MET MEER WERKEN, LANGER WERKEN, DUURZAMER ... - Aclvb

6
Ieder van ons laat zich bij het indelen van zijn of haar aankopen leiden
door andere drijfveren. En maar goed ook, want anders zou het
maar een saai boeltje worden, waar iedereen dezelfde schoenen,
dezelfde auto, dezelfde fiets,... zou bezitten. In de eerste plaats verschillen
onze smaken. Die smaken kunnen persoonlijk zijn, maar
meer en meer merken we ook dat smaken en dus ook keuzes opgelegd
worden. Waar we vroeger ‘hip’ waren met een Ray-Ban-zonnebril
en fluo haarbanden, moeten we nu kiezen voor Gucci-zonnebrillen
en punky style. Deze discussie laat ik hier in het midden, uiteindelijk
komt het erop neer dat smaken verschillen en verschillende
redenen kunnen hebben.
Als we dan onze smaak kennen, is de volgende stap de keuze : waar
koop ik wat en vooral, hoeveel wil ik ervoor betalen. Shoppen is voor
velen zelfs een hobby geworden; etalages afschuimen om de beste
koop te vinden om dan met een voldaan gevoel thuis te komen.
Shoppen is dus niets anders dan producten vergelijken in functie
van onze persoonlijke voorkeur. Voor de een betekent dat de perfecte
stof, kleur, prijs, land van oorsprong, ... Je probeert de voor jou
relevante informatie te weten te komen en op grond daarvan beslis
je al dan niet over te gaan tot de aankoop.
Keuze van bankproducten
Verrassend genoeg hanteren we een heel andere houding als het om
de keuze van bankproducten gaat. Geld blijft voor de traditionele
Belg nog steeds een speciaal product. Als we eenmaal voor een
bepaalde bank gekozen hebben, blijven we loyaal. En dat heeft de
banksector heel goed begrepen. De banken gaan in hun reclamecampagnes
steevast voor deze ‘vertrouwensrelatie’. Bekende slogans
als “We hebben het voor u”, “De bank die u begrijpt”, “Een
goede relatie groeit met de tijd”, spreken voor zich. Maar op die
manier wordt de concurrentie in de kiem gesmoord en krijgen we
uiteindelijk niet de meest voordelige voorwaarden. Want uiteindelijk
blijft een bank ook maar een winkel ...
Laten we deze laatste gedachte even vasthouden : een bank is ook
maar een winkel. Maar wie houdt er bij zijn bankkeuze rekening met
de tarieven, rente, kortingen, acties,... ? Tal van zaken waar we bij
de aankoop van andere producten wél rekening mee houden. We
denken steeds de ‘beste koop’ te doen bij onze vertrouwde bank,
want zij kent ons. We zijn ervan overtuigd dat ook hier het systeem
geldt “twee kopen en de derde gratis” ... Maar mocht u eens de
moeite doen om één bepaald product, bv. een autoverzekering, te
vergelijken, dan zult u tot onthutsende vaststellingen komen. Naast
(gebrek aan) concurrentie bestaat er namelijk ook zoiets als specialisatie.
De ene bank profileert zich als kredietbank, de andere als
spaarbank, de ander doet dan vooral beleggingen,... kortom allemaal
verschillende producten met verschillende prijzen.
VRIJUIT/APRIL 2007
verbruik
De economische theorieën zijn het er allemaal
over eens : concurrentie verhoogt de welvaart. De
Europese Commissie heeft die boodschap heel
goed begrepen en probeert deze theorie kost wat
kost in de praktijk om te zetten. Maar de praktijk
is meestal niet zo simpel. De conclusies uit de
banksector, en meer bepaald de Belgische banksector,
zijn zoals verwacht ontnuchterend. Maar
waar ligt het probleem ?
HELP EUROPA, DOE AAN BANKSHOPPING !
Bankshoppen : gestimuleerd maar niet toegepast
Het komt er dus op neer dat concurrentie uiteindelijk een zaak van
de consumenten is. De banksector heeft al verschillende stappen
moeten ondernemen om een concurrentiëler kader te scheppen.
Denken we bv. aan de eenduidige tarifering (die het vergelijken vergemakkelijkt),
het kosteloos openen en sluiten van rekeningen, de
gedragscode m.b.t. reclame en marketing. Dit zijn tal van zaken die
het bankshoppen zouden moeten stimuleren, maar toch gebeurt het
zelden.
Waarschijnlijk blijft de vrees een belangrijke factor. Maar deze vrees
is ongegrond, aangezien we in België een van de meest beschermende
consumentenwetgevingen hebben als het om financiële producten
gaat.
Een tweede belangrijke factor zijn waarschijnlijk ook de zoekkosten;
het vragen van offertes, het vergelijken van tarieven, de administratieve
verplichtingen,... Hoewel dit nu met het internet veel verminderd
is, blijft het toch een rem. Maar als je eenmaal de totaalsom
maakt, is het misschien toch écht wel de moeite. Wat je ook
steeds kan doen, is je studiewerk voorleggen aan je eigen bank. Dan
pas zal je merken in welke mate ze het heeft voor u ! En dat is concurrentie.
Handelen in de praktijk
Laten we deze filosofie even toepassen op bijvoorbeeld de recente
bankreclames met betrekking tot verschillende spaaracties. Zoals
alle acties is ze gericht op klantenbinding. Maar niets ontneemt u
het recht om ook hier aan bankshopping te doen. Het kost u niets
om rekeningen te openen en te sluiten. Dus waarom niet steeds aan
de beste voorwaarden sparen ?
Het SEPA-project is een ander nakend voorbeeld. Deze interne elektronische
euro-betaalmarkt moet door potentiële schaalvoordelen
en concurrentie de welvaart verhogen. Waar we nu allen grotendeels
via Banksys en Maestro elektronisch betalen, is het de bedoeling
ook andere spelers toe te laten. Op die manier laat je concurrentie
toe, die dan ook zijn weerslag vindt in de prijs. Maar ook hier zal de
consument het laatste woord hebben. Concurrentie is in theorie heel
mooi, maar we moeten het spel in de praktijk ook meespelen. Want
als we uiteindelijk toch allemaal met dezelfde kaart blijven lopen,
zal die welvaartsverhoging ver te zoeken zijn. Wees dus alert als uw
bank u eind dit jaar een voorstel doet voor uw bankkaart. Er zijn
steeds veel meer mogelijkheden dan u denkt, of liever dan uw bank
u voorlegt! En een verwittigd man of vrouw is er in dit geval véél
meer dan twee waard !
Caroline JONCKHEERE