
mee eens zijn. 'Ik moet meer opkomen voor mezelf. Ik doe
nu een assertiviteitscursus in de wijk. Het helpt wel, al
voel ik me daar nog regelmatig ongemakkelijk.'
De Enschedeërs hebben wel hoop dat het nog een keer
goed komt, al zijn ze wel wat pessimistischer geworden.
Ze hadden nooit gedacht dat de vuurwerkramp zo'n
impact op ze zou hebben. Ze proberen nu bij de dag te
leven. Over de toekomst is het moeilijk nadenken. 'Waren
we maar niet thuis geweest op 13 mei 2000', verzucht
mevrouw Smits. 'Dat had vast veel gescheeld.'

Eindeloze moeheid
In het verhaal van Annet en Wim Smits valt op dat mevrouw Smits zo vermoeid is. En hierin
staat ze niet alleen. Uit het Gezondheidsonderzoek Getroffenen Vuurwerkramp Enschede blijkt dat veel
getroffenen last hebben van vermoeidheidsklachten. Het lijkt wel een epidemie van moeheid onder
getroffenen.
In het verhaal wordt heel goed duidelijk wat vermoeidheid
vaak doet. Ze beschrijft dat ze zich moeilijk kan concentreren.
Bij veel mensen met vermoeidheidsproblemen is dit een
van de opvallendste klachten. Heel veel dingen die mensen
als vanzelfsprekend konden, lukken dan niet meer. Dat
kan gaan over lezen, maar we horen ook veel mensen die
het in hun werk niet meer trekken of die hun huishouden
niet meer rond krijgen. Vaak hoor je ook dat een op zich
kleine inspanning, zoals een boodschap doen al teveel kan
zijn. Dit soort vermoeidheid is een groot probleem.
Onbegrip
Andere mensen snappen het vaak niet. Ze hebben bij
vermoeidheid een heel ander beeld en kunnen zich niet
voorstellen dat je er met een paar dagen rustig aan doen
niet af bent. Ze kunnen het alleen vergelijken met de
vermoeidheid die ze zelf kennen: zoals vermoeidheid na
een dag hard werken. Terwijl het hier eerder gaat om
uitputting, een zware vermoeidheid die lang aanhoudt.
Het is voor mensen die het niet zelf kennen moeilijk om
zich hiervan een voorstelling te maken.
Opeenstapeling van stress
De moeheid kan veel oorzaken hebben. Het kan gaan om
lichamelijke klachten als bloedarmoede, of misschien heb
je 'iets onder de leden'. Ook psychische aandoeningen als
depressiviteit veroorzaken veel vermoeidheid. De vermoeidheid
zoals die hierboven beschreven is, zal in de meeste
gevallen samenhangen met de enorme stress die mensen
te verduren hebben (of hebben gehad). Velen die hebben
moeten vluchten voor de explosie worden nog regelmatig
geconfronteerd met pijnlijke herinneringen en emoties.
Elke keer dat dit gebeurt kost het behoorlijk wat energie
om hiermee goed om te gaan. Daarnaast hebben heel veel
getroffenen enorm moeten 'werken' om de nasleep van de
ramp in goede banen te leiden. Het gaat dan om gedoe
met instanties, om het nadenken hoe het verder moet,
zoeken van de goede hulp, leren snappen hoe dat dan
weer precies werkt, kortom een bijna eindeloze opsomming
van klussen vanwege de ramp. Daarnaast natuurlijk ook
de zorgen die je hebt over je gezin, over je eigen toekomst.
Dit soort stress - zo noemen we deze spanning - is afzonderlijk
vaak wel te verdragen. Als het lang duurt, of als het
vaak terugkomt, is het net of het zich opstapelt. En elke
keer als die stress optreedt gebeurt er iets met je lichaam.
Een soort oerreactie van stresshormonen die je lichaam
klaarmaken om 'te vechten of te vluchten'. Hier is op zich
niks mis mee, maar het lichaam moet zich hiervan wel
herstellen. En dat is vaak het grote probleem. Wanneer
spanning vaak optreedt, of lang duurt krijgt het lichaam
niet de kans om te herstellen. Een aantal stresshormonen
verdwijnt dan niet meer uit je lichaam. Uiteindelijk leidt
dat vaak tot klachten zoals hierboven beschreven zijn.
Klachten die we meestal benoemen als 'Burnout' of '
emotionele uitputting'. Deze vermoeidheidsklachten hebben
de neiging om erg lang te duren. Daarnaast vermindert je
weerstand tegen allerlei andere psychische en lichamelijke
klachten.
Wat doe je eraan
De moeheid gaat vaak niet vanzelf over. En zeker niet door
'even goed uit te rusten'. Ook al ga je op tijd naar bed.
Dikwijls zijn er problemen met inslapen of doorslapen, en
ook al gaat het slapen goed, je wordt niet uitgerust wakker.
Goede voornemens om rustig aan te doen werken onvoldoende.
Voor je ervan uit mag gaan dat het stressklachten
zijn, is het zaak om toch samen met de huisarts te kijken
of er een andere verklaring is voor de klachten. Als er sprake
is van uitputting die vooral door stress wordt veroorzaakt,
moet je proberen een nieuw evenwicht van inspanning,
vermoeidheid en rust te scheppen. Door een doordacht
programma van inspanning en ontspanning probeer je
zover te komen dat de slepende moeheid waar je niet van
uitrust, plaats maakt voor de soort vermoeidheid zoals je
die kunt hebben na sporten. Dus vermoeidheid die over
gaat van uitrusten. Een proces dat veel tijd nodig heeft en
dat niet vanzelf gaat. Met een professionele hulpverlener
kun je samen een plan maken hoe dit aan te pakken. In
de meeste gevallen gaat dit niet zonder slag of stoot. En
dan is het fijn dat je samen met een deskundige deze
problemen het hoofd kunt bieden. Je moet het weliswaar
zelf doen, maar je hoeft het niet alleen te doen. Binnen
Mediant is geen kant en klare aanpak voorhanden. Met
mensen die via de huisarts of het Algemeen Maatschappelijk
Werk verwezen worden naar Mediant Nazorg
Vuurwerkramp, wordt van persoon tot persoon gekeken
wat in hun geval de beste aanpak is.
Pillen?
Aan medicijnen wil ik niet teveel aandacht besteden.
Ik wil me graag aansluiten bij de opmerkingen van
Fred Bosman in de vorige '13 Mei Opnieuw Beginnen'.
Hij pleit om terughoudend te zijn met slaap- en kalmeringsmiddelen.
'Denk er eens over na: ongetwijfeld slaap je meer
dankzij de medicijnen, maar slaap je ook beter en, wat
nog belangrijker is, voel je je ook beter?'
Henk Bakker
Preventiewerker bij Mediant Nazorg Vuurwerkramp
Pagina 17

Pagina 18
Ard Pierik en Marga Brunninkhuis van Stichting Stedelijk Wonen
Adviesbureau's helpen mensen bij
het bouwen van hun droomhuis
De wederopbouw van de wijk Roombeek is van start gegaan. Het is de bedoeling dat de helft
van de nieuwe woningen gebouwd gaat worden via particulier opdrachtgeverschap. Dit houdt in dat
(toekomstige) bezitters van een kavel grotendeels zelf kunnen bepalen wat voor soort woning zij op
hun grond neerzetten. Daarmee wordt een grote mate van afwisseling in de wijk gestimuleerd.
De gemeente wil mensen, die een nieuw huis bouwen
in Roombeek, stimuleren gebruik te maken van een
bouwadviesbureau. Daarom heeft de gemeente een
subsidieregeling in het leven geroepen.
Stichting Stedelijk Wonen is een van de drie adviesbureaus
die geselecteerd is door de gemeente om mensen die een
nieuw huis willen bouwen in Roombeek te helpen bij het
verwezenlijken van hun ideeën. Marga Brunninkhuis en
Ard Pierik werken beiden bij de Stichting Stedelijk Wonen.
Marga: "Het mooiste wat je kunt doen is mensen helpen
hun eigen huis te bouwen. Dit project sprak ons erg aan
omdat de wensen van bewoners het uitgangspunt zijn."
Stichting Stedelijk Wonen heeft zich enkele jaren geleden
in de buurt van het rampgebied beziggehouden met
stadsherstellende activiteiten. Ard is sinds de bewuste
13 mei met de ramp bezig. Hij heeft zich onder andere
beziggehouden met het goedkeuren en vrijgeven van
woningen na de ramp. Marga woont aan de buitenring.
Op de dag van de ramp was zij niet thuis. De voorgevel
van haar huis was zwaar beschadigd. Marga: "Direct na
de ramp heb ik een paar dagen op het stadhuis gewerkt.
Dit was een heel bijzondere ervaring. Ik vind dit ook een
speciaal project. Ik vind het een mooie gedachte dat de
gemeente de wijk wil teruggeven aan de mensen."
Werkwijze
Als mensen besluiten de hulp van Stedelijk Wonen in te
schakelen, krijgen ze eerst, kosteloos, een oriënterend
gesprek. Ard: "In het eerste gesprek proberen wij erachter
te komen wat mensen willen. De mensen krijgen van ons
als huiswerk mee na te denken over wat hun woonwensen
zijn. Vaak weten mensen beter wat ze niet willen dan wat
ze wel willen. Wij vragen mensen foto's te maken van
huizen die zij mooi vinden en een wensenlijst voor hun
nieuwe huis op te stellen.
In het tweede gesprek hebben mensen meestal een voorstelling
gemaakt van het huis dat zij willen bouwen. Wij
proberen dan een programma van eisen te maken. Wij
begeleiden de mensen gedurende het hele proces, van de
keuze voor een goede architect en een betrouwbare
aannemer tot en met de uitvoering." Ook bewaakt een
bouwadviesbureau het budget.
Subsidie
De subsidie die de gemeente ter beschikking stelt aan
particulieren die bouwen in Roombeek is volgens Ard en
Marga toereikend voor de gemiddelde particuliere bouwer.
Tweederde van de kosten van het bureau worden vergoed
door de gemeente met een maximum van 3 4500,- . Zowel

gedupeerden als niet-gedupeerden komen in aanmerking
voor deze subsidieregeling. Tot nu toe hebben drie
gedupeerden een beroep gedaan op de Stichting Stedelijk
Wonen en met een aantal andere gedupeerden is een
eerste gesprek gevoerd. Ard: "Je ziet dat de mensen die
beginnen met de bouw van een nieuw huis er echt aan
toe zijn. Zij zijn gericht op de toekomst."
Door middel van de subsidieregeling wil de gemeente
de mensen stimuleren gebruik te maken van een bouwadviesbureau.
Op deze manier hoopt de gemeente de
kwaliteit in de wijk te waarborgen. Een adviesbureau gaat
uit van wat de mensen willen. Tegelijkertijd kijken zij ook
of het huis past in de wijk als geheel.
Een belangrijk voordeel van het inschakelen van een
bouwadviesbureau is dat je als opdrachtgever sterker
komt te staan tegenover de architect en de aannemer.
Marga: "Wij hebben verstand van mensen en van bouwen.
Een huis bouwen doe je niet elke dag, er komt veel bij
kijken. Als adviesbureau hebben wij ervaring met alle
aspecten van het bouwproces. Wij zijn als bureau geheel
onafhankelijk. We hebben bijvoorbeeld geen binding met
een architect, aannemer of bank. Maar wij kennen het
wereldje goed. Wij luisteren goed naar de mensen.
Ons doel is mensen te helpen bij het realiseren van hun
droomhuis." Deze manier van werken bij het bouwen van
een huis is vrij uniek in Nederland.
Particulieren die willen bouwen in Roombeek kunnen een
beroep doen op één van de volgende drie adviesbureau's:
B2advies
Deurningerstraat 118
7522 CG Enschede
Tel: 06-51292058
Primavilla / Snelder Zijlstra
Hoedemakersplein 1
7511 JR Enschede
Tel: 053-4852285
Stichting Stedelijk Wonen
Van Alphenstraat 14
7514 DD Enschede
053-4343565
info@stedelijkwonen.nl
Bron: foto’s OPR
Pagina 19

Pagina 20
Hoe gaat het nu met . . ?
Deze vraag wordt in deze rubriek gesteld aan mensen
die op de één of andere manier tijdens of na de vuurwerkramp
op een bijzondere manier letterlijk in beeld
zijn geweest.
Als ze de foto ziet, die door een fotograaf van Tubantia
vlak na de ramp is gemaakt, is ze in gedachten meteen
weer ter plekke. De kleren die ze aan heeft op de foto, zijn
bij elkaar gezocht in de Diekmanhal. De foto van Sieta
Ganeshi, hangend tegen het hek bij de Kottendijk is
indrukwekkend. Er spreekt zoveel wanhoop en verdriet
uit. Een vrouw die niet weet wat er met haar huis aan de
Roomweg is gebeurd. Niet lang na dit moment werd pijnlijk
duidelijk dat er van het huis waar ze veertien jaar woonde,
niets meer over was. In het nieuwe huis in stadsdeel Zuid
is Sieta nog steeds bezig om alles een plekje te geven.
'Ik heb op mijn knieën gejankt als een kind, toen ik zag
dat ons huis verdwenen was. Alles was weg, dat is niet te
geloven, helemaal plat. Ik heb stukken steen en een koperen
kan mee kunnen nemen. Verder was alles verbrand, mijn
hele geschiedenis. Alle foto's, de tekeningen van mijn
twee zoons, onze trouwfoto's. Dat krijg je nooit terug.'
Sieta Ganeshi heeft de kleren die ze op de rampzalige dag
aanhad zelfs bewaard. 'Af en toe haal ik ze uit de verpakking
en ruik er even aan. Dat is een raar gevoel. Ik had die dag
badslippers aan en die heb ik ook nog. Het is vreemd om
die dingen terug te zien, goh, jullie zijn er ook nog.'
Sieta zegt nog ongeveer drie keer in de week terug te gaan
naar de Roomweg. 'Ik heb dan het gevoel dat ik thuis kom.
Regelmatig rijd ik er zelfs onbewust naar toe. Het huis is
weg, maar de parkeerplaats ervoor bestaat nog. Dat geeft
zo'n vertrouwd gevoel. En ik ben niet de enige. Mijn jongste
zoon eet daar tussen de middag soms zijn boterhammen
op in zijn lunchpauze.'
Voor de uit Suriname afkomstige vrouw is de tijd na de ramp
moeilijk verlopen. Tijdens de vlucht uit de brandende wijk
is ze gewond geraakt. De klap van een groot brokstuk
tegen haar been, werkt helaas nog steeds door. 'Na de
ramp had ik veel last van mijn rechterbeen. De pijn trok
van mijn voet naar mijn heup. Nu is de pijn ook naar
andere delen van mijn lichaam getrokken, zoals mijn polsen
en mijn andere been. Het is nog steeds niet duidelijk wat
het is, maar ik heb er wel veel last van. Binnenkort kijkt
een neuroloog er naar. Ook heb ik oorproblemen opgelopen
door de enorme drukgolf. Lichamelijk gaat het dus absoluut
nog niet goed. Ik ben eigenlijk helemaal op en altijd moe.
Werken gaat ook vreselijk moeizaam. Eigenlijk heb ik al
geaccepteerd dat werken voorlopig niet meer gaat lukken.
Ik heb pas gehoord dat mijn afdeling gaat verhuizen naar
Arnhem, ik weet niet of ik het aankan iedere dag die afstand
te overbruggen. Het is dus nog onzeker hoe het verder gaat,
maar ik zou het vreselijk vinden om ook mijn werk nog te
verliezen. Het administratieve werk bij de bank is echt
mijn houvast.'
Ze kan moeilijk wennen in haar nieuwe huis aan de
Rhaanbrink. Ze geeft aan dat haar energie nog in het huis
aan de Roomweg zit. In het huidige huis vindt ze het
moeilijk om iets aan te pakken. Hier is ze op visite, daar
was ze thuis. Ze is wel reëel en wil niet terug naar de
Roomweg. 'Daar vind je nooit meer wat je had. Ik zou niet
meer in de nieuw te bouwen wijk kunnen wennen, daarom
probeer ik het maar hier aan de Rhaanbrink.' Sieta denkt
dat het makkelijker zal worden als het rampgebied volgebouwd
is. 'Dan staat op die plek een nieuw huis dat niet
meer van jou is. Dan zal ik er waarschijnlijk toch wel minder
naar toe gaan. Soms wil ik ook niet meer herinnerd worden
aan de vuurwerkramp. Er komt ooit een tijd, dan doe ik alles
weg wat ik na de ramp bewaard heb en dan kan ik verder.
Het getal 13 zal echter altijd een gevaarlijke klank hebben
voor mij. Ik was al bijgelovig en nu is dat veel erger geworden.
Op de dertiende van de maand blijf ik thuis, dan ga ik
Enschede niet uit, wat een ander er ook van zegt.'
Sieta Ganeshi

Roomveldje in de jaren ‘30
Alleen de jeugdherinneringen zijn
er straks nog
Momenteel zijn de sloopwerkzaamheden in het Roomveldje volop aan de gang. Rond de
bouwvakvakantie zal, op een aantal huizen die bewaard worden na, de beschadigde woonwijk tot
het verleden behoren. Met de sloophamer verdwijnt ook een stukje van de oude sfeer die het wijkje
uitstraalde. De grond wordt klaargemaakt voor nieuwbouw.
Een vooruitgang', zeggen velen. Voor Willem Sessink (65)
voelt het echter alsof een stuk van zijn geschiedenis is
afgesneden. 'Het klinkt wel theatraal, maar dat gevoel
komt toch af en toe bovendrijven.'
In 1936 gingen de ouders van Willem Sessink wonen aan
de Kwartelstraat 9. Ze waren één van de eerste huurders.
Willem en zijn vier zussen groeiden daar op. Sessink
woont inmiddels al heel wat jaren in Glanerbrug, maar
bewaart zeer goede herinneringen aan de Kwartelstraat.
Een aantal familieleden woonde er voor de ramp nog
steeds. 'Het was heerlijk wonen daar. Ik kende de buurt
als mijn broekzak. Met de jongens uit de straat maakten
we de buurt flink onveilig. Het oude Nieuwlustpark was
onze favoriete speelplek. Je had daar een vijver, een bos
en veel gras. Wat wilde je nog meer. Tamme kastanjes eten
en onvoorstelbaar vies worden, zo herinner ik me die tijd.
In het park stond een muziektent waar dikwijls concerten
werden gegeven. 's Avonds als ik mijn slaapkamerraam
openzette kon ik vanuit mijn bed luisteren naar de muziek.
Het was een prachtig park, echt een ontmoetingsplek. De
Grolschfabriek heeft de grond helaas gebruikt om uit te
breiden. Het is doodzonde dat het park er niet meer is.'
De eerste grote ramp van het
Roomveldje
De eerste herinneringen van de oud-Enschedeër zijn van
de oorlog. 'Ik was toen erg jong, maar ik weet het nog
goed. Vooral het bombardement in februari 1944 staat me
nog helder voor de geest. Een aantal huizen in de
Nieuwluststraat en de Nachtegaalstraat raakten door dit
bombardement met fosforbommen ernstig beschadigd. Ik
zie het zo nog voor me hoe de huizen brandden. Ik was
erg bang. De kinderen schuilden onder de eetkamertafel
die mijn vader tegen de dragende muur in ons huis had
geschoven. Dat zijn dingen die je nooit meer vergeet. Die
bombardementen kun je eigenlijk omschrijven als de eerste
ramp van het Roomveldje.'
Ook de bevrijding kan Willem Sessink zich nog erg goed
herinneren. Hij was toen een jongetje van acht. 'Vlak voor
de bevrijding werd er hier in de buurt gevochten. Het was
op eerste paasdag 1945. Mijn ouders hebben mijn zussen
en mij toen voor de veiligheid meegenomen naar de
brouwerijkelder. Toen het gevaar geweken was, gingen we
de geallieerde tanks bekijken die over de Deurningerstraat
kwamen aanrollen. Enschede was vrij.'
De saamhorigheid in het Roomveldje bleef ook na de
oorlog groot. Er was veel contact met elkaar. Dat geeft
Sessink ook aan: 'Bijna niemand had een auto of een
telefoon. Je was meer op elkaar aangewezen. Na het eten
ging iedereen voor het huis zitten. De laatste nieuwtjes
werden doorgenomen. Er was een grote betrokkenheid.'
Fotomonument
Na de eerdere ramp die het Roomveldje meemaakte, bracht
de vuurwerkramp het wijkje de definitieve slag toe. Vanaf
zijn balkon in Glanerbrug maakte Sessink die bewuste
zwarte zaterdag intensief mee. Opnieuw voelde hij zich
erg betrokken bij 'zijn' Roomveldje. Al gauw ontstond het
idee om een soort fotomonument te maken. Fotografie
was altijd al een grote hobby van de gepensioneerde
Glanerbrugger. Zijn ervaring kwam hem goed van pas bij
het uitvoeren van dit project. 'Vanaf het begin ben ik
foto's digitaal gaan verzamelen van de periode voor, tijdens
en na de vuurwerkramp. Deze gebeurtenis is zo enorm
groot geweest, die mag nooit vergeten worden. Over 10 jaar
zijn al veel indrukken verwaterd en dat mag niet gebeuren.
Ik verzamel al het fotomateriaal dat ik kan vinden via
vrienden, kennissen, particuliere fotografen en bedrijven.
Voor mezelf heb ik nu een fotomonument op CD gezet
met honderden foto's. Ik hoop dat ik deze CD nog een keer
uit kan geven aan mensen die ook in dit gebied hebben
gewoond. Ik zal niet de enige zijn die behoefte heeft aan
dit materiaal. Daar in Roombeek liggen toch de wortels
van velen.'
Oude foto familie Sessink
Pagina 21

Pagina 22
Veiligheid in Noord
Veiligheid staat, na de verschrikkelijke gebeurtenissen van mei 2000, hoog in het vaandel van
de Gemeente Enschede. Om de leefbaarheid en gevoelens van veiligheid bij de bewoners in het
Stadsdeel Noord te stimuleren, is al eerder begonnen met een aantal projecten. Ook voor de komende
maanden staat er weer het nodige op het programma.
Welke projecten draaien al in Noord?
In Noord lopen op dit moment twee grote anti-drugsprojecten
onder de titel ‘Support Enschede Noord.’ Deze projecten
zijn erop gericht de overlast door gebruikers van harddrugs
in Noord flink terug te dringen. Zodoende kunnen onveiligheidsgevoelens
van inwoners minder worden. Het tweede
project is bedoeld om kinderen in de kwetsbare leeftijd
van zo’n jaar of 12 beter bekend te maken met de gevaren
die er kleven aan het gebruik van verslavende middelen.
Beide projecten lopen nu twee jaar en de resultaten zijn
zeer bevredigend.
Het winkelcentrum Deppenbroek, hart van de wijk Noord,
heeft op 12 juli de eerste ster in het kader van het
Keurmerk Veilig Ondernemen gekregen. Dit keurmerk is
een landelijk initiatief en tot nu toe zijn er nog maar twee
winkelcentra in Nederland, waaronder dus Deppenbroek,
die voor deze certificering in aanmerking zijn gekomen.
Zo’n keurmerk wordt niet zomaar afgegeven. Onder leiding
van Henk Stokvis, een ondernemer in het winkelcentrum,
is een werkgroep aan de slag gegaan. Daarin zaten vertegenwoordigers
van de ondernemers, politie, brandweer,
beheerder van het winkelcentrum, de wijkraad Enschede-
Noord en stadsdeelmanagement Noord. Met de richtlijnen
uit het handboek ‘Veilig winkelen en werken in een
winkelcentrum’ heeft deze werkgroep de situatie in het
winkelcentrum tegen het licht gehouden. Dat heeft geleid
tot maatregelen die zijn opgenomen in het stappenplan.
Het draait allemaal om zorgvuldigheid. Denk hierbij aan
het samenstellen van een huishoudelijk reglement, goede
afspraken met de particuliere bewakingsdienst en de
stadswachten en afspraken op papier tussen alle deelnemers
aan het winkelcentrum.
Wat staat er nog te gebeuren in Noord?
We zijn natuurlijk nog lang niet klaar in stadsdeel Noord.
Nog steeds zijn er bewoners die behoefte hebben aan een
verbreding van veiligheidsmaatregelen. Eén van die groepen
zijn de senioren. In het kader van Senioren en Veiligheid
wil Noord na de zomervakantie starten met een project
dat zich gaat richten op de ideeën en wensen van senioren:
hoe denken zij dat de leefbaarheid en veiligheid in Noord
kan worden verbeterd? Dit project is vorige week ook uit de
startblokken gekomen met de symbolische overhandiging
van een drietal veiligheidsbrochures aan Jan van der Linde,
directeur van het Dr. Ariënshuis.
Na de zomervakantie gaan de gesprekken met senioren in
Noord beginnen. Naar verwachting ontstaat er op deze
manier een goed beeld van de problemen die ouderen
ervaren en hoe deze het beste kunnen worden opgelost.
Deze werkwijze is met groot succes gestart in Enschede-Zuid
en heeft inmiddels ook navolging in de andere stadsdelen
gekregen.
Keurmerken
De gemeente Enschede hecht veel waarde aan het toewijzen
van verschillende landelijke keurmerken aan bepaalde
woonsituaties binnen de gemeente. Zo zijn er het Keurmerk
Veilig Wonen, het Keurmerk Veilige Woonomgeving, het
Politie Keurmerk Veilig Wonen en het Keurmerk Veilig
Ondernemen. Ook in Noord worden deze keurmerken
gebruikt om de woon- en leefsituatie voor de bewoners
van het stadsdeel zo goed mogelijk te maken en in stand
te houden.
In 2002 is het de bedoeling dat de volgende keurmerken
worden toegepast:
• Keurmerk Veilige Woonomgeving ’t Ankrot
• Politie Keurmerk Veilig Wonen Nieuwbouw
Deurningerstraat
• Renovatie Lijsterstraat
• Keurmerk Veilig Ondernemen Winkelcentrum
Deppenbroek
Het spreekt voor zich dat ook de komende jaren veel tijd
en aandacht besteed gaat worden aan de veiligheid en de
leefbaarheid in het Stadsdeel Noord. U wordt daarvan op
de hoogte gehouden.
Voor meer informatie kunt u contact opnemen met:
Stadsdeelmanagement Noord
Zaanstraat 12
7523 HC Enschede
053-4817098

Ondernemers
Nieuws
Vervallen van de grens van 100.000 euro
Zoals u ongetwijfeld uit de media hebt vernomen heeft de
Europese Commissie in Brussel de getroffen ondernemers
ontheffing verleend voor twee zaken.
In het verleden was het niet mogelijk om ondernemers die
meer dan 100.000 euro schade hebben geleden te
compenseren. Na een uitgebreide lobby is het ons gelukt
om de staatssecretaris Ybema ervan te overtuigen dat er
in Brussel ontheffing zou moeten worden verleend. Ook
CFA II gaf in dit advies zijn advies aan.
Na lang wachten en het voeren van veel correspondentie
kwam er op 7 juni jl. het bericht dat de grens van 100.000
euro is vervallen en ook dat de ondernemerstoets van
225.000 euro niet meer wordt gehanteerd.
Op dit moment zijn ons ca. 40 ondernemers bekend die
meer dan 100.000 euro schade hebben geleden. Een grote
groep die nu grotendeels schadeloos kan worden gesteld.
Een heel belangrijk onderdeel is nu de snelle uitvoering
van de gewijzigde regeling door de Stichting Financiële
Hulpverlening Vuurwerkramp en LASER. Wij hebben
ervoor gepleit dat op korte termijn de ondernemers die
het betreft bericht ontvangen over de afhandeling. Dit
moet en kan naar onze mening snel en adequaat gebeuren.
Bedrijfsschade 2001
De ondernemers die bekend zijn bij LASER hebben een brief
gehad met een aanvraagformulier voor de bedrijfsschade
2001. Het gaat hier om de winstderving van het afgelopen
jaar. Misschien dat er ondernemers zijn die 2001 nog niet
hebben kunnen afsluiten, maar ook dan geldt dat u een
aanvraag in moet dienen. Wij roepen u op het aanvraagformulier
zo spoedig mogelijk retour te zenden.
Detailhandel Enschede Noord
De winkeliers op de winkelcentra Mekkelholt en Deppenbroek
en de winkeliers die aan de rand van Roombeek zitten, zijn
op drie informatieavonden op de hoogte gesteld over de stand
van zaken van de vestiging van detailhandel aan de Roomweg.
Op 18 juni 2002 is er een avond geweest waarop alle
meningen verzameld zijn. Deze avond zijn er de volgende
conclusies getrokken:
• Er zal een brancheadviescommissie worden ingesteld
• De ontwikkeling van detailhandel aan de Roomweg zal
over ca. twee jaar ter hand worden genomen
• De ondernemers zullen op de hoogte worden gehouden
van eventuele tussentijdse ontwikkelingen
De volgorde waarin ondernemers voor vestiging aan de
Roomweg in aanmerking komen is:
1. getroffen ondernemers uit het plangebied Roombeek
2. winkeliers uit winkelcentrum Mekkelholt
3. winkeliers uit winkelcentrum Deppenbroek en verspreide
winkeliers uit Enschede Noord
4. overige winkeliers uit Enschede of daarbuiten.
Voor vragen kunt u met het secretariaat contact opnemen.
Terugkeer naar de nieuwe wijk
Steeds meer ondernemers maken afspraken met het
Projectbureau Wederopbouw om de mogelijkheden van
terugkeer te onderzoeken. Hiermee wordt tegemoet gekomen
aan het uitgangspunt om de sfeer en cultuur van de wijk
zoveel mogelijk terug te laten komen. Wij blijven u oproepen
om het gesprek met Barbara Verbeek en Arianne Meijer aan
te gaan. Er liggen voldoende mogelijkheden om terug te keren.
Afhandeling van de gesprekken met
ondernemers
Alle ondernemers die de Ondernemersvereniging om
bemiddeling hebben gevraagd, dan wel die hun vragen bij
ons hebben neergelegd hebben een brief ontvangen wat er
gedaan is. Indien u nog vragen mocht hebben dan kunt u
altijd contact met ons opnemen.
Getroffenen-monitor
Binnenkort zal er een onderzoek worden gedaan naar de
gevolgen van de vuurwerkramp. Dit is een vervolg op het
onderzoek dat eerder heeft plaatsgevonden. In dit onderzoek
is de groep ondernemers een aparte doelgroep. Aan de
ondernemers worden een aantal specifieke vragen gesteld.
Om een goede lobby te kunnen voeren is het belangrijk
om over juiste en recente gegevens te beschikken.
Wij verzoeken u als u benaderd wordt door I & O Research
om uw medewerking te verlenen. Voor alle processen die
nog gaande zijn is dit belangrijke informatie.
Knelpunten bij ondernemers
Naar aanleiding van de Ondernemersavond van 6 mei jl.
hebben een aantal ondernemers het knelpuntenformulier
ingevuld. Daarnaast hebben wij informatie van ondernemers
die op het spreekuur zijn geweest en hebben de Helpdesk
om een overzicht gevraagd.
Voor de ondernemers komt hieruit het volgende beeld
naar voren. Het grootste deel van de ondernemers is
geholpen. Er liggen nog een aantal dossiers die om een
uiteenlopende redenen niet kunnen worden afgehandeld.
Belangrijk signaal is dat er in toenemende mate sprake is
van psychische problemen bij ondernemers. Wij adviseren
om in dit soort gevallen professionele hulp te zoeken bij
Mediant.
In het verlengde hiervan is het goed om een beroep te
doen op de Regeling Materiële Personenschade.
De formulieren zijn bij het IAC verkrijgbaar.
Openstelling Roomweg
OGOVE heeft een brief gestuurd naar het projectbureau
met de vraag waarom de openstelling van de Roomweg
voor gemotoriseerd vervoer zo lang moet duren. Steeds
maar weer worden er nieuwe argumenten aangedragen
om de Roomweg dicht te laten. Door OGOVE is aangegeven
dat het voor ondernemers van belang is dat de Roomweg
zo snel mogelijk voor alle verkeer wordt opengesteld.
Website
De website van de Ondernemersvereniging Gedupeerde
Ondernemers Vuurwerkramp Enschede in de lucht:
www.ogove.nl. Op deze site is alle relevante informatie en
adressen beschikbaar.
Pagina 23

Pagina 24
Kritische kanttekeningen
bij warmtenetproject Roomveldje
Weglaten aardgasaansluiting helemaal niet zo logisch
Hoewel hij naar eigen zeggen eigenlijk geen 'vergadermens' is, heeft Bart Volgers, oudbewoner
van de Kwartelstraat, zich intussen behoorlijk vastgebeten in de plannen voor de aanleg van een
warmtenet (een soort stadsverwarming) bij de wederopbouw van het Roomveldje.
Dit is de reden waarom hij op 10 juni toch een informatiebijeenkomst
van het Projectbureau Wederopbouw, waar
dit punt op de agenda stond, heeft bezocht. Volgers, als
bewoner van de Kwartelstraat getroffen door de vuurwerkramp,
is niet tegen een warmtenet als zodanig. Maar hij
heeft er wel ernstig bezwaar tegen dat met de aanleg van
een warmtenet de aardgasaansluiting verdwijnt. Bij de
presentatie van de plannen is volgens Volgers gesuggereerd
dat weglaten van de aardgasaansluiting logisch voortvloeit
uit de aanleg van een warmtenet. Zo logisch is dat volgens
hem niet. Bovendien steekt het Volgers dat de oud-bewoners,
die willen terugkeren, de plannen 'door de strot krijgen
geduwd'.
Volgers is niet bepaald overtuigd van alle gehanteerde
argumenten om bij de aanleg van een warmtenet in de
nieuwe wijk de aardgasaansluiting weg te laten. 'Je bent
dus gedwongen elektrisch te gaan koken. Dat wil ik niet.
En volgens mij willen een heleboel oud-bewoners dat
niet.' Volgers omschrijft het niet meer kunnen koken op
gas als een 'grove inbreuk op mijn levenssfeer'. In een toelichting
daarop zegt hij graag te koken, ook voor vrienden.
'Kijk, water koken op elektrisch dat gaat nog wel, maar
een goeie biefstuk bakken, dat kan alleen goed op gas.
Maar los daarvan is het ook een hele dure grap en milieuonvriendelijk.
Alleen als je de allerduurste pannen koopt,
krijg je een vergelijkbaar resultaat als wanneer je op gas
kookt. Je bent dus gedwongen alle oude spullen weg te
doen. Dat is heel milieu-onvriendelijk. Er is wel gezegd dat
er financiële compensatie komt, maar uiteindelijk ben je
toch duurder uit wanneer je op den duur een inductieplaat
of speciale pannen moet vervangen. Maar elektrisch koken
is niet alleen voor het huishoudboekje van de bewoners
ongunstig, ik ben op internet gaan zoeken en heb ontdekt
dat gerenommeerde onderzoekers hebben vastgesteld dat
elektrisch koken milieu-onvriendelijker is dan koken op
aardgas. Er wordt bijna twee keer zoveel energie gebruikt
als bij koken op aardgas.'
Het steekt Bart Volgers dat oud- en toekomstige bewoners
onvoldoende in de plannen zijn betrokken. 'Mensen zijn
niet geraadpleegd. Waarom niet? Waarom is geen enquête
gehouden over deze kwestie door een onafhankelijke
club? Wanneer die alsnog zou worden gehouden en daaruit
zou blijken dat 70 procent van de mensen geen problemen
heeft met het weglaten van de aardgasaansluiting, okee,
than I rest my case.'
Zolang dat niet duidelijk is, gaat Bart Volgers door met het
plaatsen van kritische kanttekeningen bij het project. Ook
al omdat hij de indruk heeft dat steeds meer mensen zijn
die er net zoals hij over denken. Volgers denkt er over om,
voorafgaand aan een beslissing in de gemeenteraad over
de kwestie, de politiek te benaderen. En hij heeft zelfs een
speciale internetsite gebouwd, waarop de kwestie uitvoerig
wordt belicht. Het adres: www.roomveldje.tk.
Colofon
Het maandblad '13 mei - Opnieuw Beginnen' is een uitgave van
het Informatie en Adviescentrum en is bedoeld voor iedereen die
betrokken is bij de nazorg van de vuurwerkramp. Het maandblad biedt
informatie voor gedupeerden, particulieren, kunstenaars en ondernemers
en wil een neutraal podium zijn waarop gedupeerden kunnen
reageren op gebeurtenissen, vragen kunnen stellen en hun verhaal
kwijt kunnen. Ingezonden stukken zijn welkom.
Aan de inhoud van dit maandblad kunnen de lezers geen rechten
ontlenen. Wilt u een bijdrage leveren? Als uw ingezonden brief, vraag
of artikel voor het einde van de maand binnen is, dan wordt het zoveel
mogelijk in de uitgave van de daarop volgende maand geplaatst of
behandeld.
De redactie bestaat uit Jeffrey Brinkman (Belangenvereniging Slachtoffers
vuurwerkramp), Tieti Hoekstra (Mediant), Jan Schukkink, Henriette
Hoogerheiden, (Informatie en AdviesCentrum), Rieneke Hesselink
(projectbureau Wederopbouw), Wout Zweers (kunstenaars).
Tekstbijdragen van Ben Siemerink.
Fotografie: Johan Ghijsels
Fotografie pagina 20: Twentsche Courant Tubantia
Vormgeving: Digidee Reclamestudio
Redactieadres: Informatie en AdviesCentrum, t.a.v. Dhr. A.J. Schukkink
Postbus 167, 7500 AD Enschede, tel. 0800 - 1100
Email: a.schukkink@enschede.nl of iac.enschede.nl