Bouwkrant Vleuten - ProRail

Heien en boren
In het 7 kilometer lange spoorverdubbelingstraject zijn in
totaal 20 betonnen constructies (onderdoorgangen of viaducten)
opgenomen: de stations Vleuten en Utrecht Terwijde en
de ruwbouw voor het toekomstige station Utrecht Leidsche
Rijn plus de verschillende onderdoorgangen voor het verkeer
en/of watergangen. Tijdens de bouw van de zuidelijke spoorbaan,
kon ProRail bij verschillende kunstwerken al het nodige
voorwerk doen voor de noordelijke spoorbaan.
Voor 6 betonnen constructies moet ProRail de landhoofden en
de pijlers nog bouwen. Hiervoor moet de aannemer flink wat
‘Dorpsbarbier’ Ad van Zoeren is een geboren en getogen Vleutenaar. Alweer 42 jaar geleden opende
hij zijn eerste zaak in het ouderlijk huis aan de Stationsstraat. Tegenwoordig zit hij achter het
spoor, pal naast de spoordijk aan de Julianalaan 9. De bouwactiviteiten rondom het spoor houdt
de kapper nauwlettend in de gaten. Zijn zaak ligt goed in de loop van het nieuwe naar het oude
deel van Vleuten, maar toch stemmen de recente ontwikkelingen rondom zijn oude dorp hem
soms wat weemoedig. Maar hij begrijpt dat ze onvermijdelijk zijn. En pluspunten zijn er heus ook.
Een luchtfoto van Vleuten uit 2003, een afbeelding van het
historische station, het opkamertje ingericht als ‘Vleutens
Barbiersmuseum’ - alles wijst erop dat kapper Ad van Zoeren
over een historisch hart beschikt. En inderdaad houdt de
oprichter van de Historische Vereniging Vleuten – De Meern
- Haarzuilens zich graag bezig met de geschiedenis van zijn
dorpen. “Dat die niet konden blijven voortbestaan, was te
voorspellen”, merkt Ad van Zoeren op. “Als je de kaart van
Utrecht van 4 eeuwen geleden ziet, kan je nog een kleine
bebouwde cirkel rondom de Dom trekken. Die cirkel werd
elke eeuw groter en op een gegeven moment zie je dat
Vleuten en De Meern er een hele hap uit nemen. Zoiets kan
op den duur niet.”
In de loop
In 2005 moest Van Zoeren door privé-omstandigheden zijn
oude kapsalon verkopen. Toen viel zijn ondernemersoog op
de voormalige kruidenierswinkel aan de Julianaweg, waar
hij als kind vaak kwam. Dit leek hem een uitstekende plek
voor zijn nieuwe kapperszaak, precies in de loop van
Vleuterweide naar het oude dorp. Dat zag hij goed. Zowel
oude als nieuwe klanten weten zijn kapsalon goed te vinden,
zelfs nu het nieuwe station een eindje verderop ligt.
Hoe gunstig het ook is voor de zaken, net als veel andere
heiwerk verrichten. Het zware heiwerk begint half maart en
loopt naar verwachting door tot aan de bouwvak in de zomer.
Bij de andere onderdoorgangen of viaducten blijft het heiwerk
beperkt. Daar hoeven slechts de zijwanden langs de weg
te worden geplaatst. Dit lichtere heiwerk loopt door tot
februari 2009. Al het heien vindt overdag plaats. Uiteraard
krijgen de bewoners die in de buurt wonen, kort voor aanvang
van het heiwerk nader bericht.
Na de bouwvak moeten er ook nog funderingspalen de grond
in, met name voor de geluidsschermen en de bovenleidingportalen.
Dorpsbarbier in de grote stad
oude Vleutenaren moet Ad er wel aan wennen dat zijn vertrouwde
dorp opgaat in een stadse omgeving. “Je houdt van
wat er was en weet niet goed wat er komen gaat”, stelt Ad
vast. “Al dat verkeer ’s ochtends, daar schrik je gewoon van.
Maar als je de veranderingen accepteert, zie je ook positieve
kanten. Het landelijk groen wordt nu parkachtig groen. En
zo’n Jac. P. Thijsse-lint, dat alle groenplekken in de wijken
met elkaar verbindt, ziet er nu al heel leuk uit. Ik verheug
me ook op de mooie, graffiti-bestendige wanden die de
onderdoorgangen krijgen. En dat er hier niet wordt geheid
maar geboord voor de aanleg van het noordelijke spoor, was
echt een pak van mijn hart. Een mevrouw van ProRail kwam
me dat persoonlijk vertellen, tot mijn verrassing. Het contact
met ProRail was trouwens van meet af aan prettig te noemen.”
Telescoop
Ad blijft het wel jammer vinden dat de hoge spoordijk het
oude dorp Vleuten in tweeën scheidt: “Nu zie ik alleen het
puntje van de kerktoren nog. Als ProRail nog iets leuks wil
doen voor de mensen hier, kunnen ze misschien aan weerszijden
van de dijk een telescoopachtig kunstwerk plaatsen.
Het lijkt mij geweldig als bewoners af en toe toch nog over
de dijk heen kunnen kijken.”
Heien blijft helaas een noodzakelijk kwaad. In het
gebied rondom de onderdoorgang Wilhelminalaan
in Vleuten staat – op korte afstand van het werk –
veel oudere bebouwing. Daarom heeft ProRail hier
gekozen voor een minder overlast veroorzakende
techniek. Voor de onderdoorgang boort de aannemer
de palen in de grond in plaats van te heien. Deze
methode is aanzienlijk duurder maar veroorzaakt
nauwelijks geluid en trillingen. Bovendien is de kans
op schade aan de gevels van de relatief oude huizen
die hier staan, veel minder groot.