HOOFDSTUK 4 - Bakker van de Ven

4.1 DE BOEKELSE PEEL, HET “VOORLAND” VAN COR
De Peel was een grote uitgestrektheid met woeste en hier en daar bijna onontginbare grond. Een vlakte die diep respect
afdwong bij menige Peelbezoeker, zoals jagers, imkers, landlopers en enkele anderen die het waagden om dieper in deze
vlakte door te dringen of die te doorkruisen. De enige oriëntatiepunten waren de diverse kerktorens die men van verre kon
zien en waar men zich op kon richten. Bij helder weer waren er volgens de overlevering, vanaf het hoogste punt in het hart
van de Boekelse Peel, zelfs 22 torens waar te nemen. Deze vlakte van duizenden hectaren was bedekt met heide, plaggen,
pijpestro, wollegras en ga zo maar door; maar ook moerassen, waterdellen en zandvlaktes kwam men tegen. Hier en daar
woonden, aan de rand van de Peel, enkele keuterboeren, bezembinders, klompenmakers en geiten- of schapenhoeders.
Verder was het stil, geen huizen, geen industrie, geen bedrijvigheid. Niets van dat alles, hoogstens een eenzame plaggenhut
en haar bewoners. In 1916 vormden ca. 800 hectaren de Boekelse Peel.
In de jaren ’20 begonnen de grote ontginningen en de vele boerderijen die werden gebouwd, maakten het steeds noodzakelijker,
dat er een dorp in de Boekelse Peel zou worden gesticht. De ontginningsboeren woonden ver van kerk en school.
De totale Boekelse bevolking groeide van 2741 (1920) naar 3231 personen (1930).
Willem van de Ven, de vader van Cor, was al in de jaren ’20 geen onbekende in de Boekelse Peel, omdat hij in die tijd al
vanuit De Logt, waar hij een windmolen bezat, de Peel in kwam met winkelwaren. Hij was een van de eersten die dit deed.
In 1925 werd de aarden baan aangelegd, later bekend als de Grote Baan. Tijdens deze ontginningsperiode groeide Cor
op bij de molen op De Logt, een buitenwijk van Boekel op de grens met Handel. Hij volgde de tweeklassige lagere school
in Handel met als klasgenoten o.a. Nol van Dongen (pater op kasteel), Verhoeven, Jef Coppens en Wim Smits. Om het
bakkersvak te leren heeft hij in Boekel bij bakker Aldenhuysen gewoond en gewerkt. Daarnaast heeft hij, een half jaar lang,
“gebak leren maken” bij Jan Hoes in Asten.
Zijn zus Lies vertelde: “Cor ging op zaterdagavond in Asten dansen en logeerde dan, van zaterdag op zondag, bij
tante Cis. Cor had dan verkeerde schoen aan, met rubber zolen, en vroeg dan aan de ober: “Kan ik je schoenen
lenen?” De ober liep dan op zijn schoenen en later werden ze teruggeruild.”
Verder leerde hij de wereldtaal Esperanto samen met zijn broer Piet en zus Mien, Grard Coppens, Nol en Karel van de Velde
en Frans Bouw. Ze kregen les van docent Anton Kusters, op zondagmorgen na de hoogmis, in de kamer achter de keuken
op De Logt. Cor zei dan wel eens tegen iemand ‘porko’ (varken), dat snapten de anderen toch niet…
4.2 DE EERSTE GEBOUWEN IN HET DORPSCENTRUM ST. JOZEFPEEL, DAT LATER…VENHORST WERD!
1931 Burgemeester Schafrat, die in 1929 Buskes was opgevolgd, heeft ervoor gezorgd dat het plan voor het dorpscentrum
van de Heidemij door de gemeenteraad werd aangenomen. Daarna kon men gaan bouwen in het centrum en een
naam zoeken voor het dorp.
Cor, de vierde bakker 1907 | 1989 PAG 45