HET MEISJE VAN YDE - Drents Museum

3 DE DOOD VAN HET MEISJE
Het meisje van Yde is in het veen gevonden met een
bandje om haar hals. Dat bandje had een schuifknoop.
Omdat het meisje ook een groef in haar hals heeft op
de plek van het bandje, is het duidelijk dat ze
waarschijnlijk gewurgd is. Door het aantrekken van het
bandje is het meisje van Yde gestikt. Ook heeft ze een
snee op de plaats van haar halsslagader. Wat eerst is
gedaan is niet duidelijk. Maar hoe is dat zo gekomen?
Is ze vermoord? Was het een straf? Om deze vragen te
beantwoorden moeten we eerst kijken naar het veen,
want dat is een belangrijke aanwijzing. Behalve het
meisje van Yde zijn er namelijk wel veel meer
bijzondere dingen gevonden in het Drentse veen.
Afb.5) Een sprangband
VEEN
Vroeger bestonden grote delen van Drenthe uit moeras, een drassig gebied met veel water en
planten. Die planten gingen natuurlijk een keer dood. Normaal worden die plantenresten dan door
micro-organismen (bacteriën en schimmels) en kleine dieren afgebroken, maar hier is wel zuurstof
voor nodig. In moerassen staan planten voor een deel onder water waar geen zuurstof bij kan.
Daarom vergaan die planten maar gedeeltelijk of helemaal niet. Zo kunnen planten in een drassig
gebied bewaard blijven. Op de resten groeien dan ook weer nieuwe planten, maar ook die rotten
niet helemaal weg. Als dit een paar duizend jaar doorgaat ontstaan er metersdikke pakketten
plantenresten. Dit noemen we veenvorming. Behalve in Nederland, bestaat er ook veen in
bijvoorbeeld de rest van Noordwest-Europa, Azië, Noord-Amerika en Canada. Het totale oppervlak
aan veen in de wereld wordt geschat op 150 miljoen tot 500 miljoen hectare. Dat is ongeveer gelijk
aan 300 miljoen tot 1 miljard voetbalvelden!
Dit lijkt heel erg veel, maar vroeger was er nog veel meer veen. Vanaf de middeleeuwen is de
oppervlakte van het veen namelijk steeds kleiner geworden doordat mensen er gingen wonen en er
akkers van gingen maken. Vanaf het eind van de middeleeuwen werd het veen steeds meer
gebruikt als brandstof. Daarvoor werden er kanalen gegraven, om het water uit het veen weg te
laten lopen. Zo kwam de turf vrij dat als brandstof naar de steden kon worden gebracht. Mensen
die dit werk deden worden veenarbeiders en turfstekers genoemd. Vanaf de 20 e eeuw is de
afgraving van veen sterk verminderd, maar in een paar eeuwen tijd is er veel veen verloren
gegaan. Zo had Nederland vroeger ongeveer 1 miljoen hectare veen. Tegenwoordig is dat bijna
helemaal verdwenen en het veen dat we nog hebben wordt heel goed beschermd.
8