Generieke geneesmiddelsubstitutie - Parkinson Vereniging

18 |
Klassieke anti-epileptica hebben een smalle therapeutische breedte [1]. Dat betekent
dat een klein verschil in biologische beschikbaarheid voor een sterk verschil in klinisch
effect kan zorgen: een verminderde aanvalscontrole bij te lage bloedspiegels of toxiciteit
bij te hoge bloedspiegels. Voor een patiënt bij wie met geneesmiddelen een goede
aanvalscontrole is bereikt, kunnen doorbraakaanvallen erg ontwrichtend zijn voor het
dagelijks leven [44,45,46,47]. Er kan sprake zijn van het verlies van de rijbevoegdheid,
(angst voor) het verlies van een baan, gemiste school- of werkdagen, toegenomen
angst voor aanvallen, toegenomen arts- en ziekenhuisbezoek, ongemak en andere
effecten voor de familie, fysieke schade, of verkeersongevallen met mogelijk schade
aan derden.
| Kennis en attitude
De helft tot ruim tweederde van de patiënten met epilepsie in een tweetal studies (één
met patiënten verspreid over de VS en één met patiënten uit Canada, het Verenigd Koninkrijk,
Frankrijk, Duitsland en Spanje, totaal in beide studies 1524 patiënten) gaf aan
bezorgd te zijn over de effectiviteit van generieke anti-epileptica of negatieve effecten
te verwachten [44,47]. Hetzelfde gold voor minder dan de helft tot ruim driekwart
van de in totaal 485 neurologen [45,47]. Een Canadees vragenlijstonderzoek onder
46 neurologen en 83 patiënten wees uit dat de neurologen de onrust die generieke
geneesmiddelen bij patiënten veroorzaakt overschatten [46]. Het (gebrek aan) vertrouwen
dat een patiënt heeft in een geneesmiddel is mogelijk van invloed op het aantal
aanvallen [40].
| Ervaringen met generieke substitutie
In twee Nederlandse onderzoeken naar ervaringen van epilepsiepatiënten (n=596
en n=287, hoogstwaarschijnlijk met deels dezelfde patiënten), gaf een derde van de
patiënten aan ooit een poging tot substitutie te hebben meegemaakt [48,50]. Van de
patiënten die daadwerkelijk een generiek anti-epilepticum hadden gebruikt (n=82 en
n=75), gaf ruim een kwart aan een verandering in aanvalsfrequentie te hebben meegemaakt.
In veruit de meeste gevallen nam de aanvalsfrequentie toe. Van de patiënten
met een generiek anti-epilepticum kreeg 14-19% last van meer bijwerkingen. Het was
in deze onderzoeken niet mogelijk om vast te stellen of er een oorzakelijke relatie
was tussen de verandering in aanvalsfrequentie of bijwerkingen en de substitutie. Een
Engels onderzoek onder 1333 patiënten met epilepsie liet vergelijkbare resultaten zien
[49]. Van de 251 patiënten die substitutie hadden meegemaakt had ruim tweederde
geen problemen ervaren na substitutie. Bij de ongeveer 10% van de patiënten die wel
een probleem hadden ervaren, leek het probleem een duidelijk gevolg te zijn van de
switch. Bij iets minder dan de helft van de patiënten met een generiek anti-epilepticum
in de Nederlandse onderzoeken werd er iets veranderd in het gebruik daarvan: het
generieke middel werd weer teruggeswitcht naar het origineel of naar een ander middel,
of de dosering werd aangepast. Bij ruim de helft van de patiënten die generieke
substitutie hadden meegemaakt werd niets aan het medicijngebruik gewijzigd.
In een Amerikaans onderzoek onder 451 neurologen gaven 293 (65%) van hen aan dat
zij een patiënt hadden bij wie de goede aanvalscontrole doorbroken werd, mogelijk als