Waar staan de Gereformeerde Gemeenten - dewoesteweg.nl

der ellende gaat niet aan de wedergeboorte vooraf, maar volgt erop.
Wel gaat ellendekennis vooraf aan de geloofskennis van Christus als
de Zaltgmaker," cursief van mij.
Het grote probleem van dit alles is, dat het intussen geheel onduidelijk
blijft, hoe zich die twee zaken verhouden: levendmaking door middel
van het Evangelie van Jezus Christus en geestelijk leven zonder de
kennis van Jezus Christus. Heeft het middel waardoor de Heilige
Geest levend maakt in het eerstbeginnende geestelijk leven van een
zondaar dan geen inhoud? Zo ja, dan zou deze zondaar toch dadelijk
kennis krijgen van die inhoud: de Zaligmaker Jezus Christus? Maar
dat wordt ontkent. Voor Hem moet juist door de geloofskennis van de
ellende (uit de wet) plaatsgemaakt worden. Dus waarmee begint het in
het genadeleven van een pas wedergeborene? Met de kennis van de
ellende uit de wet! Men vraag zich af, wat het Evangelie in de
wedergeboorte inhoudelijk eigenlijk nog te betekenen heeft.
Wij zullen de Schrift en de belijdenis nog laten spreken, maar het is
hier de plaats om erop te wijzen dat dr Steenblok diezelfde heilsorde,
zoals hiervoor beschreven, aanvoerde voor zijn verwerping van een
algemeen, onvoorwaardelijk aanbod van genade. Zoals wij reeds
zagen, heeft ook L.M.P. Scholten dit voor de hand liggende verband
tussen de heilsorde en het aanbod van genade helder onder woorden
gebracht: "In de uitwendige roeping komt wel het bevel 'bekeert u' tot
allen. Maar de opwekking om tot Christus te komen, komt niet tot
allen. Eerst zal er door de prediking van de wet plaatsgemaakt moeten
worden in het hart van de uitverkoren zondaar voor de evangelische
genade. Daarom kan er geen sprake zijn van een algemeen aanbod
voor allen en een iegelijk aan wie de predikatie gedaan wordt."r33
Ik sprak van een voor de hand liggend verband. Want als men
enerzijds wil handhaven dat de overtuiging van zonde een vrucht is
van de wedergeboorte en anderzijds vasthoudt dat de wedergeboorte
middellijk geschiedt, ligt dat verband immers voor de hand. Alleen als
de vrucht verband houdt met het middel is het geloof immers uit het
gehoor. Als men bovendien wil vasthouden dat het gehoor door het
Iiloord Gods is, Rom. l0:17 (dat is: het eeuwig blijvende Woord, dat
' " 1,. M. P. Scholten ín'. LJ it ons uitgegaan, p. I 9 I , I 94
96
,l
T
in den beginne bij Gods was, vlees geworden is en onder ons
verkondigd is, I Petr. l:25, de Heere Jezus Christus), dan kan men bij
de hiervoor beschreven heilsorde beter spreken van een onbewuste
wedergeboorte. De opwekking aan dode zondaren om tot deze
Christus te komen is dan immers een oproep die nimmer enig gevolg
zal hebben. Want, zoals Steenblok en Scholten het zeiden, eerst zal er
na de wedergeboorte door de prediking van de wet plaatsgemaakt
moeten worden in het hart van de uiwerkoren zondaar voor de
evangelische genade.
4.7 Een opvallende overeenkomst
Drs Rouwendal maakt dan ook een wezenlijk punt, als hij stelt dat het
nog maar de vraag is "in hoeverre Steenblok's mening over de roeping
werkelijk verschilt met de prediking van een aanbod van genade, zoals
dat in de Gereformeerde Gemeenten gebeurt."l34 Wij zagen reeds dat
ds Kersten met zijn opvattingen over de heilsorde en de adressering
van het Evangelie dicht in de buurt kwam van dr Steenblok. De
overeenkomsten tussen de opvattingen van ds Moerkerken hierover en
die van dr Steenblok zijn eveneens opvallend. Evenals dr Steenblok
brengt ds Moerkerken een orde aan in de prediking. Eerst moet de wet
gepredikt worden. De zondaar wordt onder die bediening door de
bovennatuurlijke werking van de Heilige Geest wedergeboren en
zaligmakend overtuigd van zonde. Door de wedergeboorte wordt de
dode zondaar Christus ingelijfd en van een weemdeling en
buitenstaander, een kind in de genade. In de weg van de zaligmakende
ontdekking en afsnijding door de wet wordt bevindelijk plaatsgemaakt
voor de kennis van de Middelaar. Deze is aanvankelijk nog geheel en
al verborgen. Daarop volgt de verkondiging van het Evangelie,
waardoor Christus aan de ziel wordt geopenbaard. Eerst kwam
Johannes, toen kwam Jezus. Formeel handhaaft ds Moerkerken
cvenals ds Kersten het algemeen, onvoorwaardelijk aanbod van
gcnade en de levendmakende bediening van het Evangelie, maar zoals
gczegd bij de behandeling van de opvattingen van ds Kersten: in de
praktijk van de prediking ligt de nadruk toch heel anders.
Wc gaan nog eenmaal terug naar de opvatting van Boston. Hij leerde,
tllt dc afkappingen van de oude stam Adam of kort gezegd de
"''
I Ie I uunlr,rcl vun genutlc, p. l4l
97