Basis CMYK - Koninklijke Auris Groep

Daan
10
Jaarverslag 2008 Koninklijke Auris Groep
‘Steeds weer verbaasd over alles wat hij zegt’
Karin
van den Enden...
‘Daan is geboren met het syndroom van Muenke; twee van de vijf
schedelnaden zaten dicht toen hij geboren werd. Dat heeft een nadelig effect
op de groei van de hersenen. Daarom is hij bij zeven maanden geopereerd.
De naden zijn losgemaakt en zijn voorhoofd is naar voren gehaald. Dat was
heel heftig om mee te maken. Maar hij heeft zijn operatie goed doorstaan
en herstelde gelukkig snel. Toen hij een jaar of twee was, merkten we dat
Daan lang niet zo goed sprak als zijn broer Tim op die leeftijd had gedaan.
Hij bracht eigenlijk alleen een paar klanken voort maar maakte er geen
woordjes van. Via een logopedist hoorden we van zorggroep Kikker bij Auris in
Dordrecht, onze woonplaats. Daar kon hij na een intake en met een indicatie
meteen terecht. Daan wordt er geweldig geholpen. Hij heeft nog steeds een
spraaktaalachterstand maar hij kan zich nu redelijk verstaanbaar maken.
Iedere dag leert hij er woorden bij. We zijn steeds weer verbaasd over alles
wat hij zegt. We zijn heel blij met de zorggroep en vinden het ook heerlijk dat
hij straks gewoon door kan stromen naar de basisschool in hetzelfde gebouw.
Daar is hij helemaal op zijn plek.’
‘Toe aan een nieuwe uitdaging’
Nicole
Dornscheidt ...
‘In zorggroep Kikker beginnen we de dag met een puzzel. De ouders die
de kinderen komen brengen maken meestal nog een puzzeltje mee. Daarbij
benoemen we met de kinderen alle plaatjes die we zien. Vervolgens gaan de
ouders naar huis en zetten we de kinderen in een kring. We noemen elkaars
namen op, we zingen liedjes en lezen een verhaaltje voor of we doen een
oefening in mondmotoriek. Zo zijn we eigenlijk de hele dag actief bezig met
taal. Toen Daan bij ons binnenkwam, sprak hij nauwelijks. Nu gaat hij als
een trein! Dat komt door de oefeningen in de groep maar zeker ook door de
oefeningen die hij thuis doet. Zijn ouders zijn heel betrokken en dat merk je
aan zijn ontwikkeling. Daarnaast heeft hij veel baat bij de aandacht van
logopedist Marlie. De oefeningen die zij met de groep doet, herhalen we de
rest van de week nog een paar keer. Laatst zei Daan tegen me dat hij met
waterballonnen wilde spelen. Toen ik zei dat ik die niet had, raadde hij me aan
ze te gaan kopen! Dat is toch fantastisch? Een jaar geleden zei hij nog niets.
Nu merk je dat hij toe is aan een nieuwe uitdaging. Hij loopt op school andere
klassen in om een kijkje te nemen. Hij wil naar de kleuters en naar meester
Kees.’