HET MEISJE VAN YDE - Drents Museum

6 SAMENVATTING
Je hebt net allemaal informatie kunnen lezen over het meisje van Yde. Wat weten we nu allemaal
over haar?
Op 12 mei 1897 is het meisje gevonden in het veen door twee veenarbeiders. Deze mannen
schrokken zich een hoedje en hebben haar weer in het veen laten vallen. Een paar dagen later
haalden ze de politie en de burgemeester erbij. Maar niemand wist iets van een moord. Weer wat
later kwam er iemand van het Drents Museum om het lijk te bekijken. Maar ondertussen hadden
nieuwsgierige mensen het veenlijk beschadigd. Er waren tanden en botten weg. De man van het
museum heeft het meisje van Yde mee naar het museum genomen. Daar ontdekten ze dat ze al
een paar eeuwen oud moest zijn. Pas in 1988 konden ze goed onderzoeken uit welke tijd ze kwam.
Ze hebben toen ontdekt dat ze heeft geleefd in de periode tussen 54 voor Chr. en 128 na Chr. De
tijd aan het begin van onze jaartelling.
Door allerlei onderzoeken hebben ze steeds meer ontdekt over het meisje van Yde. Hieronder staat
een omschrijving van het meisje en haar tijd.
Het meisje van Yde was een ongeveer 16 jaar, 1.40 meter lang en ze had blonde, krullende haren.
Ze liep niet helemaal recht, ze had namelijk scoliose. Dat is een ziekte waarbij de ruggenwervel
scheef groeit. Ze woonde in een gehucht van ongeveer vijf boerderijen. Samen met haar familie
leefde ze met de dieren onder één dak. Een eigen kamer had ze niet. Ze kleedde zich in een lange
jurk of in een rok met een blouse. Om het wat warmer te krijgen deed ze een omslagdoek om haar
schouders of droeg ze een mantel.
Haar vader was boer. Hij werkte op het land om het land te ploegen, het graan te zaaien en te
oogsten. Haar moeder was boerin. Het meisje van Yde hielp haar altijd. Zo moest er graan
gemalen worden, moesten er weer nieuwe potten gebakken worden en waren er weer nieuwe
kledingstukken nodig. Samen met haar moeder heeft ze ook haar eigen wollen mantel geweven. Er
waren alweer een paar gaten in gekomen, maar die had ze weer gemaakt. Ze maakten niet alleen
kleding van wol, maar ook van leer en linnen.
Als het meisje om zich heen keek zag ze veel bos. Daar leefden de reeën en de zwijnen, maar ook
de wolven en de beren. In de beekjes in de buurt zwommen de vissen en de bevers. En er was
veen. Veel veen. Daar kon ze maar beter niet in haar eentje rond gaan lopen. Het was daar
gevaarlijk. Maar er leefden ook geesten en goden. Tenminste, dat geloofde het meisje en haar
familie. Die goden konden ze maar beter tevreden houden en ze legden wel eens kostbare
spulletjes in het veen. Dat was dan een cadeau voor een god, een offer. Dat ze zelf geofferd ging
worden kon het meisje misschien niet bedenken. Toch is dat gebeurd.
Zestien jaar werd ze. Langer mocht ze niet leven. Ze is met een bandje om haar hals gewurgd en
er is een mes in haar hals gestoken op de plek van de halsslagader. Zo is haar leven beëindigd.
Over de rest van het hoe en wat op haar laatste dag, daar zullen we naar moeten raden. Was ze
geofferd omdat er oorlog op komst was? Hadden ze een slechte oogst gehad? Of wilden ze de
goden danken? Dat kan helaas niemand ons meer vertellen…
Tweeduizend jaar later ligt het meisje in het Drents Museum. Veel mensen willen haar zien, maar
sommigen vinden het eigenlijk ook wel eng. Dat is helemaal niet gek, want ooit was ze een levend
meisje. Maar door haar kunnen we ook in het verleden kijken. Ze heeft in 1993 zelfs weer haar
eigen gezicht gekregen. Je kan dus eigenlijk zeggen dat ze een tweede leven heeft gekregen. Dat
maakt haar ook best bijzonder. In ieder geval is het meisje van Yde beroemd. Ook al weet ze het
zelf niet…
15