Lees het interview met Evelien Van Haverbeke, Alaska Gent

29
“Ik ben bang om te
falen”
SpEElSE ArcHitEct
“Ik was een heel plichtsbewust kind, vertelt Evelien. Mijn ouders waren zelfstandig
en hebben hun hele leven hard gewerkt. Plichtsgevoel werd me dan
ook met de paplepel ingegeven. En al was ik een goede student (de beste
van de klas), ik voelde altijd de angst om te falen. De angst niet aan de
verwachtingen van mijn ouders en mijn omgeving te kunnen voldoen. Die
onzekerheid heeft me eigenlijk nooit losgelaten (dat wordt even later op
een grappige manier duidelijk als de fotograaf erbij komt en Evelien zich
afvraagt of ze al dan niet beter haar jasje aantrekt). Als er iets fout gaat,
betrek ik het meteen op mezelf; ik zie het als een persoonlijk falen. Je kunt
je dus wel voorstellen hoe ik me voelde toen ik niet geschikt bleek voor de
opleiding ‘burgerlijk ingenieur architectuur’. Achteraf gezien was dat overigens
niet zo verwonderlijk. Mijn ontwerpen waren veel te strak en te weinig
speels, terwijl een goede architect juist voorbij het vanzelfsprekende wil
gaan en risico’s durft te nemen. In mijn ontwerpen was ik veel te rechtlijnig
en te weinig frivool. Maar ja, dat zijn dan wel weer eigenschappen die een
accountant goed van pas komen, glimlacht ze.”
VAndErSmiSSEn
Na de mislukte architecturale poging, koos Evelien voor de opleiding Handelswetenschappen
(specialisatie Fiscaliteit), die ze in 2002 met verve afrondde.
Daarna volgde ze nog een postgraduaat ‘Master in controlling &
accounting’ aan de Vlekho Business School in Brugge en behaalde ze haar
titel als erkend accountant en belastingconsulent. Ze liep stage bij een klein
Gents kantoor ‘Vandersmissen’ waar ze met alle mogelijke facetten van het
vak te maken kreeg. “Het was een goede leerschool want ik kreeg echt alles
op mijn bordje: boekhouding, fiscaliteit, administratie … en het werd me
niet bepaald op een presenteerblaadje aangeboden. Het positieve is dat ik
daardoor heb geleerd wat zelfredzaamheid betekent. Na mijn stage bleef ik
bij Vandersmissen werken; ik wilde niet naar een grote organisatie omdat ik
dacht in een kleiner kantoor veel meer leermogelijkheden te hebben. Na een
jaar verkocht de heer Vandersmissen echter zijn portefeuille aan ons huidige
kantoor en ging ik automatisch mee over. Vanaf dat moment begon ik me in
te kopen bij Alaska Gent want ik wilde per se mijn eigen baas zijn. Nog iets
dat ik van mijn ouders heb meegekregen, lacht ze. Sinds een paar jaar ben ik
dan ook vennoot in dit kantoor.”