Algemene Vereniging Oud-personeel van de Koninklijke Marine

De Boze Wolf en de Zeven Cabrietjes (in Marinetaal)
Er leefden eens zeven Cabrietjes met hun ouwe moer in een hut in een bos, vol
met stokken en met bladeren er aan.
In dat zelfde bos woonde ook een gepensioneerde ouwe wolf.
Op een dag, na het middagschaften, ging ma Cabriet met de eerste sloep naar de
wal. Voor ze vertrok hield ze alle hens.
Ze zei tegen haar anaks: “Jongens, jullie weten dat die ouwe lul van een wolf,
jullie op wil kanen, nou moet ik even naar de Rommel-Chinees om een paar
sportwitjes te verpatsen, anders hebben wij van de week houten bek zuipe, dus
kijk uit je doppe en laat dat kreng niet binnen”.
Zo gezegd, zo gedaan. Ma verdween, en de oudste zoon hees de derde vervang.
De Wolf ook niet gek, had zijn vlaggen met betekenis geleerd en zag dat de
ouwe van boord was. Hij verliet zijn uitknijp hoekie en ging naar de
Cabrietenhut, om een paar van die Cabrieten in zijn kanaal te persen.
Hij belde aan en zei: “Ik ben het, je ouwe moer…”
“Steek je stuurboords-kak maar door de kier van de waterdichte deur, kennen we
zien of je het werkelijk bent”, kreeg hij als antwoord.
De Wolf, die niet op zijn achterhoofd was gevallen, dacht: “Als ik dat doe, zien
ze dat ik mijn klauwen niet gewassen heb voor ’t schaften, en trok aan zijn
platpalen. Hij ging daarom naar de kroeg om een potje bier te kopen. Terwijl hij
zat te hijsen, kwam hij een maatje (ex-bottelier) tegen. Hij kreeg een idee,
voerde de bottelier muf en jatte de sleutel van diens meelbergplaats. Daar
aangekomen stak hij zijn kak in het meel en ging weer naar huize “Zie ik je
vanavond nog?” Enfin, wat er toen ging gebeuren kennen we uit onze baroe
jaren. De geiten hadden in die tussentijd het op een zuipe gezet en waren straal
bezopen, alleen de jongste was nog tamelijk nuchter.
Toen de Wolf binnenkwam, schoot hij met een rotgang de toko in, en sloot zich
op bij het bier, wat nog over was. De Wolf vrat de zes overigen in één hap op,
hij was altijd al een aasgier geweest, en ging weer naar zijn eigen stekkie. Daar
aangekomen zoop hij nog een fles jajem leeg en ging tussen de vette lappen op
zijn tampatje tidoeren.
De moeder Cabriet kwam, met een liederlijk stuk in d’r kraag, in de natte
wagen, met de laatste trein terug. Ze vond de deur open en was op slag nuchter.
Na het verhaal van de jongste te hebben gehoord, gingen ze de Kajoe halen. Die
nam een bijl mee en ging naar de hut van de Wolf, die heerlijk op z’n tampatje
lag te snurken. Hij hakte zijn kop af en hup, … daar sprongen de zes geitjes naar
buiten.
Moet ik nog verder vertellen?