Dossier Lokaal Ouderenbeleid Interview met Esther de Lange ... - CDA

More documents

Recommendations

Info

$Functioneringsgesprek draagt bij aan verbeteren kwaliteit fractie$

waterstand Hoe veilig is veilig? Ik woon in de Noordoostpolder ongeveer 4 meter beneden de zee - spiegel. Er zijn in ons gebied gevallen bekend van buitenlandse zakenlieden die liever buiten de polder overnachten. Ze zijn dan op wat wij ‘het oude land’ noemen. Ze slapen goed, maar realiseren zich niet dat ze nog steeds onder zeeniveau vertoeven. 25 procent van ons land ligt onder zeeniveau en ongeveer 60 procent is kwetsbaar voor overstromingen. Bovenstaande illustreert dat waterstaatkundige veiligheid veel te maken heeft met het veiligheidsgevoel. In het overstroombare deel van ons land wonen 9 miljoen mensen en wordt 70 procent van ons nationaal inkomen verdiend. Van al deze mensen liggen er niet veel wakker uit angst voor overstromingen. Vaak realiseert men zich de feitelijke situatie te weinig. En als dat wel zo is, bestaat er een groot vertrouwen in de deskundigheid van de waterschappen, die de meeste waterkeringen in ons land beheren en op orde houden. Hoe is het nu georganiseerd? Nederland wordt tegen overstroming beschermd door ruim negentig dijkringen (dijkringgebieden). Dit is een gebied omgeven door dijken, duinen en constructies zoals sluizen, gemalen en dammen. Elk dijkringgebied heeft een normfrequentie die afhankelijk is van de aard van de bedreiging (rivier, zee, meer) en de omvang en het belang van het gebied. Deze normfrequenties zijn uitgedrukt in overschrijdingskansen. Anders gezegd: de kans dat er water over de dijk komt. Samengevat: we kennen een objectieve manier om de veiligheid van de dijkringgebieden in uit te drukken. De veiligheidsnormen zijn heel divers. Het voelt veelal goed. Er heerst een veilig gevoel. 8 | Bestuursforum • juni/juli 2013 Niet voor niets zeggen we vaak dat we leven in de veiligste delta van de wereld. Toch gaat er iets veranderen Er wordt gekozen voor een nieuwe aanpak om Nederland te beschermen tegen overstromingen. Nieuwe technische inzichten maken het mogelijk maatwerk te leveren en precies daar waar de nood het hoogst kan zijn, de meeste steun te bieden. Deze voorgenomen verbetering voelt veelal onwennig en brengt hier en daar zorg teweeg. Een vreemde tegenstelling: een nieuw beter toepasbaar systeem geeft hier en daar een onveilig gevoel. Een veiliger systeem en een onveiliger gevoel. Hoe kan dat? Waar bestaat de nieuwe aanpak dan uit? We richten ons niet meer alleen op de kans dat er water over de dijk komt, maar ook op de gevolgen van zo’n gebeurtenis. Het is niet moeilijk voor te stellen dat de gevolgen bij het overstromen van een natuurgebied of een weiland anders zijn dan wanneer dit gebeurt in een dichtbevolkt gebied of bijvoorbeeld bij een elektriciteitscentrale of vliegveld. Het is nu mogelijk iedere Nederlander achter de dijk dezelfde basisveiligheid te garanderen. Daar bovenop investeren we extra in gebieden met een risico op veel slachtoffers en grote economische schade. Vitale en kwetsbare infrastructuur, zoals nutsvoorzieningen en ziekenhuizen, krijgen ook extra aandacht. Zo ontstaat een normering die past bij deze tijd. De huidige normen voor onze dijken stammen voor een groot deel uit de jaren zestig. Dat we de gevolgen (effecten) van overstromingen in ons veiligheidsdenken meenemen, is dus een stap voorwaarts. Meerlaagsveiligheid Om de overstromingsrisico’s goed te beheersen gaan we ook gebruikmaken van het concept meerlaagsveiligheid, dat zich zowel richt op het beperken van de kans op een overstroming als op het beperken van de gevolgen ervan. We kijken hierbij naar drie manieren of ‘lagen’, die een bijdrage kunnen leveren aan het beperken van de overstromingsrisico’s. Laag 1 = preventie (denk aan de dijk) Laag 2 = ruimtelijke inrichting (ruimte rond de dijk) Laag 3 = rampenbeheersing (evacuatie) Meerlaagsveiligheid is daarmee een zaak van alle betrokken overheden. Communicatie Veelal gaat men ervan uit dat de huidige veiligheid voor iedereen dezelfde bescherming biedt. Dat is een misvatting. Ook de nieuwe aanpak kent deze verschillende beschermingsniveaus. De winst is dat we nu allemaal hetzelfde basisbeschermingsniveau krijgen. Men vraagt vaak om een vergelijking van de twee systemen. Dat is niet mogelijk omdat ze onvergelijkbaar zijn. Denk daarbij maar aan de overstap die we maakten van de fiets naar de auto als vervoermiddel. De meerlaagsveiligheid is een nieuw en interessant concept. Maar in onze dieper gelegen gebieden (polders en bij de kust) zullen we ons primair moeten richten op preventie. Conclusie * Modellen leveren geen veilig gevoel * Het is pas veilig als het veilig voelt * Bestuurders hebben de verantwoordelijkheid het veilige gevoel te bevorderen. Mr. ir. H.L. Tiesinga is dijkgraaf van Zuiderzeeland. Reageren? tiesinga@xs4all.nl door Henk Tiesinga
van het binnenhof Nooit te oud Een maatschappelijk probleem, dat pak je aan met een beleidsnota, een politiek debat of een preek. Zo zijn we dat gewend in de Kamer, in Staten en raden. Als we burgers willen bereiken, organiseren we een forumdiscussie, plaatsen we een ingezonden stuk in de krant of sturen we een informatiekrant, beter nog een infographic de wereld in. Maar hoeveel communicatiemogelijkheden er ook zijn, soms schieten ze tekort. Een politieke tekenaar kan soms de kern van een urenlang debat in één beeld vangen. Een film kan een maatschappelijk probleem aansnijden zoals geen beleidsmaker dat kan. Zo’n film, die ook nog eens aansluit bij het thema van dit nummer van Bestuursforum, is ‘Nooit te oud’. Eind april werd deze telefilm uitgezonden door Omroep Max. Het verhaal begint met de licht dementerende Marius Koolman (Aart Staartjes), die door zijn zoon naar verzorgingstehuis Voorstaete wordt gebracht. Die zoon heeft een druk leven en heeft eigenlijk geen tijd voor zijn vader. Hij ziet voor zichzelf beslist geen rol als mantelzorger weggelegd. Hoewel Koolman zich tijdens het intakegesprek schrap zet, wordt hij opgenomen in het tehuis, op de afdeling met mensen ‘waar het nog heel goed mee gaat’. Andere bewoners zijn bijvoorbeeld de bevallige Rita (Petra Laseur), de altijd hongerige Kees (Hero Muller), de continu ‘Ik wil dood’ roepende Ananza (Gerda Havertong), de aan Parkinson lijdende Jan (Bram van der Vlugt) en zijn vrouw Gerda (Kitty Courbois), een jeugdliefde van Koolman. Kent hij haar nog? Zij hem wel! Actie Marius Koolman ergert zich aan de betuttelende verzorgers en voelt zich opgesloten. Hij mag niet eens naar buiten om even een frisse neus te halen! Als hij dan ook nog meerdere keren tegengewerkt wordt door de kille zorgmanager Marleen (prachtige rol van Georgina Verbaan), is de maat vol en roept hij zijn medebewoners op tot actie. Hij heeft maar weinig overredingskracht nodig om ze over te halen: de bewoners blijken allemaal ontevreden te zijn met de gang van zaken in Voorstaete, en Marius geeft ze net dat duwtje in de rug dat ze nodig hebben. Ze bezetten de bovenste verdieping van Voorstaete en barricaderen de deuren. Iedereen brengt kennis en kunde mee uit zijn oude vak: van slotenmaker tot Misschien kan een komedie een maatschappelijk probleem wel beter bespreekbaar maken dan een forumdiscussie of een ingezonden stuk accountant. Als de directeur (Kasper van Kooten) denkt dat hij de actievoerders kan uithongeren, bestellen ze pizza’s die ze over het balkon naar binnen takelen. Als hij denkt, dat het de krant wel niet zal halen, informeren ze de media via Twitter en spandoeken aan de balustrade. Hun eisen: elke week zwemmen, een sauna en een stoombad, cursussen Italiaans koken en bovenal respect. ‘Nooit te oud’ is een komedie. Past dat wel bij een serieus onderwerp als bezuinigingen in de zorg en wat dat concreet betekent voor ouderen? Ik vind van wel. De boodschap dat ouderen worden gezien als kostenpost, komt over. De boodschap dat de ouderen in Voorstaete niet alleen zorg nodig hebben door Madeleine van Toorenburg maar ook respect, komt over. Misschien kan een komedie een maatschappelijk probleem wel beter bespreekbaar maken dan een forumdiscussie of een ingezonden stuk. Kritische noot Een kritische noot komt van een van de acteurs zelf, Frits Lambrechts (76). Hij zegt: ‘Nooit te oud is een leuke, lieve film. Maar ik miste de andere kant van het ouder worden erin, de ongemakken die veel mensen treffen. Dementie is verschrikkelijk, we krijgen steeds meer te maken met Alzheimer, dat an sich was een mooi onderwerp geweest. En wat deed Aart Staartjes in dat huis? Dat begreep ik werkelijk niet. Maar we hebben vreselijk veel plezier gehad, hoor.’ Ik zal niet verklappen hoe het verhaal afloopt. Dat zult u zien. U moet maar gewoon kijken, maar dat had u al begrepen. Dr. M.M. van Toorenburg Lid CDA-Tweede Kamerfractie, woordvoerder bzk, Koninkrijksrelaties, Algemene Zaken, Koningshuis en Adolescentenstrafrecht Reageren? m.vtoorenburg@tweedekamer.nl Bestuursforum • juni/juli 2013 | 9
Page 1 and 2: 6/7 37e jaargang Juni/Juli 2013 num
Page 3 and 4: ubrieken 8 Waterstand Hoe veilig is
Page 5 and 6: lidstaten, op termijn fors zal dale
Page 7: Er wordt ook veel geïnvesteerd in
Page 11 and 12: ezuiniging van circa 25 procent. Er
Page 13 and 14: Alle CDA-afdelingen zijn volop bezi
Page 15 and 16: Het Anton Pieckhofje in Haarlem Al
Page 17 and 18: de stelling Elke maand reageren twe
Page 19 and 20: ook geen kennis is. Geïnterviewde
Page 21 and 22: opinie en debat Er is een website d
Page 23 and 24: ugdekking geeft. Soms uit die zich
Page 25 and 26: geinspireerd door... Met elkaar Naa
Page 27 and 28: Marjon Verkleij Lijsttrekker in Alp
Page 29 and 30: teruggevonden Een pleidooi voor ema
Page 31 and 32: ten slotte Taal Taal is het instrum

Dossier Lokaal Ouderenbeleid Interview met Esther de Lange ... - CDA

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?