download het als PDF - Buren van de Abdij

Het gaat erom dat het patrimonium wordt ingeschakeld in de levende biotoop van
de buurt.
Door de blinde vlek in hun dagelijkse omgeving toonbaar te stellen, hebben de buren
van de abdij niet alleen een stuk erfgoed leren kennen, maar vooral elkaar leren kennen.
Het gaat niet om het museum alleen, maar over de stad(swijk) waar het gesitueerd is.
Een samenlevingsverband opbouwen binnen een wijk, binnen een straat, blijkt veel te
maken te hebben met de betekenissen die zij in zich dragen. Want alles heeft een naam
en een verleden en een ligging. Jacques Brel wist het zo goed wanneer hij zong: “Il
est important de savoir que l’on est de quelque part”. Het verleden van de plek waar je
woont, dat is eerstelijnsgeschiedenis en de generator van een samenhorigheidsgevoel.
Wat heeft dit experiment nu betekend voor de toekomst van onze musea? Wellicht dat de
inspanningen om meer bezoekers te krijgen en zodoende het erfgoed te democratiseren,
gepaard kan gaan met de participatie van de buren bij de beleving ervan. Uiteindelijk
is het voor een belangrijk deel hun plek.
Gent, 3 november 2008
Geert Van Doorne
Directeur Dienst Monumentenzorg
Conservator Sint-Baafsabdij
Sint-Macharius
Hier overstijgt de stilte ’t stadsgedruis:
de kerk, de bomen, donkre muren zwijgen.
Hier spreekt alleen ’t vergeelde bladgeruis
op ’t eenzaam plein, uit strak-verstarde twijgen.
Hier kwijnt gij, oer-kern van het oude Gent,
waar nog het puin van ’t ver verleden fl uistert,
waar ’t heden zich van u heeft afgewend
en alles met vergetelheid omduistert.
Verlaten d’ oude abdij, verstomd en stoer,
waar Schelde en Leie zich niet eens meer énen…
Maar, ’k zie Amandus op de binnenkoer: -
Zijn geest doorbreekt de stilte van de stenen.
(Hans Melen, 14/2/1967)
66 67