HOOFDSTUK 4 - Bakker van de Ven

De taaitaaiplank
‘de wieg’.
In 1970 heeft
papa alle planken
uitgedeeld aan de
kinderen. Naast
de wieg waren er
verschillende andere
figuren: de vrijers, de
hond, de kat, de vis
en het varken
kinderen zaten dan gezellig naast de oven. Ze moesten zelf op de tijd letten. Het gebeurde
wel eens dat ze door pa bewust werden afgeleid met een klusje of een grap...
ineens kregen ze het in de gaten en renden weg maar…. te laat! Pa kon dan wel eens
overdreven naar buiten kijken, de kinderen werden dan nieuwsgierig en renden naar
buiten! Niks te zien natuurlijk.
Ook liet pa je wel eens ruiken aan een poeder, dan sloeg je achterover omdat het
een sterke ammoniaklucht had…! Helpen met vlinders in de oven schuiven: een grote
platgerolde deegplaat werd natgemaakt met een vanillesaus en eroverheen werden
krenten gestrooid. Deze deegplaat werd dan opgerold en pa vroeg dan aan ons om
deze lange rol mee vast te houden. “Goed vasthouden,” zei hij dan, “en bewegen, dan
kunnen de vlinders gaan vliegen.” Dat lukte dan niet… “O,” zei hij dan, “ik zal ze maar
in stukken snijden.” De vlinders werden dan plat op de bakplaat gelegd om ze te bakken.
Nadat een taart was opgespoten, vroeg hij of je wat room wilde proeven. Als je ja zei en je mond opende, werd flink in je
mond gespoten, zo hard dat de room weer bijna uit je neus naar buiten spoot…!
Taaitaai Het deeg werd al in augustus gemengd, op 4 of 5 grote platen gelegd en in de kelder in rekken geschoven, zodat
het kon rijpen. In de weken voor Sinterklaas begon men al ’s middags, als het niet druk meer was in de bakkerij, met
taaitaai maken. De taaitaaiplanken waren heel bijzonder; er zat een ijzeren opstaand randje om de figuur. We hadden de
volgende figuren: de grote vrijers (man, vrouw) kleine vrijers (man, vrouw), hond, kat, kip, vis, wieg en varken.
Suikerharten Deze werden in speciale vormen gegoten. Je moest ze van tevoren bestellen. Papa schreef met rode fondant,
vanuit een zelfgevouwen puntzakje, de naam op het suikerhart. Soms werd er ook een poesieplaatje bij geplakt.
Speciale peperkoek (ontbijtkoek) Voor bruiloften, 25- of 40- jarige huwelijken, werden er ovale of langwerpige peperkoeken
gebakken in speciale houten vormen. Als deze gebakken waren, legde papa daar een kartonnen plaatje op voor de
maat en sneed zo een laagje af van de koek. Deze ruimte werd dan gevuld met vloeibare warme fondant (poedersuiker met
water). Na afkoelen werd het hard. Op dit witte vlak werd dan de felicitatie geschreven, versierd met de bekende krullen en
takjes.
Koekdeeg Deze werd op een speciale manier gemaakt. In de keuken stond op het fornuis een grote ketel met water, honing,
kruiden enz. Het moest gaan koken. In de zomer(!) moest dan het fornuis flink branden en regelmatig moest er gecontroleerd
worden of het nog niet ging borrelen. En als het dan ging borrelen, rende je naar de bakkerij en riep “Het kookt!”
Als de bliksem kwamen ze dan de hete ketel met gevaarlijk (heet plakkerig spul) kokende koekdeeg halen, de deuren moest
je dan openhouden. Meestal liep het gelukkig goed af. Als je niet goed oplette en de ketel kookte over, was dat een ramp.
Het fornuis was gloeiend heet en het hete koekdeeg brandde stevig vast. Dan moest je flink poetsen, schuren met schuurpapier
“Tante Blank”, om het weer schoon te krijgen. Een keer stond Mia erbij en het kookte bijna over, ze was dus te laat.
Er stond nog een pot “koude koffie”, die gooide ze er vlug bij en ze rende naar de bakkerij… Het fornuis was gered.
Cor, de vierde bakker 1907 | 1989 PAG 61